Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Γράφει ο Παύλος Καστανάς
Βαρύ είναι το χρέος σου.
Βαστάς στις πλάτες σου μια υδρόγειο που σφύζει από αισθήσεις και συναισθήματα, χιλιάδες άνθρωποι ουρλιάζουν μα οι φωνές τους δεν ακούγονται, εκατομμύρια παιδιά ζητούν ένα χάδι και δεν τα παρηγορεί κανείς. ¶λλοι τόσοι άνθρωποι χαίρονται, ερωτεύονται και κάποιοι αγγίζουν την τρυφερή επιφάνεια της ευτυχίας.
Σε τραβάν απ' το παντελόνι να μη φύγεις, σου φιλούν τα παπούτσια και κλαιν απεγνωσμένα. Σε χρειάζονται, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εσένα.
Μια ανθρωπότητα ολόκληρη σε καλεί να την εκφράσεις. Σα λαβύρινθοι τα συναισθήματά ξετυλίγονται στις αραχνιασμένες καρδιές των ανθρώπων. Απαλές χορδές που πάλλονται ακατάπαυστα στο φύσημα του αγέρα. Και τις εμπιστεύονται τυφλά σε σένα. Όλη η ψυχή τους βρίσκεται μέσα στις παλάμες σου. Μπορείς με μια κίνηση να την λιώσεις και να την οδηγήσεις στην εξαθλίωση ή να της δώσεις φτερά να πετάξει. Το δεύτερο είναι η τέχνη.
Έχεις την πιο δύσκολη εντολή που δόθηκε ποτέ από Θεό σε άνθρωπο:
Να μετατρέψεις τις αισθήσεις και τα συναισθήματα σε μελωδίες, ήχους, στίχους, εικόνες, κινήσεις. Να μετουσιώσεις τον λαβύρινθο της ανθρώπινης ψυχής σε μορφή τέχνης. Να δώσεις σχήμα στα όνειρα και στους εφιάλτες. Τα ανέκφραστα συναισθήματα παραφυλούν στην ψυχή του ανθρώπου και ξεσπούν βίαια με μουγκρητά. Πρέπει αυτό το μουγκρητό να το προλάβεις και να το κάνεις τέχνη. Τέχνη είναι η μετουσίωση του συναισθήματος σε μορφές που γίνονται αντιληπτές από τον άνθρωπο. Είσαι μεταφραστής της πιο δύσκολης γλώσσας.
To ξέρεις. Είσαι στ' αλήθεια διατεθειμένος να πεθάνεις για την τέχνη σου.
Πάνω στη σκηνή όταν τελειώνεις ένα τραγούδι είσαι έτοιμος να ξεψυχήσεις. Έχεις νιώσει κάθε στίχο, κάθε συλλαβή και έχει κυκλοφορήσει το νόημα του στις φλέβες σου.
Όταν τελειώνεις τη συγγραφή ενός βιβλίου νιώθεις ότι τελείωσες το χρέος σου στον κόσμο τούτο και ότι η ζωή σου απέκτησε βαθύ νόημα.
Όταν τελειώνεις μια ζωγραφιά μπορείς να βουτηχτείς και να πνιγείς μέσα της. Και όταν υποδύεσαι κάποιο ρόλο πρέπει πάντα να τρέμεις τη στιγμή που θα χρειαστεί να ξαναγίνεις εσύ. Κανείς δε ξέρει αν θα επιβιώσεις μετά απ' την αλλαγή.
Ολόκληρη η ανθρωπότητα βασίζεται στους καλλιτέχνες για την ψυχική της έκφραση. Χωρίς αυτούς η ανθρωπότητα είναι βουβή και άψυχη. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό και να νιώσεις το φορτίο που σε βαραίνει. Δεν διασκεδάζεις τον κόσμο αλλά τον εκφράζεις και τον ψυχαγωγείς. Και για σένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να μοιράζεσαι τα συναισθήματα τα δικά σου με τα συναισθήματα των ανθρώπων, και όλα να ενώνονται σε αυτή τη μοναδική στιγμή ένωσης του καλλιτέχνη και του κοινού.
Δεν υπάρχει μαγεία στον κόσμο, δεν υπάρχουν πνεύματα, αόρατες φωνές και ανεξήγητα φαινόμενα. Όλα ο άνθρωπος θα τα εξηγήσει. Δεν υπάρχει πια μεταφυσική, η επιστήμη την έχει νικήσει προ πολλού.
Μόνο μια μεταφυσική πρέπει να δέχεσαι: Την Μεταφυσική του Συναισθήματος.
Η αίσθηση των συναισθημάτων όπως διαπερνούν την καρδιά σου, η τυχαιότητα στον τρόπο που δημιουργούνται και μεταδίδονται τα συναισθήματα, στον τρόπο που τα ελέγχει κανείς και στον τρόπο που τα παράγει. Είναι αυτό που ονομάζουμε "Η μαγεία της τέχνης". Είναι αυτή η μοναδική "μεταφυσική" ικανότητα της τέχνης να μετατρέπει τους ήχους και τις εικόνες σε συναισθήματα και αντίστροφα. Εσύ σαν μάγος πρέπει να κρατήσεις στις παλάμες σου τις σκέψεις των ανθρώπων και να τους δώσεις μορφή.
Να μείνεις πιστός σε όλες τις αξίες της τέχνης, μη την παραμελήσεις, μην την προδώσεις, βαρύ όρκο δίνεις. Μεγάλη είναι η τιμή μα μεγάλη και η ευθύνη. Και πάνω απ' όλα, να 'σαι αληθινός. Μην προσποιηθείς ποτέ ότι αισθάνεσαι, μα να αισθάνεσαι αληθινά!
Είσαι καλλιτέχνης, μεταφραστής και φορέας του ανθρώπινου συναισθήματος. Αέρινο είναι το έδαφος από κάτω σου και ουρανός το χάος.
Ποιητή της ανθρώπινης ψυχής, βαρύ είναι το χρέος σου.
Παύλος Καστανάς
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #4534 / 01.05.2006, 15:10 / Αναφορά ειναι πολυ ωραιο..αρκετα προσεγμενο και συναισθηματικο.λιγοι ομως ειναι αυτοι οι καλλιτεχνες |
| #5357 / 12.08.2006, 00:12 / Αναφορά Αγαπητέ φίλε, το άρθρο σου είναι καλογραμμένο, αλλά εγώ αλλιώς τα βλέπω. Κανείς δεν νοιάστηκε για το αν θα τον εκφράσεις. Οι άνθρωποι γύρω μας νοιάζονται να βρουν φαι να φάνε κι όχι αν εγώ τους κάνω πίνακα η στίχους η θέατρο. Αλλά θα νιώσουν όμορφα αν κάνω κάτι που θα τους εκφράσει, αλλά αν δεν κάνω δεν θα τρελαθούν. Ο καλλιτέχνης για μένα πρέπει να είναι ένα προσγειωμένο άτομο, ούτε σε αέρινο έδαφος τον βλέπω, ούτε σε κάνα χάος. Η ανθρωπότητα βασίζεται στο χρήμα, στην επιβίωση της, στην αναζήτηση και εξασφάλιση της ηδονής της... και ποσώς και νοιάζεται για τον όποιο καλλιτέχνη... Μην υπερβάλλουμε κι όλας, μην νομίζουμε ότι ο κόσμος μας έχει ανάγκη, ότι έχουμε χρέος να μιλήσουμε για κάποιον. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εκφραστούμε κι αν βρεθεί και κάποιος που εκφράζετε μαζί μας έχει καλώς. Η τέχνη είναι ανάγκη μας, δική μας ανάγκη, των καλλιτεχνών. Βρίσκω το κειμενό σου να έχει τον καλλιτέχνη κέντρο του κόσμου. Σιγά τον καημό... Για το άλλο που λες, ότι ο άνθρωπος θα τα εξηγήσει όλα. Η σκέψη μου είναι ότι ποτέ δεν θα καταφέρει να εξηγήσει τον θάνατο κι έτσι αυτό που αποκτά ''μαγεία'' είναι να εξηγήσει τα πράγματα μέσω της θρησκείας. Αυτό να μου πεις ότι τον καίει περισσότερο να σου πω ναι, αλλά η τέχνη.... |
| #5509 / 05.09.2006, 17:09 Πιθανότατα έχουμε έναν διαφορετικό ορισμό για τον όρο "καλλιτέχνης". Κι επειδή ξέρω ότι ο ορισμός που έχω εγώ στο μυαλό μου είναι λιγάκι ρομαντικός και διαφορετικός απ΄το συνηθισμένο για αυτό ακριβώς έγραψα το κείμενο... Αλλιώς θα άνοιγα ένα λεξικό και θα τελείωνε η ιστορία ;) Για μένα λοιπόν ο καλλιτέχνης είναι τίτλος τιμής, και αυτό προσπαθώ να εκφράσω και με το κείμενο. Όποιος παίρνει ένα μικρόφωνο και τραγουδά ή ένα πινέλο και ζωγραφίζει δεν είναι απαραίτητα καλλιτέχνης αν δεν πληροί κάποιες προϋποθέσεις... Αυτή βέβαια είναι καθαρά η προσωπική μου υποκειμενική γνώμη, οπότε δεν τίθεται θέμα διαφωνίας. Ο λόγος που ο καλλιτέχνης βρίσκεται σε αέρινο έδαφος είναι ότι έχει ως πυξίδα το συναίσθημα το οποίο δεν είναι κάτι λογικό, δεν είναι κάτι σταθερό. Αλλωστε Η στιγμή της έμπνευσης του καλλιτέχνη είναι εκ των πραγμάτων μια στιγμή επικίνδυνη γιατί είναι ευάλωτος, ανοίγει τον εσωτερικό του κόσμο. Η βασική διαφωνία μας είναι ότι για μένα η τέχνη, δηλαδή η έκφραση του συναισθήματος είναι πλέον βασική ανάγκη του ανθρώπινου είδους και όχι πολυτέλεια όπως την θεωρείς εσύ. |
| #8786 / 03.07.2007, 07:39 / Αναφορά Πολύ καλό !!! |
| #8791 / 04.07.2007, 03:43 / Αναφορά Συμφωνώ Astron. Πιστεύω ότι το κείμενό σου θα το κατανοήσει κάποιος που έχει νιώσει έτσι γιά την τέχνη του... κάποιος που το έχει βιώσει!!! Καλή δουλειά... |
| #8934 / 23.07.2007, 12:53 / Αναφορά Aς είμαστε μια στάλα προσγειωμένοι . . . Ας είμαστε περισσότερο μετρημένοι . . . "Ο όρκος του καλλιτέχνη", λέει ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Τι "Όρκος του καλλιτέχνη" , ρε παιδιά! ! ! Μα, είμαστε σοβαροί ??????? Όποιος διατείνεται ότι είναι καλλιτέχνης ποιητής κ.λ , είναι υπερφίαλος, κενός, αυτοπαραμυθιαζόμενος και σίγουρα φαιδρός . Ο αληθινός καλλιτέχνης δεν λέει "είμαι καλλιτέχνης". Ο αληθινός καλλιτέχης, κάνει ό,τι κάνει, για να σωθεί . Ενστικτωδώς ! Για να επιβιώσει . . . Αδυναμία είναι το καλλιτεχνιλίκι . . . Αναπηρία . . . Βάσανο αληθινό ! Ο καλλιτέχνης είναι από γεννησιμιού του, παράταιρος και νιώθει σαν ψάρι όξω απ' το νερό, στο καθημερινό νταλαβέρι του με τους άλλους . Δεν του καίγεται καρφάκι αν είναι ή αν τον θεωρούν καλλιτέχνη. Συχνά, πεθαίνει χωρίς να μάθει ποτέ, τι ακριβώς ήταν . . . Και στο κάτω-κάτω, είναι πιο μάγκας ο "καλλιτέχνης" -ακόμη κι αν είναι αληθινός καλλιτέχνης-απ' τον ψωμά,το μανάβη και το σιδερά ????? Τρίχες είναι ! Χωρίς ποιήματα, τραγούδια, θέατρο κ.λ , ζούμε μια χαρά . Και χωρίς "καλλιτέχνες", επίσης . Χωρίς τον τσοπάνο και τον αγρότη, τι θα φάμε ??? Βρούβες ????? Κατεβείτε απ' το καλάμι, καμπόσοι.. Εδώ βαρκούλες χάνονται . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ο Ορέστης,ένας φίλος μου-αληθινός καλλιτέχνης, που μετά από κάμποσο καιρό,δεν άντεξε και φούνταρε , έλεγε ότι "Ο καλλιτέχνης πάσχει από ελεγχόμενη "παραφροσύνη" . . ." Έτσι έλεγε ο σ'χωρεμένος. "Ο ...δήθεν καλλιτέχνης πάσχει από μη ελεγχόμενη ονειρο-εντερο-ξαπλαντεροκολίτιδα", λέω εγώ . . . Δοθείσης της ευκαιρίας,βάνω -επιτρέψτε μου- εδωδά, κάμποσους φτωχούς στίχους μου, για το πώς περίπου, φαντάζομαι τον αληθινό καλλιτέχνη... Τον απόλυτο καλλιτέχνη . . . Τον καλλιτέχνη , δηλαδή, γιατί ή είναι καλλιτέχνης κάποιος ή "δήθεν" και με το μυαλό του, οπότε πάει κάθ' εκάστην και μαζεύει βρούβες στο νομιζοχώραφό του . . . Ο απόλυτος καλλιτέχνης Ο καλλιτέχνης ο απόλυτος, δεν περπατά ποτέ ξυπόλυτος, γιατί τα ποδαράκια του καήκανε, στις ερημιές τις κρύες που διαβήκανε, στης θλίψης τους απότιστους λειμώνες, στου πόνου τους βουβούς ερειπιώνες . . . .......................................................... Τόση Ομορφιά και Φως που μεταβόλισε, το ήπαρ του, ο φτωχός, κεραυνοβόλησε και πια, πηγαίνει αδύναμος κι ισχνός, ονειροπότης, άρρωστος κι ωχρός . . . Φτύνει τ' ονείρου το χτικιό, του Πάθους την κουλιάντζα και γέρνει αλλιώς στον ουρανό, του Πλάστη η παλάντζα . . . . . .Γέρνει και φτάνει ως τη γη, στην ανοιχτή του την πληγή, μπαίνει βαθιά στις χαρακιές του, στις αξημέρωτες βραδιές του, στα μαχαιροτραγούδια του, στα θανατολουλούδια του . . . . . .Μετρά τη μέσα του άβυσσο κι όταν γυρνάει στον ουρανό, δίνει ραπόρτο στο Θεό, να φκιάσει αλλιώς παράδεισο, μ' ονειροφαντασιές τρελών, με πεθαμένων ποιητών, στιχοπτήσεις, αιμοπτύσεις, καταβυθίσεις κι αναχωρήσεις ! . . .Να ηχούν του Πάθους τεριρέμ, σ' αυτή τη νέα την Εδέμ, να μπαίνουν όλοι μέσα ολόρθοι, χωρίς Σταυρό και πασαπόρτι ! Να μπαίνουν, ν' ανασταίνονται, στην Ομορφιά να καίγονται . . . ................................................ Ο καλλιτέχνης ο απόλυτος, είναι καημός ανομολόγητος ! ............................................... Γολγοθάς με κλίση αρνητική ! Μαχαιριά σ' ακέφαλο κορμί ! |
| #8935 / 23.07.2007, 13:24 Εσύ φίλε μου καραμελένιε, που η κακιά η στιγμή σε έστειλε στην Κούβα, πιστεύεις οτι η τέχνη δεν είναι απαραίτητη?? Αν δεν υπήρχε η τέχνη πιστεύεις οτι ο κόσμος θα ηταν ίδιος?? Αν ζούσαμε σε εναν κόσμο οπου η μόνη μας αναζήτηση ήταν η τροφή, πώς θα ηταν αυτος ο κόσμος?? Αν ενας καλλιτέχνης νοιώσει την ανάγκη του κοινού για την τέχνη και κανεί τέχνη για να προσφέρει, είναι ψευτο-καλλιτέχνης?? Πρέπει δηλαδή η τέχνη να εξυπηρετεί μόνο την ανάγκη του καλλιτέχνη?? Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη σε καμία περίπτωση...Αλλα αν είναι έτσι να αφήσω τις κιθάρες και να πάω να βοσκήσω κανα πρόβατο! |
| #8937 / 23.07.2007, 16:55 όπως θεωρώ κάπως υπερβολική τη δημοσίευση έτσι θεωρώ υπερβολική και την δική σου άποψη...στην αρχή νόμιζα ότι μάλλον συμφωνούν οι απόψεις μας αλλά μετά σκόνταψα πάνω στην οργή σου για τον "ορισμό" του οποιουδήποτε καλλιτέχνη.... όσο για τον "όρκο" του καλλιτέχνη...παραείναι ρομαντικό για μένα.κάπου,όταν γράφουμε,πρέπει να προσέχουμε τελικά μήπως και κουράσουμε τον αναγνώστη με υπέρβαρες εκφράσεις.κι εγώ πεφτω σε αυτή τη παγίδα καμιά φορά όταν γράφω αλλά πρέπει να καταφέρνεις να το βλέπεις αυτο.δεν εννοώ ότι έχει οποιαδήποτε όρια η τέχνη αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο να κουράζεται αυτός που πάει να διαβάσει ένα κείμενο/ποίημα ή οτιδήποτε άλλο από την πρώτη παράγραφο. |
| #8938 / 23.07.2007, 17:03 Φίλε μου νομίζω οτι τα 00's μας έχουν φάει...Παλλιότερα η τέχνη αντιμετωπίζονταν ως κάτι όμορφο και μια τέτοια δημοσίευση δεν θα θεωρούταν υπερβολική...Πλέον η τέχνη αντιμετωπίζεται ως μέσω για την είσπραξη φράγκων...Και δυστυχώς αυτο έχει περάσει και στον κόσμο... |
| #8948 / 24.07.2007, 13:28 Σίγουρα φταίει και η εποχή μιας και εξελισσόμαστε παράλληλα αλλά επέτρεψε μου επειδή κι εγώ γράφω να έχω αυτή την άποψη.Μερικές φορές απλά κάτι πρέπει να μπορεί να μένει λιτό για να έχει άμεση ανταπόκριση...Φαντάσου μια γυναίκα υπερβολικά στολισμένη και βαμμένη.Όσο όμορφη κι αν είναι θα δείξει σαν λατέρνα.Δεν απέχει πολύ από αυτό.Διατηρώ ρομαντισμό όταν γράφω αλλά προσέχω περισσότερο στο τι θέλω να πω κι όχι στον εντυπωσιασμό μέσω λεξιλογίου. |
| #8949 / 24.07.2007, 13:44 Και σε όλο αυτό υπολόγισε ότι είμαι γυναίκα (θεωρητικά πάντα έχουμε λίγο ρομαντισμό παραπάνω....) |
| #9127 / 17.08.2007, 14:46 AbstractType, γράφεις "...παραείναι ρομαντικό για μένα.κάπου,όταν γράφουμε,πρέπει να προσέχουμε τελικά μήπως και κουράσουμε τον αναγνώστη με υπέρβαρες εκφράσεις." Αγαπητή φίλη, αυτά που ίσως είναι για σένα "υπέρβαρες εκφράσεις" είναι αυτά που εκφράζουν την δική μου ψυχή και ίσως και κάποιων άλλων. Όταν γράφουμε ένα κείμενο ποιητικό, κάποιο ποίημα, ή λίγους στίχους, δε γράφουμε για να ...ευχαριστήσουμε τον αναγνώστη, αλλά για να εκφράσουμε την ψυχή μας, τα συναισθήματά μας. Αυτό κάνω κι εγώ σε αυτή την στήλη. Υ.Γ. Και το ομορφότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί είναι να εκφραστούν κι άλλοι μέσα από αυτά τα κείμενα. Λυπάμαι που δεν έγινε αυτό με σένα στην στήλη μου. Αν ψάξεις όμως τα κείμενα και τα blogs των άλλων μελών του Musicheaven είμαι σίγουρος ότι θα βρεις κι εσύ κείμενα που θα σε εκφράσουν περισσότερο. |
| #9128 / 17.08.2007, 15:06 Δεν διαφωνώ μαζί σου.Άλλωστε ίσως αυτό είναι το ωραίο με την τέχνη γενικότερα...ότι διχάζει.Έτσι ο καθένας έχει τις δημιουργίες του και τις απόψεις του.Μπορεί άσχετα από αυτό κάτι άλλο δικό σου να με ξετρελάνει.Προσπαθώ διαρκώς να μην είμαι "αυστηρή" μιας και η τέχνη δεν έχει όρια.Αλλά έχω αισθανθεί πως στο όνομα της οποιασδήποτε τέχνης και ποιητικής αδειας πολλοί "καλλιτέχνες" μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι συγκαταλέγεσαι σε αυτή την κατηγορία.Είναι όμως μεγάλο θέμα συζήτησης αυτο. |
| #8960 / 25.07.2007, 18:26 "Τόση Ομορφιά και Φως που μεταβόλισε, το ήπαρ του, ο φτωχός, κεραυνοβόλησε και πια, πηγαίνει αδύναμος κι ισχνός, ονειροπότης, άρρωστος κι ωχρός . . ." Ου παντός, πλειν ες Κόρινθον. |
| #9126 / 17.08.2007, 14:28 Αγαπητέ karamelenie, καταρχήν σ'ευχαριστώ που πήρες το χρόνο να διαβάσεις και να σχολιάσεις το κείμενο. Έχεις κάνει μια παρανόηση. Στο κείμενο αυτό εκφράζω την εξιδανικευμένη ιδέα του πώς θα έπρεπε να είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης. Ούτε διατείνομαι πουθενά ότι είμαι αυτός, ούτε ότι είναι όλοι οι (λεγόμενοι) καλλιτέχνες έτσι. Αυτά δεν ξέρω από πού ακριβώς τα διαπίστωσες. Αυτό που εκφράζω είναι ότι η έννοια του καλλιτέχνη όπως την έχω μέσα μου είναι ένας τίτλος τιμής και αποτελεί αναγκαιότητα για την κοινωνία μας. Προφανώς διαφωνείς με αυτήν την άποψη αφού θεωρείς ότι "ζούμε μια χαρά και χωρίς τον καλλιτέχνη" ή ότι ο καλλιτέχνης είναι ..."τρίχες!". Διαφωνούμε λοιπόν. Δεν νομίζω όμως πως χρειάζονται τέτοιες υπερβολικές κορώνες και επιθετικότητα για να εκφράσεις τη διαφωνία σου. Σέβομαι μεν την άποψή σου -κι ας διαφωνώ- αλλά απ' την άλλη δεν σέβομαι καθόλου τον προσβλητικό τρόπο με τον οποίο την εκφράζεις. Υ.Γ. Το παράξενο και το αντιφατικό είναι ότι μετά από αυτήν την μανία κατά του "όρκου του καλλιτέχνη" παραθέτεις δικούς σου στίχους με τίτλο "ο απόλυτος καλλιτέχνης". Δηλαδή έχεις κι εσύ μια εξιδανικευμένη έννοια αυτού του όρου που απλά τυχαίνει να είναι διαφορετική απ' την δική μου ερμηνεία. Άλλωστε σε αρκετά σημεία αναφέρεσαι στον "αληθινό καλλιτέχνη". Προς τί λοιπόν αυτή η αγανάκτηση; Δεν αρκεί να συμφωνήσουμε ότι ...διαφωνούμε στους ορισμούς μας; |
| #8950 / 24.07.2007, 13:52 / Αναφορά Ο ανθρωποs αισθανεται επι τηs ουσιαs την εννοια τηs λεξηs ΤΕΧΝΗ.Να ειχαμε και στο επαγγελμα τετοιουs...πολλουs oμωs...ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ. |
| #14294 / 03.06.2008, 16:30 / Αναφορά ωραιο το σχολιον σου,αλλα η τεχνη, καλιτεχνια[καθε ειδους]οπως την παραγουν μερικοι,οχι τεχνη δεν ειναι αλλα σουρχετε να κανεις και εμετο... |
| #14318 / 04.06.2008, 13:45 / Αναφορά Όντως πολύ ρομαντικό, συνοψίζει τα περισσότερα τα οποία πρέπει να προσφέρει ένας καλλιτέχνης στους υπόλοιπους ανθρώπους και ίσως τι σκέφτεται........ |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
