Έχω μια μεγάλη απορία. Με τη μεταπολίτευση, αν και έπαψε να ισχύει η λογοκρισία που είχε επιβάλλει η Χούντα στη μουσική, συνεχίστηκε να επιβάλλεται ενός είδους λογοκρισίας (''προληπτική'' την είπανε), κατ' επίφαση διαφορετικής, αλλά στην ουσία παρόμοια βλαπτικής για τα μουσικά πράματα τότε.
Έτσι λ.χ. οι δίσκοι των Μουσικών Ταξιαρχιών είναι το κατεξοχήν παράδειγμα λογοκριμμένων και μάλιστα με μια ψευτο πουριτανικό-καταστρεπτική λογική του στυλ ''μην ακουστούν λέξεις που θίγουν το πνεύμα των ανθρώπων - μουνί, γαμήσι, κώλος κλπ''. Αντ' αυτών των λέξεων, ακούμε ένα πετσοκόψιμο, έναν ήχο σαν σειρήνα, σα να ''κολλάει το πικάπ'' κλπ. Άλλα παραδείγματα φυσικά, η ''Ρεζέρβα'' του Σαββόπουλου στο ''Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο'' και φυσικά ο δίσκος της Γώγου με τη μουσική του Σφέτσα ''Στο Δρόμο'' όπου μία από τις λέξεις που έθιγαν -ας πούμε- το γούστο και το αυτάκι του ακροατή ήταν και το.... ''γαμώτο''!!! Άκουσον άκουσον.....
Εν πάσει περιπτώσει, να επανέλθω στο θέμα της απορίας μου. Οι εποχές πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν, η λογοκρισία -κατά μίαν έννοια- έπαψε να υφίσταται (έτσι μας λένε τουλάχιστον ή έτσι αφήνουν να εννοηθεί).
Ωραία, γιατί δεν αποκαθίστανται τα τραγούδια που είχαν λογοκριθεί με τις αρχικές τους εκτελέσεις πριν λογοκριθούν, εφ' όσον βέβαια μπορεί και να υπάρχουν οι ιστορικές πρώτες κόπιες με τους στίχους αυτούς καθ' αυτούς; Οφείλεται σε ολιγωρία των ίδιων των συνθετών;; Θέλουν ν' αφήσουν τα τραγούδια ως έχουν για να καταδείξουν το μέγεθος της βλακείας των ανθρώπων που υπήρχε εκείνη την εποχή;;;; Έχουνε χάσει τις πρωτότυπες ηχογραφήσεις;; Ή σκέφτονται πώς δεν έχει νόημα μια τέτοια αλλαγή;;;
ΕΠΙΜΕΝΩ πάντως ότι εάν υπάρχουν οι πρώτες εκτελέσεις -οι μη λογοκριμμένες- είναι κρίμα να μην εκδίδονται, έστω και σε χαμηλότερη ποιότητα. Πόσο πιο ωραίο είναι ν' ακούς τη Γώγου -να πάρουμε μία μόνο περίπτωση λογοκριμμένου καλλιτέχνη- χωρίς ηχητικές ''παύλες'', διακοπές κλπ να τα χώνει κανονικά, να βρίζει, να φωνάζει, να δονείται ολόκληρη - αφού γαμώτο στην τελική η παραχαραγμένη δισκογραφία είναι κίβδηλη. Μήπως ακόμα και σήμερα αυτοί οι δίσκοι λογοκρίνονται ;;
Μπορεί τελικά η δικαίωση των τραγουδιών και καλλιτεχνών που έχουν υποστεί λογοκρισία να έρχεται μέσα στο χρόνο όταν άνθρωποι όπως ο vasiloukos φέρνουν το θέμα στην επιφάνεια ταράζοντας τις εφησυχασμένες συνειδήσεις των αδιάφορων βολεμένων και όσων προσποιούνται άγνοια.
Αυτό ίσως είναι μεγάλη καταδίκη και για τους δράστες του εγκλήματος και για τη σιωπηρή πλειοψηφία αυτών που κρίνουν τους πάντες και τα πάντα αλλά ξεχνούν να τοποθετηθούν με θάρρος ευθύνη και ευαισθησία στο ζήτημα που καίει και που ακούει στο όνομα ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Από στόμα σε στόμα να γίνονται γνωστά τα έργα και οι προσωπικότητες των θυμάτων λογοκρισίας και να συντηρείται αυτή η υπόθεση διαχρονικά.
Τέλος ας προστεθούν στη λίστα των λογοκριμένων και μετά το 1990 η
Λένα Πλάτωνος ο
Σταμάτης Μεσημέρης και οι
Active Member.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
