Συνέντευξη με το συγκρότημα Γυάλινος Κόσμος

Μερος Α

Το συγκρότημα Γυάλινος Κόσμος κυκλοφόρησε το πρώτο του CD με τίτλο «Μια Ήσυχη Ζωή» και μας προ(σ)καλεί να ταξιδέψουμε στον κόσμο τους…

Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τις συστάσεις.
Παύλος: Λέγομαι Παύλος Ρεμπής και είμαι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος.
Τάσος: Εγώ είμαι ο Τάσος Ψυχογυιόπουλος, με ύψιλον πριν από το γιώτα...

Καλά κάνεις και το επισημαίνεις γιατί φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θα το γράφουνε χωρίς το ύψιλον.
Τάσος: Θεωρητικά είναι ο σωστός τρόπος γραφής του «γιος». Το λέει κι ο Μπαμπινιώτης.

Σαν «υιός» ναι. Γράφεται με ύψιλον. Αλλά το «γιος» γράφεται χωρίς το ύψιλον. Στην ουσία μπαίνει ή το γ ή το υ.
Τάσος: Η λέξη «γιος» είναι η έκδοση της δημοτικής, όπου η δασεία του υ τρέπεται σε γ.

Τι είπε το άτομο!!!
(γέλια)
Τάσος: Και φαντάσου ότι είμαι Πολιτικός Μηχανικός, έτσι; Καμία σχέση με τα θεωρητικά!
Παύλος: Όπως κι εγώ είμαι Πολιτικός Μηχανικός. Έτσι γνωριστήκαμε κιόλας. Στο Πολυτεχνείο.

Έχετε πάρει πτυχίο ή τα παρατήσατε;
Τάσος: Εγώ ήδη δουλεύω εδώ και 5 χρόνια.
Παύλος: Εγώ τώρα πήρα το πτυχίο.

Ωραία, δεν περάσανε ούτε τρία λεπτά και βγήκαμε ήδη εκτός θέματος!
(γέλια)
Τάσος: Για να επανέλθουμε, λοιπόν, στο θέμα, εγώ στο συγκρότημα παίζω πλήκτρα.

Εκτός από σας, ποιοι άλλοι είναι στο συγκρότημα;
Παύλος: Είναι άλλοι τρεις. Ο Τάσος Σδρένιας, κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, ο Βασίλης Κούκουτσας στα drums και ο Βασίλης Τσιμιδάκης στο μπάσο. Οι δύο τελευταίοι είναι και τα πιο πρόσφατα μέλη.

Είχα δει στο προφίλ σας στο facebook και άλλον έναν Ψυχογυιόπουλο.
Τάσος: Είναι ο αδερφός μου, ο οποίος ήταν ο drummer του συγκροτήματος αλλά πήγε στη Δανία για να κάνει το μεταπτυχιακό του στην αιολική ενέργεια.

Το συγκρότημα από πότε υπάρχει;
Τάσος: Προϋπήρχε εδώ και 9-10 χρόνια με άλλο όνομα και άλλο ύφος.
Παύλος: Το παλιό όνομα ήταν Κακιά Συνήθεια. Τότε υπήρχαν δύο κιθάρες, δεν υπήρχαν πλήκτρα και έπαιζαν κυρίως διασκευές. Το 2002, όταν ήρθα στο συγκρότημα άρχισε να αλλάζει και το ύφος, γιατί έβαλα το προσωπικό μου ύφος συνθετικά.

Τους το επέβαλες;
Παύλος: Καμία σχέση. Ποτέ! Για μένα δεν υπάρχει καν αυτή η λέξη.
Τάσος: Ήταν μια συλλογική διαδικασία.

Πως θα περιγράφατε το ύφος του γκρουπ;
Παύλος: Θα μπορούσαμε να το πούμε power pop-Rock με ελληνικό στίχο.

Αυτή η αλλαγή στο στυλ έγινε ταυτόχρονα με την αλλαγή του ονόματος;
Τάσος: Όχι. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι αφού μπήκε ο Παύλος στο γκρουπ, μετά από 3-4 μήνες μέσω της γνωριμίας μας μπήκα κι εγώ στο συγκρότημα. Ήδη είχε αρχίσει να επηρεάζει τη μπάντα στο ύφος του κι υπήρχε κι αποδοχή από τον Τάσο Σδρένια ότι ο ήχος του συγκροτήματος έπρεπε να ξεφύγει από τις κλασικές φόρμες. Επομένως προέκυψε η ανάγκη να φύγει η δεύτερη κιθάρα και να προστεθούν πλήκτρα. Έτσι μπήκα κι εγώ, που είχα αντίστοιχα ακούσματα και λογική με τον Παύλο. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, προέκυψε κι η ανάγκη να αλλάξει το όνομα του συγκροτήματος ώστε να ανταποκρίνεται πλέον σ’ αυτά που εκπροσωπούσε.

Το Κακιά Συνήθεια δεν σας άρεσε;
Τάσος: Με το παλιό στυλ του συγκροτήματος ταίριαζε απόλυτα, αφού έπαιζαν διασκευές παλιών ροκ τραγουδιών. Αρχίσαμε όμως όλοι μαζί να δουλεύουμε καινούργια πράγματα δηλαδή δικές μας ιδέες, κυρίως του Παύλου και του Τάσου Σδρένια, οι οποίες κινούνταν σε διαφορετικό ύφος. Αφού κάναμε μία νέα αρχή, σκεφτόμασταν παράλληλα και την αλλαγή του ονόματος.
Παύλος: Το όνομα «Κακιά Συνήθεια» δεν είχε πλέον καμία σχέση μ’ αυτό που κάναμε.
Τάσος: Και ειδικά από τη στιγμή που μπήκαμε στη λογική να ηχογραφήσουμε αυτές τις νέες ιδέες και κάποια στιγμή να τις δημοσιοποιήσουμε.

Για ποια χρονιά μιλάμε πλέον;
Τάσος: Το 2006.
Παύλος: Είχαμε δώσει διάφορες συναυλίες από δω κι από κει και είπαμε αυτές τις ιδέες ότι θα πρέπει να τις υλοποιήσουμε και να τις κάνουμε τραγούδια. Έφερνα εγώ τις ιδέες μου, έφερνε κι ο Τάσος (Σδρένιας) τις δικές του, και τις ενορχηστρώναμε όλοι μαζί. Μπορεί να γράφουμε μουσική και στίχους αλλά μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η ενορχήστρωση. Τα δουλεύουμε πολύ τα τραγούδια. Δεν πήγα ποτέ σε κάποιον να του πω «παίξε αυτό».
Τάσος: Τα τραγούδια έρχονται συνήθως με στίχους και κιθάρα και κατόπιν τα δουλεύουμε όλοι μαζί. Πολλές φορές, εκτός από την ενορχήστρωση, αλλάζουμε και τα μέρη ή κάποιος λέει «μήπως να δοκιμάσουμε αυτό το ακόρντο;». Γενικά είναι μια πολύ δημιουργική διαδικασία που μάλιστα αναμειγνύει ετερόκλητα ακούσματα. Εγώ δεν μιλάω σαν βασικός δημιουργός, που είναι ο Παύλος και ο Τάσος, αλλά ειδικά σ’ αυτόν τον τομέα έχουμε άψογη συνεργασία. Ποτέ δεν μας επέβαλαν ιδέες του στυλ «όχι θα το κάνουμε έτσι».

Το όνομα Γυάλινος Κόσμος πώς προέκυψε;
Παύλος: Ψάχναμε πολύ καιρό. Μιλάμε για 3-4 μήνες. Μας ενδιέφερε να βρούμε κάποιο καλό όνομα. Βρίσκαμε κάποια αλλά δεν μας έκαναν. Τελικά η μητέρα μου, η Σταυρούλα Ρεμπή, έγινε η νονά του συγκροτήματος. Μας έλεγε διάφορα ονόματα που δεν μας άρεσαν καθόλου και σε μια στιγμή που ήμασταν στο δρόμο με το αυτοκίνητο, κι αφού περάσανε 5 λεπτά που δεν μίλαγε κανείς, μου λέει «Γυάλινος κόσμος». Κι έμεινα άφωνος! Αυτό ήτανε! Όταν το είπα στα παιδιά είπανε όλοι «Αυτό είναι!». Το όνομα Γυάλινος Κόσμος αντιπροσωπεύει άμεσα τα κομμάτια μας. Και σε συνδυασμό με τον γραφίστα μας, που έφτιαξε το artwork του CD, δημιουργήθηκε ένα πακέτο στο οποίο το όνομα Γυάλινος Κόσμος ταίριαζε απόλυτα.

Η μητέρα σου, σού είπε πως το σκέφτηκε;
Παύλος: Όχι!

Υπάρχει τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη που λέγεται «Γυάλινος Κόσμος». Μήπως το σκέφτηκε από εκεί;
Τάσος: Υπάρχει και το θεατρικό έργο «Γυάλινος Κόσμος» του Tennessee Williams.
Παύλος: Μπα… καμία σχέση. Κάτι είχε δει στο δρόμο, ίσως μια πινακίδα… Εκείνη τη στιγμή που το είπε, μου φάνηκε τόσο ωραίο που δεν σκέφτηκα καν να τη ρωτήσω πως το σκέφτηκε.
Τάσος: Δεν νομίζω να εμφανιστεί κανείς και να μας κυνηγήσει για το copyright (γέλια).

Και τελικά κανένας από το συγκρότημα δεν έφερε αντίρρηση.
Τάσος: Είχαν ακουστεί διάφορα ονόματα που άλλα τα απορρίψαμε αμέσως και άλλα υποστηρίχθηκαν από κάποιους ή από έναν και δεν άρεσαν στους υπόλοιπους. Αυτό με το που ακούστηκε είπαμε όλοι «Ναι, αυτό είναι!».

Είπατε πριν ότι τα τραγούδια τα γράφει κυρίως ο Παύλος Ρεμπής και ο Τάσος Σδρένιας…
Παύλος: Σ’ αυτό το δίσκο ναι. Εγώ γράφω κυρίως μουσική και κάποιους στίχους. Ο Τάσος Σδρένιας, ο κιθαρίστας μας, γράφει τραγούδια με τη βοήθεια της Φρόσως Κλείτσα, που είναι σύζυγός του και η οποία γράφει στίχους, ενώ σε δύο τραγούδια (το «Που Με Πας» και το «Δεν Ειμ’ Εγώ») τους στίχους έχει γράψει ο Γιάννης Καλπούζος, ο οποίος είναι εδώ και πολλά χρόνια φίλος μας και έχει γράψει μεταξύ άλλων και τους στίχους στο «Ό,τι Αγαπώ Είναι Δικό Σου» της Γλυκερίας και τις «Δέκα Μάγισσες» του Γιάννη Σαββιδάκη. Τον Γιάννη Καλπούζο τον ξέρω από το 1998 και μ’ έχει βοηθήσει σε πολλά πράγματα.
Τάσος: Πέρα από τη στιχουργική βοήθεια, μας έχει προσφέρει πολύτιμες συμβουλές και συμπαράσταση και γι’ αυτό θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε.
Παύλος: Μάλιστα το «Που Με Πας» το έχουμε σε δύο εκτελέσεις στο CD. Εκτός από την κανονική εκτέλεση, έχουμε συμπεριλάβει κι ένα remix που συνδυάζει bossa-nova και Jazz και που δεν είναι το κλασικό remix, που βάζουν όλοι ένα beat…
Τάσος: Το remix το έκανε ένας φίλος και παλιός συμφοιτητής μας, ο Δημήτρης Ντεβές, που ασχολείται με τη μουσική.

Α, γι’ αυτό στο οπισθόφυλλο γράφει «DV’s Bossa Mix».
Τάσος: Ακριβώς! Βγαίνει από το επώνυμό του και γι’ αυτό διαβάζεται Ντεβές.
Παύλος: Είχε μία άλλη άποψη για το τραγούδι, η οποία ήταν ενδιαφέρουσα και γι’ αυτό την κρατήσαμε.

Συμπεραίνω, απ’ όσα λέγαμε πριν, ότι οι κυρίως στιχουργοί σας δεν είναι μέλη του συγκροτήματος.
Παύλος: Γράφω κι εγώ στίχους αλλά είμαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου.
Τάσος: Γράφει πολλά, δηλαδή, αλλά μας δίνει λίγα (γέλια)

Έχετε κάνει μουσικές σπουδές;
Παύλος: Έχω σπουδάσει πιάνο αλλά δεν το τελείωσα γιατί είχα τις Πανελλήνιες αλλά και δεν με ενδιέφερε να το τελειώσω, αφού το ήθελα μόνο για να μάθω να παίζω και να γράφω τραγούδια. Έκανα και Βυζαντινή Μουσική από 10 χρονών και όλα τα θεωρητικά μαθήματα που κάνουν στα Ωδεία. Επίσης, έκανα 3 χρόνια κλασικό τραγούδι και τώρα κάνω μαθήματα φωνητικής με την Ελισάβετ Καρατζόλη. Από κει και πέρα, έμαθα να παίζω κιθάρα, μπάσο, drums…
Τάσος: Μόνο στα όργανα που παίζονται με δοξάρι δεν τα πάει καλά! (γέλια)

Γράφεις εξίσου εύκολα στο πιάνο και στην κιθάρα;
Παύλος: Θα έλεγα πως ναι. Το περίεργο είναι ότι τα τελευταία χρόνια γράφω πιο πολύ στην κιθάρα αλλά τώρα νιώθω την ανάγκη να το αφήσω λίγο αυτό και να γράψω κάποια πράγματα σε πιάνο. Γενικά μου αρέσει πολύ η μουσική και προσπαθώ να μαθαίνω συνέχεια. Τώρα θυμήθηκα στα παιδικά μου χρόνια, πριν αγοράσω τα πρώτα μου τύμπανα, είχα φτιάξει ένα «drum set» με χάρτινα κουτιά! Και μάλιστα όπως ήταν ένα πραγματικό drum set. Οι φίλοι μου να φανταστείς με κοροϊδεύανε! Μ’ αυτά τα κουτιά προσπαθούσα να βγάλω τον πραγματικό ήχο των τυμπάνων. Για την κάσα χρησιμοποιούσα έναν διακορευτή (!) και μία κανονική μπακέτα, την οποία είχα κόψει και της έβαλα ένα καπάκι από μπλάνκο ώστε να μη χαλάσω το κουτί. Έτσι άκουγα τραγούδια και τα έπαιζα ταυτόχρονα στο «drum set». Όταν αργότερα απέκτησα τα πρώτα μου κανονικά drums, τελείως αυθόρμητα ήξερα ήδη να τα παίζω. Ωραίες εποχές…

Εσύ Τάσο;
Τάσος: Εγώ μικρός ξεκίνησα με 3 χρόνια κλασικό πιάνο. Μετά σταμάτησα γιατί άρχισαν οι κλασικές υποχρεώσεις που έχει ένας πιτσιρικάς, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες…

Γκόμενες…
Παύλος: Κι αυτά κλασικές υποχρεώσεις είναι! (γέλια)
Τάσος (χαμογελώντας): …και τα λοιπά, και τα λοιπά… Για κάποια περίοδο έκανα και κρητική λύρα.

Εσύ το έπιασες λοιπόν το δοξάρι!
Τάσος: (γέλια) Ναι, έπιασα το δοξάρι που δεν έπιασε ο Παύλος! Στην πορεία, λόγω των υποχρεώσεων που έγιναν πιο έντονες, σταμάτησα και τη λύρα. Με το τέλος του σχολείου ένιωσα μια εσωτερική ανάγκη να ασχοληθώ ξανά με τη μουσική, πιο πολύ γιατί ήθελα να παίζω τα τραγούδια που άκουγα και μου άρεσαν. Πήρα, λοιπόν, πλήκτρα…

Yamaha;
Τάσος: Κλασικά! Ένα μεγαλειώδες Yamaha 330! Και μετά πήρα ένα Korg.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Παύλος: Είναι κι αυτό ένα περίεργο κομμάτι της μπάντας. Ο καθένας ακούει πραγματικά πάρα πολλά πράγματα. Εγώ έχω μεγαλώσει με Hard Rock και Heavy Metal. Το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Black Sabbath. Μαζεύω ό,τι έχει σχέση με τους Black Sabbath. Πρέπει να έχω 100 CD, επίσημη δισκογραφία, σπάνιες ηχογραφήσεις… Το ‘χω και σαν χόμπι αυτό. Επίσης ακούω Rainbow, Whitesnake, Led Zeppelin κ.α. Βέβαια είναι ανάλογα και με την περίοδο. Για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό ακούω πολύ Blackfield και Porcupine Tree. Μιλάω φυσικά για ξένο ρεπερτόριο.
Τάσος: Με τον Παύλο έχουμε κοινά ακούσματα. Και μένα μ’ αρέσουν πολύ οι Porcupine Tree, Blackfield, Snow Patrol και Keane. Παλιότερα άκουγα και κλασικό ροκ.

Αυτά τ’ ακούσματα τα έχετε ενσωματώσει και στη δουλειά σας;
Παύλος: Αυτό το ‘χω σκεφτεί πολλές φορές είτε για τη μουσική που γράφω είτε στην ενορχήστρωση. Υποσυνείδητα μπορεί. Όμως ποτέ δεν είπαμε να κάνουμε κάτι όπως το κάνανε κάποιοι άλλοι. Πάντως για μένα ένας που γράφει μουσική ή ενορχηστρώνει τραγούδια πρέπει να ακούει τα πάντα.
Τάσος: Μέχρι και παραδοσιακά.
Παύλος: Οι Enigma π.χ. μου αρέσουν πολύ. Πρέπει ν’ ακούς τα πάντα γιατί σ’ επηρεάζει στο υποσυνείδητο κι αυτό είναι καλό. Δεν είπαμε όμως ποτέ ότι θα φτιάξουμε ένα κομμάτι που θα μοιάζει με κάποιο άλλο.
Τάσος: Το γεγονός ότι δεν έχουμε όλοι τα ίδια ακούσματα είναι αρκετά δημιουργικό για το συγκρότημα. Τα άλλα παιδιά ήταν περισσότερο του κλασικού ροκ, όπως ο προηγούμενος μπασίστας, ο Μίμης Παππούς…

Ο οποίος…
Παύλος: Ο οποίος τώρα ζει στην Κέρκυρα με την οικογένειά του.
Τάσος: Ναι, όλοι αυτοί, όπως και ο Τάσος ο Σδρένιας, ήταν πιο πολύ του κλασικού ροκ, αν και τώρα τελευταία ο Τάσος έχει αρχίσει να διευρύνει τους ορίζοντές του. Ο αδερφός μου άκουγε από Metal μέχρι Punk Rock. Τελείως διαφορετικά ακούσματα.

Παρά το γεγονός ότι έχετε πολλά ξένα ακούσματα, αυτό κατά τη γνώμη μου δεν φαίνεται στον ήχο του συγκροτήματος.
Τάσος: Μουσικά πιστεύω ότι φαίνεται. Ο ήχος μας νομίζω ότι δεν μοιάζει με άλλα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής. Ενορχηστρωτικά μοιάζει πιο πολύ –αν μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει με κάτι- με αντίστοιχου ύφους συγκροτήματα της ξένης σκηνής.

Κι όμως εμένα μου πέρασε η αντίθετη αίσθηση. Ακούγοντας τα τραγούδια σας, περισσότερο μου θύμισαν Domenica παρά Soundgarden.
Παύλος: Κατ’ αρχήν είμαστε ένα ελληνικό συγκρότημα που τραγουδάει με ελληνικό στίχο. Προφανώς η σύγκριση που θα κάνεις αμέσως, θα είναι με αντίστοιχου είδους ελληνικά συγκροτήματα. Είναι λογικό αυτό.
Τάσος: Εγώ πιστεύω ότι έχουμε τον δικό μας ήχο…
Παύλος: …και μοιάζουμε στους «Γυάλινος Κόσμος».
Τάσος: Αυτή είναι κι η επιδίωξή μας. Να λέμε και να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ότι δημοσιεύουμε, δηλαδή, μια δουλειά που διαφοροποιείται από τις άλλες.

Μπορούμε να προσδιορίσουμε αυτό το «διαφορετικό»; Συγκροτήματα υπάρχουν πολλά. Τι είναι αυτό που έχετε εσείς και δεν το έχουν οι άλλοι;
Τάσος: Γενικά όταν ακούει κάποιος ελληνικό ροκ, έχει στο μυαλό του συγκεκριμένες φόρμες και συγκεκριμένη χροιά φωνής. Το ίδιο και στην ενορχήστρωση. Στα πλήκτρα για παράδειγμα, παίζουν πιάνο άντε και κάποια synths strings, με σημεία για σολάκια. Επίσης, υπάρχει συγκεκριμένος ήχος και παίξιμο κιθάρας, με κάποιο σημείο σόλο.
Παύλος: Ακόμα κι η παραγωγή είναι ίδια.
Τάσος: Με πολλά μεσαία και όχι τόσο προσεγμένη.
Παύλος: Εμείς προσπαθούμε να μην είμαστε τόσο προβλέψιμοι και το ψάχνουμε λίγο διαφορετικά σε σχέση μ’ αυτό που λέμε «ελληνικό ροκ».