Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
|
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #6742 / 27.12.2006, 00:50 / Αναφορά Ανατριχιαστικό τραγούδι... πιστεύω πως κορυφώνει τη μαγεία του στον στίχο "Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί"... Πανω απ' ολα κομάτι με μνήμη και συνείδηση Δεν το εχω ακουσει από Σαββοπουλο και θα το ψαξω... Βεβαια και η Μπέλλου με εχει σημαδέψει επαρκώς... ευχαριστώ που μου το θυμισες, ευκαιρία να ξαναλιώσω ενα CD που ειχα να βαλω να ακούσω καιρο |
| #6745 / 27.12.2006, 16:26 / Αναφορά Για να είναι ολοκληρωμένο το τραγούδι θα πρέπει να δώσουμε και τους στίχους που ακούγονται κάτω από αυτούς που μας έδωσε ο kozanitis. Τους παραθέτω μαζί με τα πολύ εύστοχα σχόλια του Μανώλη Μενεγάκη, έτσι όπως τα ανέβασε στο www.kithara.vu : "Επειδή μιλάμε για μεγάλης αξίας τραγούδι, η τοποθέτηση της δεύτερης φωνής (αυτής που παρακάτω είναι σε παρένθεση) είναι σημαντική γιατί μόνο τότε αλληλοσυνδέονται οι δύο φωνές και βγαίνει το πλήρες νόημα. Αν απομονώσουμε την πρώτη φωνή, έχουμε μια βιογραφική περιγραφή κάποιου ανθρώπου. Αν απομονώσουμε τη δεύτερη, έχουμε μια προσευχή (μάλλον προς τη Θεοτόκο) του ίδιου ανθρώπου. Πρόκειται για έναν ευρηματικό συνδυασμό εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου . Όταν τοποθετηθούν σωστά οι δύο φωνές, ναι μεν παραμένει η χαρακτηριστική τους αυτοτέλεια (περιγραφή και προσευχή αντίστοιχα) αλλά γίνονται και ανταλλαγές νοημάτων μεταξύ των δύο όπως μπορείτε να παρατηρήσετε {π.χ. κι έζησε (μες τον κόσμο)/ πενήντα χρόνια (σαν πρόσφυγας) }. Πράγματι, πρόκειται για το βαθύτερο ίσως τραγούδι του Σαββόπουλου Η τοποθέτηση των δύο φωνών, λοιπόν, είναι: 1η στροφή (Ιπτάμενη παρθένα, κανόνα στους εσπερινούς) Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους (Του Θεού η φωνή γυρίζει) (στο μυαλό μας) τους παλιούς τριγυρνάμε στα σκοτάδια (κι όμως εσύ, κι όμως εσύ δεν μας ακούς) κι όμως εσύ δεν μάς ακούς (Σε υμνούμε) Δεν μάς ακούς που τραγουδάμε με φωνές ηλεκτρικές (μες στις υπόγειες στοές, με όρκους και γητιές) μες στις υπόγειες στοές (Ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε) (τις βασικές σου τις αρχές) Ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε (τις βασικές σου τις αρχές) τις βασικές σου τις αρχές 2η στροφή (Απρόσιτη μητέρα) (μορφή από χώμα κι ουρανό) Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Θα χαθώ απ’ τα μάτια σου τα δυο) ήρθε απ’ τη Σμύρνη το εικοσιδυό (μες στον κόσμο) (σαν πρόσφυγας) κι έζησε πενήντα χρόνια (σ’ ένα κατώι μυστικό) σ’ ένα κατώι μυστικό (Αγαπούνε) Σ’ αυτό τον κόσμο όσοι αγαπούνε (τρώνε βρώμικο ψωμί, του λόγου σου οι πιστοί) τρώνε βρώμικο ψωμί (Κι οι πόθοι τους ακολουθούνε) (υπόγεια διαδρομή) Κι οι πόθοι τους ακολουθούνε (υπόγεια διαδρομή) υπόγεια διαδρομή 3η στροφή (Θεόρατη γυναίκα) (στον ουρανό που κυβερνάς) Χθες το βράδυ είδα έναν φίλο (ήλιους και/ και φεγγάρια ηλε-κτρικά) σαν ξωτικό να τριγυρνά (Με κρατούσες) (και φεύγαμε) πάνω στη μοτοσικλέτα (και πίσω τρέχανε σκυλιά) και πίσω τρέχανε σκυλιά Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα, βάλε στα ρούχα σου φωτιά (Σαν τον Μάρκο) (δώσ’ μου τη λόγχη που κεντά, χρυσή λαβωματιά) βάλε στα όργανα φωτιά (Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα) (η τρομερή μας η λαλιά) Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (η τρομερή μας η λαλιά) η τρομερή μας η λαλιά " Να πω ότι είναι αριστούργημα; Να πω ότι είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του Σαββόπουλου; Να αναφέρω τις αμέτρητες εκτελέσεις του που καταγράφηκαν ή όχι σε δίσκους; Θα μιλήσω απλά για μια εμπειρία που με συνδέει -υπόγεια- με το τραγούδι αυτό: Τα 4 πρώτα χρόνια που σπούδαζα στα Γιάννενα, το στέκι μας ήταν ένα μικρό μαγαζάκι που έπαιζε ζωντανή μουσική -από αυτή που λέγεται "έντεχνη" αλλά κυρίως ελληνική ροκ. Το έλεγαν dada και τελικά έκλεισε για να δώσει τη θέση του σε ένα κρεοπωλείο. Μικρό, γεμάτο καπνό, υποφωτισμένο, αλλά πάντα με καλούς, μερακλήδες μουσικούς, που έδιναν και την ψυχή τους κάθε βράδυ. Μια από τις στιγμές που περιμέναμε κάθε βράδυ ήταν όταν άρχιζαν να παίζουν το τραγούδι αυτό -ηλεκτρικό, χωρίς μπουζούκι και με φουλ τα γκάζια. Και η παρέα μας, που είχε δυο τρεις Σαββοπουλικούς, τραγουδούσε πάντα τη δεύτερη φωνή, χωρίς μικρόφωνο, αλλά αρκετά δυνατά ώστε να ακούγεται στο μικρό μαγαζάκι, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη αντίστιξη... Το τελευταίο βράδυ του dada αυτό ήταν ανάμεσα στα τελευταία τραγούδια που έπαιξαν τα παιδιά και μου ζήτησαν να κάνω τη δεύτερη φωνή -από μικροφώνου αυτή τη φορά. Τότε ένιωσα πιο έντονα από ποτέ εκείνους τους "φίλους τους παλιούς", τις "υπόγειες στοές", την "τρομερή μας τη λαλιά"... Να 'σαι καλά kozaniti που μου έδωσες την ευκαιρία να τα θυμηθώ όλα αυτά... |
| #6746 / 27.12.2006, 17:39 Ποτε δεν εχω ακουσει αυτο το κομματι!!! Αλλα μονο και που διαβασα τους στοιχους με αγγιξαν παραπολυ!!! ειδικα αυτος ο στοιχος (Με κρατούσες) (και φεύγαμε) πάνω στη μοτοσικλέτα (και πίσω τρέχανε σκυλιά) και πίσω τρέχανε σκυλιά |
| #6749 / 27.12.2006, 22:26 Παιδιά εγώ με αυτό το τραγούδι έχω κλάψει, έχω δακρύσει, έχω χαρεί από το νόημα και τις ελπίδες που κουβαλα...έχω ξεσηκωθεί από το τελειωμά του..έχω απελπιστεί από τα χρώματα του.... ένα τραγούδι που μπορεί εύκολα να σε οδηγήσει....αλλού...εκεί που θα ήθελες να ζεις μα και εκεί που δεν θα θελες ποτέ να ξαναπάς όλα μέσα σε πρώτη και δεύτερη φωνή....όλα γύρω από τον καλλιτεχνη που λέγεται σαββόπουλος όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί κι οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή.... τι να πεις μετα από αυτό.... κι αν βγω από αυτην την φυλακή κανείς δεν θα με περιμένει... |
| #7158 / 11.02.2007, 16:13 Μπράβο!!, Αυτό είναι το πραγματικό, το συγκλονιστικό τραγούδι που οι επόμενες εκτελέσεις, όσο καλές κι αν είναι, δεν μπορούν να το αγγίξουν. |
| #7078 / 31.01.2007, 01:18 / Αναφορά Η μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου ένιωθε πολύ περήφανη που ερμήνευσε αυτό το τραγούδι! Κι εμείς άλλο τόσο που αυτό το τραγούδι υπάρχει στην ελληνική δισκογραφία... |
| #7162 / 11.02.2007, 19:09 / Αναφορά Για μένα το καλύτερο ελληνικό τραγούδι! Σπουδαίο πραγματικά! |
| #7175 / 12.02.2007, 18:19 πραγματικά εξαιρετικό τραγούδι.. |
| #7182 / 13.02.2007, 16:31 Mε μια μικρη διορθωση(αν και δεν ημουν παρον)..οταν γινοταν η ηχογραφηση ο Σαββόπουλος ελεγε με περηφανεια(και δικαιολογημένα..ακουγοντας την Μπελλου να τραγουδα"Έγραψα ρεμπετικο!" Ωσπου στο τελος η Μπελλου βγαίνοντας με παράπονο λεει"Ρε Διονύση ποπ με εβαλες να τραγουδήσω??" Αυτην την εκδοχη εχω ακουσει...τωρα οποια και να ισχυει τον "εστειλε"τον νιονιο |
| #8114 / 24.04.2007, 17:20 ε Σωτηρία είναι αυτή!!! Πολύ γέλιο αν όντως έλαβε χώρα μια τέτοια παρατήρηση εκ μέρους της. Είναι ένα από τα πιο γεμάτα τραγούδια του Σαββόπουλου.Προσωπικά, το θεωρούσα πάντα ως ρεμπέτικο με ιστορικότητα. Από παιδάκι που το άκουσα, ανατρίχιασα με την ερμηνεία της Μπέλλου. Και μετά έμαθα ότι την αφήσαμε να ζητιανεύει (να πουλάει τις κασέτες της για την ακρίβεια) στο πεζοδρόμιο, γριά γυναίκα. |
| #7180 / 13.02.2007, 12:21 / Αναφορά Θα σας πω ένα μικρό παρασκήνιο για το τραγούδι. Όταν γινόταν η ηχογράφηση του δίσκου, ο Σαββόπουλος, που αισθανόταν περήφανος για το βαρύ ζεϊμπέκικο που κατάφερε να γράψει, πήγε καμαρωτός – καμαρωτός κοντά της και τη ρώτησε τη γνώμη της για το τραγούδι. Οπότε γυρίζει αυτή και του λέει με ύφος μάγκικο: Ωραίο «ροκάκι» έγραψες ρε συ. Κόκαλο ο Διονύσης. Το «Ζεϊμπέκικο» (αεροπλάνα και βαπόρια) το πρωτοτραγούδησε η Σωτηρία Μπέλλου με τη χαρακτηριστική της φωνή. Μια ρεμπέτισσα καθαρή, βαριά κι ασήκωτη και … «ζαρού». Ήταν αντράκι και τάλεγε όλα σταράτα. |
| #8107 / 24.04.2007, 12:44 / Αναφορά μου φερνει στο νου ενα βραδυ με πολλους φιλους , μια κιθαρα, ενα τουμπερλεκι σε ενα καταφυγιο μετα απο 3 ωρες δρομο σε ενα φαραγγι εδω στην κρητη. ηταν κατι που μας ενωσε σαν ομαδα. |
| #8109 / 24.04.2007, 13:55 / Αναφορά Να και οι δικοί αγαπημένοι μου στίχοι του τραγουδιού... (Απρόσιτη μητέρα) (μορφή από χώμα κι ουρανό) Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Θα χαθώ απ’ τα μάτια σου τα δυο) ήρθε απ’ τη Σμύρνη το εικοσιδυό (μες στον κόσμο) (σαν πρόσφυγας) κι έζησε πενήντα χρόνια (σ’ ένα κατώι μυστικό) σ’ ένα κατώι μυστικό |
| #8794 / 04.07.2007, 13:10 / Αναφορά Είναι και μένα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και η ερμηνεία της Σ. Μπέλλου είναι πράγματι εκπληκτική. Δεν θυμάμαι αν το έχω ακούσει και από τον Σαββόπουλο, αλλά διαβάζοντας το άρθρο αυτό, θα προσπαθήσω σίγουρα να το βρω. Εδώ που τα λέμε, ο πατέρας μου μπορεί να έχει το δίσκο... |
| #18376 / 03.05.2009, 02:23 / Αναφορά Τί να πεις ρε παιδί μου... Είναι ένα από τα λίγα τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι ο Εθνικός μας Ύμνος αν δεν υπήρχε ο Ύμνος εις την Ελευθερία. Τί να πείς άλλο... |
| #18382 / 05.05.2009, 12:20 Επίσης, έχει αρκετό ενδιαφέρον κι ένα παλιό, ασπρόμαυρο ταινιάκι, γυρισμένο στις αρχές των 70ς, βασισμένο σε αυτό [νομίζω ότι το ταινιάκι είναι σε σκηνοθεσία του ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ]. Είναι κάτι σαν .... "πρωτόλειο βιντεοκλίπ" [και μάλλον ... αρκετά μπροστά στην εποχή του, ιδίως για τα ελληνικά δεδομένα των 70ς]. Αυτό παρουσιάζει τον Σαββόπουλο [φυσικά στην ηλικία των 30 ετών περίπου, με τα μακριά μαλλιά του], ενώ γύρω από αυτόν εμφανίζονται ασπρόμαυρες φωτογραφίες με παλιούς ρεμπέτες [Μάρκος, Παπαϊωάννου κλπ]. Το ταινιάκι αυτό το είδα πρώτη φορά το 1994 ή 1995 στο ΜΥΛΟ της Θεσσαλονίκης, στις παραστάσεις που ονομάσθηκαν "Ανοιξιάτικο Τραύλισμα". Την ώρα που ο Σαββόπουλος και η ορχήστρα έπαιζαν το εν λόγω τραγούδι [και μάλιστα με τον τρόπο, σχεδόν, που το ακούμε στην αυθεντική ηχογράφησή του στο ΒΡΩΜΙΚΟ ΨΩΜΙ, δηλαδή σε .... "ζεϊμπεκο - ψυχεδελική - τελετουργική" εκδοχή], προβαλλόταν από πίσω αυτό το ασπρόμαυρο παλιό ταινιάκι ..... |
| #25782 / 14.11.2012, 00:50 / Αναφορά kalispera sas to tragoudi afto einai poliiiiii ma poliiiiiii kalo ! mporw na pw oti thelw na to tragoudisw stin giorti tou sxoleiou mas twra pou plisiazei ! omws exoume mia kathigitria pou den me afinei na to pw giati leei den teriazei ! an einai dinaton paidia peite mou kai emena den teriazei afto to tragoudi gia tin 17 noemvri ???????? ! |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Η ιστορία του «El Condor Pasa» των Simon & Garfunkel
Η ιστορία του «The Boys Of Summer» του Don Henley
Η ιστορία του ''Dust In The Wind'' των Kansas
