Βαγγέλης Κορακάκης & Λάκης Χαλκιάς - Λεβέντικες καρδιές

Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΩΓΛΟΥ (Thanasis-Gioglou)
52 άρθρα στο MusicHeaven

Δέκα τραγούδια σε μουσική και στίχους του Βαγγέλη Κορακάκη με το Λάκη Χαλκιά καθώς και δυο οργανικά…

01. Άνοιξη
02. Το ζεϊμπέκικο του Παράσχου (Οργανικό)
03. Να ‘σαι λεβέντης και ν’ αντέχεις
04. Στην κρύα πόλη
05. Βοτανικός 
06. Παράσταση 
07. Λεβέντικες καρδιές 
08. Ορκίστηκα
09. Μεσημέρι Σάββατο 
10. Έτσι μου συμβαίνει  
11. Καρδιά μου παντοδύναμη 
12. Δειλινό στη Σέριφο (Οργανικό)

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από το «Δίκτυο» του Πάρη Μήτσου, μια εταιρεία που αν μη τι άλλο, σέβεται με το παραπάνω τον αγοραστή…Και δεν αναφέρομαι στο μουσικό μέρος αλλά στη συσκευασία…Έχουμε να κάνουμε με μια πλήρη έκδοση, όπως όλες της συγκεκριμένης εταιρείας, με το εξαιρετικό σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη, το φυλλάδιο με τους στίχους, σημειώματα των συντελεστών και τα ονόματα των μουσικών, που είναι οι:

Βαγγέλης Κορακάκης: μπουζούκι, τζουράς
Βασίλης Κορακάκης: μπουζούκι, λαούτο, μπαγλαμάς
Τάσος Αθανασιάς: ακκορντεόν
Νεοκλής Νεοφυτίδης: πιάνο
Γιώργος Φουντούκος: κιθάρα
Αντώνης Κουλούρης: τύμπανα, κρουστά
Μαριλίζα Παπαδούρη: τσέλλο
Αντώνης Τζίκας: κοντραμπάσσο
Φωνητικά κάνουν οι Σταυρούλα Μανωλοπούλου, Βασιλής Κορακάκης, Παναγιώτης Τσίτσικας, Βαγγέλης Κορακάκης

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Αλέξη Βάκη, η επιμέλεια παραγωγής από τον Πάρη Μήτσου , η ηχοληψία και οι μίξεις από το Χαράλαμπο Κουρεντζή. Η ηχογράφηση έγινε στο Studio Αιολία και το mastering από το Μιχάλη Νικολούδη. Η επιμέλεια του εξωφύλλου του Σωτήρη Μπατζιάνα  και οι φωτογραφίες του Γρηγόρη Τσίτσου.

Το Σεπτέμβρη  του 2008 είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω τον Βαγγέλη Κορακάκη, και να με καλέσει στο, διάσημο πλέον, καμαράκι του, στο εργαστήριό του για να του πάρω μια συνέντευξη. Εκεί, μεταξύ άλλων, μου εκμυστηρεύθηκε πως ήθελε να κάνει τραγούδια με το Λάκη Χαλκιά…Κι όταν μου είπε πως δεν είχε ακούσει τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα που είπε ο Χαλκιάς στο δίσκο «Λαϊκά μονοπάτια» το 1979, έσπευσα να του τα στείλω…Και χάρηκα ιδιαίτερα όταν σε συνέντευξή του στο Σωτήρη Μπέκα, για το ενδέκατο τεύχος του περιοδικού «Όασις», ανέφερε ότι τον βοήθησε πολύ αυτή η δουλειά, αφού εκεί αφουγκράστηκε το Χαλκιά σε καθαρά λαϊκά τραγούδια. Επίσης όπως δήλωσε πρόσφατα ο Βαγγέλης:

Το πρώτο τραγούδι που έμαθα στο μπουζούκι ήτανε «Η φάμπρικα δε σταματά», του Μαρκόπουλου. Ξεκινώντας το δίσκο, κατάλαβα από την αρχή ότι έχω να κάνω με έναν πολύ μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή. Τα τραγούδια μου,  τα έλεγε όπως ακριβώς ήθελα. Με κοίταζε, με ψυχολογούσε και τα έλεγε. Έπαιρνε τη φωνή μου, σα να τα ‘λεγα εγώ. Αυτό με συγκίνησε· δείχνει έναν άνθρωπο που πραγματικά ξέρει να σέβεται τον δημιουργό. Ο Λάκης Χαλκιάς είναι ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια και ήθος, ένας μεγάλος τραγουδιστής που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του.

Έχει γραφτεί αρκετές φορές πως τα τραγούδια του Κορακάκη θυμίζουν άλλες εποχές ή πως ο Κορακάκης δεν εξελίσσεται και άλλα παρόμοια…ΜΕΓΑ λάθος…Καταρχάς, όπως πολύ σωστά άκουσα να λέει ο Πάρης Μήτσου σε πρόσφατη τηλεοπτική του εκπομπή στον 902,  με καλεσμένους τους δημιουργούς αυτού του δίσκου, το λαϊκό τραγούδι δεν εξελίσσεται…Μπορεί να ανανεώνεται, αλλά δεν εξελίσσεται….Πώς να εξελιχθεί δηλαδή; Στη μουσική ή στο στίχο του; Ή στις ενορχηστρώσεις;

Μπορεί τα τραγούδια του Κορακάκη να γράφονται και να ενορχηστρώνονται, όπως τα λαϊκά τραγούδια του ’60 ή του ’70…Δεν μπορώ να καταλάβω όμως,  πώς και γιατί θα έπρεπε να γίνει κάτι διαφορετικό…Aρκετά «τέρατα και σημεία» έχουν ακούσει τ’ αυτιά μας τα τελευταία χρόνια στο όνομα του εκσυγχρονισμού του λαϊκού τραγουδιού. Και αρκετές «πλαστικές επεμβάσεις» και «ασέλγειες» έχουν γίνει πάνω του, με λούπες, synthesizers και όλα τα συναφή…

Ο δίσκος αυτός σαφώς δεν έρχεται για να αλλάξει τον κόσμο ή το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού…Είναι όμως μια απόλυτα ειλικρινής λαϊκή δουλειά…Τραγούδια γραμμένα πάνω στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου και του χασάπικου ή του χασαποσέρβικου…Μόνη ρυθμική «παρασπονδία» το φινάλε του δίσκου που κλείνει σε 5/8...Όσον αφορά τη θεματολογία του, ο Κορακάκης παραμένει πιστός σ’ αυτό που υπηρετεί όλα αυτά τα χρόνια…Τραγούδια με κοινωνικό ή ερωτικό στίχο, όπως ο ίδιος τον αντιλαμβάνεται, ζώντας την καθημερινότητα σαν ένας απλός και κανονικός άνθρωπος. Τραγούδια κατανοητά πάνω απ’ όλα…Που χωρίς να είναι απλοϊκά, δεν χρειάζονται παραπάνω ακροάσεις για να καταλάβεις το νόημά τους…Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος θα έλεγε σήμερα μ’ αυτό τον τρόπο «Να’ σαι λεβέντης και ν’ αντέχεις» ή «Πόσες λεβέντικες καρδιές για λίγη περηφάνια, ζήσανε στην ορφάνια και μες στις ερημιές»…

Με το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου, την «Άνοιξη» ο δημιουργός νανούριζε τα παιδιά του, ενώ το αμέσως επόμενο το οργανικό «Ζεϊμπέκικο του Παράσχου» είναι αφιερωμένο στον Πάρη (Παράσχο) Μήτσου, ο οποίος ακούγοντάς το κάποια στιγμή από τον Κορακάκη, πριν εκδοθεί, σε συνάθροιση φίλων, σηκώθηκε και το χόρεψε με εξαιρετικό τρόπο…Έτσι ο δημιουργός του, του το αφιέρωσε…

Όσο για την ερμηνεία του Λάκη Χαλκιά, είναι πολύ ευχάριστο το ότι μετά από 47 χρόνια πορείας στο ελληνικό τραγούδι, ακούγεται ακμαιότατος…Λες και δεν έχει περάσει ο χρόνος από πάνω του…Και για μια ακόμη φορά αποδεικνύει περίτρανα το ότι μπορεί να υπερασπιστεί με μοναδικό τρόπο και αυτό το είδος…Το καθαρό λαϊκό τραγούδι….

Ο δίσκος αφιερώνεται από τον Βαγγέλη Κορακάκη στον πατέρα του Βασίλη.

Θα κλείσω με μιαν ευχή…Το παράδειγμα του Λάκη και του Βαγγέλη (γιατί τα τραγούδια τους, κατά τη γνώμη μου,  αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση),  να το ακολουθήσουν κι άλλοι συνθέτες και τραγουδιστές της γενιάς τους ή και νεότεροι. Τραγουδιστές όπως ο Νταλάρας, η Αλεξίου, ο Μητροπάνος, ο Μητσιάς ακόμη και ο Πάριος αλλά και οι πιο νέοι Αρβανιτάκη, Μακεδόνας, Μπάσης, Τσαλιγοπούλου έχουν «υποχρέωση» να πουν ή να ξαναπούν τέτοιου είδους τραγούδια… Και το 2010, δουλειές όπως οι «Λεβέντικες καρδιές» να μη θυμίζουν τον ένα και μοναδικό κούκο που προσπαθεί να φέρει την Άνοιξη…Γιατί δεν φτάνει…. Όπως λέει ο ποιητής «για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή…»