Live review: Ο Μαχαιρίτσας ερμηνεύει Χατζιδάκι στο Badminton

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παυλικιάνης (CHE)
231 άρθρα στο MusicHeaven

Παρασκευή και 13 (Σεπτεμβρίου) του έτους 2013. Σίγουρα οι προληπτικοί δεν θα έκαναν καμία απολύτως σκέψη για έξοδο εκείνο το βράδυ. Ωστόσο, ο... “φυσιολογικός” κόσμος είχε κάθε λόγο να βγει καθότι το βράδυ εκείνο ήταν πολύ δροσερό και ιδανικό για μία μουσική βραδιά. Τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα μουσικό “ταξίδι” με καπετάνιο τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Στον προαύλιο χώρο του Badminton ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα και τη Στέλλα Γαδέδη στο φλάουτο και στα φωνητικά, πραγματοποίησε μία εξαιρετική εμφάνιση ερμηνεύοντας στο πρώτο μέρος τα αγαπημένα του τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και στο δεύτερο μέρος δικά του τραγούδια από την εποχή των Τερμιτών μέχρι σήμερα.

Η συναυλία ξεκίνησε στις 21:25 με τους τρεις μουσικούς να ανεβαίνουν μαζί στη σκηνή και τον Μαχαιρίτσα να διευκρινίζει ότι έχασε την πρόβα γιατί... κοιμότανε οπότε έπρεπε να δείξουμε κάποια κατανόηση. Πριν ξεκινήσει, ανέφερε ότι ο Χατζιδάκις τού θυμίζει ωραία χρόνια, στο Ζόναρς, στην Αίγλη, όπου τον πήγαινε η μητέρα του όταν ήταν μικρός, αλλά και την παραλία του Βόλου, την πόλη-γενέτειρα του Μαχαιρίτσα.

Στο πρώτο μέρος παίχτηκαν 14 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, με πρώτο το “Με Την Πρώτη Σταγόνα Της Βροχής” (Μεγάλος Ερωτικός, 1972) και τελευταίο την “Οδό Ονείρων” (1962). Στο ενδιάμεσο ακούστηκαν, μεταξύ άλλων, “Η Μπαλάντα του Ούρι”, “Ο Ιρλανδός Και Ο Ιουδαίος”, “Ο Εφιάλτης Της Περσεφόνης”, “Θάλασσα Πλατιά”, “Μη Τον Ρωτάς Τον Ουρανό” κ.α.

Ενδιάμεσα στα τραγούδια, ο Μαχαιρίτσας έκανε σχόλια, πότε για τα τραγούδια, πότε αστειευόμενος με το κοινό, και αφηγούμενος ιστορίες από το παρελθόν, όπως τη γνωριμία του με τη Φλέρυ Νταντωνάκη (στη μνήμη της οποίας αφιέρωσε τα “Λιανοτράγουδα”) και τα συναισθήματά του από το θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Το πρώτο μέρος έκλεισε με την εξαιρετική ερμηνεία του Μαχαιρίτσα στην “Οδό Ονείρων” και με τη συμμετοχή του κοινού, με τον Μαχαιρίτσα να δηλώνει αυτοσαρκαζόμενος ότι στο δεύτερο μέρος (με το δικό του ρεπερτόριο) θα καταστρέψει ό,τι ωραίο έχτισε στο πρώτο.

Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, ο Παναγιώτης Μάργαρης έπαιξε, με τον δικό του εκπληκτικό τρόπο, δύο τραγούδια μετά το τέλος των οποίων εμφανίστηκε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας λέγοντας ότι αυτός έγραψε το... “Paint It Black”των Rolling Stones. Στη συνέχεια διηγήθηκε μία ιστορία από ένα καλοκαίρι στον Κάλαμο του Πηλίου, όπου με τους φίλους του προσπαθούσαν να παίξουν το “Wish You Were Here” των Pink Floyd μέχρι που εμφανίστηκε ένας ξένος που φορούσε ένα καπελάκι και τους είπε στ' αγγλικά ότι δεν το παίζουν σωστά.

- Και που ξέρεις εσύ ότι δεν το παίζουμε σωστά; του είπανε.
- Γιατί εγώ το έχω γράψει! απάντησε ο μυστηριώδης ξένος που, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν άλλος από τον Roger Waters.

Ο Μαχαιρίτσας, με τη συνοδεία πλέον μόνο του Μάργαρη (η Στέλλα Γαδέδη συμμετείχε μόνο στο πρώτο μέρος), τραγούδησε στη σειρά τα: “Μικρός Τιτανικός”, “Η Σκόνη”, “Τόσα Χρόνια Μια Ανάσα”, “Τα Βεγγαλικά Σου Μάτια”, “Φύλακας Άγγελος”, “Ο Άμλετ Της Σελήνης”, “Πεθαίνω Για Σένα”, “Νότος”, “Μάτια Δίχως Λογική”, “Τερατάκια Τσέπης”, “Και Τι Ζητάω” και “Ένας Τούρκος Στο Παρίσι” και στοencoreτα “Πόσο Σε Θέλω”, “Ο Παλιός Στρατιώτης” και “Ήτανε Μια Φορά” (αφιερωμένο στο Μάνο Χατζιδάκι, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Νίκο Παπάζογλου, τον Μάνο Ξυδούς και τον Νίκο Ξυλούρη).

Η συναυλία ολοκληρώθηκε στις 11:45, δηλαδή διήρκησε 2 ώρες και 20 λεπτά. Η απόδοση των τραγουδιών ήταν εξαίσια και σε αυτό συνετέλεσαν αναμφισβήτητα τόσο ο Παναγιώτης Μάργαρης, που έδωσε ρεσιτάλ στην κιθάρα, όσο και η Στέλλα Γαδέδη, η οποία ήταν εξαιρετική. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έδωσε τον πρέποντα σεβασμό στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι και βοήθησε τα μέγιστα στη δημιουργία μιας παρεΐστικης και ονειρικής ατμόσφαιρας. Όπως είναι λογικό, ήταν πολύ πιο άνετος και χαλαρός στο δικό του ρεπερτόριο και για άλλη μια φορά έδειξε το χαρακτήρα του ερμηνεύοντας στο δεύτερο μέρος και τραγούδια άλλων δημιουργών, παρόλο που θα μπορούσε εύκολα να περιοριστεί μόνο στο δικό του ρεπερτόριο.
Συγχαρητήρια στους μουσικούς και στους διοργανωτές (παρόλο που δεν έλειψαν κάποια παρατράγουδα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί).