Πολυ ωραιο το θεμα σου και μου δινει την ευκαιρια να πω μερικες σκεψεις μου για τον Jimi.
(Τον λεω παντα με το μικρο του ονομα γιατι τον θεωρω φιλο μου, μετα απο τις ωρες που εχουμε περασει μαζι παιζοντας κιθαρες - αυτος μεσα απο τους δισκους φυσικα 
)
Ειναι αξιοπροσεκτο γεγονος, ενας κιθαριστας (ηλεκτρικος, και θα εξηγησω παρακατω γιατι τονιζω το "ηλεκτρικος") να ειναι στην κορυφη καλλιτεχνικα αλλα και να εχει ακομα τεραστιες πωλησεις, 40 χρονια μετα το θανατο του και με 4 επισημα αλμπουμ μονο, σε μια προσωπικη καριερα (αυτονομος και οχι session μουσικος) μολις 4.5 χρονων, απο το Μαιο του 67 που κυκλοφορησε το Are You Experienced μεχρι το θανατο του το Σεπτεμβριο του 70.
Η ηλεκτρικη κιθαρα ειναι ενα οργανο που εξελιχθηκε πολυ τα τελευταια 50 χρονια και σαν κατασκευη και σαν τεχνικη παιξιματος.
Οταν ξεκινησε να παιζει ο Jimi, ηταν στα σπαργανα της ακομα και μουσικα και κατασκευαστικα.
Οπως επισης και οι ενισχυτες και τα εφφε (πεταλακια).
Μερικα μαλιστα απο αυτα κατασκευαστηκαν ή αναβαθμιστηκαν για τις απαιτησεις του Jimi, δινοντας εντολες ο ιδιος στους ηλεκτρονικους να του τα κατασκευασουν ή μετατρεψουν.
Επισης σημαντικο ειναι οτι τις περισσοτερες ιδεες και μουσικες και τεχνικες, που ακομα παιζονται σημερα, τις εχει επινοησει ο ιδιος.
(Ο Eddie Van Halen εδωσε μονο νεα πνοη στην κιθαρα προσθετοντας νεες τεχνικες και αλλαζωντας τον ρου της ιστοριας της ηλεκτρικης κιθαρας πχ το tappnig, αν και καποιος αλλος - o Harvey Mandel - το ειχε κανει πιο πριν αλλα ο Eddie το ολοκληρωσε και το εκανε διασημο)
Μετα απο 40 χρονια λοιπον καθομαστε και συγκρινουμε το βιρτουοζικο παιξιμο, τους ηχους και τις μουσικες του Jimi με των σημερινων ιερων τερατων (Satriani, Vai κλπ κλπ) που τα βρηκαν ολα ετοιμα. 
Θα καταλαβει κανεις ομως, ποσο προσεφερε πραγματικα στην μουσικη και ιδιαιτερα στην ηλεκτρικη κιθαρα, αν παει πισω με μια χρονομηχανη στην εποχη που ξεκινησε ο Jimi, τοτε και που δεν υπηρχε τιποτα να αντιγραψει, εκτος μονο απο το υφος των παλιων μαυρων bluesmen, χωρις καμια ιδεα ομως απο τον καινουριο ηχο που προσφερε.
Μιλαμε για το 90% των τεχνικων και ηχων που υπαρχουν σημερα, που τα εχει δωσει αυτος πρωτος.
Αυτα τα κατανοησα για πρωτη φορα, μεταφερομενος με τη χρονομηχανη που λεγεται βιντεο, βλεποντας ενα DVD απο ενα τριημερο φεστιβαλ τον Ιουνιο του 1967, το Monterey Pop Festival.
Εβλεπα τις μπαντες και τους κιθαριστες της εποχης και ηταν σε καποιο αλφα επιπεδο ολοι, με καποιους να ειναι λιγο πιο καλοι κλπ
Μολις βγηκε ο Hendrix και επαιξε, ηταν σαν να επεσε απο το φεγγαρι.
Δεν μπορω να περιγραψω τη διαφορα.
Σαν να τρως καθε μερα χορτα και μια μερα να σε πηγαινουν για αρνι σουβλιστο στο χωριο. 
(Να ζητησω μια συγνωμη απο τους χορτοφαγους φιλους που διαβαζουν. Ας το σκεφτουν αναποδα το παραδειγμα 
)
Καπως ετσι θα ενοιωσαν οι θεατες της συναυλιας.
Αυτο δεν το εχει πετυχει αλλος απο τοτε σε αυτο το βαθμο.
Ακομα περιμενουμε και δε ξερω ποσες 40ετιες θα περασουν ακομα (αν υπαρχει ακομα τοτε η ανθρωποτητα και η μουσικη)
Μια ιστορια λεει οτι ο καλυτερος κιθαριστας του κοσμου πριν τον Jimi, θεωρουνταν o μεγας επισης (κατα την αποψη μου) κιθαριστας Jeff Beck.
Οταν μετακομισε στην Αγγλια ο Jimi και τον ειδε ο Beck να παιζει και απο κοντα, δηλωσε οτι παραιτειται απο την κιθαρα. 
Μια αλλη λέει οτι οταν ρωτηθηκε ο αλλος σημερινος μεγας κιθαριστας Satriani, τι κανει σαν προθερμανση πριν τις συναυλιες του, απαντησε τιποτα, απλα διαλογιζομαι για λιγο και σκεφτομαι τον Jimi.
ΑΞΙΟΣ
Θα σε θυμομαστε παντα.
