Η Μόνικα στο Λυκαβηττό

Γράφει ο Παναγιώτης Κοτσώνης (travelogue)
45 άρθρα στο MusicHeaven

Όποιος παρά τη ζέστη, υπέκυψε στον πειρασμό να σκαρφαλώσει μέχρι το βράχο του Λυκαβηττού, σίγουρα ένιωσε το κύμα δροσιάς που αποπνέει η Μόνικα με τις τόσες φωνές, κι άλλες τόσες εικόνες και ταξίδια που προσφέρουν απλόχερα οι μελωδίες και τα λόγια της. Κι όλα αυτά με υλικά αγνά… ατόφια… μία καλοκουρδισμένη μπάντα με πνευστά… παραμυθένια έγχορδα… και στη μέση σαν να είναι το κέντρο του κόσμου  όπως του αρμόζει ένα πιάνο…

Στο μεταίχμιο μεταξύ ημέρας και νύχτας, η μπάντα και ακολούθως η Μόνικα ανεβαίνουν στη σκηνή. Και το ταξίδι ξεκινά. Τα τραγούδια της, οι ενορχηστρώσεις της σε μεταφέρουν παντού, είτε στο κέντρο της πιο θορυβώδους πλατείας της πιο μεγάλης πόλης του κόσμου, είτε στα αριστερά διασχίζοντας τον επαρχιακό δρόμο δίπλα από τη θάλασσα την ώρα που ο ήλιος χαμηλώνει, είτε σε μια σκοτεινή γωνιά στο πάτωμα του σπιτιού σου με τα γόνατα μαζεμένα. Άλλοτε με τα δικά της μουσικά παιδιά. Κι άλλοτε με διασκευές που σπάνια ακούμε σήμερα. (Άραγε τι θα σκεφτόταν ο Freddy Mercury, ακούγοντας χτες το Bohemian Rhapsody με ένα απλό πιανάκι; Άραγε θα έφτασε ένα από τα λευκά μπαλόνια να τον συναντήσει;) Άλλοτε με δυνατές ενορχηστρώσεις και αλλαγές στα μουσικά όργανα κι άλλοτε με τον ολόγυμνο ήχο ενός πιάνου ή μιας κιθάρας.

Η Μόνικα είναι μια καλλιτέχνιδα που παίζει εξίσου καλά αρκετά μουσικά όργανα, γράφει μελωδίες, ιστορίες και τις ερμηνεύει εξαίσια με τις φωνητικές της δυνατότητες, η γλυκιά αμηχανία που διακρίνει τις επικοινωνιακές τις γέφυρες με το κοινό την κάνουν πολύ συμπαθή και όλα αυτά ενώ είναι τόσο νέα.  Μα, τελικά, νομίζω πως υπάρχει κάτι πιο εντυπωσιακό από όλα αυτά … Αν ένας άνθρωπος 23 ετών μπορεί  να καταφέρει όσα μέχρι στιγμής η Μόνικα έχει μπορέσει, τότε αυτό θα πρέπει να είναι ένα σημάδι για όσους νιώθουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος.

Η περίπτωση της Μόνικα τους δείχνει μία πιθανή έξοδο (ΕΧΙΤ…)