Παντως marlene θα συμφωνησω μαζι σου και θα καταθεσω την δικη μου εμπειρια για να γινει κατανοητο το γιατι συμφωνω.
Παιζω πιανο.Ειχα ξεκινησει σπουδες στο ωδειο απο 5-6 χρονων. Καποι στιγμη γυρω στα 15 μου περνουσα ολη την ημερα μου εκει(γυρω στις 5-6 ωρες καθε μερα).Ιστορια μουσικης.μορφολογια,αρμονια,διευθυνση χορωδιας,πρακτικη σε πιανο,φλαουτο στην φιλαρμονικη,συμμετοχη στην χορωδια...
Για μενα δεν ηταν αγκαρεια ...μαλλον απολαυση. Τοσο που σκεφτομουν να βαλω το σχολειο σε δευτερη μοιρα και να το δω ακομα πιο σοβαρα το ζητημα.
Την επομενη χρονια χρειαστηκε να μετακομισουμε οικογενειακως και βρεθηκαμε σε μια μικρη πολη εξω απο την Πατρα. Εκει δεν υπηρχε ωδειο και η μονη λυση θα ηταν να πηγαινοερχομαι στην Πατρα. Εψαξα για ωδειο στην Πατρα με ρωτησαν που βρισκομαι στις σπουδες μου και μου ζηταγαν 48.000δρχ το μηνα.
Βαλε αυτα ,Βαλε τα βιβλια κλπ, βαλε και τα εξοδα μετακινησης καθε μερα στην Πατρα...καταλαβαινεις οτι ηταν αδυνατο οικονομικα.
Τα παρατησα.
Τωρα εχω το πιανο μου και το γρατσουναω που και που. Απο αρμονια και θεωρητικα γενικοτερα δεν θυμαμαι και πολλα.
Οταν την μουσικη την αφηνεις ....σε αφηνει.
what are songs but exercises in solitude?-Peter Hammill
...all things are apart all things are a part...-Peter Hammill
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: frufru on 19-01-2005 22:01 ]