αλλά ο άνθρωπος έβγαζε albums για 25 χρόνια
Αυτό που γράφεις, φίλε, ήταν η μεγαλύτερη "μομφή" που είχαν να προσάψουν στον Ρόρι, όσο βρισκόταν εν ζωή, οι "ειδήμονες", οι "επαϊοντες" ή κι εγώ δεν ξέρω τι : Ότι έβγαζε τον έναν δίσκο μετά τον άλλον, αναμασώντας τις ίδιες και τις ίδιες μανιέρες !!! ΤΟΣΟ ΗΞΕΡΑΝ - ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ !!! Όλοι αυτοί οι "σοφοί" ας ακούσουν ξανά προσεκτικά τους δίσκους του και ας αντιληφθούν, έστω και εκ των υστέρων, ότι ο Ρόρι, σε όλο το φάσμα της σταδιοδρομίας του, με χαρακτηριστική ευκολία τα κατάφερνε να ανατρέπει ό,τι ο ίδιος έχτιζε, αλλά και ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΠΙΚΕΣ ΜΠΛΟΥΖ - ΡΟΚ ΚΛΙΜΑΚΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΜΕΣ, εισάγοντας, μάλιστα, και νέες - ολότελα δικές του τεχνικές !!!! Πώς τα κατάφερνε ??? Μα ... επειδή ήταν δεξιοτέχνης, ταλαντούχος, ιδιοφυής και .... Ιρλανδός !!! [ω ναι, στις φλέβες των Ιρλανδών αντί για αίμα μάλλον ... κυλάνε νότες] !!!!
Φίλε Moonchild92 .... Θα σού πρότεινα να ψάξεις τις δουλειές του Ρόρι Γκάλαχερ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΝΥΛΙΑ !!!! Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη μαγαζιά στην Αθήνα που .... επιμένουν να πουλάνε παλιά βινύλια !!!! Θα σού πρότεινα, λοιπόν, να πάς σε κάποιο από αυτά, να "σκαλίσεις" λίγο τα ράφια και ... δεν αποκλείεται να βρεις κάτι που μερικά χρονάκια αργότερα θα έχει αποκτήσει συλλεκτική αξία !!!! Όπως, επίσης, δεν αποκλείεται να διαπιστώσεις ότι το "ταξίδι" στα ράφια με τα εξώφυλλα των βινυλίων είναι αρκούντως μαγευτικό [ευτυχώς, λόγω της ηλικίας μου πρόλαβα τέτοιου είδους "ταξίδια" στο Happening, στο Seven + Seven, στο Jazz - Rock, στη "Νόρα" στη Θεσσαλονίκη κλπ κλπ κλπ ...... ] .........