Σάς προτείνω να διαβάσετε τη συνέντευξη της Τάνιας Τσανακλίδου στο περιοδικό Μετρονόμος [στο καινούριο τεύχος Ιανουαίου - Μαρτίου 2013 αριθμ. 47] !!! Όλες οι απαντήσεις της είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ... Από της απαντήσεις της θα παραθέσω μόνο ένα λήμμα [τα υπόλοιπα, αν τα διαβάσετε, θα έχετε - κατά την ταπεινή μου άποψη - πολλά να κερδίσετε] :
Σε σημείο ας πούμε τη δεκαετία '80 και '90 έτσι και τολμούσες να μιλήσεις για συναισθημα δεν ήσουν cool. Σου κολλάγανε τη ρετσινιά του μελό. Ο άνθρωπος που είχε αισθήματα και τολμούσε να τα εκφράσει ήτανε μελό, ήτανε ντεμοντέ, ήτανε γραφικός. Ενοχοποιήθηκε πάρα πολύ το συναίσθημα. Αυτή η ενοχοποίηση ξεκίνησε από τη δεκαετία του '80 και ήτανε στο απόγειο του όλο αυτό το πράγμα στη δεκαετία του '90. Με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε όλη αυτή τη σιχαμένη "γκλαμουριά" που μας κατέστρεψε κιόλας σαν κοινωνία. Αυτή η ψεύτικη "γκλαμουριά" εκεί μας οδήγησε. Σχέσεις της πλάκας, χωρίς κανένα βάθος, όλα κινούνταν σε μια ευθεία, σε ένα επίπεδο, σαν να είσαι σε ένα τρένο και να προσπερνάς τη ζωή σου. Να μην τη ζεις πραγματικά. Χάθηκε το νόημα του βάθους. Μα δεν είναι έτσι η ζωή!
[Τάνια Τσανακλίδου, Μετρονόμος τχ 47 σελ. 8]
