Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
|
Απλά ήθελα να παραθέσω ένα γεγονός ώστε να υπάρχει μια πιο πλήρης εικόνα για το θέμα και όχι μόνο αυτή που παρουσιάζουν οι άνθρωποι αυτού του ωδείου ή οι άνθρωποι που διευθύνουν ανταγωνιστικά ωδεία. Το θέμα δεν είναι τι έκανα ή τι δεν έκανα εγω αλλά τι όφειλε να κάνει το ωδείο. Και αυτό είναι να διαλέγει σωστά τους συνεργάτες του. Διότι το παιδί έρχεται σε επαφή με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο/δάσκαλο και όχι με "τη συνολική κουλτούρα και τη νοοτροπία του ωδείου". Αν τα επιχειρήματα σας απέναντι στης έλλειψη επαγγελματισμού του διδασκάλου είναι αυτό: "Και ας μη ξεχνάμε ότι, συχνά, ο δάσκαλος είναι άνθρωπος της τέχνης και άρα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!" τότε είμαστε σε διαφορετικό μήκος κύματος. Αυτή την ιδεολογία της ψευτοκουλτούρας που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του χώρου ως δικαιολογία για όλα με αφήνει παντελώς αδιάφορο και απλά φέρει στην επιφάνεια τις παροπίδες που τους συνοδεύουν προσπαθώντας να καλύψουν την ανεπάρκειά τους. Λυπάμαι πολύ. Επίσης στον χώρο της εκπαίδευσης "καλός παιδαγωγός" και "καλός επαγγελματίας" αποτελούν έννοιες που είναι (η τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) ταυτόσημες. Αυτή είναι η άποψή μου.
Πριν κλείσω (και δεν ξαναασχοληθώ με το θέμα διότι δεν έχει νόημα να κάθομαι και να διαφωνώ μέσω ιντερνετ με τη διοίκηση και τους συνεργάτες του εν λόγω ωδείου - Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιόν άλλο λόγο υπερασπίζεστε με τόση θέρμη το συγκεκριμένο ωδείο!) θέλω να αναφέρω ότι με ενημέρωσαν ξεκάθαρα ότι η διδακτική ώρα είναι 60 λεπτά (σε αντίθεση με άλλα ωδεία μου είπαν) καθώς επίσης και ότι συμφωνώ απόλυτα με το "η αυστηρή τήρηση του ωραρίου και του προγράμματος, δε διασφαλίζει σε καμμιά περίπτωση τη σωστή και ολοκληρωμένη μάθηση. ". Ταυτόχρονα όμως είναι πεπεισμένος ότι η πλήρης ΜΗ τήρηση όλων αυτών εξασφαλίζει την ημιμάθεια ή και την καθόλου μάθηση. Δεν ισχυρίζομαι ότι αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη. Μονάχα αναγκαία(μιλώντας με μαθηματικούς όρους).
Πέραν όλων αυτών σας ευχαριστώ ειλικρινά για τις ευχές.
Καλή σας μέρα.
Αγαπητέ Geodel,
«επιχειρήματα απέναντι στην έλλειψη επαγγελματισμού του διδασκάλου» δεν είναι δυνατόν να έχει κάποιος, γιατί δεν γνωρίζει αν οι «καταγγελίες» σας είναι αληθείς. (Που εάν είναι, τότε ΝΑΙ, θα μπορούσε να κατηγορηθεί ο δάσκαλος για κακό επαγγελματισμό, ΥΠΟ προϋποθέσεις όμως.)
Είναι όμως δυνατόν να έχει κάποιος άποψη για εσάς και τη δική σας θέση στο όλο θέμα, γιατί διαβάζει εδώ τα δείγματα γραφής σας.
Έτσι λοιπόν, διαβάζοντας το «Αυτή την ιδεολογία της ψευτοκουλτούρας που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του χώρου ως δικαιολογία για όλα με αφήνει παντελώς αδιάφορο και απλά φέρει στην επιφάνεια τις παροπίδες που τους συνοδεύουν προσπαθώντας να καλύψουν την ανεπάρκειά τους.», καταλαβαίνει κανείς μια προκατάληψη σας για τους ανθρώπους της τέχνης και για την τέχνη γενικότερα. Εύκολα υποκύπτετε στον πειρασμό να εκφράσετε γενικευμένες απόψεις, πως οι καλλιτέχνες «έχουν ιδεολογία ψευτοκουλτούρας», και είναι «ανεπαρκείς». Προφανώς δεν πληρούν τα στερεότυπά σας. Αναρωτιέται κανείς πραγματικά πώς είναι δυνατόν και βρεθήκατε με το παιδί σας σε ένα ωδείο! Αναρωτιέται κανείς επίσης τι ακριβώς θα θεωρούσατε ως πραγματική κουλτούρα και όχι «ψευτο».
Φαίνεται επίσης να σας διαφεύγει το γεγονός πως πάμπολλοι άνθρωποι που υπήρξαν κεφάλαιο για την επιστήμη τους, την τέχνη τους ή τη δουλειά τους γενικότερα, ήταν αμελείς, κακοί επαγγελματίες, ασυνεπείς, ακόμα και ακοινώνητοι. Ξέρετε, δεν μπαίνουν όλα στα καλούπια της «δουλειάς υπαλλήλου». Ο συνδυασμός και των 2 βέβαια θα ήταν ο ιδανικός. Σε περίπτωση απουσίας του όμως, τίθεται ζήτημα προτεραιοτήτων. Μετρά τελικά η ουσία, ή το φαίνεσθαι? Για να καταλήξω, ένας δάσκαλος φαίνεται από τη δουλειά του: αποδίδουν οι μαθητές του (εφόσον βέβαια διαθέτουν την απαραίτητη συγκρότηση και την απαραίτητη διάθεση για δουλειά)? Φεύγουν ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΙ από το μάθημα? Διακρίνονται?
|
Εδώ είναι η σειρά μου να πω πως δεν χρειάζεται κανείς να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας.
Κανείς δεν υπερασπίζεται «με θέρμη» το συγκεκριμένο ωδείο. Συζητάμε, και αν θα ρίξετε μια ματιά στα στατιστικά των χρηστών που μίλησαν, θα διαπιστώσετε πως κάποιοι από αυτούς είναι όχι μόνον επώνυμοι αλλά και γνωστοί στο χώρο, και άλλοι είναι τακτικοί θαμώνες του φόρουμ, με διάθεση να κουβεντιάσουν για ένα σημαντικό ζήτημα σχέσης δασκάλου-μαθητή-γονέα-ωδείου. Σύμφωνα με τη δήλωσή σας, εσείς δεν έχετε τέτοια διάθεση, παρά ήρθατε για να κατηγορήσετε και να αποχωρήσετε ανώνυμα. Λογικό λοιπόν και μετά και τις... δηλώσεις σας περί ψευτοκουλτούρας, παρωπίδων και ανεπάρκειας, να υπάρχει αντίλογος σε έναν καλλιτεχνικό χώρα όπως ένα φόρουμ «για μουσικούς», ενότητα «εκπαίδευση».
Αν δεν κάνω λάθος, είμαστε και συνάδελφοι –μαθηματικοί. Μιλώντας λοιπόν για ικανές και αναγκαίες συνθήκες, θα έλεγα πως για μένα, η αναγκαία συνθήκη είναι η καλλιτεχνική πληρότητα ενός δασκάλου μουσικής και όχι αυτό που εσείς θέτετε ως αναγκαίο, χωρίς να σημαίνει πως δεν είναι και επιθυμητό. Στέλνουμε τα παιδιά μας στο μάθημα μουσικής για να τα μπολιάσουμε με κάτι ωραίο και για να τα αποτοξινώσουμε από την γκρίζα καθημερινότητα –όχι για να τα εντάξουμε σε μία ακόμα διαδικασία ρουτίνας, αυστηρού προγράμματος κατά τα δικά μας στάνταρς και επιδόσεων, ούτε κατ’ ανάγκη για να γίνουν μικροί Μότσαρτ.
Καλό βράδυ σε όλους.
|
Είδα κάπως καθυστερημένα αυτό το θέμα, αλλά θα ήθελα να γράψω και εγώ κάτι. Όχι για να πετάξω λάσπη σε μερικά ωδεία έχοντας οικονομικό ή δεν ξέρω τι άλλο συμφέρον, αλλά για να πω δυο λόγια για το Ωδείο στο οποίο σπουδάζω ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΠΟΥΔΑΖΩ.
Το Ωδείο Κόνταλυ στο Χαλάνδρι είναι ένα πολύ καλό ωδείο, από τα καλύτερα ωδεία στα βόρεια προάστια, κι ένα από τα σημαντικότερα ωδεία της Ελλάδας.
Στο Ωδείο Kodaly πήγα αρχικά για σπουδές κλασσικού τραγουδιού, χωρίς να γνωρίζω πολλά για το ωδείο. Το μόνο που είχα ήταν πολύ καλές συστάσεις από έναν φίλο που σπούδασε και αυτός εκεί τραγούδι. Δάσκαλός μου ήταν ο διευθυντής του ωδείου, κος Μιχάλης Πατσέας (μαθητής του μεγάλου έλληνα λυρικού τραγουδιστή Κώστα Πασχάλη, επίσης δάσκαλος του ωδείου όσο ήταν εν ζωή).
Σπούδαζα Αρμονία στο Εθνικό πριν πολλά χρόνια, έχοντας δάσκαλο τον αείμνηστο Μιχάλη Ροζάκη. Δυστυχώς όμως αναγκάστηκα να διακόψω τις σπουδές μου τότε. Όταν έμαθα ότι στο Κόνταλυ διδάσκει Ανώτερα Θεωρητικά ο κος Βαλεντίνος Πατρικίδης (γνωστός σε εμένα από το Εθνικό), αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου εκεί. Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε και αφού πήρα το πτυχίο της Αρμονίας πρόπερσι, φέτος δίνω για Αντίστιξη. Δεν έχω λόγια να εκφράσω το επίπεδο των σπουδών μου και μη ξεχνάτε ότι ο προηγούμενος δάσκαλός μου στην Αρμονία δεν ήταν τυχαίος, οπότε έχω υψηλά μέτρα σύγκρισης.
Παντού υπάρχει η σφραγίδα του ήθους του δασκάλου μου, ο οποίος υπήρξε δάσκαλος του διευθυντή του ωδείου Μιχάλη Πατσέα και πολλών από τους καθηγητές. Το διδακτικό προσωπικό (κι έχω γνωρίσει αρκετούς) είναι πολύ υψηλού επιπέδου, τόσο σε μουσική και επιστημονική κατάρτιση όσο και σε διδακτική εμπειρία. Οι καθηγητές κιθάρας του Ωδείου Κόνταλυ είναι πολύ καλοί: διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικό στυλ ο καθένας, αλλά το διδακτικό και μουσικό αποτέλεσμα πάντα καλό! Τα μαθήματα όντως διαρκούν 60 λεπτά, η ατμόσφαιρα είναι πάντα φιλική και σε ό,τι πρόβλημα ανακύψει η διεύθυνση πάντα δίνει λύση με γνώμονα το συμφέρον του σπουδαστή, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα.
Τα δίδακτρα είναι τα συνηθισμένα και πρόσεχε: όπου ακούς για «φτηνά δίδακτρα» να περιμένεις φτωχές παροχές, κακοπληρωμένους καθηγητές (λόγος που δεν πηγαίνω να διδάξω σε τέτοιου είδους ωδεία, αν και είχα στο παρελθόν αρκετές προτάσεις) ή στην καλύτερη περίπτωση «ληστεμένα» δημοτικά ταμεία.
Τελειώνοντας, για να μην παρεξηγηθώ, επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στην αρχή: είμαι καθηγητής κιθάρας και θεωρητικών αλλά όχι σ’ αυτό το ωδείο (συγκεκριμένα, παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα). Κιθάρα κλπ σπούδασα στο Εθνικό Νέου Ηρακλείου και στο κεντρικό Εθνικό κι έτσι έχω πλούσια εμπειρία.
Και κάτι που ξέχασα να αναφέρω και το θεωρώ σημαντικό: Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί από τους γονείς των παιδιών που σπουδάζουν στο Ωδείο Κόνταλυ είναι και αυτοί μουσικοί! Και να σας πω την αλήθεια, όταν με το καλό γίνω και εγώ πατέρας και αν το παιδί μου θα θέλει να σπουδάσει Μουσική, στο Ωδείο Kodaly θα το στείλω.
