Η παιδεία μας εκσυγχρονίζεται. Πρώτο βήμα η κατάργηση του μαθήματος της μουσικής

Συρρίκνωση της Μουσικής Διδασκαλίας:  «Το όραμα» για το Νέο Σχολείο;

Αυτός είναι ο τίτλος της επιστολής διαμαρτυρίας που έστειλαν οι σύμβουλοι των καθηγητών μουσικής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προς τον Υπουργό Παιδείας για να διαμαρτυρηθούν για τις εξελίξεις στη διδασκαλία του μαθήματος της μουσικής στα σχολεία. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: http://e-mousikoi.blogspot.gr/

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Το Υπουργείο έστειλε ένα νέο ωρολόγιο πρόγραμμα στα σχολεία (εννοούμε πάντα τα Γυμνάσια, όπου διδάσκεται η μουσική και όχι τα Λύκεια), σύμφωνα με το οποίο οι ώρες διδασκαλίας της μειώνονται από τρεις, μια την εβδομάδα σε κάθε τάξη δηλαδή, σε μία, μόνο στην πρώτη γυμνασίου. Αυτή δε η μία εναπομείνασα, μπορεί και να μοιράζεται ανάμεσα σε μουσική και γενικότερα καλλιτεχνικά μαθήματα, ή σε κάποια ομιχλώδη προγράμματα που θα γίνονται σε συνεργασία των αρμόδιων καθηγητών με το γυμνασιάρχη.

Το Υπουργείο φυσικά φρόντισε να στείλει το πρόγραμμα σε μια νεκρή περίοδο, όταν οι καθηγητές δεν είναι στα σχολεία και δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό. Ας παραβλέψουμε επίσης την ανασφάλεια των καθηγητών μουσικής που θα μετατεθούν σε δημοτικά σχολεία, ή αλλού, ας παραβλέψουμε ότι αφορά τα εργασιακά και ας επικεντρωθούμε αμιγώς στα της εκπαίδευσης.

Είναι γνωστή η φιλολογία περί του προσανατολισμού της εκπαίδευσης, περί της απεχθούς εναρμόνισης με την εξ ίσου απεχθή αγορά, περί της υποβάθμισης του ανθρωπιστικού πνεύματος και της στροφής προς την αντικειμενοστραφή κατεύθυνση, της δημιουργίας τεχνικών και επιστημόνων για τα εργοστάσια των κεφαλαιοκρατών κλπ. Αριστερής απόκλισης επιχειρήματα, που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, υποστήριξα ότι η μουσική θα πρέπει να ενισχυθεί ως κοινωνική δραστηριότητα που μπορεί να έχει πολλαπλά ανταποδοτικά οφέλη. Τόσο κοινωνικά, όσο και αμιγώς οικονομικά. Έδινα ένα παράδειγμα, τα τουρκικά σήριαλ, που όλα ανεξαιρέτως, έχουν πρωτότυπη μουσική για κάθε μια ξεχωριστή σκηνή. Οι γείτονες έχουν δημιουργήσει μια βιομηχανία τώρα πια, που πουλάει τα προϊόντα της σε όλο τον κόσμο και αμείβεται αδρά γι αυτό, κάνοντας ταυτόχρονα και μια αποτελεσματικότατη προπαγάνδα, ελκύοντας και τουρισμό. Είδατε κάποιο ελληνικό αντίστοιχο; Όχι. Δεν υπάρχει.

Η μουσική είναι ένα προϊόν που αποφέρει τεράστιο οικονομικό όφελος σε όποιον ξέρει να το διακινήσει, ενώ τα παράπλευρα οφέλη της διακίνησης αυτής είναι τεράστια. Επί πλέον, έχει το πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται επενδύσεις βιομηχανικού επιπέδου, αλλά αποδίδει έσοδα αυτού του επιπέδου.

Με αυτό το πνεύμα, η αναβάθμιση των μουσικών σπουδών είναι μια ενδεχόμενη κατεύθυνση πραγματικής εξόδου από την κρίση, με κριτήρια οικονομικά, όπως αυτά στα οποία αρέσκονται οι δανειστές μας και τα οποία σέβονται και δέχονται να συζητήσουν.

Δυστυχώς αυτή η παράμετρος λείπει εντελώς από την επιστολή των συμβούλων προς το Υπουργείο. Τα επιχειρήματά τους αναλώνονται στην έλλειψη εγκληματικότητας στα μουσικά σχολεία, στην ολοκλήρωση της ψυχικής υγείας των μαθητών με τη βοήθεια της μουσικής και άλλα τέτοια, που κατά τη γνώμη μου αποτελούν το αντίστοιχο της ζητιανιάς προς την ηγεσία του Υπουργείου. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με τους συλλόγους γονέων των μαθητών των μουσικών σχολείων, που επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο της καλλιέργειας κλπ κλπ. Δυστυχώς αυτή είναι μια γραμμή επιχειρηματολογίας εντελώς άκαιρη και άτοπη, όσο ενδιαφέρουσα και αν τη βρίσκει κανείς. Οι καιροί απαιτούν αποτελεσματικές λύσεις και σε αυτή την κατεύθυνση δεν έχουμε και πολλές επιτυχίες διαχρονικά. Ίσως να είναι καιρός να αρχίσουμε..

ΥΓ. Το αποτέλεσμα της σύσκεψης του υφυπουργού με τους συμβούλους, ήταν να ‘κερδηθεί’ μια ώρα παραπάνω, αν και δεν είναι σαφές ακόμη αν θα δοθεί στη Β’ Γυμνασίου, ή κάτι άλλο. Τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο ακόμη έτσι κι αλλιώς.

ΥΓ2. Το νέο πρόγραμμα περιλάμβανε κατάργηση του μαθήματος της τεχνολογίας, και πολλές αλλαγές στις ώρες των άλλων μαθημάτων, αλλά φυσικά εδώ μας ενδιαφέρει ειδικά το μάθημα της μουσικής.