Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Αυτά που ρωτάς (Ζωντανά στο Κύτταρο)

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Γνωριστήκαμε όταν ακόμα πιτσιρικάδες γυρίζαμε στα στενά της Πλάκας με την κιθάρα στον ώμο και αργότερα μοιραστήκαμε το ίδιο πάλκο στην ταράτσα της Μαρίζας Κωχ. Καθώς όμως τα χρόνια περνάνε και κυλάει η ζωή, ο καθένας παίρνει το δρόμο του και χάνεσαι με τους φίλους.

Χαθήκαμε με τον Θανάση όταν έφυγε για την Κομοτηνή και για να είμαι ειλικρινής, στεναχωρέθηκα. Αναρωτήθηκα μάλιστα: “Μα καλά, τι πάει να κάνει αυτό το παιδί εκεί πάνω;” Η τύχη το έφερε έτσι, ώστε να ξαναβρεθούμε μετά από αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη όπου μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Ανανεώσαμε έτσι την επαφή μας και την ανανεώσαμε ακόμα μια φορά όταν έγινε μέλος (Romantic Offender) στο MusicHeaven.

Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας λοιπόν, έντεκα χρόνια μετά την τελευταία του προσωπική δουλειά, επανέρχεται στη δισκογραφία με ένα διπλό άλμπουμ, το Αυτά που ρωτάς (Ζωντανά στο Κύτταρο).

Η ζωντανή αυτή ηχογράφηση είναι σπάνια, είναι από τις εμφανίσεις του Θανάση στο Κύτταρο τον χειμώνα που μας πέρασε και είναι το πρώτο δισκογραφικό live της καριέρας του. 

Το Αυτά που ρωτάς (Ζωντανά στο Κύτταρο) είναι στην ουσία μια αναδρομή από την προσωπική του δισκογραφία (Ωτοστόπ/1971, Ατέλειωτη εκδρομή/1975, Φύλλο πορείας/1985, Βραδιάζει/1991 & Stavento/1999) αλλά περιέχει και καινούργια τραγούδια του.

Περιέχει τραγούδια σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού (“Η διαθήκη μου/Αντισταθείτε” και το ακυκλοφόρητο “Υστερόγραφο”), τραγούδια του Μάριου Τόκα και του Χρήστου Λεοντή σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, τραγούδια του Γιάννη Γλέζου σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη, του Νότη Μαυρουδή σε ποίηση Τάσου Σαμαρτζή, του Δημήτρη Ψαριανού σε ποίηση Γιώργου Σουρή, τραγούδια του Νίκου Αρμπιλιά, αλλά και τραγούδια σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Αντώνη Παπαϊωάννου, Θανάση Αβραμίδη και φυσικά και του ίδιου του Θανάση. Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ “Αυτά που ρωτάς” είναι διασκευή του “Blowin’ in the wind” του Bob Dylan, σε ελεύθερη απόδοση με ελληνικούς στίχους του Θανάση Γκαϊφύλλια.

Συμμετέχουν οι αδελφές Ελένη & Σουζάνα Βουγιουκλή ερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια της Θράκης και της Κάτω Ιταλίας καθώς και η Λήδα Χαλκιαδάκη.

Τα Τραγούδια:
CD1: 01) Πρόζα, 02) Βραδιάζει, 03) Πρόζα, 04) α) Το υποχθόνιο βαλς της βραδιάς των αριθμών, 04) β) Ιστορίες, 05) Πρόζα, 06) Αντισταθείτε, 07) Πρόζα, 08) Το υστερόγραφο, 09) Πρόζα, 10) Γαμήλιο Προσκλητήριο, 11) Πρόζα, 12) Δεκάξι χρόνια μετά, 13) Πρόζα, 14) Πρέβεζα, 15) Πρόζα, 16) Γνωριμία, 17) Πρόζα, 18) Ατέλειωτη εκδρομή, 19) Πρόζα, 20) Αυτά που ρωτάς, 21) Πρόζα,
22) Ωδή στον Διονύση.

CD2: 01) Stavento, 02) Πρόζα, 03) Για τον Καββαδία, 04) Άδοξο τέλος, 05) Κομοτηνή, 06) Πρόζα, 07) α) Θα τραγουδήσω αγαλινά, 07. β) Αλεξανδρής, 08) Πρόζα, 09) Ώρια μου ροντιvedda, 10) Πρόζα, 11) Η ιστορία του Διομήδη, 12) Επίλογος, 13) Παρουσίαση ορχήστρας, 14) Πρόζα, 15) Δεν κλαίω, 16) Και να αδερφέ μου, 17) Πρόζα, 18) Τεμπελιά.

Οι Μουσικοί (εκτός από τον Θανάση):
Άλκηστις Ραυτοπούλου (μουσική επιμέλεια, πιάνο, φωνητικά),
Φώτης Μυλωνάς (μπάσο, φλάουτο, φυσαρμόνικα, φωνητικά),
Γιάννης Ζερβός (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, φωνητικά),
Σωκράτης Γανιάρης (κρουστά).

Το να κάνει σήμερα κάποιος ένα CD είναι το πιο εύκολο πράγμα. Δεν είναι τίποτα. Είναι πλέον μία καθημερινότητα. Συναντιέσαι στο δρόμο με έναν γνωστό και...

“Γειά σου, τι κάνεις;”
“Κάνω ένα σιντάκι μωρέ... και πάω να το ξεπετάξω τώρα”

...το “ξεπετάει” που λες, και σε μια βδομάδα ούτε καν που το θυμάται κανείς. Το έχουνε ξεχάσει όλοι γιατί ποιος έχει σήμερα ανάγκη να θυμάται κενά και ανούσια τραγούδια; Ποιος έχει σήμερα ανάγκη να θυμάται τραγούδια χωρίς ταυτότητα που δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα;

Τα τραγούδια όμως που έχουν να σου πουν πράγματα, δεν είναι ανάγκη να τα θυμάσαι γιατί έρχονται και κάθονται μόνα τους στο αυτί σου και από κει παίρνουν πάλι μόνα τους το μονοπάτι για να θρονιάσουν στο μυαλό σου και τα τραγούδια του  Θανάση, είναι τέτοιου είδους. Είναι τραγούδια ώριμα που μιλάνε την ίδια γλώσα με σένα, που χτυπάνε κατ’ ευθείαν μέσα σου και τη μαχαιριά τη νοιώθεις ως τα κατάβαθα της ψυχής σου.

Είναι τραγούδια που μιλάνε για τα προβλήματα των ανθρώπων, για μας, για τη ζωή μας, γι' αυτά που έχουμε ζήσει, που ζούμε και που θα ζήσουμε. Όχι ο Θανάσης δεν είναι προφήτης, αλλά να όμως που τα τραγούδια του αποδεικνύονται τραγικά επίκαιρα στη σημερινή εποχή. 

Είναι τραγούδια που συμπληρώνουν το κομμάτι που έλειπε από το δισκογραφικό παζλ του Θανάση και κλείνουν –θα έλεγα- έναν κύκλο, γιατί όταν το “Κύτταρο” ξεκίναγε την πορεία του σαν μουσική σκηνή ο Θανάσης ήταν εκεί. Τελικά, πήγε και έφτιαξε ένα “Κύτταρο” στην Κομοτηνή και ανανεώνει τις ελπίδες μας από κει.

Θανάση το CD σου είναι κόσμημα. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο, αλλά ξέρεις ε; Θέλουμε κι άλλα τέτοια...