αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

Προμηθευς αποκτενών

Ποιος χαμηλώνει τα φώτα;
Πού ο τόπος, ποιος ο δρόμος, πότε, και γιατί;
Τίποτα δεν ξέρω, ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν θα μάθω…

Μονάχα τον άνεμο ρώτησα κάποτε…
Τον κυνήγησα μάταια…
Όσο κι αν έτρεχα, διαρκώς με προσπερνούσε, σέρνοντας μαζί του ,σαν
φύλλο ξερό όσα περίμενα, αλλάζοντας συνεχώς κατευθύνσεις…

Το φώναξα κάποια μέρα, αλλόφρων και πανικόβλητος…
«Σταμάτα πια, να φτύνεις τους ανέμους σου στο πρόσωπό μου…»

Γράφει το μέλος ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ (pavel)
8 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Κυριακή 10 Δεκ 2006

Δεν πήρα καμία απάντηση…
Κρατάω κι εγώ σταθερή την πορεία μου, εφ’ ώ ετάχθην, εκών-ακών,
περιμένοντας το πλήρωμα του χρόνου….

Κανείς άλλος δεν μένει εδώ…

Κρεμασμένος από την κορυφή κάποιου κόσμου αιωρούμαι…
Μέσα στο αυτί μου, κατοικεί ένας νάνος που λογοκρίνει… Αν με το ψαλίδι του κόψει την πετονιά, θα πέσω κατευθείαν στον ουρανό…

Πιπιλάω, λοιπόν, την ρόγα του βουνού, θηλάζοντας λάβα και υγρά αγάλματα… Αν ποτέ στερέψει το παράξενο γάλα, η μάνα μου θα με ξεράσει
στο αέναο… εκεί, πέραν του ανεκτού συνειδητός, θα πεθάνω από αναστάτωση…

Ήταν και οι εφτά μάγοι με τα δώρα…
Πέρασαν κάποια νύχτα βιαστικοί, ο ένας πιο δυσδιάκριτος από τον άλλον,
παιχνιδίσματα υαλίνων επιπέδων, φευγαλέοι ιριδισμοί, μια εντελώς άλλη έκφανση…

-«Πείτε μου, τι κάνω, καρφωμένος εδώ πέρα; τι στην ευχή είναι αυτό
που κάθε νύχτα έρχεται και με προσθέτει;»
-«Ο Προμηθέας σου πρέπει να σε τρέφει…» είπαν…

…και από τότε δεν ξανακούστηκε τίποτα….

Παρασιτώ ακόμα στην ρόγα του βουνού, και όταν χιονίζει, προσπαθώ να δημιουργήσω κάποιες άλλες εκδοχές….
Ο Προμηθέας έρχεται ακόμα…
Κάθε νύχτα, πάλι πλήρης…
Κάθε νύχτα…
Πάντα…

Εγώ γερνώ, μαραγκιάζω, τον κατασπαράζω, εντός και εκτός, μα φθίνω
εγώ αντί για αυτόν… Τον μισώ…

Περιμένω πώς και πώς, την νύχτα που δεν θα τον ξαναδώ
στον καθρέφτη….

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

thank

#6571 / 11.12.2006, 00:56 / Αναφορά
Οι νύχτες είναι πάντα δύσκολο να ξεφύγουν απ' την αποστολή τους Θοδωρή. Καλούν τους ανέμους, τους νάνους, τον Προμηθέα .. και μύριους όσους μπορεί κανείς να φανταστεί. Το ξέρεις καλά και μας το δείχνεις άλλο τόσο. Ξέρεις όμως, έχουν και εκείνα τα φωτάκια. Κάποια σου ξέφυγαν, κάποια τα άφησες επίτησες, κάποια τα έπλασες με κόπο, δεν ξέρω. Δικό σου θέμα. Πάντως παίρνουν ενέργεια απ τη ψυχή σου. Και πίστεψέ με, δεν ζωγραφίζουν μόνο αμυδρές σκιές. Φέγγουν. Εντονα. Ακόμα και μέσα από τον πόνο σου. Εγώ απλα, θαυμάζω τον πλούτο σου. Κανείς κερατάς δεν θα τον πάρει. Εχετο υπόψη σου. Δεν φθίνεις Θοδωρή. Τελεία. Δεν.

vasiloukos

#6577 / 11.12.2006, 12:17 / Αναφορά
Μ' έστειλες κανονικά pavel..... Τι λες τώρα... Γαμάτο ποίημα...

faltsoo

#6578 / 11.12.2006, 13:05

Το MusicHeaven δεν συμφωνεί απαραίτητα και δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο που δημοσιεύουν τα μέλη του.

αποκτενών ..εισαι και φαινεσαι....

και γω να ψάχνομαι στις εντατικές ? ?

kifa

#6579 / 11.12.2006, 13:29 / Αναφορά
" Κρεμασμένος από την κορυφή κάποιου κόσμου αιωρούμαι…

Μέσα στο αυτί μου, κατοικεί ένας νάνος που λογοκρίνει… Αν με το ψαλίδι του κόψει την πετονιά, θα πέσω κατευθείαν στον ουρανό… " ...

... μην τον αφήσεις ...

Shakti_

#6581 / 11.12.2006, 16:55 / Αναφορά
Άν ποτέ στερέψει το παράξενο γάλα, η μάνα μου θα με ξεράσει στό αέναο... εκεί,

πέραν του ανεκτού συνειδητός, θα πεθάνω από αναστάτωση...

Λέξη-λέξη, στίχο-στίχο, με συγκλόνισε!!

Είσαι πολύ μεγάλος ποιητής Θοδωρή....

fantasma

#14349 / 04.06.2008, 23:46 / Αναφορά
παλιό.... (2006 και πίσω..) αλλα καλό....

........Κρεμασμένος από την κορυφή κάποιου κόσμου αιωρούμαι…

Μέσα στο αυτί μου, κατοικεί ένας νάνος που λογοκρίνει… Αν με το ψαλίδι του κόψει την πετονιά, θα πέσω κατευθείαν στον ουρανό… ....

τις καλησπέρες μου......