Δείτε ολόκληρη την ταινία: Γιάννης Αγγελάκας - Ταξιδιάρα ψυχή

To ότι υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση σε ένα μουσικό ντοκυμαντέρ είναι ένα θετικό, τουλάχιστον για τον ερευνητή ή ερασιτέχνη της Μουσικής που επιζητά την σχετική γνώση.

Έχω όμως τις εξής ενστάσεις όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς του κειμένου:

Δεν ξέρω σε τί συνίσταται η αξιοπρέπεια όσον αφορά τον Αγγελάκα. Δεν τον ξέρω προσωπικά, αν αναφέρεται στην μουσική του επίδοση ή την στάση του στα μουσικά πράγματα, είναι γνωστό πως ούτε αξιοπρεπές μουσικό προϊόν παρέχει στο ακροατήριό του(μετριότατη φωνή ειδικά για ρόκ ο ίδιος, δεν κόβεις φλέβες και για την μουσική που ακούς), ούτε είναι το καλύτερο παιδί, γνήσιο ον τέκνο της σχολής του φίλου του και αειμνήστου Ρασούλη, όπου οι πάντες θάβονται(και ο Νταλάρας πάντα).

Για το μουσικό κριτήριό του είναι γνωστό: απέρριπτε και απορρίπτει όλη την κλασσική έντεχνη ελληνική σχολή πλην τον Χατζιδάκι. Άκουσε την Ρωμιοσύνη, προφανώς την πρώτη εκτέλεση, με Θεοδωράκη, Ρίτσο και Νταλάρα και δεν.... 

Λές: "Ο Αγγελάκας δεν είναι ο μουσικός των ωδείων κλεισμένος στην γυάλα του, που θα τον θυμούνται για την δεξιοτεχνική του ερμηνεία, αλλά ένας ζεστός και ειλικρινής άνθρωπος που αγαπά τους ανθρώπους και την δημιουργία και μέσα από την μουσική του απλώνει το χέρι σε όλους εμάς τους μοναχικούς ταξιδιώτες της ζωής".

Δεν κάνουμε φιλανθρωπία στο χώρο παράγουμε τέχνη και πολιτισμό. Με την φωνή που δεν έχει ο Αγγέλακας Μονωδία δεν θα έκανε ποτέ και με την κιθάρα και την μουσική που παίζει και γράφει δεν θα μπορούσε να διεκδικεί κάποια τάξη πέρα απο τη Μέση και πολύ έβαλα.

Για μένα όταν υπάρχουν τόσο ταλαντούχα παιδιά που αποφοιτούν με άριστα, το να πουλάει δίσκους και να εμφανίζεται ως μουσικός ταγός ο Αγγελακας είναι σημείο μεγίστης παρακμής. 

Λες: Αγωνιστής της ζωής: Δεν νομίζω ότι είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα βιοπαλαιστή, μάλλον του αριβίστα. Ως ροκάς δε πέρασαν απο την Ελλάδα πολύ καλύτερες περιπτώσεις, είτε στο ελληνόφωνο είτε στο αγγλόφωνο ροκ. Δεν νομίζω πως τραγουδάει πάνω απο 5 νότες και αυτές μόνιμα βραχνές.

Γράφεις: "ο Γιάννης Αγγελάκας συμβολίζει την άλλη Ελλάδα, που αντιστέκεται και παλεύει κι ας "η καρδιά μας κλαίει". Τί να σου πω 14 ετών και δεν ήξερε ότι είχαμε δικτατορία, επικροτεί τα παιδιά που έσπασαν τόσες και τόσες περιουσίες στα γεγονότα με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και κατα τα άλλα κατευνάζει τα πλήθη....

Ντροπή....

Προσωπική μου πάντα γνώμη μια παράφραση των Σπυριδούλα "Νάιλον ντέφια και ψόφια ροκ κέφια" αν θα μπορούσα να τον εντάξω άνετα στο "Όλα απο χέρι καμένα" του εξαιρετικού Τριπολίτη.   

Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η Μουσική είναι κάτι πιο πλατύ από την ωδειακή εκπαίδευση της οποίας είμαι μέτοχος και ενεργός συντελεστής εδώ και πολλά χρόνια.

Υπάρχουν καλλιτέχνες οι οποίοι δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε νότα και προφανώς δεν θα έφταναν ποτέ ούτε στη μέση όπως λες κι εσύ αλλά είναι σπουδαίοι. Και αυτό δεν το λέω για να υποβιβάσω τα παιδιά που είναι ταλαντούχα ούτε τις σπουδές τους. Και δεν το θεωρώ και σημείο παρακμής.

Αν θες να συζητήσουμε για παρακμή ας πούμε για την Ελλάδα του σήμερα που έχει υποβιβάσει τα παιδιά των ωδείων σε απλούς χειροπράκτες παρά τα χρόνια σπουδών τους, το ταλέντο και τον κόπο τους.

Αλλά δεν βλέπω πώς ο Αγγελάκας συνδέεται με όλα αυτά.

Το να "τραγουδάει 5 νότες και αυτές βραχνές" όπως λες κι εσύ, τον κάνει αριβίστα; Επίσης δεν βλέπω καμία σύνδεση.  Δεν είμαστε όλοι ασφαλώς Χατζηδάκις και Ρίτσος αλλά με τον τρόπο που σχολιάζεις γίνεσαι αφοριστικός σε κάθε έναν καλλιτέχνη που εκφράζεται ελεύθερα με τον τρόπο και τις γνώσεις του, όποιες και αν είναι αυτές.

Εγώ θα έλεγα ότι είναι ειλικρινής και ταπεινός γιατί κάνει πέντε πράγματα και δεν καμώνεται ότι κάνει δεκαπέντε. Ακολουθεί μια προσωπική πορεία και μέσα από αυτήν φαίνεται ότι εκφράζει μια μερίδα κόσμου, νεολαίας για να γίνω πιο συγκεκριμένη.

Και θα σου έλεγα από καθαρά προσωπική πείρα ότι το πιο δύσκολο τρόπαιο ενός καλλιτέχνη είναι να εκφράσει κόσμο μέσα από το έργο του. Και δεν αναφέρομαι στο μουσικό του έργο μόνο αλλά και στο στιχουργικό.

Όσο για το σχόλιό σου περί δικτατορίας και Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εαν είχες παρακολουθήσει ολόκληρο το βίντεο θα έβλεπες ότι καθόλου δεν επικροτεί πράξεις βίας και βάζει με τα λεγόμενά του το κοινό στη θέση του.

Την ταινία την είδα ολόκληρη.

Η βασική μου ένσταση είναι χαρακτηρισμοί που του αποδίδεις τους οποίους θεωρώ υπερβολικούς. Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε την ροκ παράδοση άλλων χωρών, αλλά έχουν περάσει και απο εδώ πολύ σημαντικές φωνές, πολλοί σημαντικοί δεξιοτέχνες. Οπότε και για την χώρα μας υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Όσο για το Ωδείο που έγινε λόγος, σαφώς και υπάρχουν μεγάλοι μουσικοί που έμαθαν απο παραδοσιακό δάσκαλο και απο αυτί και όχι απο παρτιτούρες και παιδαγωγική. Δεν υποτιμώ καθόλου αυτούς τους δεξιοτέχνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μουσική οικογένεια των Ξυλούρηδων και τα παραδείγματα πολλά. Ο Αγγελακας όμως δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.

Υ.Γ: ...σε αντίθεση με τον Γιώργο Ξυλούρη, ο οποίος μέχρι και Europe έπαιζε με παραδοσιακά όργανα θυμίζοντάς μου την ενορχήστρωση απο το Ρασπουτίν...   

Φίλε Konstantinosoa ειλικρινά δεν πιστεύω στα μάτια μου μ'αυτά που βλέπω να σχολιάζεις. Αν είναι δυνατόν. Έχεις ακούσει Τρύπες? (δεν ειρωνεύομαι, απλά ρωτάω γιατί δεν πιστεύω ότι τα γράφεις αυτά σοβαρά).