Εκμάθηση πιάνου σε προχωρημένη ηλικία

Καλησπέρα σε όλους 

Είναι ένα θέμα που σίγουρα έχει συζητηθεί ξανά αλλά χρειάζομαι τις κατευθύνσεις σας. Εδώ και πολύ καιρό μου έχει γεννηθεί έντονα η επιθυμία να μάθω πιάνο και νομίζω ότι αν δε το κάνω τώρα δε θα το κάνω ποτέ. Είμαι 32 χρόνων, δεν έχω τη παραμικρή ιδέα από μουσική και αναρωτιέμαι αν είναι πολύ αργά. Προφανώς δε μιλάω για επαγγελματικό επίπεδο. Θέλω να το κάνω για μένα και μόνο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θέλω να φτάσω σε ένα πολύ καλό επίπεδο και να καλύψω όλη την ύλη που από ότι διάβασα χρειάζεται τουλάχιστον 12 χρόνια. Έχω την ωριμότητα και την υπομονή να ξεκινήσω. Μετανιώνω που δε το έκανα νωρίτερα παρόλο που το ήθελα και νωρίτερα αλλά λόγω σπουδών, στρατού, αναζήτησης δουλειάς κλπ ποτέ δεν είχα τη ζωή μου σε μια σειρά για να το κυνηγήσω. Τέλος, θέλω να αναφέρω ότι υπάρχει ήδη πιάνο στο σπίτι μου οπότε δε χρειάζεται να κάνω και αυτό το μεγάλο έξοδο. 

Αυτό που θέλω να μάθω είναι αν στην ηλικία μου θα με δέχονταν σε ένα ωδείο ή αν θα πρέπει να ξεκινήσω ιδιαίτερα μαθήματα με κάποιο δάσκαλο. Επίσης τί από τα δύο θεωρείτε ότι είναι καλύτερο για τη περίπτωση μου; Βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

 

Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι ΝΑΙ μπορείς φίλε μου!Ξεκίνα το σιγά σιγά με ένα καλό δάσκαλο κατά προτίμηση σε Ωδείο ώστε να καλυφθείς και στη μουσική θεωρία που τη θεωρώ απαραίτητο εργαλείο όχι να σε δυσκολέψει αλλά να σε διευκολύνει. Στα 43 μου ξεκίνησα μπουζούκι και γηράσκω αει διδασκόμενος. Προυπόθεση για να πας μπροστά είναι η μελέτη σε εβδομαδιαία βάση . Ο μόνος λόγος αποτυχίας σου είναι το λάθος κίνητρο.Τίποτα άλλο. Καλή επιτυχία!

Θα συμφωνήσω κι εγώ με το προηγούμενο μέλος. Σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με τη μουσική, αρκεί να την αγαπάει. Μπορείς να ρωτήσεις σε διάφορα ωδεία ή και να ζητήσεις δοκιμαστικό μάθημα- συνήθως δεν έχουν πρόβλημα - ώστε να αποφασίσεις τι σου ταιριάζει. Αν το αποφασίσεις, τελικά, καλή αρχή και όμορφα μουσικά ταξίδια.

Εννοείται ότι μπορείς να ξεκινήσεις πιάνο! Εγώ έχω μαθητή που είναι 86 ετών και παρόλα τα προβλήματα της ηλικίας, έμαθε να παίζει. Σίγουρα θα σε δεχτούν σε ωδείο αν θέλεις να μπεις σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Απλώς επειδή θέλεις να κάνεις σύγχρονο πιάνο, χρειάζεται να κοιτάξεις είτε για ωδείο με σύγχρονη κατεύθυνση είτε για δάσκαλο που διδάσκει σύγχρονο. Γιατί αν ο δάσκαλος ή το ωδείο επικεντρώνονται στο κλασικό, θα χάσεις το χρόνο σου μαθαίνοντας Μπαχ, με την υπόσχεση πως μαθαίνοντας μπαχ θα παίξεις και τραγούδια. Και δεν είσαι σε ηλικία να παίζεις άλλα αντί άλλων. Θα γίνουν τα νεύρα σου κρόσια (Χαααχα!)

Διαφωνώ κάθετα με την τοποθέτησή σας Κα Χρύσα Οικονομάκη.

Ξεκίνησα κλασσικό πιάνο στα πλαίσια των σπουδών μονωδίας(πρέπει να φτάσω σε επίπεδο μέσης τάξης στο πιάνο)κι έχω να πω πως παράλληλα με τα κλασσικά κομμάτια έχω αρχίσει να παίζω και μοντέρνα κατά δική μου επιλογή κομμάτια.

Βεβαίως συμφωνώ στο κομμάτι της επιλογής κατεύθυνσης από ένα σημείο και μετά με βάση την επιθυμία του μαθητή.

Όμως αυτό πρέπει να γίνει πολύ μεταγενέστερα.

Είναι σα να θέλει κάποιος να γίνει ιατρός και να του πεις να διαλέξει ειδικότητα από την αρχή:πχ αν θέλει να γίνει καρδιολόγος,να μη χάνει τρην ώρα του με τη μελέτη της ανατομίας του νευρικού συστήματος ή αν επιθυμεί να γίνει ουρολόγος να μην ασχοληθεί με τη μελέτη των παθήσεων του αναπνευστικού.

Αν πρέπει να κάνεις κάτι,να το κάνεις σωστά.

Πρώτα αποκτάς τις βάσεις κι έπειτα έχοντας γνώση του όλου εστιάζεις εκεί που επιθυμείς.

Κατανοώ γιατί το λες αυτό, αφού υπάρχει η αντίληψη ότι στο σύγχρονο δεν υπάρχει η ίδια υποδομή σε ότι αφορά το τεχνικό μέρος της μελέτης. Διαφωνώ όμως κάθετα καθώς η τεχνικές απαιτήσεις στο σύγχρονο είναι οι αντίστοιχες με το κλασικό. Αυτό το παράδειγμα με τις ειδικότητες το είχα κι εγώ σαν άποψη παλαιότερα, πριν ασχοληθώ με το σύγχρονο και είναι εντελώς λάθος. Όπως στην κλασική μουσική θα ξεκινήσεις από συγκεκριμένους συνθέτες και θα προχωρήσεις προς μεταγενέστερους, έτσι ακριβώς και στο σύγχρονο υπάρχει οργανωμένη δομή.

Σεβαστή η τοποθέτησή σας.

Σαφώς και υπάρχει δομή στις μοντέρνες σπουδές.

Μάλιστα η θεωρία της Pop και Jazz μουσικής είναι έτη φωτός μπροστά από την κλασσική ματζορομινόρε κλασσική θεωρία και τις αποστειρωμένες απαγορεύσεις στην κλασσική αρμονία.

Σε ορισμενα μουσικα οργανα οπως πχ στη φωνη καλο ειναι καποιος να ξεκινα με ελαφρο.

Θα ηταν καταστροφικο για καποιον να προσπαθει να τραγουδησει με τον ογκο την τοποθετηση και τη χαμηλη θεση λαρυγγα του κλασσικου αν δεν εχει πρωτα "νοιωσει" στο σώμα του την υγιή φώνηση ενός "εύκολου" ελαφρού κομματιού.

Στο πιάνο πάλι,το να μελετώ παρτιτούρες κλασσικού με έκανε να μπορώ να δουλέψω και απλά κομμάτια στο μοντέρνο.

Το ερώτημα είναι τι θέλει ακριβως να πετύχει κάποιος.

Για μένα ένας είναι ο σκοπός:

Να γίνει κάποιος ΜΟΥΣΙΚΟΣ και ΟΧΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑΣ.

Αναγκαστικά για να φτασει καποιος το πρωτο θα περασει απο το δευτερο.

Επισης αν ο φιλος που ανοιξε το θεμα επιθυμει να διδαξει,θα πρεπει να ξεκινησει με κλασσικες σπουδες.

Να κλεισω τελος επισημαίνοντας πως οταν ξεκιναμε να μελεταμε ενα μουσικό οργανο με τεραστιο μουσικο ρεπερτοριο θα πρέπει ούτως ή άλλως να έχουμε υπομονή και όχι βιασύνη.Όχι νεύρα και απογοήτεση,καθώς τίποτε απ όσα διδασκόμαστε δεν θα παει χαμένο.

Τελικά ίσως τον κύριο ρόλο παίζει ο δάσκαλος:να μπορεί να κατευθύνει σωστά το μαθητή του τόσο σε κλασσικά όσο και σε μοντερνα κομμάτια,ακονίζοντας την τριβή του με ολοένα και περισσότερα κομμάτια.

Έτσι είναι. Γενικά είναι μεγάλη συζήτηση το "κλασικό ή σύγχρονο" γιατί η άποψή μας δημιουργείται από το γεγονός ότι το σύγχρονο ακόμα δεν έχει βρει τα πατήματά του στην Ελλάδα. Αν και έχω υπόψη μου κάποιες σχολές που έχουν φτιάξει σωστή δομή και έχουν καθηγητές που έχουν σπουδάσει ολοκληρωμένα το αντικείμενο. Παράδειγμα, η εντύπωση ότι το σύγχρονο τραγούδι είναι πιο εύκολο από το κλασικό είναι μία λανθασμένη εντύπωση που έχει δημιουργηθεί επειδή οι δάσκαλοι κλασικού τραγουδιού προσπαθούν να το διδάξουν ή επειδή εστιάζουμε στην ελληνική ελαφρο-ποπ μουσική. Στην πραγματικότητα το σύγχρονο τραγούδι έχει πάρα πολλές απαιτήσεις και έχει πάρα πολλές τοποθετήσεις φωνής, απίστευτη μελέτη στο τεχνικό κομμάτι και αντίστοιχες απαιτήσεις στο εκφραστικό. Το ότι είναι διαφορετική η προσέγγιση σε σχέση με το κλασικό, δεν θα πει ότι είναι πιο εύκολο. Η κλασική αρμονία έχει πολλούς κανόνες και πολλά "απαγορεύεται" καθώς ασχολείται με την έλξη τρίφωνων συγχορδιών. Η σύγχρονη αρμονία είναι η μετεξέλιξη της κλασικής, ασχολείται με την έλξη και τετράφωνων συγχορδιών.

Σαφώς είναι όχι μόνο δύσκολο αλλά και όμορφο να μελετά κάποιος μοντέρνο τραγούδι.

Άλλωστε οι ίδιες αρχές στήριξης και αντήχησης της φωνής ισχύουν τόσο στο μοντέρνο όσο στο κλασσικό.

Απλώς το κλασσικό τραγουδι απαιτεί να τραγουδάς σε "χασμουρητή" χαμηλή θέση του λάρυγγα την έκτασή σου με αποτέλεσμα κάποιες νότες ειδικά της υψηλής περιοχής που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μοντέρνο και να ακουστούν καλά "χάνονται"

Στη φάση που ξεκίνησα κλασσικό τραγούδι "ήρθε κι έδεσε" μια χαρά καθώς ήδη είχα καθορίσει την άνετη έκτασή μου και απλά χρειάστηκε να ανοίξω το λαιμό μου λίγο ακόμη για να βγάλω την κλασσικίζουσα χροιά όχι ως αποτέλεσμα ηχητικής μίμησης αλλά ως αποτέλεσμα ανοίγματος του λαιμού τεντώματος των φωνητικών χορδών και χρήσης των κατάλληλων ηχειων.

?si=66LT385eK-KlvtsQ

Στο παραπάνω βιντεακι δύο φωνές τραγουδούν το ίδιο κομμάτι μελωδικά.

Ο ένας έχει,ο άλλος δεν έχει κλασσικη παιδεία στη φωνή του.

Αυτά και κλείνω το σπαμ μου.

Ας ελπίσουμε το μοντέρνο τραγούδι,πιάνο και γενικά η μοντέρνα παιδεία στη μουσική να βρει στην Ελλάδα τα πατήματα που της αρμόζουν με πιστοποιημένες σπουδές και αναγνώριση από το κράτος.

Ο σπουδαστής ενός οργάνου όπως το πιάνο ας ξεκινήσει ερχόμενος σε επαφή με κομματια απλά στην αρχή και διαρκώς αυξανόμενης δυσκολιας που αφορουν τοσο στο μοντερνο οσο στο κλασσικο ρεπερτοριο ωστε να εχουν τα εφόδια να επιλέξουν στη συνέχεια κατεύθυνση με μεγαλύτερη εμβάθυνση στις σπουδές τους 

Ο τελικός στόχος;Να μπορεί να καθήσει απέναντι στο πιάνο και να μπορέσει να παίξει ότι κομμάτι επιθυμεί η ψυχούλα του.

Να συνθέσει κιόλας δικές του μελωδίες ή αρμονικές ακολουθίες.

Να μπορεί να αυτοσχεδιάσει η να ακολουθήσει σωστά μια φωνη η μια ορχηστρα.

Αυτο σημαινει ΜΟΥΣΙΚΟΣ κι όχι απλά καποιος που ανοιγει ενα βιβλιο με νοτες και παιζει οτι βλεπει.

Ακριβώς αυτό. Οι σωστές μουσικές σπουδές είναι ένα πάντρεμα κλασικής και σύγχρονης παιδείας ώστε ο σπουδαστής να μπορεί να σκέφτεται ως μουσικός ώστε να μπορεί να εξελίσσεται διαρκώς, να μπορεί να ακολουθεί την εποχή του, να καινοτομεί εάν έχει αυτό το χάρισμα και να αντιλαμβάνεται τη μουσική ως ελευθερία.