ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Aρθρα

    3 χρόνια Music Highway Festival: Μία ιστορική αναδρομή

    Οι δυνατότητες εξέλιξης της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής ανέκαθεν τελούσαν υπό αμφισβήτηση για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως ως αποτέλεσμα της «μικρής αγοράς», όπως είναι η Ελλάδα. Η σύγκριση με τις αντίστοιχες σκηνές άλλων χωρών, αποβαίνει εις βάρος των αξιόλογων προσπαθειών που γίνονται στη χώρα μας. Ωστόσο, φαίνεται πως η έννοια της «αγοράς» και των μεγεθών της, δεν είναι μονόδρομος όταν υπάρχει διάθεση και ενέργεια για καλλιτεχνική δημιουργία. Εξάλλου, η χρήση της τεχνολογίας στην ηχογράφηση, προώθηση και διανομή μπορεί να ξεπερνάει τα στεγανά των «αγορών». Έτσι, η αγγλόφωνη ελληνική σκηνή όχι μόνο κινείται, αλλά έχει βρει για τα καλά το βηματισμό της μέσα από φεστιβάλ και ένα σωρό συναυλίες σε μικρούς ή μεγαλύτερους χώρους.

    3 χρόνια Music Highway Festival: Μία ιστορική αναδρομή

    Γράφει ο Παναγιώτης Κοτσώνης (travelogue)
    45 άρθρα στο MusicHeaven
    Παρασκευή 28 Μαρ 2014

    Ένα φεστιβάλ που εκπληρώνει το στόχο της παρουσίασης αυτής της σκηνής, διοργανώνεται για τρίτη χρονιά, το Σάββατο 29 Μαρτίου. Πρόκειται για το Music Highway Festival που θα πραγματοποιηθεί στον ιστορικό χώρο «Κύτταρο» σε συνεργασία με την Creatures που αναλαμβάνει την οργάνωση του εγχειρήματος από την πρώτη χρονιά της.

    Το ξεκίνημα έγινε το Φεβρουάριο του 2012, με πρωτοβουλία των “Mr. Highway Band” με θεματική «ο Tom Waits με τα κλαρίνα», από το στίχο του Πάνου Ηλιόπουλου που τραγούδησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος στο τραγούδι «Η φαντασία στην εξουσία». Η μπάντα που δημιουργήθηκε για το support των Bon Jovi και θα μπορούσε να είναι κάτι σαν πυροτέχνημα, μόνο τέτοιο δεν αποδείχτηκε. Απαριθμεί ήδη δύο δίσκους, είχε μία πολύ επιτυχή συνεργασία με το Χρήστο Θηβαίο, έχει κερδίσει διακρίσεις σε διαγωνισμούς (1η στην Ελλάδα, 3η στην Ευρώπη και 20η στον κόσμο, ανάμεσα σε περίπου 600 συμμετοχές στο Hard Rock Rising 2012) και συμμετέχει σε κοινωνικά και πολιτικά φεστιβάλ (Resistance Festival κτλ), εφόσον δηλώνουν ότι είναι κοντά στους κοινωνικούς αγώνες. 

    Μέσα από το Φεστιβάλ δίνεται η ευκαιρία να παρουσιαστεί η δουλειά νέων συγκροτημάτων. Έτσι, την πρώτη χρονιά του φεστιβάλ είχαμε την χαρά να ακούσουμε το Blues-Rock δίδυμο των Big Nose Attack”. Η μπάντα των αδελφών Boogieman και Little Tonnie έχει κάνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, έχει ταξιδέψει σε κάμποσες χώρες της Ευρώπης, ενώ έχει κυκλοφορήσει δύο δίσκους The big nose attack” και Paint it blue”. Επίσης, τα αδέλφια αποτελούσαν τα δυο από τα τρία μέλη της μπάντας “Down & Out”, οι οποίοι είχαν παίξει ως support σε μεγάλα ονόματα του εξωτερικού (Gary Moore, ΖΖ TOP, Johnny Winter, Beasts Of Bourbon).

    Ακόμη, παρόν έδωσαν οι Effigy, που μόνο ως… ομοίωμα του εαυτού τους, θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε, αφού πρόκειται περί μίας ιδιαίτερης μπάντας. Οι συνθέσεις τους συνδυάζουν στοιχεία alternative – Rock και Jazz, με ενορχηστρώσεις Avant garde, που επιπλέον αποκτούν διακριτό ηχόχρωμα με την προσθήκη του βιολιού. Από το ξεκίνημα του 2004, έχουν παίξει σε πολλές σκηνές (After Dark, Afaneis, Όνομα Του Ρόδου, Rodeo Club, Μικρό Μουσικό Θέατρο, An Club, Underworld, Gagarin). Έχουν κυκλοφορήσει μία ολοκληρωμένη δουλειά το 2007 με τίτλο Autobar”, καθώς και ένα ep με τίτλο Vaci Utca”, που πρόκειται για μια συλλογή 5 αλληλένδετων και ταυτόχρονα διαφοροποιημένων τραγουδιών συνολικής διάρκειας 25 περίπου λεπτών.

    Η Τρίτη μπάντα ήταν οι… επαρχιώτες από τα Ιωάννινα, δηλαδή οι V.I.C. (Villagers of Ioannina City). Δημιουργήθηκαν το 2009, κυκλοφορώντας ένα promo-cd το 2010 με 6 κομμάτια, ενώ σε λίγες μέρες παρουσιάζουν στο club του Μύλου στη Θεσσαλονίκη, τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους. Κινούνται μουσικά στο χώρο του post-Rock με πολλά στοιχεία από τη ψυχεδέλεια του ’70. Ωστόσο, αυτό που κάνει τον ήχο τους να ξεχωρίζει είναι το φλερτ με τις ηπειρώτικες πινελιές του κλαρίνου, στοιχείο που ενσωματώθηκε στον ήχο τους, από τη νοσταλγία για την πατρίδα, όταν ζούσαν στη Σουηδία για να μάθουν το σουηδικό Metal ήχο. Όπως χαρακτηριστικά λένε «αντί να μάθουμε τον Σουηδικό ήχο, μάθαμε τον Ηπειρώτικο».

    Ακριβώς ένα χρόνο μετά, το Φεβρουάριο του 2013, το «Κύτταρο» άνοιξε ξανά τις πόρτες τους για να υποδεχτεί - εκτός από τους οικοδεσπότες, “Mr. Highway Band” - τρεις ακόμη μπάντες. Η θεματική-δάνειο από το τραγούδι των Jethro Tull, Never too old to Rockn’ roll” ήταν ενδεικτική το ροκ κλίματος που θα επικρατούσε, αλλά και του μηνύματος ότι το φεστιβάλ ήρθε για να μείνει. Ευχάριστη ήταν η συμμετοχή του Χρήστου Θηβαίου στην εμφάνιση των Highway Band σε τραγούδια – έκπληξη, όπως το “Five to one” των Doors.

    Η πρώτη – εκ των τριών φιλοξενουμένων μπάντα – ήταν οι Daddy’Work Blues Band”  όνομα που απέκτησαν το 2009, εμπνευσμένο από ένα τραγούδι των Blues Wire, αφού από το 1993 και μέχρι εκείνη τη στιγμή, ονομάζονταν “Bluesburger”. Κατάγονται από τα Δυτικά Προάστια. Έχουν αλωνίσει μουσικά στέκια, σκηνές και φεστιβάλ  (Half Note Jazz Club, Granazi Blues Bar, Life Jazzy bar, Rockwood, Stage25, Badminton Theater, 7th TRIPolis Rock Festival, Crescent Blues Festival κτλ). Στο βιογραφικό τους διαθέτουν σημαντικά support σε συναυλίες συγκροτημάτων όπως οι Dr Feelgood, Louisiana Red κ.α. Μπλουζάρουν με σαφείς επιρροές από Paul Butterfield, Buddy Guy, Stevie Ray Vaughn, Gary Moore, Canned Heat, Eric Clapton και Jeff Beck.

    Η συνέχεια ήρθε από τους Rosewood Brothers” που δημιουργήθηκαν το 2009 με αμερικάνικο Blues ήχο μπολιασμένο με Soul και Funk στοιχεία. Πήραν το βάπτισμα του πυρός στις ζωντανές εμφανίσεις, συμμετέχοντας στο 10ο Ευρωπαϊκό Jazz Festival. Έχουν κυκλοφορήσει ένα Mini-cd me τίτλο Homemade music, καθώς και ένα single σε 10’’ βινύλιο και cd με τίτλο I got mine woman/Pray for a better day”. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη διαδικασία ηχογράφησης του πρώτου ολοκληρωμένου δίσκου τους.

    Οι headliners που απογείωσαν τη βραδιά ήταν οι Θεσσαλονικείς The Bullets” με τις Rockabilly και surf Rock πενιές τους. Εμπειρότατοι και σε δράση από το 1988 με λίγες δισκογραφικές κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους. Ένα 7ιντσο single το 2003 με τίτλο Fuzzbitten”, κάποια σκόρπια τραγούδια τους που συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές και μία ακόμη το 2005  με τίτλο Their hottest tunes 1997-2005” που περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των ηχογραφήσεών του, μία ολοκληρωμένη δουλειά το 2007 με τίτλο Final Race” και το πλέον πρόσφατο 7ιντσο single My bonnie” που προηγείται της νέας δισκογραφικής τους δουλειάς που αναμένεται να κυκλοφορήσει. Αντίθετα, αμέτρητες είναι οι ζωντανές εμφανίσεις τους σε όλη την Ελλάδα, σε μουσικά φεστιβάλ, όπως τα White Boppin Tower Festival και Good Rockin’ Festival. Έχουν εμφανιστεί ζωντανά και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Τουρκία) καθώς επίσης έχουν κάνει μία περιοδεία που ονομάστηκε “The Bullets Roll Over Germany” και περιελάμβανε εμφανίσεις σε 6 γερμανικές πόλεις.

    Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου το 3o Music Highway Festival είναι γεγονός. Το «Κύτταρο» θα ανοίξει από τις 8.30 το βράδυ τις πόρτες του για να υποδεχτεί στη σκηνή του, κλασσικά τους … οικοδεσπότες και να δώσει τη δυνατότητα σε τρεις νέες μπάντες να αυτοσυστηθούν παρουσιάζοντας τη δουλειά τους.

    Οι Rollin’ Dice με Blues/Rock και classic/Rock επιρροές από AC/DC, Deer Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath, Blue Oyster Cult, θα θυμίσουν στους παλιούς και θα γνωρίσουν στους νεότερους τον καλό ροκ ήχο.

    Οι τόνοι μάλλον θα ηρεμήσουν λίγο, αφού η συνέχεια θα έρθει από τους Empty Frame, που η μουσική κι ο ατμοσφαιρικός ήχος τους, μάλλον θα γεμίσει το νου με εικόνες ταξιδίου στο άκουσμα του τσέλου και του βιολιού. Από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει μόνο ένα demo με τίτλο Take over the city” το 2007 κι ένα δίσκο με τίτλο They think we are Eskimos”, το 2011. To τραγούδι «Πόσο λυπάμαι» της Σοφίας Βέμπο έχει διασκευαστεί ξανά στο παρελθόν. Ωστόσο, το αποτέλεσμα των Empty Frame δίνει τη σωστή έννοια σε αυτό που θα έπρεπε να ορίζουμε ως διασκευή.

    Η μπάντα που θα κλείσει το show ως headliner είναι οι Beggar’s Blues Diary. Από το 2009 που δημιουργήθηκαν, έχουν κάνει ζωντανές εμφανίσεις σχεδόν σε όλη την Ελλάδα από μεγάλες πόλεις, μέχρι μικρά νησιά καθώς και στην Κύπρο. Έχουν κυκλοφορήσει 2 ολοκληρωμένους δίσκους , τον πρώτο το 2011 Back to basics” και το δεύτερο το 2013 The truth”. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το single του τρίτου δίσκου τους, με τίτλο Desperate Rockn’ roll”, που προμηνύει τις διαθέσεις της μπάντας για ό,τι επακολουθήσει στο φεστιβάλ.

    Η αγγλόφωνη ελληνική σκηνή έχει τόσο πολύ και αξιόλογο υλικό, ώστε αξίζει προσοχής, έρευνας και ενίσχυσης πολύ μεγαλύτερης από την παρουσία του κοινού σε ένα φεστιβάλ. Στο συγκεκριμένο άλλωστε, η ευρεία προσέλευση θα είναι δεδομένη. Πάντως, αν η ανάγνωση, μα κυρίως η ακρόαση των παρατιθέμενων τραγουδιών ζέστανε το κλίμα και τη διάθεση, τότε το Σάββατο της 29ης Μαρτίου ο προορισμός δεν μπορεί, παρά να είναι στην Ηπείρου & Αχαρνών στο κέντρο της Αθήνας.

     

    3rd Music Highway Festival

    Beggar’s Blues Diary

    Mr. Highway Band

    Empty Frame

    Rollin’ Dice

    Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

    Έναρξη: 20.30

    Είσοδος: 10 ευρώ (+ μπύρα)

    3 χρόνια Music Highway Festival: Μία ιστορική αναδρομή





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #28534   /   28.03.2014, 14:40   /   Αναφορά

    Τζενάρα αγάπη (rosewood bros). {#emotions_dlg.happycrazy} Μακάρι να την δώ το καλοκαίρι - τί να προλάβω !αχ! Γενικά Super η παρουσίαση...Τα εύσημα στον Παναγιώτη....τα καλά φεστιβάλ γίνονται όταν είμαι κάτι χιλιόμετρα μακριά. Το πρώτο μου (1ο Acoustic blues fest - 2000) στου ψυρρή Νίκος Ντουνούσης Βασίλης Παπαδόπουλος Ηλίας Ζάικος ήρθα απο Σουφλί για να το δώ. Εδώ δυστυχώς δεν θα μπορέσω - Να περάσετε τέλεια - σας ζηλεύω {#emotions_dlg.walkman}