Η μαγεία είχε από πάντοτε το ρόλο της στην τέχνη

Ο άνθρωπος μιλάει, γράφει, χειρονομεί, αφήνοντας τα χνάρια του σε μία προσπάθειά του να διεισδύσει στο σκοτάδι που καλύπτει τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, της γνώσης του ποιος ή τι είναι , τι ήταν και τι θα γίνει.
Η γνώση του καλού και του κακού, του νέου και του παλιού, του γνωστού και του άγνωστου.
Η ετυμολογία της λέξης ΝΟΥΣ σημαίνει άλλωστε, νέου έσις, δηλαδή επιθυμία του νέου, του καινούργιου, του άγνωστου.
Ο άνθρωπος συνειδητοποιώντας την σημασία του θανάτου και νιώθοντας αυτή την πρόκληση, επιθυμεί να τον νικήσει με κάθε τρόπο.
Ο άνθρωπος και μέσα στις σπηλιές έκανε τέχνη .
Ο καλλιτέχνης της σπηλιάς πρόσφερε είδωλο στην κοινότητα όχι μόνο για διακοσμητικούς σκοπούς, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι οι διακοσμητικοί λόγοι δεν ήταν ο σκοπός του αλλά ήταν πολύ απλά το αποτέλεσμα μετά την όποια άλλη χρήση της εικόνας .
Ο σκοπός του καλλιτέχνη της σπηλιάς, ήταν τελετουργικός.
Πρόσφερε είδωλο σε μια προσπάθεια εξουσίας πάνω στο αντικείμενο της επιθυμίας ή του φόβου του.
Πρόσφερε είδωλο στο ζώο που του ξέφυγε στο κυνήγι σε μια προσπάθεια να ξεγελάσει την πείνα του αλλά και κάρφωνε τα ακόντια πάνω του και σε συγκεκριμένα σημεία, σε μια προσπάθεια να συμβεί το ίδιο και στην πραγματικότητα και όλο αυτό για χάρη μίας πίστης του ότι αυτό όντως συμβαίνει.
Είναι ένας πανάρχαιος μαγικός τρόπος ότι έτσι φέρνεις, κάτω από τη δική σου κυριαρχία τον κόσμο.
Ένας πανάρχαιος μαγικός τρόπος, που οι ρίζες του χάνονται στα βαμμένα πρόσωπα, στους χορούς και τις μεταμφιέσεις, αλλά και στη διακόσμηση της ασπίδας του πολεμιστή, ίσως και πιο παλιά ακόμα.
Η μαγεία είχε από πάντοτε το ρόλο της στην τέχνη, ένα ρόλο που στην πραγματικότητα ποτέ δεν άφησε, κρατώντας τον έως τα σήμερα, ευδιάκριτο ακόμη .
Ο ¶νθρωπος από πάντοτε αφήνει τα χνάρια του και το κάνει αιώνες τώρα, στην πραγματικότητα με το ίδιο πάθος, αλλάζοντας κάθε φορά μόνο το μέσο και την γραφίδα του !


Φιλικά
Πάν Καρτσωνάκης
http://www.photografies.8m.com