Ο δίσκος και μόνο από την παρουσία του Μάνου Χατζιδάκι στη θέση του μελοποιημένου και όχι του μελοποιητή, αποκτά διαχρονική αξία.
Το 1966, ο Χατζιδάκις εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, «Μυθολογία», η οποία περιέχει οκτώ ενότητες με 25 ποιήματα, δέκα εκ των οποίων, δέκα περίπου χρόνια μετά, επιλέγει ο συνθέτης και δεξιοτέχνης της
κιθάρας,
Νότης Μαυρουδής, να μελοποιήσει και να παρουσιάσει ως τραγούδια σε δίσκο. Το άλμπουμ ηχογραφείται φυσικά στο στούντιο της Columbia (τώρα οικόπεδο...) και η ενορχήστρωση που επιλέγεται αέρινη και λυρική όπως και οι στίχοι του συνθέτη: «Κρίση την είπαν την στιγμή/ σαν εκοιμήθεις πλάι μου με χάρη/ την ώρα που ξεχύθηκαν μ’ ορμή/ χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι» (Κρίση). Δεσπόζει βεβαίως η κλασσική
κιθάρα του Νότη Μαυρουδή και ακολουθούν οι ήχοι του βιολιού, του βιολοντσέλου, της άρπας, του μπάσου, του μαντολίνου, των κρουστών, αλλά και ενός διακριτικού κλαρίνου. Οι ερμηνευτές των τραγουδιών, δύο νέοι, η
Αρλέτα (με δισκογραφία ήδη από το 1967) και ο Ηλίας Λιουγκος οι φωνές των οποίων, αθώες και εύθραυστες, ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος και στο πνεύμα τόσο των ποιημάτων όσο και της μουσικής.
Το κυρίαρχο στοιχείο των μελοποιημένων ποιημάτων είναι η λέξη και η έννοια «παιδί»: «Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα/ είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει» (Ερωτικό), «Ένα παιδί τριανταφυλλί/ ήρθε μου πήρε το φιλί/ κι έγινε δέντρο αμάραντο/ μεσ’ στη παρθένα πλάση» (Σχέδιο για ένα δημοτικό τραγούδι), «Παιδί της γης/ παιδί τραγουδισμένο/ έτσι που σε φαντάζομαι/ σαν αστραπή» (Παιδί της γης), «Ένα παιδί/ απο τ’ αντικρινό παράθυρο/ με βλέπει μ’ απορία να κοιμάμαι» (Ιδιωτική στιγμή). Γενικότερα, σε όλοκληρη την ποιητική του συλλογή περιγράφονται ιστορίες, ως επι το πλείστον, νέων ανθρώπων. Έτσι στο δίσκο ακούγονται μελοποιημένα τρία ποιήματα- μικρές βιογραφίες του Χατζιδάκι προς τρεις ποιητές και συνοδοιπόρους, τον Οδυσσέα Ελύτη «Ο, τι χάραζε σε στίχους/ τάπαιρνε η θάλασσα πούχε στα χέρια του» τον Γιώργο Σεφέρη «Ένας αστός ξεκίνησε με μια βαλίτσα αναμνήσεων στο χέρι» (το οποίο απαγγέλει ρυθμικά ο ίδιος ο Χατζιδάκις) και τον Νίκο Γκάτσο «Κ’ έγινε πέτρα αρχαική/ στη μνήμη των εφήβων». Το ποίημα όμως «Ιδιωτική στιγμή» με το οποίο κλείνει ο δίσκος, είναι ένα καθαρά πολιτικό τραγούδι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη Ιεροσυλία-Παρανομία-Μαθητεία-Αποτέλεσμα με τον ήρωα-αφηγητή να δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις στις απορίες-αγωνίες ενός παπά, ενός αστυνόμου και ενός παιδιού: είμαι ο Χριστός, ο αξιωματικός, ο ποιητής.
Συνολικά, στο δίσκο αυτό ο Μαυρουδής αφουγκράστηκε το λόγο του Χατζιδάκι, έδειξε ξεκάθαρα τις μουσικές καταβολές του από τον ποιητή-συνθέτη και προσέφερε ένα άκουσμα που το χαρακτηρίζει η ευγένεια, ο λυρισμός και η παιδεία. Δίσκος αισθητικής μιας άλλης εποχής παντοτινά χαμένης (;). Ο
Μάνος Χατζιδάκις μας προφυλάσσει από αυτόν τον κίνδυνο: «Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή/ μιαν άλλη που δεν θα υπάρχω/ μη φοβηθείς/ Και θα με βρεις είτε σαν άστρο....είτε στο βλέμμα ενός παιδιού....είτε στη φλόγα ενός κεριού....».
Νότης Μαυρουδής
«Παιδί της γης»
Ποίηση:
Μάνος Χατζιδάκις
Σύνθεση:
Νότης Μαυρουδής
Τραγούδι:
Αρλέτα,
Ηλίας Λιούγκος
Απαγγελία:
Μάνος Χατζιδάκις
Ά έκδοση 1977, επανέκδοση 1995, Lyra