Ο Μπριζονέας δεσμώτης και το αλκοολικό όρνεο

Γράφει το μέλος ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ (pavel)
8 άρθρα στο MusicHeaven

Σύνδεση με τα προηγούμενα.

Ο μυθικός κτηματοτιτάνας Μπριζονέας, αποσπά δόλια απο τον Δια-χειριστή το δικαίωμα ψήψου για τα Premium blogs, κατεβαίνει στον κόσμο των θνητών και αρχίζει να ψηφίζει για premium όποιο blog βλέπει μπροστά του, συχνά με κριτήρια που κανείς δεν κατανοεί. Τιμωρείται σκληρά, με το να αλυσσοδεθεί στην κορυφή του Καυκάσου, δίπλα στην ιδιωτική του κάβα. Κάθε βράδι, ένα φρικτό αλκοολικό όρνεο, ο Ρούχλωνας, τον επισκέπτεται και τού τσακίζει την κάβα, ενώ αυτός παρακολουθεί ανήμπορος. Την άλλη μέρα,η κάβα έχει αναπληρωθεί, αλλά ο Ρούχλωνας ξανάρχεται και την σακατεύει πάλι, κ.ο.κ.

Η στήλη MusιcHeaven Comedy αποτελείται από ανέκδοτα και αστείες ιστορίες με πρωταγωνιστές μέλη του MusicHeaven. Αν διακρίνεσαι για το χιούμορ σου, στείλε τη δική σου.

Λοιπόν...

Τα φώτα ανάβουν, δείχνοντάς μας το γνωστό τοπίο με την κολώνα, το παληκάρι, και τα σχετικά. Ακούγονται οι φωνές του χορού...

"ΕΛΕΛΕΥ, ΙΟΥ, ΙΟΥ !!!"

Και ο μονόλογος του δεσμώτη, που αντηχεί δραματικά στην ερημιά...

"φευ, φευ, τι ποτ' αυκινάθισμα κλύω
πέλας οιωνών;
αιθήρ δ' ελαφραίς πτερύγων ριπαίς υποσυρίζει.
Παν μοι φοβερόν το προσέρπον"...

Για λόγους ευνόητους, το υπόλοιπο κείμενο ακολουθεί μεταφρασμένο:

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ:

-Εδώ ψηλά με κάρφωσε

η οργή των αθανάτων

γιατί το χρίσμα έκλεψα απ’ των θεών τα χέρια

στ’ απλά τα blogs κατέβηκα και μοίραζα αστέρια.

Ο ένας ήταν φίλος μου, ο άλλος είχε χρέη,

τον τρίτο δεν τον άντεχα έτσι άσχημα που κλαίει…

ήταν και μια μελαχρινή, και μια κοκκινομάλλα

πώς να αφήσω να πνιγούν μέσα στα blogs τα άλλα…

Πήραν και με καρφώσανε στου Καύκασου τα όρη

που δεν περνά μπουγατσατζής, ούτε του site κόρη.

Και τώρα παρακολουθώ το φτερωτό το κτήνος

να’ ναι δικά μου τα ποτά και να τα πίνει εκείνος.

Ολη τη νύχτα αραχτός την κάβα μου τσακίζει

και ξύνεται, και πέρδεται, και ψιλοροχαλίζει

κι αφήνει αποτσίγαρα και αδειανά μπουκάλια

κι εγώ ανήμπορος κοιτώ, και γίνομαι πιο χάλια

που δε μπορώ ούτε να πιώ, ούτε να του την πέσω,

ούτε στα φρύδια να ξυστώ, κι ούτε να πάω να… δέσω.

Ακούγονται άτσαλα φτερουγίσματα, και το φρικτό όρνεο σκάει μύτη στο βραχάκι.

(ακολουθεί ποτ-πουρί με αποσπάσματα γνωστών τραγουδιών)

ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ: Θα ανέβω καιιιι θα κραιπαλιάσωωωω

Στο πιό ψηλότερο βουνόοοο

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Κρίση!!! Με πιάνει κρίση!!!!

ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ: Θέλω να πιώ όλο το Βόοοοσποροοο

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Ανάθεμά σε, δεν με λυπάσαι...

ΡΟΎΧΛΩΝΑΣ: Πίνω και μεθώωωωω!!!

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Με τελείωσεεεεες…

ΡΟΎΧΛΩΝΑΣ: Φέεεερτεεε μια κούπα με κρασίιιι!!!

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ (Εκτός εαυτού):

Καταραμένε Ρούχλωνα

που ήμουν λυτός και ρούχλωνα

μέσα στη ντούχνα, στα ποτά

και στις αναθυμιάσεις,

μου πίνεις τώρα τα ποτά

και δεν αφήνεις τίποτα

που να σου πέσουν τα φτερά

και να ξεπουπουλιάσεις…

ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ (παγερά αδιάφορος,και φαλτσάροντας ανελέητα):

Απόψε ήρθα για να πιώ λιγάκι παραπάνω

Τέτοιος που ήσουνα λυτός, τέτοια κι εγώ σου κάνω…

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ (Σε παροξυσμό):

Καλύτερα στο Φάληρο με σπίτια στοιχειωμένα

που ήταν τα μπουκάλια μου με ξύδια γεμισμένα

που τα’ πινα σαν άρχοντας και έπεφτα σε κώμα

κι ύστερα με σκουπίζανε γιατί ‘χα γίνει χώμα,

παρά που πήγα κι έμπλεξα με premium και λόγια,

και δούλεψα σε κάτεργα και σε κτηματολόγια.

Τι τόθελα και έμπλεξα με κείνα τα ρεμάλια

που ο καθένας είναι αισχρός κι όλοι μαζί είναι χάλια…

Κι εσύ φρικτό πουλερικό σταμάτα πια να πίνεις

που μ’ έφερες στα όρια της ψυχικής οδύνης…

Δεν το αντέχω… δεν μπορώ… δεν θέλω πια να βλέπω.

Και άσε κάτω τη ρακή! Δε σου το επιτρέπω!!!!

(Ακούγονται φτερουγίσματα απογείωσης, και καθώς ξημερώνει, το όρνεο απομακρύνεται με οχτάρια. Το ηρωικό παλικάρι, νοιώθει τα υγρά διαμάντια να αυλακώνουν τα αλαβάστρινα μάγουλα, ενώ ο ήλιος με τις πρώτες αχτίδες του αρχίζει να χρυσώνει το τοπίο.  Ο χορός αποχωρεί για να βρει πατσατζίδικο, ενώ από τις βουνοκορφές του μακρινού Ολύμπου αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες από το πρωινό πρόγραμμα του  Termite, που έχει αλλάξει ώρα για να μπορέσει να παρουσιάσει πιο αισθαντική μουσική.  Η πρώτη μπαλάντα με άρπες, εντελώς απροσδόκητα είναι ο Μπουφφφφφφ…)