Προσωπική αποτυχία; Λύπη; Πόνο βαρύ κ’ ασήκωτο; Πως τα συμπέρανες όλα αυτά βρε SLAO; Βαριές κουβέντες… (Προσωπικά αισθάνομαι ένας άνθρωπος πολύ ευτυχισμένος, «γεμάτος» απ’ όσα πράγματα έχω κάνει στη ζωή μου και απόλυτα πετυχημένος σε αυτό που κάνω χρόνια στον επαγγελματικό τομέα – και φυσικά δεν εννοώ τη μουσική, αυτή είναι καθαρά «χόμπι» δεν ασχολούμαι επαγγελματικά… αν εννοείς αυτό με την λέξη "αποτυχημένος")
Όλα αυτά τα συμπέρανες από την άποψη μου για το album; Κι όπως λέω η «άποψη μου» για το album, εννοώ την προσωπική μου γνώμη και αυτό που μου άφησε στο άκουσμα του, όχι την «κριτική» μου. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κριτική σε άλλους, αν ο ίδιος δεν είναι κάποιος «φτασμένος» καλλιτέχνης ή να θεωρεί ότι είναι πολύ πιο σπουδαίος από αυτά τα παιδιά. Εγώ προσωπικά δεν αισθάνομαι έτσι (φυσικά και δεν είμαι «ειδικός» όπως λες) και δεν μπορώ να κάνω κριτική σε κανέναν, μόνο τη γνώμη μου μπορώ να πω (εξάλλου σε τόπο συζητήσεων είμαστε, όχι σε στήλη κριτικής περιοδικού – εκεί να δεις «ειδήμονες» και «αποτυχημένους» μουσικούς που βγάζουν τον πόνο τους όπως λες…)
Με παρεξήγησες πραγματικά. Όλα τα «μπράβο» και «συγχαρητήρια» που είπα για τη νέα τους δουλειά τα εννοώ 100% με πάσα ειλικρίνεια και όπως είπα μου άρεσε αυτή η μεγάλη αλλαγή που έκαναν. Φυσικά και εδώ γράφουν αυτοί που «αγαπάνε» τους Domenica, οι λεγόμενοι «φίλοι» του συγκροτήματος, και εγώ ένας από αυτούς αισθάνομαι (αλλιώς δεν θα έμπαινα στον κόπο να πω την γνώμη μου). Δηλαδή φίλοι είναι όσοι γράφουν μόνο καλά πράγματα; Ένας φίλος δεν μπορεί να πει τις «ενστάσεις» του για μια αγαπημένη μπάντα του, που τον «απογοήτευσε» με την εξέλιξη της; Μήπως τελικά όταν λες τις ενστάσεις σου (σαν φίλος και όχι κακοπροαίρετα) κάνεις και τους ίδιους να δουν κάποια πράγματα που μπορεί να τους βοηθήσουν; Γιατί, κολακεία και καλά λόγια, μόνο στην «στασιμότητα» οδηγούν κ’ όχι στην εξέλιξη.
Τέλος, θέλω να σου δώσω να καταλάβεις γιατί γράφω τόσο αντιφατικά όπως λες. Γιατί πολύ απλά αγάπησα πολύ αυτή την μπάντα στο ξεκίνημα της (γνωρίζοντας τον Δημήτρη Κανελόπουλο απ’ όταν έπαιζε ως κιθαρίστας στους Πυξ Λαξ, πριν ακόμα βγάλουν τα Άχρηστα ρολόγια) και έχω τα δύο πρώτα album τους & το τελευταίο γνήσια στην δισκοθήκη μου. Από αυτό δεν φαίνεται πως είμαι ένας «φίλος» του συγκροτήματος; Απλά, όταν ξεκίνησαν εκείνη την εποχή (πιτσιρικάς γαρ) άκουγα «φανατικά» Πυξ Λαξ, Ντομένικα, Όναρ και άλλα συναφή σχήματα και τους αγάπησα πραγματικά. Στην πορεία, μετά από δέκα χρόνια (μεγαλώνοντας πλέον) ακούγοντας πολύ μουσική (ξένη και ελληνική) και αρκετά διαφορετικά μουσικά ακούσματα, άρχισα να αλλάζω «γούστα» και να με «γεμίζουν» κ’ «συγκινούν» περισσότερο (από την ελληνική σκηνή) τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα, του Γιάννη Αγγελάκα, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Γιάννη Χαρούλη, του Παύλου Παυλίδη κ.α. Έβλεπα ότι μία πολύ αγαπημένη μου μπάντα (όπως και άλλες πολλές…) έμενε «στάσιμη» στο πέρασμα του χρόνου, με τραγούδια που δεν με «γέμιζαν» πλέον, δεν με «συγκινούσαν» και το κυριότερο, δεν με «ανατρίχιαζαν» (πίστεψε με, μόνο αν «ανατριχιάσεις» ακούγοντας ένα κομμάτι από την πρώτη φορά, σημαίνει πως είναι σπουδαίο). Έτσι, μια μπάντα που αγάπησα πολύ πιτσιρικάς, στην πορεία με «απογοήτευσε» (χωρίς να πάψω συναισθηματικά να είμαι «φίλος» της) αλλά όπως έχει πει και ένας φίλος: «οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» δεν μπορείς να τις «κλοτσήσεις» και να αποποιηθείς πως κάποτε τις άκουγες «φανατικά». Οπότε, σε κάτι που αγαπάς, λες τις ενστάσεις σου και ότι σε στεναχώρησε… Αυτό από μόνο του, δεν βγάζει αντιφατικά συναισθήματα;
Μάλλον με παρεξήγησες φίλε SLAO… (απάντησες στην άποψη μου με κάποιου είδους «κακία» που εγώ δεν είχα όταν έγραφα για τους Domenica…)
Υ.Γ. 1: Δεν μπαίνω πολύ συχνά στο forum (κατά λάθος πετυχαίνω κάποιο θέμα και γράφω) και δεν θυμάμαι προηγούμενες συζητήσεις (φίλε SLAO δεν θυμάμαι τι μου είχες γράψει παλαιότερα, δεν απάντησα εδώ στο δικό σου post, που όπως λες περίμενα, απλά είδα το θέμα και αφού άκουσα πρόσφατα τον δίσκο, μπήκα να πω την γνώμη μου).
Υ.Γ. 2: Δεν αναφέρθηκα καθόλου στο εξαιρετικό εξώφυλλο του album (το θυμήθηκα με την αφίσα παραπάνω), είναι από τα καλύτερα που έχω δει την τελευταία δεκαετία (θυμίζει κάτι από εξώφυλλα.. Pink Floyd)
Υ.Γ. 3: Καλή επιτυχία (ολόψυχα) στους Domenica για το live - παρουσίαση του καινούργιου δίσκου (δυστυχώς είμαι επαρχία, θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί να ακούσω τον καινούργιο τους «ήχο») και στην γενικότερη πορεία του album…
-----------------
Όλα είναι δρόμος... Τίποτα δεν πάει χαμένο....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 07:42 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 07:45 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:07 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:15 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:19 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:19 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:21 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Reason στις 12-12-2009 08:23 ]