Θωμάς Σιώμος - Καράβι αταξίδευτο

Όπως διαβάζω στο δελτίο τύπου της εταιρίας « Καθρέφτης » που κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, τα τραγούδια είναι ιστορίες – εικόνες ντυμένες με μουσικές όπου συναντιόνται διαφορετικά στυλ. Μέσα σε λαϊκά μονοπάτια, μπαλάντες που φλερτάρουν με το ethnic και το Rock Blues. Ηχοχρώματα που απλώνονται σε πρωτότυπα και κλασικά μουσικά τοπία. Τραγούδια και μουσικές που μας θυμίζουν εμπνευσμένες εποχές. Η μουσική, η ερμηνεία, η ενορχήστρωση, όπως και οι στίχοι των περισσότερων τραγουδιών είναι του ίδιου του Θωμά Σιώμου. Πολύτιμη η συνεργασία με τους στιχουργούς Σοφία Κατζούρη, Ηρακλή Κριεζή, Σωτήρη Νικολαϊδη και Όλγα Σεχίδου. Συμμετέχουν τέλος ερμηνεύοντας από ένα τραγούδι ο Μανώλης Μητσιάς, η Μαρία Φωτίου και ο Μανώλης Χατζημανώλης.

Ακούγοντας τα τραγούδια του CD ένιωσα ότι ταξιδεύω. Τραγούδια άμεσα με προσωπικό ύφος στο στίχο και στη μουσική. Στο τραγούδι “Ραμόνα”, όπου ο Μανώλης Μητσιάς ερμηνεύει συγκλονιστικά, ο στίχος είναι εξαιρετικά νοσταλγικός με συναισθηματικές προεκτάσεις και σημειολογικές αναφορές που έχουν αιρετικό χαραχτήρα και παραπέμπουν σε σελίδες ιστορίας και σε σκηνές από ταινίες. Πολλά τραγούδια έχουν άρωμα από εποχές του έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού.

Το ύφος σε κάθε τραγούδι είναι ξεχωριστό. Το “πέντε παιδιά” είναι αφηγηματικό και αποδίδεται σαν το τραγούδι των Τρουβέρων και των Τροβαδούρων.

Η συναισθηματική φόρτιση στο “μια και μόνο συμπάθεια”, η νοσταλγική ματιά του “πότε θα βρεθούμε πάλι”, ο προβληματισμός πάνω στο μυστήριο της ύπαρξης, της αναζήτησης και του αδιεξόδου στο “αν θες να νιώσεις”, ο νταλγκάς του τραγουδιού “οι πληγωμένοι εγωισμοί”, η σπαραχτική κραυγή για μια κοινωνία αδιάφορη στο “καράβι αταξίδευτο” και η σκωπτική και περιπαικτική διάθεση στις “ιστορίες για αγρίους” ταυτίζουν τα ηχοχρώματα με τα λόγια και δημιουργούν ονειρική ατμόσφαιρα και αισιόδοξο κλίμα.

Είναι τραγούδια τα οποία δεν φλερτάρουν με την “avant-garde”. Απλά ζωγραφίζουν την καθημερινότητα και περνάς καλά μαζί τους. Γενικά σ’ όλο το CD υπάρχει μεγάλη γκάμα ακουσμάτων και μπορούν να αποδεσμευτούν κομμάτια για όλα τα γούστα. Απαιτούν όμως την προσοχή του ακροατή και προβληματίζουν ευτυχώς γλυκά στον προβληματικό καιρό μας.
Τελικά νομίζω ότι ο κος Σιώμος κινούμενος από προσωπική παρακαταθήκη και με διάθεση ευαισθησίας, σκοπεύει να μεταφέρει μουσικά τα αποθέματα μιας γενιάς στο σήμερα και μας συστήνεται επιχειρώντας να γεφυρώσει το παλιό με το καινούριο, αυτό που έφυγε μ’ αυτό που έρχεται.