Παράθεση:
Το μέλος mariam στις 21-01-2009 στις 23:10 έγραψε...
ειναι ο κλασσικος πιανιστας εξαρτημενος απο την παρτιτουρα και να μην μπορει να παιξει μουσικη χωρις αυτη, αλλα αυτο ειναι ενα αλλο ζητημα.
μαριαμ
|
|
Αγαπητή φίλη Μαριάμ,
συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα είπες! Για την τελευταία πρόταση όμως έχω να παρατηρήσω το εξής:
το να παίζει κάποιος μουσική "χωρίς παρτιτούρα" δεν είναι τόσο συνάρτηση του τι σπουδές έχει κάνει. Είναι περισσότερο συνάρτηση του πόσο άνετα αισθάνεται με το μουσικό υλικό και πόσο τον βοηθά το αφτί του. Κακά τα ψέμματα, για υψηλές επιδόσεις στη μουσική, πρέπει να σε βοηθά ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον ήχο, όπως το ίδιο ισχύει και στη ζωγραφική. Δεν μπορούν να ζωγραφίσουν καλά όλοι, παρά μόνο οι "οπτικοί" τύποι.
Έτσι λοιπόν, αν έχεις αυτή την έμφυτη ικανότητα, μπορείς να την καλλιεργήσεις περισσότερο. Αν δεν την έχεις, μπορείς να φτάσεις σε κάποιο σημείο, αλλά όχι πολύ μακρυά, χρησιμοποιώντας τυποποιημένα σχήματα που θα διδαχτείς.Μπορείς π.χ. να μάθεις να ζωγραφίζεις τυποποιημένες φιγούρες, ή να αυτοσχεδιάζεις σε συγκεκριμένες συγχορδίες, αλλά δεν μπορείς να συνθέσεις έναν πίνακα ή να αυτοσχεδιάσεις με ποικιλία στην αρμονία και τη μελωδία, ή να παίξεις με το αφτί ό,τι ακούς.
Κάποιος λοιπόν που διδάσκεται μόντέρνο πιάνο, μαθαίνει αυτά τα τυποποιημένα σχήματα. Αν έχει την έμφυτη κλίση, μπορεί να εξεληχθεί πέρα από αυτά. Αν δεν την έχει, θα μείνει σε αυτά. Μια χαρά είναι όλα.
Από την άλλη, κάποιος που διδάσκεται κλασικό πιάνο, δεν διδάσκεται αυτά τα τυποποιημένα σχήματα, καθώς ο αυτοσχεδιασμός και το παίξιμο με το αφτί δυστυχώς δεν περιλαμβάνονται σε όλα τα προγράμματα κλασικών σπουδών. Όμως: εκείνος που έχει όπως είπαμε την κλίση, μπορεί μια χαρα να εξελιχθεί σε πολύ καλό αυτοσχεδιαστή, πολύ καλύτερο από εκείνον του μοντέρνου πιάνου, κυρίως επειδή τα έργα που παίζει είναι πολύ πιο περίπλοκα και πολυποίκιλα. Μαθαίνει λοιπόν σε μεγαλύτερο βάθος το υλικό του, και μπορεί μετά να το διαμορφώνει κατά βούλισιν. Εδώ βέβαια, αυτός που δεν διαθέτει το ανάλογο ταλέντο, μένει στην παρτιτούρα...
Όπως κάποιοι που έχουν διαβάσει πολύ, αποκτούν κάποτε το ταλέντο του γραψήματος, ενώ άλλοι που έχουν διαβάσει ίσως εξίσου, δεν είναι το ίδιο δυνατοί στο γραπτό λόγο...
Ίσως είναι λίγο αργά, αλλά δεν απογοητεύομαι..Άλλωστε δε σκοπεύω να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό..Ηθέλα όμως να κάνω κάποιες βασικές ερωτήσεις μήπως μπορείτε να με διαφωτήσετε λιγάκι..
α)Σε πόσα χρόνια θα είμαι σε θέση να βλέπω μια 
και δ)Το ηλεκτρικό πιάνο έχει μεγάλες διαφορές από το κλασικό? Δηλαδή αξίζει να πάρω ηλεκτρικό? Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων..
(Είμαι αρκετά αγχωμένη..
)
