Συνέντευξη Κώστα Λεμονίδη

Στη μεγάλη του αγάπη που είναι η κιθάρα, έρχεται να προστεθεί και η αγάπη του για τη θάλασσα. Έτσι, πάντα δημιουργικά ανήσυχος, ο Κώστας Λεμονίδης μας παρουσιάζει την τέταρτη προσωπική δισκογραφική του δουλειά, με τίτλο «Πάραλος».

 1. Θα μπορούσες πολύ συνοπτικά να δώσεις το στίγμα των προηγούμενων δισκογραφικών σου δουλειών; Υπάρχει κάποιο κοινό μονοπάτι που οδηγεί στον ... Πάραλο;

Το πρώτο μου cd, το Το «Κάπως Αμήχανα...» είναι κάπως αφηρημένο κι αμήχανο, σαν δουλειά. Παρ’ ότι τα τραγούδια του είναι πιο «δικά μου». Το «Σταθμός 2ος» πήγε στο άλλο άκρο, με απόλυτο σχέδιο και προσοχή. Ίσως είναι η καλύτερη δουλειά μου όσον αφορά το υλικό. Το «Εμμανουηλίδου 13» παραλίγο να μην κυκλοφορήσει, γιατί έχασα εντελώς την υπομονή μου στη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Όπως το βλέπω τώρα, κάποια κομμάτια απ’ το «Εμμανουηλίδου», μαζί με κάποια singles που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσαν να είναι μέρος του «Πάραλου». Γράφτηκαν την ίδια περίοδο, οπότε κατ’ αυτό τον τρόπο και μόνο οδηγεί η μία δουλειά στην άλλη.

 2. Έχεις δηλώσει ότι «Πάραλος» για σένα είναι η μαγική σκέψη που σκέφτεσαι και ηρεμείς και το βασικό στοιχείο του album είναι το ταξίδι, το φευγιό... Από τι προσπαθείς ή θα ήθελες να ξεφύγεις στην καθημερινότητά σου;

Συνήθως προσπαθώ να ξεφύγω απ’ την ίδια την καθημερινότητα κι από πολλά μικρά πράγματα που συσσωρευμένα μπορεί να γίνουν αβάσταχτα.

3. Ο πρώτος ήχος που ακούγεται στο cd  είναι ο ήχος της θάλασσας. Ποια η σχέση σου μαζί της;

Νιώθω λατρεία και δέος για τη θάλασσα. Πάντα έμενα σε μέρη που θα μπορούσα να τη βρω περπατώντας λίγα λεπτά. Μου αρέσει να τη χαζεύω, να την ακούω, να κολυμπάω, να ταξιδεύω με σκάφος...

4. Όπως έχεις πει, το «Ταξίδι μ’ απαγορευτικό» ήταν το πρώτο κομμάτι που ξεκίνησες να γράφεις στο studio, αλλά τελικά ολοκληρώθηκε τελευταίο. Γιατί αυτό;

Ήταν καθαρή σύμπτωση. Ηχογραφήθηκε αρχικά με τη δική μου φωνή, μα ακούγοντας τις τελικές μίξεις, ένιωσα πως το τραγούδι είναι πολύ καλό και του αξίζει μια πιο ιδιαίτερη ερμηνεία. Ήμουν πολύ τυχερός που ήρθε η Αγγελική Τουμπανάκη στο στούντιο και το πήγε πραγματικά κάπου αλλού. Έτσι έκλεισαν οι ηχογραφήσεις με το ίδιο κομμάτι με το οποίο ξεκίνησαν.

5. Δυνατές οι ατμοσφαιρικές στιγμές του cd, αλλά υπάρχουν και οι ανατροπές. Όπως το χιουμοριστικό, αλλά ιδιαιτέρως επίκαιρο τραγούδι «Facebook και twitter γωνία» που ερμηνεύει η Βάντα Πιέρρη. Πώς προέκυψε;

Το «FB & Twitter γωνία» είναι απ’ τα πρώτα τραγούδια του δίσκου που έγραψα, πριν μπω στο στούντιο. Προέκυψε απ’ τη γνωριμία μου με τον Αλέξανδρο Παβατζίγλου που έγραψε τους στίχους και τη διάθεση μου να γράψω κάτι σαν Soul της δεκαετίας του ‘70. Σαν Al Green. Η Βάντα είναι συχνά κοντά μου όταν παίζω ή γράφω και ήθελα από καιρό να της δώσω κάτι δικό μου να πει.

6. Είδαμε τη Σοφία Νάσσιου, που τραγουδάει στο cd σου, να συμμετέχει στο «Voice». Πιστεύεις ότι μπορούν να βοηθήσουν αυτά τα talent shows ένα νέο καλλιτέχνη;

Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα αυτά τα shows. Φέτος λόγω της Σοφίας, έχω δει λίγο παραπάνω. Δεν έχω ιδέα αν βοηθούν όντως ένα νέο καλλιτέχνη.Υποθέτω πως όσο διαρκεί το show, αν πηγαίνει καλά κάποιος και μέχρι ν’αλλάξουν οι πρωταγωνιστές, μπορεί ν’ ακουστεί λίγο παραπάνω. Μπορεί να είμαι άδικος στην κρίση μου, αλλά οι καθιερωμένοι καλλιτέχνες, ακόμα κι αυτοί που μπορεί να έχουν μεγάλη υποστήριξη από εταιρείες ή διαφημίσεις ή δε ξέρω τι άλλο, έχουν καθιερωθεί με δίσκους και συναυλίες.

7. Οι κιθάρες πάντα έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο στα κομμάτια σου ... Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στο να συνθέτεις κομμάτια και να παίζεις σε μια μεγάλη ροκ μπάντα τι θα διάλεγες;

Tη μεγάλη ροκ μπάντα, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Είμαι κιθαρίστας. Δεν ξέρω αν θα συνέχιζα να γράφω αν για κάποιο λόγο σταματούσα να παίζω.

8. Η ύπαρξη των παιδιών σου έχει επηρεάσει τη δημιουργικότητά σου; Τον τρόπο που σκέφτεσαι και γράφεις;

Έχει επηρεάσει τη δημιουργικότητα μου όσον αφορά τον τρόπο που γράφω. Όσον αφορά τον χώρο και τον χρόνο. Δεν είναι το ίδιο εύκολο ν’ απομονωθώ, αλλά δε μ’εμποδίζουν κιόλας, είναι μέρος της ζωής του σπιτιού «ο μπαμπάς παίζει κιθάρα»... Στο δεύτερο δίσκο μου υπάρχει ένα τραγούδι για τη κόρη μου, «Η μικρή μου Δανάη».

9. Και ολοκληρώνοντας αυτή τη συνέντευξη, μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με το σχήμα «Lemon Pies».

Οι Lemon Pies είναι ένα σχήμα που έστησα αρχικά για να παρουσιάσουμε ζωντανά τη δουλειά μου, καθώς η παλιά μου μπάντα διαλύθηκε και οι υπόλοιποι μουσικοί που έπαιξαν στο δίσκο ήταν δύσκολο να παίξουν μαζί μου, λόγω των πολλών υποχρεώσεων τους. Αναζητώντας συνεργάτες βρήκα τη Ρουμπίνη Ανδρεάκου (μπάσο), τον Χρήστο Ζελελίδη (ντραμς), την Δήμητρα Αποστόλου (πλήκτρα) και την Δέσποινα Ράπτη (φωνή) και τους βάπτισα Lemon Pies, παίζοντας με το επώνυμό μου. Πάντα μου άρεσε ν’ ανήκω σε συγκρότημα κι όταν ψάχνω συνεργάτες θέλω περισσότερο κι από καλοί μουσικοί να είναι ευχάριστοι άνθρωποι. Παίζω αρκετό καιρό για να ξέρω πως τα σχήματα δεν κρατάνε εύκολα, μα ιδανικά θα ήθελα να κάνουμε πολλές εμφανίσεις μαζί και να ηχογραφήσουμε.