Αποφάσισα να σας γράψω και γω μιά ιστοριούλα/παραμύθι που έγραψα πριν λίγες μέρες! Είναι το πρώτο που γράφω ever! Φυσικά με τίποτα δεν μπορώ να ξεπεράσω τις καταπληκτικές ιστορίες τις Πηγής! Σας το γράφω όπως ακριβώς το έγραψα εκείνη την ημέρα πολύ πρόχειρα δεν έχω αλλάξει ούτε λέξη!Σας το λέω αυτό για να μου συγχωρήσετε τα΄εκφραστικά λάθη!
''Η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο! Όμως επικρατούσε απόλυτη ακινησία και σιωπή! Στη σκηνή υπήρχαν ενα μεγάλο μαυρο πιάνο (με ουρά) και ένας αναμαλλιασμένος πιανίστας που έπαιζε με φοβερο πάθος και ένταση το κομάτι του!
Ξαφνικά όμως του ξεφεύγει μια νότα! Σταματά και γουρλώνει τα μάτια! Λέει κάποια ακαταλαβήστικα λόγια μέσα από το στόμα του και σηκώνεται ανάστατος! Τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή για να βρει τη νότα που μόλις πριν λίγο το είχε σκάσει! Μάζί του σηκώνονται και όλοι οι θεατές και αρχίζουν να ψάχνουν και αυτοι με την σειρά τους! Έψαχναν κάθε γωνίτσα του θεάτρου όπου θα μπορούσε να τρυπώσει η νότα! Όμως αυτή άφαντη, πρόλαβε βλέπετε να βγεί από την αίθουσα και να αρχίσει το σεργιάνι της.
Μετά από αρκετή ώρα δρόμου, τρύπωσε σε ένα ωδείο που βρήκε μπροστά της. Γύρισε, γύρισε και τελικά μπήκε σε μια αίθουσα όπου ένα μικρό αγόρι που έπαιζε βιολοντσέλο. Αγάπησε πολύ τον ήχο του οργάνου και έτσι τρύπωσε στην
παρτιτούρα που είχε μπροστά του το νεαρό αγόρι. Όμως η μελωδία ήταν πολύ λυπητερή και η νότα μας άρχισε να κλαίει. Έτσι γρήγορα αποφάσισε να φύγει! Γυριζε πάλι τις αίθουσες του ωδείου και σε μία είδε μια κυρία που έπαιζε μια γλυκιά και χαρούμενη μελωδία με το φλάουτο της! Η φίλη μας αρχισε να χορεύει! Αυτή η μελωδία της εφτιαξε το κέφι! Έτσι χώρις δεύτερη σκέψη χώθηκε πάλι ανάμεσα στις άλλες νότες της
παρτιτούρας της κυρίας!
Αφού για αρκετή ώρα απόλαυσε την χαρούμενη αυτή μελωδία συνέχισε ευδιάθετη το ''ταξιδάκι'' της στις αίθουσες του ωδείου! Έφτασε στον τελευταίο όροφο του ωδείου όπου άκουσε κάτι δυνατούς ήχους από μια ορχήστρα που κούρδιζε τα όργανά της! Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και τρύπωσε στην αίθουσα! Έλαμψε ολόκληρη! Τόσα όργανα! Τόσες παρτιτούρες! Αποφάσισε να μείνει εδώ! Μπήκε στην
παρτιτούρα του πρώτου οργάνου που βρήκε μπροστά της! Ήταν ενός βιολιού! Καθώς έπαιζε οκύριος με το
βιολί, η μικρή μας νότα έβαλε τα δυνατά της να ακουστεί όσο πιό καλά γινόταν! Και τα κατάφερε! Λάτρεψε το όργανο! Λάτρεψε και την ορχήστρα!
Με τον καιρό από την διπλανή
παρτιτούρα (ενός κοντραμπάσου) ο κύριος Ντο αγάπησε πολύ την μικρούνα νότα μας! Εκείνη όμως τίποτα! Της έμοιζε αγροίκος με αυτή την πολύ μπάσα φωνή. Όπως έλεγε στις φίλες της άνηκαν σε δυο διαφορετικούς κόσμους. Άλλωστε δεν είχε πρόθεση να φύγει από την
παρτιτούρα της για κανένας και για τίποτε! Όμως γελάστικε! Την ημέρα που εμφανίστηκε ι καινούργιος μαεστρος η ζωή της άλλαξε! Τον ερωτεύτηκε τρελά! Οι φίλες της προσπαθούσαν να την συνετησουν λέγοντας της πως δεν είναι δυνατόν να το αγαπάει γιατι αυτός είναι άνθρωπος και όχι νότα! Η φίλη μας όμως δεν τις άκουγε! Από τότε έκανε διπλή προσπάθεια να ακούγεται 2 φορες ωραιότερη και πιο δυνατά μήπως και τραβήξει την προσοχή του! Άλλα απο δίπλα ο καημένος ο κύριος Ντο όλο και θάμπωνε, όλο και αδυνάτιζε ο ήχος του!
Μια μέρα η νότα μας πήρε την μεγάλη απόφαση, θα πήγαινε να κάτσει στο αναλόγιο του μαέστρου έτσι ώστε να είναι συνεχώς κοντά του! Μόλις το ανακοίνωσε στις φίλες εκείνες έκαναν τα πάντα για να την μεταπείσουν αλλά μάταιος κόπος η νότα είχε πάρει την απόφασή της!
Η πρόβα έχει άρχίσει και η νότα έχει ηδη πάρει την θέση της στο αναλόγιο! Το κομμάτι συνεχίζεται κανονικά ώσπου από το κοντραμπάσο ακούγεται μια ''παραφωνία''. Ήταν ο κύριος Ντο που από την στενοχώρια του αφαιρέθηκε και έκανε λάθος. Ο μαεστρος κατεβάζει με φόρα την μπαγκέτα του στο αναλόγιο...στο σημείο όπου καθόταν η νοτούλα μας η οποία με το χτύπημα σκόρπισε στο αέρα....
Από εκείνη την ημέρα στη
παρτιτούρα του κοντραμπάσου και στο σημείο όπου ήταν ο κύριος Ντο τώρα υπάρχει μόνο μια μουτζούρα.
