Αντίφαση ή φύση...;

Γιατί ακόμα και οι πλέον ανεξάρτητες, δυναμικές και με φεμινιστική ιδεολογία γυναίκες εκφράζουν συχνά -όταν βρίσκονται στο απόγειο της ηδονής τους κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης- μία πλευρά ενός παθητικού και ολοκληρωτικά παραδομένου στις διαθέσεις του άντρα εαυτού, κάτι που διαφαίνεται, μεταξύ άλλων, και από εκφράσεις που χρησιμοποιούν τις στιγμές εκείνες του τύπου «Κάνε με δική σου», «Κάνε με ό,τι θέλεις», «Ξέσκισέ με», «Είμαι η  που..να σου» κ.τ.λ.;

Το ερώτημα -ασχέτως από το πώς πιθανόν μπορεί να εκληφθεί από κάποιους- τίθεται σοβαρά, είναι πολυδιάστατο  και επιδέχεται πληθώρα ερμηνειών...

Θα μου επιτρεψεις να εκλαβω την ερωτηση ως προβοκατορικη γιατι ξεκινας απο μια υποθεση δικια σου γενικευοντας την λες και ειναι μαθηματικο αξιωμα.. Σε ποια βαση θεωρεις την υποθεση σου ως κατι δεδομενο θα πρεπει να εξηγησεις.. Εκτος αν εχεις καμερες σε ολες τις κρεβατοκαμερες του κοσμου... Στην τελικη η ερωτικη πραξη ειναι μια προσπαθεια συντονισμου με σκοπο τη μαξιμουμ απολαυση.. Εσυ ως αντρας εισπραττεις τα δικα σου ερεθισματα στο σεξ εκει κατω χαμηλα... Και η γυναικα τα δικα της επισης... αυτο δεν την κανει καθολου παθητικη θα ελεγα.. Επισης το σεξ ειναι ενα παιχνιδι οποτε επιτρεπει και βρωμολογα απολες τις πλευρες.. Αλλα αυτο απεχει πολυ απο αυτο που ισχυριζεσαι οτι οι γυναικες δηλωνουν στο κρεβατι ....τανες... Ειπαμε...!

Καλώς.Αφού το ερώτημα τίθεται σοβαρά,υποθέτω πως η φεμινιστική ιδεολογία δεν τις αναγκάζει να μιλούν για μανικιούρ και shopping αυτές τις ώρες.

Να θέσω και εγώ ένα σοβαρό ερώτημα όμως.

Ας υποθέσουμε πως έχεις ένα τραπέζι στο σπίτι σου και οι καλεσμένοι είναι διαφόρων ηλικιών.Θα τους θέσεις το ίδιο ερώτημα;

Χμ, φάουλ θα έλεγα.

Ειλικρινά sven, αν και σε διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον και ανοιχτό μυαλό, νομίζω ότι το συγκεκριμένο θα πήγαινε καλύτερα σε δημοσίευση στο μπλογκ σου. Και δεν το λέω ως συντονίστρια αλλά ως μέλος και γυναίκα που πάντα πίστευε πως τέτοια θέματα είναι προσωπικά και τέτοιες συζητήσεις περί dirty talk επί της πράξης δεν γίνονται δημοσίως, πόσο μάλλον σε ένα χώρο όπου τα γραπτά μένουν.

Οπότε δεν θα εκφέρω γνώμη επί του ερωτήματος σου γιατί το θέμα είναι καθαρά προσωπικό για το αν μια ανεξάρτητη δυναμική γυναίκα αρέσει να την φωνάζουν με διάφορα επίθετα κατά τη διάρκεια μιας προσωπικής στιγμής που το λένε σεξ. Αν κάποιος θέλει να βγάλει τα βίτσια του στη φόρα, οκ, από μένα πάσο, εφόσον οι κανόνες της συζήτησης ακολουθούνται.

Ειναι σαν να κανεις ανοιχτη προσκληση σε ολους τους μισογυνηδες του κοσμου... Μισογυνηδες ενωθειτε να θαψουμε ολοι μαζι η δυναμη εν τη ενωσει... Τι ειδους απαντησεις περιμενεις δηλαδη να ακολουθησουν...?

Κάποτε, ένας πολύ σοφός άνθρωπος είπε: «Δεν υπάρχει ευκολότερος τρόπος για να προκαλέσεις εντονότατες αντιδράσεις ή συναισθήματα στον περίγυρό σου -ακόμα και σε άτομα με ανοιχτά μυαλά-  από το να αναφέρεις δημόσια κάτι γύρω από την προσωπική σεξουαλική ζωή των ανθρώπων».

Είναι αποδεδειγμένο πως ακόμα και η παραμικρή νύξη γύρω από «ευαίσθητα» θέματα συχνά υπερμεγενθύνεται έως και διαστρεβλώνεται -χωρίς πρόθεση βέβαια- ακριβώς γιατί αγγίζει σημεία της φύσης, της συνείδησης και του ψυχισμού μας που έχουν γίνει αντικείμενο αμφισβητήσεων, επικρίσεων, αντιφάσεων, τιμωριών και κάθε είδους άλλων «επιθέσεων» πολλών αιώνων…

 Οι αντιδράσεις αυτές είναι συχνά αυτόματες, αντανακλαστικές και κάποιες φορές ακόμα και βίαιες, λόγω της ευαισθησίας των σημείων που αγγίζουν. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η έκφραση «Του πάτησαν τον κάλο». Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέχρι δακρύων στεναχώρια του συγχωρεμένου πατέρα μου, επειδή αντανακλαστικά με δάγκωσε στο μάγουλο, εξαιτίας του φρικτού πόνου που του προκάλεσα άθελά μου στην πολύ προσεκτική προσπάθειά μου να τον μετακινήσω λίγο πάνω στο κρεβάτι του.

Στην περίπτωση του ερωτήματος που τέθηκε, θεωρήθηκε πως ίσως σοκαριστούν μικρά παιδιά αν τυχόν μπουν στο «Επί του πιεστηρίου» και διαβάσουν την έκφραση «Ξέσκισέ με», λες και το ΜΗ είναι παιδότοπος, και όταν αυτή η έκφραση φαντάζει ως προσευχή σε σύγκριση με τα όσα  ακούγονται και βλέπονται, ακόμα και σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης καθημερινά ή σε πολλά που γράφηκαν ακόμα και εδώ μέσα, είτε σοβαρά είτε ως «αστείο»…

Μία ακόμη ένδειξη του πώς μπορεί να λειτουργήσουν εντός μας τέτοια θέματα και το πόσο εύκολα μπορούν να «παραμορφωθούν» είναι και το ότι θεωρήθηκε πως το θέμα αναρτήθηκε με σκοπό το ξεκίνημα μιας συζήτησης περί dirty talk, στην οποία οι συμμετέχοντες θα καταθέτουν, πάνω κάτω, προσωπικές τους στιγμές!!!!!

Η πρόθεση του ερωτήματος είναι σαφής: να γίνει μια σοβαρή συζήτηση ΓΙΑΤΙ συμβαίνει -αν συμβαίνει- κάτι τέτοιο.

Το να θέσει κάποιος ένα ερώτημα του τύπου «Γιατί βρίζουν κάποιοι άνθρωποι -όταν θυμώνουν πολύ- τα θεία», δεν σημαίνει πως οι συζητητές θα πρέπει να αρχίσουν να αναφέρουν το τι είδους ανάλογες βρισιές τυχόν χρησιμοποιούν οι ίδιοι σε παρόμοιες καταστάσεις.

Ας έρθω τώρα στο ερώτημα που τέθηκε. Αφορμή του ήταν το βιβλίο της Griet Vandermassen -καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο Ghent του Βελγίου και φεμινίστριας- με τίτλο «Who’s Afraid of Charles Darwin? Debating Feminism and Evolutionary Theory» που διάβασα πρόσφατα. Για να μην πλατειάζω, θα αναφέρω μόνο πως το φεμινιστικό κίνημα στην πλειοψηφία του βλέπει με μεγάλη καχυποψία τις χρησιμοποιούμενες επιστημονικές μεθόδους, θεωρώντας τες ως ανδροκρατική δραστηριότητα που σκοπός του είναι ο έλεγχος της γυναίκας και της φύσης.

Σύμφωνα με τη φεμινιστική θεώρηση, ο διαχωρισμός «γυναικείο-ανδρικό», όπως και οι σεξουαλικές προτιμήσεις/συμπεριφορές, θεωρούνται ως απόλυτα κοινωνικά κατασκευάσματα που μας  επιβάλλονται, και πως η δημιουργία μιας απόλυτα ισότιμης κοινωνίας είναι εφικτή. Από την άλλη, υπάρχει και η αποκαλούμενη βιολογική θεώρηση που υποστηρίζει πως οι όποιες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι βιολογικά καθορισμένες και πως μια απόλυτα ισότιμη κοινωνία δεν είναι εφικτή.

Η απολυτότητα κάποιων βασικών επιχειρημάτων του βιολογικού ντετερμινισμού, που επιχειρούν να εξηγήσουν ανθρώπινες συμπεριφορές και στάσεις, αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα της «καχυποψίας», του «σκεπτικισμού» και του «φόβου» του φεμινιστικού κινήματος απέναντι σε τέτοιου είδους βιολογικές προσεγγίσεις. Είναι γεγονός πως μας έχουν επιβληθεί συγκεκριμένοι «ρόλοι φύλων» -αν και διαφοροποιούνται με το χρόνο-όπως, επίσης, και το ότι έχουν χρησιμοποιηθεί επιστημονικά ευρήματα για να νομιμοποιήσουν κοινωνικές ανισότητες. Παρόλ΄αυτά, υπάρχουν και διαπιστώσεις, όσον αφορά στις διαφορές των δύο φύλων, που οι παραπάνω ερμηνείες δεν επαρκούν για να τις ερμηνεύσουν. Μία από αυτές είναι και αυτή στην οποία αναφέρεται και το ερώτημα που τέθηκε.

Σύμφωνα με την Vandermassen, λοιπόν, δεν θα πρέπει να υφίσταται μία αντίθεση/αντίφαση μεταξύ κληρονομικότητας και περιβάλλοντος ώστε η ανθρώπινη συμπεριφορά να εξηγείται αποκλειστικά είτε με τη μία είτε την άλλη θεώρηση. Υπάρχει μία συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ γονιδίων και περιβάλλοντος. Ένα παράδειγμα είναι το πώς μαθαίνουμε μία ξένη γλώσσα: αυτό καθορίζεται φυσικά από το περιβάλλον, αλλά θα ήταν αδύνατον να συμβεί χωρίς κάποιες συγκεκριμένες γενετικά καθορισμένες δομές του εγκεφάλου μας. Η θεώρηση, πως η ανθρώπινη φύση έχει μια «ωμή» και «κτηνώδη» πλευρά, που θα πρέπει να τιθασευτεί από το σύγχρονο πολιτισμό μας, είναι πλέον παρωχημένη. Ταυτόχρονα, φαίνεται πως και τα πιο «ευγενή» χαρακτηριστικά μας, όπως ο αλτρουισμός, η αίσθηση του ωραίου κ.ά., που θεωρούνταν ως αμιγώς  πολιτισμικά καθορισμένα προϊόντα, αποτελούν τμήμα της βιολογικής μας φύσης…

Μία δεύτερη «παρεξήγηση» είναι η άποψη του αποκαλούμενου γενετικού ντετερμινισμού πως ένας συγκεκριμένος συνδυασμός γονιδίων οδηγεί και σε μία συγκεκριμένη προσωπικότητα. Δεν υπάρχει, όμως, κάποιος φυσικός νόμος που να αναγκάζει τη γυναίκα να παραμένει «νοικοκυρά» και τον άντρα να κατέχει διευθυντικές θέσεις…

Μία τρίτη «παρεξήγηση» είναι η ανάμειξη αντικειμενικών δεδομένων και των αξιολογήσεών τους. Το να κάνουμε, για παράδειγμα, τη διαπίστωση πως οι άνδρες, εξαιτίας βιολογικά καθορισμένων παραγόντων είναι πιο ανταγωνιστικοί/επιθετικοί από τις γυναίκες, και ως εκ τούτου να έλκονται περισσότερο προς θέσεις, όπου υπάρχει έντονος ανταγωνισμός -όπως οι διευθυντικές θέσεις μεγάλων επιχειρήσεων- δεν σημαίνει και κάποιου είδους αξιολόγηση των δύο φύλων. Κάτι τέτοιο θα ήταν η άποψη πως αυτό είναι φυσικό και επιθυμητό…

Υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα ενδιαφέροντα στα οποία θα μπορούσα να αναφερθώ, αλλά φοβάμαι πως έχω ήδη επεκταθεί πολύ. Εν κατακλείδι, το χαρακτηριστικό του ερωτήματος που τέθηκε θεωρείται από τους υποστηρικτές της σταδιακά επικρατούσας συνθετικής άποψης ως το αποτέλεσμα του συνδυασμού βιολογικά/εξελικτικά καθορισμένων και περιβαλλοντικών παραγόντων. Πολύ απλά, κάποια «παθητικά» χαρακτηριστικά της γυναικείας συμπεριφοράς δεν είναι παρά απόηχοι και έκφραση ορισμένων εξελικτικά καθορισμένων συμπεριφορών απαραίτητων για τη διαιώνιση του είδους και κάθε άλλο παρά αξιολόγησή τους.

Αν μετά από αυτές τις επεξηγήσεις, το ερώτημα που τέθηκε εξακολουθεί να θεωρείται ως «ανάρμοστο», «ακατάλληλο», «χυδαίο», «ρατσιστικό», «προβοκατόρικο», προς  «δημιουργία εντυπώσεων» ή ως διάθεση για συζήτηση περί «dirty talk”, τότε δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω και λυπάμαι ειλικρινά για την αναστάτωση που, άθελά μου, προκάλεσα…

Αν λαβεις υποψη οτι η γυναικα μεχρι πριν απο εναν αιωνα δεν ειχε ισα δικαιωματα με τον ανδρα και προφανως δεν ειχε μιλαμε για την πλειονοτητα λογο στο κρεβατι παρα μονο υπηρχε εκει για να ικανοποιει τις ορεξεις του αντρα οποτε κι αν αυτος ειχε κεφι..

Αν λαβεις υποψη οτι η σημερινη κοινωνια καλλιεργει απολυτα life-style και ενθαρρυνει συγκεκριμενες συμπεριφορες.. Ουσιαστικα γαλουχιζει τους ανθρωπους απο τη στιγμη που γεννιουνται με συγκεκριμενες ιδεες και τους βομβαρδιζει συνεχως με ερεθισματα που τους διαμορφωνουν..

Αν λαβεις υποψη οτι η ερωτηση που εθεσες ουτε καν κανονας δεν ειναι παρα μια δικη σου παρατηρηση-υποθεσην και αφορα αγνωστο ποσες..Στο στενο μου κυκλο τουλαχιστον καμια...

Το να υποστηριζεις οτι η εξελιξη επελεξε τις παθητικες γυναικες να επιβιωσουν και να διαιωνισουν το ειδος...και αυτο ως συμπεριφορα 'περασε' στο DNA μας..

Μπορω να σου πω οτι ολα αυτα ειναι απλα θεωριες που ποτε δεν μπορουν να αποδειχθουν ειδικα οταν εμπλεκονται τα δυο φυλα ειναι λογικα καθε θεωρια που βγαινει να αντιμετωπιζεται με καχυποψια οταν εχουν γινει ηδη τοσες προσπαθειες να δικαιολογησουν ανισοτητες τοσο στο φυλο οσο και στη φυλη...

Ο καθενας υιοθετει την αποψη και τη θεωρια που τον εκφραζει σαν ανθρωπο..

Απο την αλλη πιστευω οτι εκτος απο γενετικους περιβαλλοντικους παραγοντες παιζει ρολο και η ψυχοσυνθεση του ανθρωπου στη σημερινη κοινωνια της καταπιεσης... Αυτες οι μεμονωμενες συμπεριφορες που περιεγραψες θα μπορουσαν στην τελικη να ειναι απλα προσπαθειες του καθενος να ειναι αποδεχτος να αγαπηθει να βρει την ανταποκριση γιατι πιστευει οτι αυτο αρεσει στον αλλο.. Μπορει να ειναι αντιδραση ή η ταση του ανθρωπου να ελκεται απο το βιαιο και το επικινδυνο γιατι αυτο ανεβαζει την αδρεναλινη του.. Γιατι το απαγορευμενο και το προστυχο πως να το κανουμε αγγιζει την κρυφη κατωτερη φτηνη φυση μας.. την ανθρωπινη. Δεν ειναι τυχαιο οτι το πορνο πουλαει τοσο πολυ..

Δεν μου λες ομως η συμπεριφορα καποιων ανδρων πως εξηγειται π.χ. του Κουταλιανου...? Θα πρεπε δηλαδη τετοιοι αντρες θεωρητικα να ειναι καταπτυστοι μεταξυ αντρων γιατι δεν κανουν περηφανο το φυλο... Υπαρχει επιστημονικη εξηγηση και γιαυτο??

Σιγουρα αλλαζει η σεξουαλικη συμπεριφορα παντως προς το καλυτερο οι αντρες δεν ειναι πλεον τοσο παρτακηδες εχουν καταλαβει οτι περνας καλυτερα οταν γουσταρει και ο αλλος... Οχι μονο συναισθηματικα αλλα και καθαρα βιολογικα να το παρεις το θεμα...