Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Πόσοι από εμάς θα μπορούσαν άραγε να περιφρονήσουν τα χειροκροτήματα και τους επαίνους; Πόσοι από εμάς, αν ανεβαίναμε σε μια σκηνή, πιάναμε το μικρόφωνο και ακούγαμε τον κόσμο να σχολιάζει με θαυμασμό τη φωνή μας και να μας αποθεώνει με το χειροκρότημα, θα θέλαμε να σταματήσει αυτό που ζούμε; Δε μπορώ στ’ αλήθεια να φανταστώ κάποιον και ειδικά όταν έχει αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με τη μουσική...
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #5901 / 19.10.2006, 00:23 / Αναφορά «μην την αντιμετωπίζετε σαν τέχνη όπως όλες τις άλλες… Η ψυχή εδώ παίζει όχι απλώς τον πρώτο αλλά τον μοναδικό ρόλο. Μην την ξεπουλάτε σαν είδος εμπορικό. Μην αποζητάτε από αυτήν το χειροκρότημα. Νιώστε βαθιά στην ψυχή σας το νόημά της και ψάλλετε για τον Θεό και για κανέναν άλλον…» Πολύ σωστή διαπίστωση φίλε μου Gate! Πραγματικά αυτή είναι η τέχνη! Δυστυχώς σήμερα ισχύει το απολύτως αντίθετο! Όλα είναι εμπορευματοποιημένα, κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει πλέον ποτέ! Το μοναδικό καταφύγιό μας είναι το να είμαστε ερασιτέχνες, ή αλλιώς, εραστές της τέχνης! Μόνο τότε πραγματικά η ψυχή μας παίζει τον βασικό και πρωταρχικό ρόλο... |
| #5918 / 19.10.2006, 19:01 "ερασιτέχνες --- εραστές της τέχνης" ... Πολύ όμορφο Γιώργο! Σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. |
| #5908 / 19.10.2006, 10:04 / Αναφορά πολυ ωραια η ιστορια-παραμυθι που μας εγραψες Νεκταρια. Μακαρι και οι διαφοροι ψαλταδες μας να παραδειγματιζοντουσαν απο τετοιες ιστοριες και να γινοντουσαν λιγακι πιο σεμνοι και ταπεινοι οπως αρμοζει αλλωστε στο ρολο τους.... Δεν θα ξεχασω το περασμενο Πασχα σε μεγαλη εκλησια, παπαδες και ψαλτες με τα ασυρματα μικροφωνα πανω στο παταρι ,να καλουν τους πιστους να ψαλουν μαζι το Χριστος ανεστη με επιφωνηματα τυπου Χατζηγιαννη οπως: -"Παμε μαζι..." και "Δικο σας τωρα"......... Η καταντια της σημερινης εκλησιας...... |
| #5919 / 19.10.2006, 19:03 :))) έτσι ακριβώς... Δυστυχώς πολλοί ψάλτες λειτουργούν μ' αυτόν τον τρόπο... Έχουν περάσει το αναλόγιο για "σκηνή". Αυτή η νοοτροπία είναι η αιτία για όλα τα "στραβά" σ' αυτόν τον χώρο. |
| #5909 / 19.10.2006, 11:19 / Αναφορά Ωραία ιστορία Νεταρία. Αλήθεια, αυτός ο Τροχός του Κουκουζέλη τι ακριβώς είναι, πέρα από ένας δίσκος με τις 8 νότες στη περιφέρειά του; Που και πως ακριβώς βοηθάει; |
| #5917 / 19.10.2006, 18:58 Σ' ευχαριστώ Γιώργο μου! Όσο για το ερώτημά σου πρέπει να σου πω ότι, για την ακρίβεια, η παραπάνω απεικόνιση με τη λεζάντα "μουσικός τροχός του Κουκουζέλη" δεν είναι η αυθεντική. Αυτή η απεικόνιση είναι ας πούμε ένα αντίγραφο αλλά όχι ακριβές του μουσικού τροχού. Η αυθεντική έχει έναν κεντρικό κύκλο στη μέση και τέσσερις μικρότερους γύρω από αυτόν, δύο επάνω και δύο κάτω. Σε όλους αυτούς καταγράφει ο Κουκουζέλης, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα "μαρτυρικά σημεία", όλη την οκτάηχο τη βυζαντινή, διαιρούμενη σε κύριους και πλαγίους ήχους (δηλαδή ήχοι: πρώτος, δεύτερος, τρίτος, τέταρτος, πλάγιος του πρώτου, πλάγιος του δευτέρου, βαρύς, πλάγιος του τετάρτου) και την παραβάλλει με την αρχαία οκταηχία (δηλαδή: Δώριος, Λύδιος, Φρύγιος, Μιξολύδιος, Υποδώριος, Υπολύδιος, Υποφρύγιος, Υπομιξολύδιος), αποδεικνύοντας την άμεση σχέση της αρχαιοελληνικής μουσικής με την βυζαντινή, την οποία είχε συστηματοποιήσει προγενέστερα ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμάσκηνος, ο πιο σπουδαίος ίσως μελωδός και υμνογράφος μας. Βασικός στόχος λοιπόν του τροχού, στον οποίο έγκειται και η αξία του, είναι η σχηματική πράγματι αναπαράσταση των βυζαντινών ήχων και κυρίως η σχέση τους -όπως σχηματικά επίσης αναπαρίσταται μέσω των κύκλων- με τους αρχαίους, προς επιβεβαίωση της άμεσης συγγένειάς τους μέσα από την ίδια την πένα ενός μεγάλου μελωδού της βυζαντινής μας μουσικής. |
| #5910 / 19.10.2006, 12:26 / Αναφορά Αγαπητή μας Νεκταρία κατάφερες να μεταβάλλεις μια ιστορία, έναν "βίο αγίου" που εγώ τουλάχιστον με καμία δύναμη δε θα καθόμουν να διαβάσω, έχοντας ήδη υποστεί αρκετά στεγνά και αυστηρά βασανιστικά κηρύγματα που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον ως βασικό θέμα "αγιολόγια" όπως τα λες, ...την μετέτρεψες όμως σε ένα μήνυμα, σε ένα γλαφυρό και ηχηρό μήνυμα για την αξία της τέχνης. Τη διάβασα μονορούφι, όπως και οτιδήποτε άλλο έχεις γράψει, την απόλαυσα γιατί δεν έχει καμία από εκείνες τις ευσεβίστικες υπερβολές που συναντάμε σε παρόμοια κείμενα και με τα τελευταία σου λόγια κατανόησα ακριβώς γιατί επέλεξες αυτήν την ιστορία να μας διηγηθείς. Μακάρι όσοι ασχολούνται με τη μουσική αυτή να την προσέγγιζαν με την ίδια σοβαρότητα, ευθύνη, σεβασμό και ουσιαστική γνώση με την οποία την προσεγγίζεις εσύ. Σε ευχαριστώ προσωπικά. |
| #5911 / 19.10.2006, 14:27 Πολύ γλυκό ταξίδι μας κέρασες gate ... Σαν ποτήρι κόκκινο κρασάκι ,αγνό, φτιαγμένο με φροντίδα και αγάπη. Σε ευχαριστώ |
| #5912 / 19.10.2006, 14:30 / Αναφορά Δεν πρόκειται μόνο για την τέχνη. Αυτό που μας παρουσιάζεις είναι τρόπος ζωής. Κάποιος που γεννιέται σεμνός, σπάνια αλλοτριώνεται από στοιχεία που δεν ταιριάζουν με το χαρακτήρα του και ευτυχώς τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν πολλοί αναμεσά μας. Από την άλλη πλευρά όμως η αποδοχή των εκδηλώσεων του "κοινού" ή "ακροατηρίου" δεν σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης δεν παράγει πραγματικό έργο ή ότι δεν προσφέρει στην τέχνη. Οι εξαιρέσεις είναι γνωστό σε όλους μας πως δεν φτάνουν πολύ μακρυά και δεν κρατούν πολύ. |
| #5920 / 19.10.2006, 19:16 Σίγουρα Βασίλη αυτό που παρουσιάζεται απ' αυτήν την ιστορία είναι και θέμα τρόπου ζωής, θέμα ανθρώπου, οπως λες. Όσο όμως για το δεύτερο που λες περί "αποδοχής εκδηλώσεων του κοινού", ειδικά στον χώρο της βυζαντινής μουσικής, είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Είναι πολύ σημαντικό να έχει επίγνωση ο ψάλτης ότι ο βασικός του στόχος δεν είναι να είναι "καλλιτέχνης" με την έννοια που συνηθίζουμε, δηλαδή να παρέχει διασκέδαση ή έστω ευχαρίστηση στα αυτιά του ακροατή ή να "στήνεται" ως αστέρας επιδεικνύοντας φωνητικές ικανότητες κ.ο.κ., πράγματα που είναι όχι μόνο επιτρεπτά αλλά απαραίτητα για έναν οποιονδήποτε καλλιτέχνη που ασχολείται με άλλο είδος μουσικής. Εδώ τον βασικό ρόλο, θέλω να πω, δεν τον παίζει η ΤΕΧΝΗ της βυζαντινής μουσικής αλλά η ΟΥΣΙΑ της. Η μουσική αυτή είναι φτιαγμένη για συγκεκριμένο στόχο, την προσευχή και μόνο αυτήν. Ακόμα κι όταν ο ψάλτης βρίσκεται στην εκκλησία, ένα επίπεδο παραπάνω από τον κόσμο που έρχεται να συμμετέχει στην λειτουργία, ο στόχος του δεν είναι να τους αποδείξει πόσο ωραία τα λέει ή να ΕΠΙΘΥΜΕΙ το χειροκρότημα, αλλά ως μοναδικό στόχο πρέπει να έχει μαζί με την δική του προσευχή να συμπαρασύρει και αυτούς που τον ακούν σε προσευχή. Άλλο είναι το κεντρικό πρόσωπο σ' αυτήν την ιστορία και όχι ο "ερμηνευτής"... Είναι άλλο βέβαια το θέμα ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Την ξέρω πολύ καλά τη δυσκολία του- πίστεψέ με. Και φαίνεται ιδιαίτερα αυτή η δυσκολία στις περιπτώσεις "συναυλιών βυζαντινής μουσικής". Εκεί πράγματι δεν είσαι μέσα σε χώρο λατρείας αλλά σε έναν χώρο όπου κατά κόρον παραχωρούνται συναυλίες με οποιοδήποτε είδος μουσικής. Εκεί κατά κάποιον τρόπο, ως στόχο -φαίνεται τουλάχιστον ότι- έχεις την ανάδειξη της αξίας της ΤΕΧΝΗΣ και λιγότερο της ουσίας της βυζαντινής... Όμως και πάλι, για να μην καταντήσει γραφική και ανούσια μια τέτοια συναυλία, κι όσο κι αν ξέρεις, ως ψάλτης, ότι στο τέλος του κομματιού το κοινό οπωσδήποτε θα σε χειροκροτήσει, είναι αναγκαίο η εσωτερική σου διάθεση και ο στόχος σου να παραμένει αυτός που θα έπρεπε να είχες κι αν ήσουν στο αναλόγιο της εκκλησίας σου, δηλαδή η προσευχή, η ανάδειξη του περιεχομένου των λόγων που ψάλλεις... Γι' αυτό και πιστεύω πως σίγουρα η "αποδοχή των χειροκροτημάτων του κοινού" δεν σημαίνει, όπως λες, ότι "ο καλλιτέχνης δεν παράγει πραγματικό έργο ή ότι δεν προσφέρει στην τέχνη" (εξάλλου καθόλου δεν ήθελα να πω αυτό με το κείμενό μου), αλλά πιστεύω ότι η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ του χειροκροτήματος εκ μέρους του ψάλτη, σημαίνει ότι αυτός έχει "χάσει", για να το πω απλά, "όλο το παιχνίδι"... Έχει χάσει την ουσία της βυζαντινής μουσικής, χωρίς βέβαια απαραίτητα να έχει απεκδύσει την ΤΕΧΝΗ από την αξία της... |
| #5913 / 19.10.2006, 14:36 / Αναφορά Πολύ όμορφη ιστορία...ότι και να πω περισεύει. |
| #5916 / 19.10.2006, 18:04 / Αναφορά Υπέροχο Νεκταρία και πολύ παραδειγματικό το κειμενό σου Nα σαι καλά:) |
| #5921 / 19.10.2006, 19:18 / Αναφορά Κατερίνα, Κωνσταντίνε, Κώστα και Αντρέα..., σας ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα μηνύματά σας ! :) |
| #5925 / 19.10.2006, 23:36 / Αναφορά Να είσαι καλά, Νεκταρία. (Αν και σήμερα είχα πολύ δουλειά, κατάφερα να διαβάσω την ιστορία σου, κομμάτι-κομμάτι.) Είναι σαν παραμύθι. Ευχαριστούμε... :-) |
| #5926 / 19.10.2006, 23:50 Αν μου επιτρέπεις vouliakis... ευτυχώς που τέτοιες ιστορίες, δεν είναι παραμύθια... Ευτυχώς, επίσης που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τις θυμούνται και τις διηγούνται... Ετσι αυτές, μένουν ζωντανές και δεν γίνονται παραμύθια:-)))) |
| #5927 / 20.10.2006, 00:00 / Αναφορά Πάρα πολύ καλή η δημοσίευση gate.Δεν έχω τίποτα να σχολιάσω,με κάλυψαν τα παιδιά παραπάνω. Να ΄σαι καλά!! |
| #5929 / 20.10.2006, 00:28 με τον τρόπο που γράφτηκε το κείμενο δεν είναι παραμύθι αλλά παραμυθία(=παρηγοριά) παρηγοριά που μέσα στην ασχήμια ,την γύρω μας κι εντός, κάποιες φωνές σαν της Νεκταρίας μας ταρακουνούν μήπως και ξυπνησουμε από την εκούσια νάρκωση. Ρωμανός,Κουκουζέλης,Σίμων Καρράς ,Δόμνα Σαμίου,Χρόνης Αηδονίδης..τ αηδόνια της Ανατολής ...που για να τ ακούσεις όπως τους αξίζει, χρειάζεται να κατεβασεις πολυ τα ντεσιμπελ των θορύβων του μυαλού και να γινεις πότε πότε και λίγο αναχωρητής... |
| #5930 / 20.10.2006, 01:09 "...τ αηδόνια της Ανατολής ...που για να τ ακούσεις όπως τους αξίζει, χρειάζεται να κατεβασεις πολυ τα ντεσιμπελ των θορύβων του μυαλού και να γινεις πότε πότε και λίγο αναχωρητής..." Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό ! Το φυλάω... Παναγιώτη, Σωτήρη μου, Δαυίδ και όλοι... σας ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι που άρθρα σαν κι αυτό βρίσκουν ανταπόκριση... |
| #8771 / 01.07.2007, 23:31 σιμων καρρας??? |
| #5932 / 20.10.2006, 10:42 / Αναφορά Πολύ ωραίο κείμενο με καθήλωσε , μπράβο να είσαι καλά! |
| #5935 / 20.10.2006, 19:36 / Αναφορά Νεκταρία μου, ακόμα δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα. όσο για το τέλος του κειμένου σου, πιστεύω ήταν αχρείαστο. Και αγιολόγιο να φτιάχνεις σιγά σιγά, με τόση ομορφιά και απλότητα, είναι πάντα καλοδεχούμενο. Εύγε! Φιλιά!!!! |
| #5940 / 20.10.2006, 21:57 Σ' ευχαριστώ...! Σίγουρα για κάποιους ανθρώπους το ξέρω καλά πως και το αγιολόγιο πολύ καλοδεχούμενο θα ήταν :) Αλλά εδώ θα περιοριστώ να αναδεικνύω μόνο την πλευρά εκείνη της ιστορίας των αγίων ανθρώπων που σχετίζεται με τη μουσική... Μιλάμε δηλαδή για έναν αληθινό "μουσικό ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ"... ;) |
| #5937 / 20.10.2006, 20:54 / Αναφορά Den sxoliazw tipota.....nomizw pws o bios tou agiou ta leei ola. Kai pali s'euxaristoume Nektaria mas. Me ektimhsh....K. |
| #5938 / 20.10.2006, 21:16 / Αναφορά Mou άρεσε παρά πολύ..Παρά πολύ.Με άγγιξε.Ξέρεις,τέτοιες ιστορίες είναι απαραίτητες τελικά μεστο χάος που ζούμε σήμερα.Μας θυμίζει ότι ο απώτερος σκοπός του ανθρώπου είναι να βιώνει και να εκφράζει αυτό που του ψιθυρίζει η ψυχή μας...Αλλά με αυτή τη πίεση που αντιμετωπίζει καθημερινά το είναι μας που να την ακούσουμε...Τυχεροί αυτοί που φτάνουν λοιπόν στο σημείο να έχουν επίγνωση αλλά και επιλογή του δρόμου που τους εκφράζει... |
| #5942 / 20.10.2006, 22:00 Κωσταντία και Emilia μου, σας ευχαριστώ για τα σχόλια... Κι εγώ το πιστεύω πως τέτοιες ιστορίες μας είναι απαραίτητες... Να μας κρατάνε λίγο στην ουσία των πραγμάτων που συνηθίζουμε να χάνουμε... |
| #5950 / 21.10.2006, 01:11 / Αναφορά Δεν σκόπευα να σου κάνω σχόλιο, γιατί τα εξηγείς όλα, τόσο στο κείμενο, όσο και στις προηγούμενες απαντήσεις σου. Ειναι μία ιστορία που ναι, λέει πολλά για την ιδιατερότητα και τις στάσεις που απαιτεί η Βυζαντινή Μουσική και που βέβαια ακόμα και εκεί ύπαροχυν οι αλλαζόνες και οι σεμνοί, οι επιδιώκοντες την δημόσια αναγνώριση - και όχι μόνο - σε βάρος της εσωτερικότητάς τους. Η ιστορία σου αφορά έναν συγκεκριμένο χώρο λατρείας και δημιουργίας, - νομίζω πως εκεί ήθελες να εστιάσεις και να αναδείξεις τους ξεχωριστούς, ίσως λίγους, ίσως αφανείς, δεν ξέρω αν ειναι έτσι - Ομως εγώ, ίσως εξαιτίας της περιορισμένης επαφής που έχω, ίσως από τη μανία μου να "επεκτείνω", ίσως επειδή αυτή ειναι η αλήθεια, δεν μπορώ να μην γενικευσω τέτοιες ΄προσεγγίσεις και στο σήμερα και στη μουσική και στη ζωή μας γενικότερα. Ειναι όμορφο και λιγο λυπητερό όμως (οκ .. το "ομως" ειναι πλεονασμός). Ιστορία, καμπανάκι για πολλούς και για πολλά .. δεν ξέρω. :):):) |
| #5958 / 21.10.2006, 17:09 ...ωφέλιμη η "επέκταση"..., όπως άλλωστε η οπτική σου γενικά... πάντα... :) |
| #5955 / 21.10.2006, 14:16 / Αναφορά Μπράβο Νεκταρία για την ωραία και αληθινή ιστορία που μας ξαναθύμισες, συμφωνώ με όσα έγραψαν τα παιδία παραπάνω. Όσον αφορά το ερώτημα πόσοι θα το έκαναν όπως ξέρεις Νεκταρία όταν στην καρδιά του ανθρώπου μπει η θεία χάρη δεν υπολογίζει ούτε χειροκροτήματα ούτε δόξα γιατί αν κάποιος έχει δει η έχει ζήσει ότι ποιο ανώτερο υπάρχει προσπερνάει όλα τα άλλα, όπως έχουμε και πολλά παραδείγματα και μάλιστα από ανθρώπους που έζησαν πριν λίγα χρόνια. |
| #5959 / 21.10.2006, 17:11 Έχεις πολύ δίκιο Νεκτάριε... Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν αυτόν τον δρόμο. Και πράγματι δεν είναι λίγοι. Είναι όμως πάντα στην αφάνεια και λίγοι γνωρίζουν τις ιστορίες τους... Ο τίτλος μου λοιπόν απευθύνεται στους πολλούς ;) |
| #5963 / 21.10.2006, 22:03 / Αναφορά Γλυκειά, όπως πάντα, περιεκτικότατη και χρήσημη, θα έλεγα, ή Αγιο_Λόγια ιστορία που μας παρέθεσες σήμερα Νεκταρία. Σημανικής αξίας και τα σχόλια, όλων, που ακολούθησαν, αν εξαιρέσω -εντελώς προσωπική μου άποψη- την ευσεβίστικου τύπου αντιμετώπιση, από τον κατά τα άλλα εξαίρετο beatlus, του λιτού και εύστοχου σχολίου του vouiakis. Επί της ουσίας τώρα, όχι απλά πολλά, αλλά πληθώρα παρόμοιων περιπτώσεων υπάρχουν πάντα μας Νεκταρία, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας. Έτσι πρόχειρα, μου ήρθε στο νου η περίπτωση του Γέροντα π. Ιωακείμ, της Σκήτης του Προφήτου Ηλία Αγίου Όρους, που άφησε τη δόξα, την εξέλιξη, την καριέρα του στραιωτικού Ιερωμένου και αφοσιώθηκε στη στρατιά των επίγειων Αγγέλων του Περιβολιού της Αθωνίτισσας Παναγιάς. |
| #5965 / 21.10.2006, 22:47 Ναι Χρυσόστομε... Πληθώρα... :) Το "γιατί" το ερώτημα του τίτλου, το απάντησε πριν στο σχόλιο του okanenas... Όσο για το σχόλιο του beatlus, μην τον αδικείς, σε παρακαλώ Χρυσόστομέ μου... Δεν έχει καμία σχέση με "ευσεβίστικα" ο ίδιος -γιατί τον ξέρω πολύ πολύ καλά- και σίγουρα δεν είχε τέτοια πρόθεση το σχόλιό του... Ήθελε μόνο να τονίσει αυτό που ήθελα κι εγώ εξ αρχής... Η ιστόρια ανήκει σε άνθρωπο με σάρκα και οστά και όχι σε κάποια ..."δοξασία", ας το πούμε... Είμαι βέβαιη ότι αυτό ήθελε να πει... :) Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου!! :) |
| #8772 / 01.07.2007, 23:39 / Αναφορά οντως πολύ ωραία μας παρουσιάσατε το γεγονός (με αρκετή σάλτσα θα έλεγα). χαίρομαι που γίνονται γνωστά τέτοια περιστατικά κ γεγονότα από τις ζωές των αγίων ψαλτών μας. θα ήθελα όμως να κάνω μια προσωπική ερώτηση, χωρίς παρεξήγηση: έχω ακούσει ότι ψάλλετε σε ενορία ως επίσημη ιεροψάλτης. Δεν ξέρω αν αληθεύει. αυτό, αν είναι γεγονός, συμπλέει με την (αποδεκτή, συμφωνώ μ αυτή) άποψή σας ότι δεν πρέπει να αποζητούμε το χειροκρότημα, να είμαστε σεμνοί κτλ...?? γιατί το κάνετε αυτό τη στιγμή που αυτό είναι κάτι "χτυπητό", κάτι πέρα απ το συνηθισμένο αν όχι για να ξεχωρίσετε? γιατί δεν ψάλλετε σε ένα γυναικείο μοναστήρι για παράδειγμα αλλά σε κανονική ενορία? έχω ακούσει είπα, δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια γι αυτό ρωτω. |
| #8776 / 02.07.2007, 05:25 / Αναφορά Είναι κρίμα που αυτά τα γεγονότα παραμένουν άγνωστα, είναι τόσο παραδειγματικά και μαλιστά είναι δικά μας, δηλαδή της ιστορίας μας!Όσο γι'αυτο που ρώτησες αρχικά έχω να πώ ότι το να απορίψεις την δόξα και να ασχοληθείς μόνο με την μουσική δεν θέλει΄τόλμη αλλά καθαρή αγάπη κ αφοσίωση στην μουσική! Η δόξα είναι ένα από τα οφέλη της, αλλά όχι κ ο απώτερος σκοπός... |
| #12220 / 05.03.2008, 23:42 / Αναφορά Υπέροχο! Συγχαρητήρια!!! |
| #12226 / 06.03.2008, 14:59 / Αναφορά Με λενε Ρωμανο και γιορταζω και εγω την 1η του Οκτωβρη. Δεν ηξερα ομως ποιος γιορταζει μαζι μου και την ιστορια του. Πολυ ωραιο αρθρο ! |
| #12246 / 07.03.2008, 14:08 / Αναφορά Ευχαριστώ παιδιά! |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
