Δεν ξέρω αν έχετε προσέξει μια ατάκα του Πάνου Κατσιμίχα που εμφανίζεται στο Τάδε Έφη...
"Καμιά φορά στις συναυλίες, όταν δεν έχω τραγουδήσει καλά - εννοώ ότι το έχω κάνει ψυχρά, με τεχνική μόνο - την ώρα που πάω να κοιμηθώ λέω: "α, ρε καραγκιοζάκο" και δεν κοιμάμαι, ντρέπομαι..."
Μιλάμε για ατάκα, όχι αστεία. Ήθελα να 'ξερα πόσοι καλλιτέχνες θα είχαν το θάρρος να πουν αυτά τα λόγια. Δείχνει πολλά για το ποιός είναι τελικά ο Πάνος, για το ήθος του και την αίσθηση ευθύνης που οφείλει να έχει ο καλλιτέχνης, ως φορέας πολιτισμού.
Θα ήθελα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις που κάνετε τώρα διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα.
Πραγματικά πολύ συγκινητικό το μήνυμα του Πάνου Κατσιμίχα...
Είναι ουσιαστικά ο ορισμός του καλλιτέχνη, βλέποντας το αντίστροφα όμως. Όταν δεν νιώθεις αυτό που τραγουδάς, δεν είσαι καλλιτέχνης, κοροϊδεύεις το κοινό εκείνη την ώρα.
Ο Πάνος έχει μεγάλη καρδιά και το έχει αποδείξει πολλές φορές.
Νομιζω οτι ο Πανος Κατσιμιχας εχει δειξει το ηθος του και το βαρος της προσωπικοτητας του σε πολλες συνεντευξεις του και εμφανισεις του! Δε χρειαζεται να πουμε πολλα εμεις για αυτον!
Οσον αφορα ομως τη φραση αυτη καθαυτη, εγω θα συμφωνησω απολυτα με τη φιλοσοφια της, οχι μονο στο τραγουδι αλλα σε καθε πτυχη της ζωης! Πιστευω οτι ο καθε ενας οφειλει απεναντι στον εαυτο του και στη κοινωνια να παιρνει σοβαρα αυτο που κανει! Εχω βαρεθει να ακουω απο εδω και απο εκει να ξεπηδουν ειδικοι πανω στο καθε τι επειδει κανανε ενα μεταπτυχιακο καπου ή επειδη ο μπαμπας τους και η μαμα τους εχουν μια θεση καπου! Ζουμε σε μια εποχη που τη χαρακτηριζει η ευκολια στο καθε τι με τη κακη εννοια! Ολοι θελουν να γινουν κατι ευκολα! Δε γινετε ομως αυτο κατα την αποψη μου! Ολοι οφειλουμε να αγαπαμε αυτο που κανουμε πραγματικα και να το σεβομαστε!
Ετσι μονο θα μας σεβαστει και αυτο και θα μας ανταποδωσει το κοπο μας! Ειτε αυτο λεγεται τραγουδι ειτε κιθαρα ειτε σπουδη ειτε δουλεια σε ενα γραφειο ειτε δουλεια στη λαντζα!! Οτιδηποτε κανουμε εχει μια αξια για εμας και τη κοινωνια!
τα λόγια του Πάνου Κατσιμίχα είναι σημαντικά και για ένα άλλο λόγο: έχουν σαν αξίωμα-δεδομένο ότι το τραγούδι χρειάζεται τεχνική και συμμετοχή.
λέγοντας συμμετοχή εννοώ πως ο τραγουδιστής δεν αποστασιοποιείται απο τη μουσική του, είναι μέρος της, την ερμηνεύει (με δυο έννοιες:της δίνει νόημα προσωπικό και την παρουσιάζει σε κοινό).
στη χείριστη περίπτωση, ακούγοντας τον Πάνο, μπορεί να χαρακτηρίσουμε την απόδοσή του για ένα βράδυ σε συναυλία ας πούμε, ψυχρή τεχνική. τι τεχνική όμως έχει ο Πάνος και πόσοι μπορούν να πούν οτι έχουν ανάλογα προσόντα, πόσοι μπορούν να τραγουδίσουν τεχνικά, να κάνουν τις διφωνίες που κάνει ο Πάνος.
κι όμως, μετα απο μια ζωή στο τραγούδι ο ίδιος λέει πως δεν είναι αρκετή η τεχνική, πως το τραγούδι και η ψυχρότητα δεν πάνε χέρι χέρι.
μακάρι η χείριστη περίπτωση μουσικής ερμηνείας να ήταν μια βραδιά μόνο με τεχνική αλλα σε αρκετές περιπτώσεις λείπει και αυτή, δήλαδή οι δυο προυποθέσεις-αξιώματα της δήλωσης του Πάνου δεν υπάρχουν. ούτε τεχνική, ούτε συναίσθημα, δημόσια εμφάνιση επι πληρωμή.
υπάρχουν όμως και πολλά παραδείγματα που συνδυάζουν και τα δύο, απο μας εξαρτάται τι ακούμε. δεν μπορούμε φυσικά να κλείνουμε τ αυτιά μας στο τι συμβαίνει έξω, αλλα μπορούμε να κρίνουμε και να διαλέξουμε.
