Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #2279 / 26.05.2005, 14:49 / Αναφορά δε θα σταθώ στη θεματολογία, το "όχι άλλα" το σκέφτομαι πολύ! Το έχω συζητήσει και με φίλους τραγουδοποιούς... Νομίζω πως για την αγάπη του τραγουδιού ίσως θα έπρεπε να αραιώσουν λιγουλάκι τα τραγούδια... Μακάρι από "super-market"να μετατραπούν τα δισκοπωλεία κάποτε σε "κοσμηματοπωλεία"! |
| #2282 / 26.05.2005, 15:33 / Αναφορά Θα ήθελα να απαντήσω με ένα απόσπασμα απο ένα πασίγνωστο κομμάτι του Μάνου Χατζιδάκι "Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θ'αλλάξει ποτέ καληνύχτα.." |
| #2284 / 26.05.2005, 16:47 / Αναφορά Eίναι γεγονός ότι η προσφορά στο καλλιτεχνικό χώρο έχει υπερέβει κατά πολύ τη ζήτηση. Η ποιότητα δίνει τη θέση της στη ποσότητα, ο ευκολομνημόνευτος, "πιασάρικος" στίχος υποσκελίζει τη βαθυστόχαστη και επίπονη ποίηση. Η ζωή μας έχει γίνει κούρσα ταχύτητας. Η ανάγκη για γρήγορo γιατρικό, για ζωή χωρίς προβληματισμούς και ενδόμυχες επίμοχθες αναζητήσεις, η «ταχυφαγική» προσέγγιση των πραγμάτων, έχουν συνεπάρει και τη μουσική. Το εύπεπτο-εφήμερο σουξεδάκι θα πουλήσει, το δυσνόητο-εμβριθές, θα θαφτεί. Εμείς διαμορφώνουμε τη τάση και το ρεύμα. Εάν το target group των παραγόμενων, σε βιομηχανική σειρά τραγουδιών (κατά μοντέλο“Taylor - Ford”), ήταν περιορισμένο και δεν χαίραν τέτοιας εκτίμησης-πώλησης, η τελμάτωση τους θα ήταν αναπόφευκτη και αστραπιαία. Έλα όμως που συμβαίνει το αντίθετο. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφεται το κάθε τραγούδι είναι καθοριστικές. Ο παλιός στιχουργός δεν ήταν επαγγελματίας, δεν επιβίωνε από τη στιχουργική. Δεν είχε καιρό να υμνήσει αποκλειστικά τον έρωτα, διότι ήταν μετανάστης και ξενιτεμένος, εργάτης με πηλοφόρι και μυστρί, ζητιάνος, παρίας και επαίτης. Ήταν φοιτητής το ’74, αντιστασιακός και αντιμιλιταριστής. Πάλευε για ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικές ελευθερίες για ισονομία και ισότητα. Ήταν αριστερός, αντικαπιταλιστής, προλετάριος και επαναστάτης. Μολαταύτα, τη σήμερον, ίνα τι υμνήσεις; Ο σημερινός στιχουργός (εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων) είναι θαμώνας στο “Dragoste”, «μασώνος» του μουσικού κυκλώματος, οδηγάει cabrio με ανοιχτή την οροφή και όταν βρέχει, είναι φίλος της Λάτση, φωτογραφίζεται για την Traffic, είναι πρώτη είδηση στη Τατιάνα, υπογράφει αυτόγραφα, βαθμολογεί στο Fame Story, πίνει καφέ στο “Da Capo”, θέλει αφρόγαλα χτυπημένο στο shaker «Βialletti», καφέ “Lavazza” και κουστούμι "Montana" κτλ. κτλ. Ο έρωτας είναι μες στη ζωή μας, κυρίαρχος, μας κυκλώνει και μας διαπερνά. Δύσκολα εκφράζεται και αποδίδεται. Το να γράφεις στίχους είναι μυσταγωγία. Θέλει απομόνωση, δάκρυ και πόνο. Δεν είναι εύκολο, είναι αντιβιοποριστικό. Ελπίζω να σου απάντησα λίγο ξάδερφε μου :-) «Ματώνω, ματώνω, χωρίς εσένα λιώνω» Δεν νομίζω να μάτωσε ο ποιητής για να το αποδώσει... |
| #2285 / 26.05.2005, 17:31 / Αναφορά "Το να γράφεις στίχους είναι μυσταγωγία. Θέλει απομόνωση, δάκρυ και πόνο. Δεν είναι εύκολο, είναι αντιβιοποριστικό." Το κρατάω αυτό. ¶ψογο!!! :-) |
| #2286 / 26.05.2005, 19:24 Για εμάς τους παλαιότερους που έχουμε γνωρίσει τον πόνο σε διάφορες μορφές του (πονόδοντο, κεφαλαλγίες ,ωτίτιδα ,σπάσιμο χεριού, κ.α.) καταλήξαμε ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι ο ερωτικός πόνος της καρδιάς (όχι το έμφραγμα), είναι ο πιο δυνατός και έχει και τις χειρότερες παρενέργειες. Γι’αυτο λοιπόν ο ποιητής κραυγάζει ΜΑΤΩΝΩ – ΜΑΤΩΝΩ...το δυσκολο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να γράψεις ερωτικό στίχο χωρίς να ματώνεις. Στο φίλο το Γιώργο (falimento) έχω να πω κατ’αρχη το εξής , τέλειο το κείμενο σου ,είσαι καλλιτέχνης ,ΑΛΛΑ....χεχε ...δεν πρόκειται να πάω στη Γερμανία μετανάστης ούτε στα εμιράτα (ξέρεις εσύ),ούτε να χαρίσω το αυτοκίνητο μου,ουτε να πίνω μόνο ρετσίνα και σκέτο ελληνικό, για να γράψω ένα στιχο,αν είναι να’ρθει θε να ρθει αλλιώς δεν θα’ρθει . Το πρόβλημα είναι οικονομικό (προσφορά και ζήτηση) και επειδή η προσφορά εξαρτάτε από τη ζήτηση ,άρα το πρόβλημα είναι στους καταναλωτές οι οποίοι πλέον δεν ξέρουν να αγαπάνε αλλά μόνο να γαπάνε (χμ...) ξέφυγα. Και για να μη σας ταλαιπωρώ άλλο παραθέτω μερικά ερωτικά τραγουδάκια που αντέχουνε στο κρύο και στη πείνα χρόνια τώρα. Αν σ’αρνηθω Τη έδιωξα κι όμως την αγαπώ Μωρή τρελή μωρή ξεμυαλισμένη Hello I love you Love love me do And I love her Ain’t no sunshine ματώνω - ματώνω αυτό το σώμα λειώνω....death metal |
| #2287 / 26.05.2005, 19:58 / Αναφορά Θα συμφωνήσω πανω κατω με τον faltsoo... To ζητημα δεν ειναι να ''αραιωσουμε'' απο τα ερωτικα τραγουδια αφου ο ερωτας ειναι και παντα θα ειναι δομικο στοιχειο της ζωης μας... Αλλα το να βομβαρδιζομαστε απο σαχλα τραγουδακια που αλλοιωνουν το νοημα του αυτο ειναι προβλημα και δυστυχως πλεον αυτα ειναι η πλειοψηφια στο ελληνικο ραδιοφωνο... |
| #2288 / 27.05.2005, 01:55 Κάποτε τον έρωτα τον υμνούσε μια Σαπφώ... Τώρα κάποιος Φοίβος... Τι να συγκρίνει το έρημο το συναίσθημα για να σκυρτήσει... Να μελοποιείς για την αγάπη είναι άλλο... Μεσ' σε ηλιόλουστα στενά... Η αγάπη σε γαληνεύει... Να "γρατζουνάς" την κατάντια των καψουρεμένων αλκοολικών... Μέσα σε υπόγες και καπνούς... Σε αρρωσταίνει... |
| #2289 / 27.05.2005, 22:35 Dhladh thes na peis oti tha htan kalytera na ymnousame ton erwta akoma me thn Sapfw??? Oxi oti einai kalytero na ton ymnoume me ton Foivo, alla den mporeis na vazeis ton Foivo kai thn Sapfw san isous. Kalytera na thn sygkrines me sygxronous ellines kai ksenous poihtes, pou ekfrazoun ton erwta eksisou petixymena kai sthn epoxh mas. Epishs den amfivallw pws kai sthhn epoxh ths Sapfws, tha yphrxe kai epipedo poihtikhs erwtikhs ekfrashs "Foivou". Panta yphrxan kai tha yparxoun anthrwpoi pou tous ekfrazoun alla pragmata, kai kalytera tha itan na koitousame to koinwniko, oikonomiko kai ekpaideutiko plaisio para na tous karthgoroume gia thn katantia tous kai na tous ypotimoume. An oloi eksefrazan thn agaph me ta logia ths Sapfws, tote polloi gia xilious logous, gia tous opoious pithanon na mhn euthinontai, den tha katalavainan ti thelei na pei o poihths (se auth thn periptwsh h poihtria). O foivos loipon ekfrazei to diko tous epipedo kai anagkes. Twra to synaisthima tou erwta einai paromoio se olous, eite to ekfrazoun meta Logia tou Foivou, ths Sapfws, tou Lennon h opoioudhpote allou. Nomizw pws me to na koitame kai na ymnoume synexws to parelthon, xanoume thn mageia tou parontos. Isws na ksefyga teleiws apo auto pou itheles na grapseis, alla egw auto katalava. |
| #2290 / 27.05.2005, 23:17 / Αναφορά Τό ζήτημα είναι ο κάθε στίχος,είτε ερωτικός είτε ο,τιδήποτε άλλο είναι αυτός,νά έχη κάτι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ νά μάς πή. Καί ουσιαστικό δέν είναι το "ουάααα έφυγε μέ παράτησε θά πεθάαανωωωωωω",ούτε το "άτιμη κακούργα κενωνία εσύ φταίς που είμαι φτωχός"..... Αν έφυγε καί σέ παράτησε,σημαίνει πως δέν σε εκτίμησε όσο έπρεπε.Δέν έχασες εσύ,έχασε τό άτομο που σέ εγκατέλειψε.Συνεπώς δές το (καί γράψε τον στίχο σου) από την αισόδοξη πλευρά,ότι δηλαδή εσύ είσαι εντάξει μέ την συνείδησή σου καί σκέψου/γράψε τί μπορείς νά κάνης μέ την ζωή σου "εδώ καί τώρα". Οσο γιά την κοινωνία,μέλος της είσαι κι'εσύ.Αν,αντί νά κάθεσαι νά κλαίγεσαι,στρωθής στη δουλειά,κυνηγήσης ευκαιρίες,προσπαθήσης καί αγωνιστής,πλουτίσης τίς γνώσεις σου,θά ξεφύγης από την μιζέρια-οικονομική τε καί πνευματική.Καί τότε ο στίχος σου καί οι προβληματισμοί σου θά αφορούν άλλα πιό ουσιαστικά πράγματα,γιά το νόημα τής ύπαρξής μας,τής ύπαρξης τού σύμπαντος,γιά τίς σχέσεις μεταξύ ανθρώπων καί λαών κλπ κλπ. Ουσιαστικός είναι ακόμη κι'ένας σατιρικός ή (αυτο)σαρκαστικός στίχος,γιατί μάς παρουσιάζει τά πράγματα από μιά πιό διεισδυτική άποψη,μιά οπτική γωνία που ενδεχομένως εμείς δέν είχαμε σκεφτεί. Καί έτσι λοιπόν ο κάθε στίχος που θά διαβάζουμε ή θά ακούμε,θά προσθέτη ένα λιθαράκι στην διεύρυνση τού πνευματικού μας ορίζοντα,στό να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καί να τον κάνουμε καλύτερο.... |
| #2291 / 28.05.2005, 00:50 / Αναφορά Ένας ανθρωπολόγος έκανε κάποια έρευνα σε μία ινδιάνικη φυλή στη Βόρεια Αμερική. Ζήτησε από το γεροντότερο της φυλής να του τραγουδήσει ένα τραγούδι του λαού του. Ο γέροντας τον οδήγησε σε ένα ρυάκι και του τραγούδησε ένα τραγούδι που υμνούσε το ρυάκι και την προσφορά του στην ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση. Ο ανθρωπολόγος του ζήτησε να πει ένα άλλο τραγούδι. Τότε ο Ινδιάνος κοίταξε τον ουρανό και τα σύννεφα και τραγούδησε για την προσφορά της βροχής και τη βοήθεια που προσφέρει στον κύκλο της ζωής στη γη. Ο ανθρωπολόγος απορημένος τον ρώτησε: "Γέροντα, όλα τα τραγούδια του λαού σου εξυμνούν το νερό. Δεν τραγουδάτε ποτέ για την αγάπη;" Ο Ινδιάνος τον κοίταξε και του είπε: "Το νερό είναι απαραίτητο στοιχείο ενός λαού που ζει στην έρημο. Οι άνθρωποι τραγουδούν γι' αυτά που έχουν ανάγκη. Έχω ακούσει τραγούδια του λαού σου, μιλούν μόνο για την αγάπη. Μήπως αυτό είναι που έχει ο λαός σου ανάγκη;" |
| #2297 / 28.05.2005, 23:31 Δηλαδή οι Ινδιάνοι δέν έχουν ανάγκη από αγάπη; |
| #2301 / 29.05.2005, 21:42 Μάλλον εννοεί ότι οι λαοί φτιάχνουν τραγούδια για αυτό που τους λείπει. Στην έρημο λείπει η βροχή, ο ινδιάνος ρωτάει αν σ’εμάς λείπει η αγάπη. |
| #2302 / 29.05.2005, 23:14 Ναί βρε Ρεβέκκα,αλλά άν οι Ινδιάνοι δέν γράφουν τραγούδια γιά την αγάπη,αυτό σημαίνει συνεπώς οτι δέν την έχουν ανάγκη; |
| #2304 / 30.05.2005, 11:48 Σημαίνει απλώς ότι δεν τους λείπει η αγάπη. Οι ινδιάνοι συμβιώνουν αρμονικά και δεν βιώνουν τη μοναξιά του δυτικού ανθρώπου. Γι'αυτό δεν τραγουδούν την αγάπη, δεν είναι κάτι που λείπει από τη ζωή τους. |
| #2538 / 23.07.2005, 14:31 Μια και ο λογος για τους APACHE αν το σκεφτουμε λιγακι θα δουμε οτι ειχαν διαφορετικη κουλτουρα και τροπο εκφρασης, ετσι για να εκφρασουν τον ερωτα τους το εκαναν με καποιο αλλο τροπο, μαλλον , και οχι με την ποιηση η το τραγουδι. οσο για τους συγχρονους ποιητες και τραγουδοποιους , υπαρχουν πολλοι , η οποιοι εκφραζονται συγχρονα, και μεσα απο τα βιοματα μιας αγχωδους και καθολου ρομαντικης εποχης . τυχαια αναφερω μερικα συγχρονα τραγουδια αγαπης, που εκφραζουν την συγχρονη ματια στο θεμα. Πασχαλιδης - σαν τραγουδακι Δεληβοριας - χαλια Αρβανιτακη - της καληνυχτας τα φιλια Σφακιανακης - το τραγουδακι Τερζης - παλιοκαιρος κ.α |
| #2530 / 21.07.2005, 12:58 Απλά μπράβο σου.... |
| #2305 / 30.05.2005, 14:38 / Αναφορά Αν οι σύγχρονοι ποιητές μπορούσαν να γράφουν για τον έρωτα και την αγάπη, όπως κάποιοι παλαιότεροι, η ανάγκη μας να ακούμε τραγούδια για την αγάπη δε θα έσβηνε ποτέ... Διαβάστε αυτούς τους στίχους. Ανήκουν στον Ναπ. Λαπαθιώτη και ένας απ' τούς σύγχρονους πολύ καλούς μουσικοσυνθέτες μας, ο Μανώλης Πάππος είχε την έμπνευση να τους ντύσει με μια εξαιρετική μελωδία. Το τραγούδι ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη και είναι όαση μέσα στα ποπ τραγούδια του τελευταίο δίσκου της... Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες τι μέλι είσαι για 'μένα τα μπουμπουκάκια τα όμορφα τα μοσχομυρισμένα και τ' αεράκια που φυσούν σα λυποθυμισμένα δεν έχουνε το βάλσαμο που έχεις εσύ για 'μένα Της λίμνης τ' αφρολούλουδα και του γιαλού η γαλήνη, η σμύρνα, το ροδόσταμο που ανθοσταλάει και σβήνει, οι ροδωνιές κι η ολόδροση του κήπου ανθοπλημμύρα, των δυο χειλιών σου των γλυκών δε στάζουνε τα μύρα Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά και μόνος τι να κάμω! Χαράζω κύκλους απαλούς στη μουσκεμένην άμμο. Σαν αεράκι χάνονται στο κύμα απάνω- απάνω κι απόμεινα στην ερημιά μονάχος ...τι να κάνω. Τώρα το ετοιμοθάνατο βαλσαμωμένο αγέρι γλυκά τραγούδια θλιβερά ν' αναστενάξει ξέρει. Αλήθεια! ξέρει πιο γλυκά να τραγουδά από 'μένα! Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά, μα ξέρω πιο θλιμμένα... |
| #20208 / 01.06.2010, 20:19 / Αναφορά Νομίζω ότι έχεις μεγάλο δίκιο.Και θα συμφωνήσω με τα ονόματα που αναφέρεις.Παρόλο που προσωπικά λατρεύω τον Παπακωνσταντίνου νιώθω ότι έχει χάσει τον επαναστατικό ροκ του χαρακτήρα.Ακούγοντας παλιότερα και νεότερα τραγούδια νομίζω έχει πλέον (δε θέλω να πω συμβιβαστεί) αλλοιωθεί και ερμηνεύει πιο συνηθισμένα τραγουδάκια. Πάντως όλη αυτή η βιομηχανική παραγωγή μουσικής με ερωτικά θέματα νομίζω είναι καιρός να σταματήσει.Κάθε μέρα καινούρια τραγουδάκια χωρισμού,απογοήτευσης,μοναξιάς...Νομίζω ότι και καταλάθως να τα ακούσεις αυτά, και να μην σ' αρέσουν απλώς να τύχει να τα ακύσεις,επηρεάζεσαι τόσο πολύ που μπορεί να αλλάξει αμέσως η ψυχολογία σου.Δεν μπορούν να θεωρηθούν κι ως μέσα αποχαύνωσης του κοινού?(Δε θέλω να τα αποκαλέσω μέσα χειραγώγησης) |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
