Μερικές σκέψεις για τα ‘’Ρεμπετάδικα’’ και άλλα νυχτερινά κέντρα
Το ρεμπέτικο μπορεί να αναμιχτεί με άλλα είδη?
Οι μουσικοί του κέντρου θα πρέπει να ξεκινούν με έντεχνα, να συνεχίζουνε με καλά λαϊκά και να τελειώνανε με ρεμπέτικα και παραδοσιακά! Ή θα πρέπει να μένουν πιστοί σ’ αυτό που αναγράφει η ταμπέλα του κέντρου πχ ‘’ΡΕΜΠΕΤΑΔΙΚΟ’’??
Οι μουσικοί θα πρέπει να συμμετάσχουν και να πιάνουν τον παλμό του κόσμου σ ένα διαδραστικό πρόγραμμα, ή απλά να διεκπεραιώνουν ένα play list και να μη ‘’δέχονται παραγγελίες’’ ή πολλές φορές το κάνουμε και ολίγον σκυλάδικο ?
Οι ‘’σωστοί’’ ακροατές είναι μετρημένοι??
Οι ακροατές περιφέρονται πρώτα αναγνωριστικά έξω από τα μαγαζιά για να ακούσουν τί παίζεται ή συλλέγουν πληροφορίες από τούς ομοιοπαθείς φίλους τους για να μην ξοδεύουν τζάμπα χρήμα ειδικά τώρα με την κρίση??
Στα μαγαζιά αυτά πληρώνουν αμφιβόλου ποιότητας φαγητό ή και ‘μπόμπες’ μόνο και μόνο για να ακούσουν τη μουσική πού τους ενδιαφέρει??
Μήπως αυτοί οι ‘’σωστοί’’ ακροατές θα ήταν καλύτερα να κάθονται σπιτάκι τους μόνοι ή με παρέα και να ακούν από την δισκοθήκη τους ή αν έχει μουσικό η παρέα να διοργανώνονται τέτοια ΄σπιτίσια΄γλέντια??
Καλημέρα Στέφανε από την όμορφη Ερμούπολη. Επιτρεψε μου να πω τη γνώμη μου στις σκέψεις σου ή μάλλον στις ερωτήσεις που θέτεις.
Η γνώμη μου είναι ότι το ρεμπέτικο είναι από μόνο του μια ολόκληρη ιστορία και κατηγορία μουσικής και δεν μπορεί να αναμιχτεί με άλλο είδος μουσικής.
Οι μουσικοί ανάλογα με την συμφωνία που έχουν με τον μαγαζάτορα διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους.
Η απάντηση στο τρίτο ερώτημά σου είναι συνάρτηση με την προηγούμενη απάντηση. Λογικά θα πρέπει να αφουγκράζονται τον παλμό του ακροατηρίου και να προσαρμόζονται ανάλογα.
Οι "σωστοί" ακροατές είναι μειοψηφία, αλλά τι εννοείς "σωστοί" ακροατές; Μήπως εννοείς αυτούς που έχουν ακούσει πολλές ώρες όλα τα είδη μουσικής και έχουν κατασταλάξει σε κάποιο είδος μουσικής ή εννοείς αυτούς που έχουν ακούσει πολλές ώρες συγκεκριμένο είδος μουσικής και έχουν μάθει πολλά από την ακρόαση τους αυτή για το συγκεκριμένο είδος μουσικής;
και 6. Οι απαντήσεις είναι συνάρτηση των δύο ερωτήσεων σου. Ναι η έρευνα πρέπει να είναι προσωπική και επηρεάζεται από τις πληροφορίες των ομοϊδεατών φίλων τους. Όσον αφορά την ποιότητα των προσφερομένων "υπηρεσιών" εξαρτάται από το μαγαζάτορα και τους μουσικούς, όχι τόσο από τη διμερή συμφωνία τους, αλλά τι θέλουν να προσφέρουν στη πελατεία-κοινό.
7. Για να λάβεις σαφή απάντηση πρέπει να μου διευκρινήσεις τον όρο "σωστοί" ακροατές. Προς το παρόν θα
σου απαντήσω αόριστα ότι είναι καλό να κάθεσαι στο σπίτι σου μόνος ή με παρέα και να ακούς αυτό
πραγματικά θέλεις εσύ και η παρέα. Στην επαρχία είναι ακόμα εύκολα να διοργανωθούν σπιτίσια γλέντια ή
αν θέλεις κάτι τέτοιο είναι δυνατό σε απομακρυσμένες γειτονιές της πλανεύτρας Αθήνας.
Τις τελευταίες μέρες ασχολούμε λίγο - πολύ με το θέμα αυτό. Προσπαθώ να διασκευάσω ρεμπέτικα. Είχα ακούσει ένα συγκρότημα που έπαιζε ρεγγέτικα (ρέγκε + ρεμπέτικα). Κι οι Locomondo το έχουν κάνει.
Αυτό δε χωρταίνω να το ακούω:
Όπως και η φοβερή διασκευή στη Φραγκοσυριανή σε ρέγκε:
Εδώ με ηλεκτρονική (;) μουσική διασκευάζουν το "σούρα και μαστούρα"
Ο Shantel:
και.. ο Τζιμάκος:
Επίσης ο Τζιμάκος έκανε μια διασκευή τραγουδιού του Βαμβακάρη σε μια λαϊκο - ροκ εκτέλεση:
Καλησπέρα Στέφανε. Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση και την διευκρίνηση. Τώρα η απάντηση μου διαμορφώνεται ως εξής: Ο ψαγμένος στη καλή μουσική δεν πάει πια στα ρεμπετάδικα ή στα μεγάλα κέντρα. Ή ακούει τη μουσική που του ταιριάζει από το σπίτι του (ραδιόφωνο, μουσικές εκπομπές στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο) μόνος του ή με παρέα. Βέβαια αν θέλει να βγει έξω ένα Σαββατόβραδο, δεν θα επιλέξει τις "γνωστές πίστες" αλλά θα διαλέξει ένα μικρό μαγαζί της γειτονιάς του ή μιας άλλης γειτονιάς. Ελπίζω να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί μου. Εκτός και εάν το θέμα που άνοιξες έχει την μορφή δημοσκόπησης ή έρευνας. Πάντως εάν διαφωνείς θα χαρώ πολύ να μιλήσουμε για τις διαφορετικές απόψεις μας. Ε.Σ.
Πράγματι το θέμα ήταν εν είδει δημοσκόπισης για το 'play list' αλλά και για δεκάδες άλλες ερωτήσεις που δεν μπορούσα να βάλω σ' ένα ηλεκτρονικό είδος δημοσκόπισης.
Αν και ''ψαγμένος'' δεν μπορώ να μη ικανοποιήσω -μερικές φορές- τις προτάσεις της παρέας , της συζύγου ....
Συνήθως όμως κάθε βδομάδα διοργανώνουμε σπιτικά γλέντια εναλλάξ στα σπίτια της παρέας με τα μουσικά μας όργανα (κιθάρα, φυσαρμόνικα και μερικές φορές μπουζούκι)..
Σχετικά με τα video που ανάρτησες πρόκειται για διασκευές -όπως σωστά διευκρίνισες- και το αποτέλεσμα η αίσθηση ή η εντύπωση που προκαλούν, καλά ή κακά, ευχάριστα ή ενοχλητικά, αποδεκτά ή απαράδεκτα είναι θέμα άποψης του καθενός... ρεμπέτικα όμως ΔΕΝ είναι.
Σχετικά με το δεύτερο video το reggae-zeibekiko και εστιάζοντας στη λέξη "ζεϊμπέκικος" θα σε παρότρυνα να ρίξεις μια ματιά -αν θέλεις- σ΄αυτά τα δύο άρθρα :
Η δική μου άποψη είναι ότι το ρεμπέτικο είναι ένα εντελώς ιδιαίτερο είδος που για να σταθεί σωστά θέλει εκτός από κατάλληλους εκτελεστές, μουσικούς κλπ και τον ανάλογο συμβατό χώρο και δεν "κολλάει" με ελαφρό ή έντεχνο μέσα σε ένα πρόγραμμα. Προσωπικά ακούω και συλλέγω ρεμπέτικα σε αυθεντικές εκτελέσεις, βρίσκω άκρως συναρπαστικά τα χριτς χρατς των παλιών ηχογραφήσεων και την ιστορία που κουβαλάνε, και ίσως γι αυτό είμαι τόσο απόλυτη στην άποψη.
Δύο δείγματα :
Γιάγκος Ψαμαθιανός (1906) Το κουτσαβάκι
Μάρκος Βαμβακάρης (1933) Η κολπατζού
----------------- Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 09-07-2012 23:36 ]
