House & Deep House

Δεν θα ασχοληθώ με την ανάλυση των απόψεων μου περί της μουσικής παιδείας του Νεοέλληνα (έχοντας μάλιστα απλά παραδείγματα, μέσα από αυτό το δικτυακό τόπο) γιατί το θεωρώ εντελώς περιττό. Απλά θα τονίσω, ότι θεωρώ απαραίτητο ο άνθρωπος ποτέ να μην σταματάει να ψάχνεται, και να μαθαίνει. Έτσι θέλω, κλείνοντας αυτόν τον πρόλογο, να ελπίζω ότι το παρόν άρθρο θα αποτελέσει έναυσμα για κάποιους ώστε να ασχοληθούν με αυτά τα πραγματικά αξιόλογα είδη μουσικής...

Η house είναι ένα είδος μουσικής που άρχισε να εμφανίζεται στις αρχές του 1980. Εξελίχθηκε με αργά βήματα, παίρνοντας στοιχεία από την Soul και Funk μουσική των “late 70’s” και φυσικά κάποια στοιχεία από την Disco. Έτσι λοιπόν οι dj ‘s, παίρνοντας τις μελωδικές γραμμές, τα τύμπανα και το μπάσο, άρχιζαν να πειραματίζονται αλλάζοντας κατά πολύ την φυσικότητα των ήχων και κατευθυνθήκαν προς «ηλεκτρονικά μονοπάτια». Τα τύμπανα άρχισαν να γίνονται βαριά και κατά κάποιον τρόπο «ψεύτικα» αφού άρχισαν να χρησιμοποιούν drum machines, φυσικά με σκοπό να ακούγονται με αυτή την αλλοίωση που δίνει μια διαφορετική «φυσικότητα». Επίσης χρησιμοποίησαν synthesizers με τα οποία έδωσαν έναν βαρύ ηλεκτρονικό ήχο στις μπασογραμμές και τις διάφορες μελωδίες (ένα χαρακτηριστικό των οποίων είναι το πολύ ψηφιακό βάθος). Επιπροσθέτως, οι dj ‘s έχοντας στο μυαλό τους τη μουσική καλλιτεχνών όπως ο Vangelis και ο Jean Michelle Jarre (οι οποίοι ήταν από τους πρώτους αντιπροσώπους, της ηλεκτρονικής μουσικής) κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό το καινούριο είδος μουσικής.

Θα ήθελα να αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά, όπως το ότι στα drums η «μπότα» (ή κάσα να προτιμάτε) έχει πολύ σημαντικό ρόλο καθώς δίνει το χαρακτηριστικό «χορευτικό» beat, και ή δεν χρησιμοποιείται μέσα σε ορισμένα σημεία του κομματιού, ή παραμένει ως «μετρονόμος). Επειδή σχεδόν πάντα, αυτή η μουσική βρίσκεται σε ρυθμό 4/4 η μπότα χτυπάει χαρακτηριστικά κάθε 1/4. Nα προσθέσω ότι, με την εξέλιξη του κομματιού γίνεται η χρήση των κυμβάλων (hi-hat) και του ταμπούρου (snare) όπου σε αντίθεση με πολλά άλλα είδη μουσικής δεν έχουμε αλλαγή σε ρυθμούς, ή τονισμούς, ή γενικότερα χρωματισμούς (πχ τα γυρίσματα που γίνονται στα drums στην ροκ μουσική λίγο πριν την έναρξη ενός νέου μέτρου). Σημαντικό είναι να αναφέρω, το ότι η συνοδεία των μελωδικών γραμμών, είναι επίσης ηλεκτρονική (πολλές φορές μοιάζει ήχο εγχόρδων ή χορωδίας, αλλά φυσικά σε «ηλεκτρονική έκδοση», και οι μελωδικές γραμμές όπως προανέφερα ηλεκτρονικοί ήχοι με πολύ ψηφιακό βάθος (digital reverb).

Να σημειώσω ότι σε αυτό το είδος μουσικής (όπως και στα περισσότερα είδη σύγχρονης χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής) είναι σήμα κατατεθέν η επανάληψη. Οι καλλιτέχνες στηρίζονται πολύ στα ίδια θέματα, και τα επαναλαμβάνουν (με διάφορες αλλοιώσεις, ώστε να αποφεύγεται η μονοτονία) για μεγάλη διάρκεια τονίζοντας τις αλλαγές με πραγματικά συγκλονιστικό τρόπο.

Αναφέροντας κάποια στοιχεία για την deep house (που έχει τεραστία συγγένεια με την house) θα ήθελα να πω ότι μπορεί κανείς να βρει πολλά «σημάδια» επιρροής από την Jazz μουσική (κυρίως στις συγχορδίες όπου συναντιούνται 9ες, 11ες, 13ες, αλλοιωμένες ,κλπ) , σε σχέση με την house. Η deep house δεν αποτελεί κατεξοχήν χορευτική μουσική καθώς τα tempo είναι πολύ πιο αργά. Σε αυτή την περίπτωση επίσης πολύ συχνά συναντάει κανείς φυσικά όργανα όπως κιθάρα, σαξόφωνο, πιάνο κ.α. Οι ήχοι έχουν λιγότερη «ηλεκτρονική» χροιά, αλλά το μπάσο και τα ψηφιακά τύμπανα παίζουν επίσης κυρίαρχο ρόλο και τονίζονται ιδιαιτέρως. Με λίγα λόγια η deep house αποτελεί πιο ήπια και ατμοσφαιρική μουσική, πάντα όμως με Dance προσανατολισμούς και φυσικά πολλοί dj ‘s παίζουν deep house με τα πλήθη κάτω να χορεύουν.

Ένα σημαντικό κεφάλαιο είναι τα φωνητικά. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν φωνητικά σε ένα house ή deep house κομμάτι. Όταν υπάρχουν φωνητικά συνήθως επαναλαμβάνουν κάποιες εκφράσεις, και οι στίχοι είναι πού μικροί σε όγκο. Δηλαδή μπορεί να είναι ένα δύο τετράμετρα και να επαναλαμβάνονται. Επίσης μπορεί να είναι κάποια αφήγηση, και αργότερα να υπάρχει μελωδία στη φωνή. Τα φωνητικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι παίζουν «δευτερεύοντα» ρόλο, ειδικά σε όσα κομμάτια δεν ακολουθούν την λογική του couplet – refrain, αλλά εναλλάσσουν θέματα, πάνω σε μια εξέλιξη ενός κομματιού.

Κλείνοντας θέλω να πω ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά μια μικρή γεύση για το τι είναι η house και η deep house. Λόγω της έκτασης του κειμένου που ήθελα να το κάνω όσο πιο μικρό αλλά περιεκτικό γίνεται, δεν αναφέρονται πολλά στοιχεία. Βέβαια πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβει κανείς τη μουσική δεν είναι μέσα από τις λέξεις αλλά από τις νότες. Πραγματικά συνιστώ σε όλους λίγες ακροάσεις, και για τους funs του όχι ηλεκτρονικού ήχου deep house.

Προτεινόμενη δισκογραφία δεν υπάρχει. Οποιαδήποτε συλλογή βρείτε αποτελεί καλή επιλογή (ιδιαίτερα συλλογές του Ministry Of Sound). Απλά να πω, και χωρίς να κάνω διαφήμιση ότι Έλληνες παραγωγοί και dj’ s που αξίζει να ψάξετε είναι ο G-Pal, ο Ανδριανός Παπαδέας, ο Χρήστος Σπυρόπυλος, και Σπύρος Παγιατάκης. Και ενδεικτικά δυο τρία ξένα ονόματα John Digweed, Mark Farina, Paul Oakenfold, Paul Van Dyk, Deep Dish, Eric Prydz, Anthony Rother (αν και είναι πιο electro).

Πηγές: Wikipedia
Deeplink.info
Deephousepage.com