Domenica - Νέο Τραγούδι

Ναι παίρνεις ένα στίχο κι επειδή αναφέρει τριαντάφυλλο, πιάνεσαι απο κει και θες να μας πεις πως είναι απαράδεκτο,προφανώς γιατί  το θεωρείς μελό και τετριμμένο... Όπως είπα είναι ένας στίχος μόνο, όπου κάνει έναν συμβολισμό ο οποίος είναι και πολύ πετυχημένος, όπως και όλο το ποίημα, αλλά και η μουσική (αν κκι εμένα το αγαπημένο μου είναι το σαν κάτι να ξέρω).

Η Marilyn έχει δίκιο είναι ποίημα (και όντως είχε πάρει πολυ καλές κριτικές) του Μήτσου Παπανικολάου, ποιητή του μεσοπολέμου που πέθανε απο υπερβολική δόση.

ΥΓ Ξέχασα να πω ότι είναι συμπαθητικό το νέο κομμάτι τους και πως νταξ σκληρό ήχο έχουν λίγο αλλα δεν τους λές σίγουρα metal, κάτι σε pop punk ή alternative rock. 

-----------------
Κι αν είμαι Ροκ...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Chitarrista στις 21-03-2009 14:07 ]

Για να μην παρεξηγηθώ και εγώ, γιατί βλέπω εύκολα πιάνεστε… Το σχόλιο μου δεν ήταν ειρωνικό προς τους Ντομένικα (τους οποίους ακούω ευχάριστα, έχουν γράψει κάποια καλά αλλά όχι πολύ «δυνατά» πραγματάκια), αλλά για το δελτίο τύπου (αν κατάλαβα καλά) που αναφέρει τον ήχο ως hard rock-new metal που το θεωρώ τουλάχιστον αδόκιμο σαν όρο (μην πω άκυρο στην συγκεκριμένη περίπτωση) για ένα συγκρότημα (που συμπαθώ μεν – χωρίς να τρελαίνομαι δε) που ξεκίνησε να παίζει κάτι σε ροκ – ποπ (το πρώτο άλμπουμ το οποίο μου άρεσε αρκετά), το γύρισε στο κιθαριστικό ποπ (ο δεύτερος δίσκος όπου περιέχει καλά κομμάτια, με πιο «δυνατό» κατά την γνώμη μου το «εντεχνίζων» «τράβηξε με» (ίσως το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει) και από εκεί και πέρα (δεν αγόρασα κανένα δίσκο τους) ένα καθαρό μελό – ποπ (συμπαθές αλλά πολύ απλοϊκό έως αδιάφορο) όπου και χάσανε την αρχική τους ταυτότητα. Τώρα αυτό το συγκρότημα θα το γυρίσει στο hard rock-new metal; Να μην δουλευόμαστε, το πολύ - πολύ να το γυρίσει στον αρχικό τους ήχο (ροκ – ποπ) απ’ ότι άκουσα και το συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο μουσικά είναι καλό (ευχάριστο στο άκουσμα) αλλά οι στίχοι και η φωνή του Δημήτρη είναι «ίδιοι». Δεν μπορεί έτσι εύκολα να αλλάξει «ταυτότητα» ένα συγκρότημα. Μπορεί ο Αγγελάκας να τραγουδήσει ποπ; Όχι, θα φανεί γελοίο, το ίδιο και ο Κανελλόπουλος (να τραγουδήσει hard rock-new metal!!!!)… Έχει να κάνει και με τις δυνατότητες κάθε καλλιτέχνη…

Τώρα όσον αφορά κάποιες συγκρίσεις, είναι λίγο άκυρες κατά την γνώμη μου, γιατί κάθε συγκρότημα έχει την δικιά του ταυτότητα, παρόλο που υπάρχει «συγγένεια» μουσικά σε ορισμένα. Αλλά μη συγκρίνεται το (υψηλού επιπέδου) κιθαριστικό ποπ που παίζουν οι Ονειροπαγίδα (από τα καλύτερα και πιο «ουσιώδη» γκρουπ που έχει βγάλει αυτή η σκηνή) με συγκροτήματα του στυλ Ντομένικα, Ονιράμα, Κίτρινα Ποδήλατα, Όναρ, που έχουν κάνει μεν κάποιες αξιόλογες δουλειές, αλλά με πολύ πιο «ανάλαφρο» περιεχόμενο (ερωτικό – μελό) με αυτό των Ονειροπαγίδα που έχουν πάει το ελληνικό ποπ – ροκ σε άλλα επίπεδα…

Έχεις ήδη παρεξηγημένη ύπαρξη φίλε...

Αν μπορούσες να μου αιτιολογήσεις την άποψη σου φίλε SLAO για να καταλάβω τι εννοείς, θα σου εξηγούσα επακριβώς για την παρεξηγημένη μου ύπαρξη…

Γι'αυτό η ελληνική σκηνή δυσκολεύεται να πάει μπροστά.. Έγινε ένα ποστ με θέμα ένα δελτίο τύπου του συγκροτήματος το οποίο είναι καθαρά ενημερωτικό όσον αφορά τη συνέχεια της μπάντας.... Και κατέληξε στην ανάλυση του αν οι ντομένικα είναι σαν τους ονιραμα και 1002 άσχετα πράγματα. Πολύ πιθανό είναι να συνεχιστούν τα μηνύματα σε αυτό το θέμα και να μην αφορά κανένα την ουσία του δελτίου τύπου. Η ουσία για μένα είναι πως το γκρουπ ξεκινάει μια καινούργια αρχή και τους εύχομαι καλή δύναμη και κάθε επιτυχία. Απο'κει κ πέρα νομίζω πως οι άκυρες αντιπαραθέσεις είναι αχρείαστες..

Μου αρεσε.

Ηταν φρεσκο.

Ηταν Domenica.

Τι ωραιο τραγουδι... επιτελους κατι διαφορετικο...

Το ποίημα "Μέσα στη βουή του δρόμου" είχε υποπέσει στην αντίληψή μου πριν από τη μελοποίησή του από τους Domenica !!! Το είχα εντοπίσει στην ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΟΓΔΟΗ ΕΚΔΟΣΗ [βλ. σελ. 561 - 562], που επιμελήθηκε ο Η.Ν. Αποστολίδης, η οποία περιλαμβάνει έργα Ελλήνων ποιητών της χρονικής περιόδου από το 1708 έως το 1959 [και την οποία, από τότε που εντόπισα στη βιβλιοθήκη των γονέων μου, την έχω "ταράξει" στις αναγνώσεις]. Το ποίημα είναι του ΜΗΤΣΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, όπως πολύ σωστά ανέφεραν κάποιοι προλαλήσαντες, και δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο πειοδικό "ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" το έτος 1927 [βλ. Ανθολογία Ελληνικής Ποίησης σελ. 861 στην παραπομπή υπ' αριθμ. 532]. Και, φυσικά, όταν κάποια στιγμή, από τα ηχεία κάποιας καφετέριας στην Καστέλλα πριν 8 περίπου χρόνια, το άκουσα μελοποιημένο από κάποιο ελληνικό συγκρότημα, και μάλιστα σε κάπως "ροκ" εκδοχή, η έκπληξή μου και η χαρά μου δεν περιγράφονταν !!!!

Τις αρνητικές απόψεις τού συμφορουμίτη σχετικά με αυτό το ποίημα, τις οποίες διάβασα παραπάνω, τις σέβομαι απολύτως !!! Όμως, η ταπεινή μου άποψη είναι η εξής : Ας δείχνουμε κάποιον, έστω ελάχιστο, σεβασμό στους ποιητές μας και στο έργο τους, όχι μόνο στους γνωστούς [Ελύτη, Σεφέρη κλπ], αλλά και στους άγνωστους [όπως ο Μ. Παπανικολάου]. Ακόμη κι αν τα ποιήματά τους δεν μάς αρέσουν, ακόμη κι αν μάς φαίνονται ότι είναι ξεπερασμένα ή ότι δεν έχουν να πουν πολλά για τη σύγχρονη εποχή ... θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να τους "στήνουμε στα πέντε μέτρα" ........

-----------------
Goin' through pages and lookin' down lines and lines ... [UFO - Space Child]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 21-04-2009 20:25 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 21-04-2009 20:30 ]