ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Aρθρα

    Απο χειμώνα καλοκαίρι

    Κάθομαι και ακούω τον Μάνο να τραγουδάει την "Εκδρομή". Έχω νυχτερινό στον ΑLPHA στην Παύλου Μελά 25 στον τέταρτο όροφο ενός κτιρίου στο Ρέντη... Μπαίνει άνοιξη βλέπεις, αλλά εδω μέσα την καταλαβαίνεις μόνο απ το
    αεράκι που μπαίνει απο τη μισάνοιχτη πόρτα ενός ψεύτικου μπαλκονιού
    σε διαστάσεις Κοκκινιάς Κερατσινίου.
    Γράφει το μέλος zillo
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 24 Φεβ 2005
    Τώρα θα μου πείς απο κοντά και ο
    Ρέντης... Κρύο εδώ μέσα, σταθερά 18 βαθμοί και 49% υγρασία. Βέβαια
    στην υγρασία συμβάλει και η ανοιγμένη πόρτα που παρατύπως βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Δε βαριέσαι, ποιός μπορεί να αντισταθεί στην
    μυρωδιά απο τις νερατζιές, τα μηχανήματα ζούν λιγότερο στην υγρασία, αλλά ποιός ζεί χωρίς αυτήν.

    Το τραγούδι είναι στην ουσία πολιτικό, ας πούμε μια "εκδρομή διαμαρτυρίας". Στην τηλεοπτική γλωσσα θα μεταφραζόταν σε σκήνες καταδίωξης των "οπαδών" σε περιγραφές καταστροφών και σε αίματα απο ανοιγμένες μύτες. Αυτό θα έφθανε. Video 803 για ασφάλεια στην
    "ζωντανή" σύνδεση με τα Προπύλαια και "Κυρίες και κύριοι ας αλλάξουμε
    θέμα και κλίμα" "τους γάμους τους φαίνεται οτι θα τελέσουν εντός του καλοκαιριού...".

    Ρε παιδιά τι γίνεται στα Προπύλαια, ποιοί είναι αυτοί που διαδηλώνουν και
    κυρίως, γιατί;

    Μιλιά.

    Θα μας πεί κανείς; Ναι θα μας πεί. Πολλοί έχουν να μας πουν μόνο που δεν είμαστε κοντά να ακούσουμε, να μοιραστούμε.
    Αφανείς μερικοί, άλλοι ίσως όχι, συνάνθρωποι ναί.
    Με αγωνίες παρόμοιες, θα μας έλεγαν πολλά και είμαι σίγουρος οτι μέσα σε αυτά θα υπάρχουν και εκείνα που και η δικιά μου φωνή θα ζήλευε να πεί.

    Μια απο αυτές τις φωνές είναι και του Μάνου.

    Τραγουδάει την διαμαρτυρία του και ξαφνικά πετάγεται στο δρόμο ο
    Δημήτρης ένα 7χρονο παιδί με ξύλινο σπαθί και κοντό παντελονάκι και πέδιλα στα πόδια. Μαυρισμένος απο το φως του ήλιου, με το δάχτυλο στη μύτη, έτοιμος για την αναμέτρηση.
    Κοιτά δεξιά αριστερά και αποφασίζει.Και τρέχει. Τρέχει μισοπηδώντας τα κλαριά στο δρόμο, περνά το φράχτη, αλαλάζοντας χάνεται στο λιβάδι.

    Απο μακριά μόνο το σπαθί του φαίνεται πάνω απο τα αγριόχορτα.

    Σε λίγο τα πόδια απο τα γόνατα και κάτω γίνονται πράσινα, ένα στάχυ έχει μπεί ανάμεσα στα μικρά του δάχτυλα, κάνει το χέρι του μαξιλάρι καβαλάει το ένα πόδι πάνω στο άλλο, στην άκρη του σπαθιού του χαζεύει το φτερούγισμα μιάς μέλισσας.




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #1595   /   24.02.2005, 16:14   /   Αναφορά
    Επιτέλους,...να και κάτι για να μας ξυπνά λίγο απ' το λίθαργο...!
    #1596   /   24.02.2005, 16:24   /   Αναφορά
    Ταξίδεψα για λίγο ... όχι κάπου συγκεκριμένα, ίσως σε αναμνήσεις που ξέχασα να ζήσω...

    όπως και να'χει πάντως , όπου κι αν ταξίδεψα, μου άρεσε η διαδρομή.
    #1598   /   25.02.2005, 00:57   /   Αναφορά
    Ναι, Νεκταρία... Από τα καλύτερα που έχουμε διαβάσει εδώ στο ΜΗ.

    zillo, περιμένουμε κι άλλα.

    ;-)
    #1608   /   25.02.2005, 15:45   /   Αναφορά
    Αχ, αυτοί οι "Αφανείς μερικοί", zillo μου, πότε θα νοιώσουν επιτέλους η βροχή και σαν σαλιγκάρια θα βγούν απ' το καβούκι τους, όχι και για τίποτε σπουδαίο, δηλαδή, έτσι απλά, μήπως κι αλλάξουνε τον κόσμο. ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ!
    #1609   /   25.02.2005, 15:57
    ...και ξαναφτιάξουνε τον κόσμο ήθελα να πω...