Τραγούδια για την ομοφοβία

Το μέλος Spartan-Werewolf στις 20-09-2011 στις 16:58 έγραψε...

Εν Ώρα Κινδύνου – JustAplaN

Link">

Στο ημερολόγιο γράψαμε: «Κυκλών και καταιγίς».

Εστείλαμε το Σ.Ο.Σ μακριά σε άλλα καράβια,

κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό

πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.

 

Μα δε λυπάμαι μια σταλιάν - Εμείς οι ναυτικοί

έχουμε, λένε, την ψυχή στο διάολο πουλημένη.

Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή,

που χρόνια τώρα και καιρούς το γιο της περιμένει.

 

Το ξέρω πως η θέση μας είναι άσχημη πολύ.

Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει,

κι εγώ λυπάμαι μοναχά που δεν μπορώ να πω

σε κάποιον, κάτι που πολύ φριχτά με βασανίζει.

 

Θεέ μου! Είμαι μοναχά δεκαεννιά χρονών,

κι έχω σε μέρη μακρινά πολλές φορές γυρίσει.

Θεέ μου! Έχω μιαν άκακη, μια παιδική καρδιά,

αλλά πολύ έχω πλανηθεί, κι έχω πολύ αμαρτήσει.

 

Συχώρεσε με... Κάποτες οπού 'χα πιεί πολύ

και δεν εκαταλάβαινα το τι έκανα, στο Αλγέρι,

για μιαν μικρήν Αράπισσα, που εχόρευε γυμνή,

επέταξα κατάστηθα σε κάποιον το μαχαίρι.

 

Συχώρεσέ με... Μια βραδιά θολή στο Σάντα Φε,

καθώς κάποια με κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της,

ετράβηξα απ' την κάλτσα της μια δέσμη από λεφτά

που όλη τη μέρα εμάζευεν απ' την αισχρή δουλειά της.

 

Κι ακόμα, Κύριε... ντρέπομαι να το συλλογιστώ,

(μα ήτανε τόσο κόκκινα κι υγρά τα ωραία του χείλια

και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)

κοιμήθηκα μ' ένα μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.

 

Κύριε... ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό

σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...

Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά

κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει…

Ποίηση: Νίκος Καββαδίας - Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου…

Το μέλος Spartan-Werewolf στις 20-09-2011 στις 18:30 έγραψε...

@ Cthulhu :

Παράθεση: Το μέλος Cthulhu στις 20-09-2011 στις 17:30 έγραψε... Αυτό βασικά δεν είναι τόσο για την ομοφοβία, όσο για μία από τις γνωστές περιπέτειες που είχε ο Καββαδίας. Πάντως -warning: άσχετο σχόλιο- πολύ ωραία διασκευή. [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Cthulhu στις 20-09-2011 17:31 ]

Θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου, καθώς και εγώ το προόριζα για τα:

Τραγούδια για τον θάνατο

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=3410&start=220

Αλλά ο στίχος του ποιήματος:

“Κι ακόμα, Κύριε... ντρέπομαι να το συλλογιστώ,

(μα ήτανε τόσο κόκκινα κι υγρά τα ωραία του χείλια

και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)

κοιμήθηκα μ' ένα μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.”

 

Καθώς και η θέση του μέσα στο ποίημα (αναφέρετε τελευταίος και σαν η πιο «βαριά –στην συνείδηση του- αμαρτία» που διέπραξε ο δόκιμος) υποδηλώνει το πολύ βαρύ αίσθημα ενοχής που νιώθει για αυτήν του την πράξη….

Αν δεν κάνω λάθος το τραγούδι αυτό είναι το πρωτότυπο και όχι διασκευή.

Αν εννοείς ότι έχει γίνει μια πολύ καλή απόδοση του «πνεύματος-ψυχοσύνθεσης» από το ποίημα του Νίκου Καββαδία, θα συμφωνήσω σε αυτό μαζί σου.

Το μέλος Cthulhu στις 20-09-2011 στις 16:03 έγραψε...

Κι εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το εξαιρετικό "Ένα Τραγούδι για τον Χειμώνα" του Τζίμη Πανούση.

 

Μα πόσο τέλειο μπορεί να είναι;