Εγώ τον έμαθα τυχαία όταν έψαχνα κάτι ρεμπέτικα χασικλίδικα και έπεσα πάνω στα κάλαντα (έψαχνα κατι στίχους και επειδή τα κάλαντα λένε μέσα τη λέξη χασίσι μου' το βγαλε) !
Το άκουσα, μου άρεσε και μαζί παραξενεύτηκα. Απορούσα ποιος είναι αυτός ο τυπάς με τα γένια και τα μαλλιά που διασκεύασε τα κάλαντα και τρέχει σα τρελός στο κόσμο και τραγουδάει (Πολύ πιτσιρικάς ήμουν, κοντά 13).
Μετά έμαθα το δωμάτιο στο Άμστερνταμ. Στην αρχή δεν τον πήρα πολύ στα σοβαρά γιατί και τα δύο τραγούδια που ήξερα είχαν αστείους στίχους (Ή τέλως πάντων έτσι μπορούσα να τους αντιληφθώ ως ένα 13χρονο παιδί)
Μετά έμαθα κι άλλα, μεγάλωσα, ψάχτηκα περί πολιτικής και κοινωνίας δημιουργώντας απόψεις και ο Νικόλας άρχισε να με επηρεάζει πάρα πολύ..
Τον είχα πιο ψηλά από όλους και ήθελα να ψάξω όσα παραπάνω μπορώ γι' αυτόν..
Πήρα ένα LP από το Μοναστηράκι και το προσέχω σα τα μάτια μου. Τώρα δεν ακούω πάρα πολύ, ούτε είναι ο αγαπημένος μου αλλά τον ευχαριστώ για όσα μου έμαθε και σέβομαι την αυθεντικότητα του και τη ζωή του. Δεν θα υπάρξει άλλος με τόση ψυχική δύναμη, εξυπνάδα και τόλμη..
Έχω γράψει και αυτούς τους στίχους, για το τι θα γινότανε αν τον γνώριζα προσωπικά.
"(...) και μετά από όλα αυτά μες το χειμώνα και το κρύο
θα πήγαινα εκεί έξω απ 'το πολυτεχνείο
αφού θα έχω κουραστεί και θα τα 'χω δει όλα
θα πάρω μια κασέτα απ 'τον ίδιο το Νικόλα
να τον γνώριζα και να καθόμουνα εκεί για λίγο
κι από εκείνα που μου έλεγε να μη θέλω να φύγω
θα μου πει πως μοιάζει η κοινωνία στη δική του όψη
πως τα χάλια της την καρδιά του στα δύο έχουν κόψει
πως μπορούσε να βγάλει λεφτά όμως δε το επέλεξε
και μια κόντρα με τη μοίρα και τη ζωή του έπαιξε
πως πούλαγε κασέτες παράνομα για να ζήσει
και τη χάλια του ζωή χρόνια τώρα έχει συνηθίσει
για να μείνει πιστός στις ιδέες του που υποστήριζε
και να του έλεγα πως με τους στίχους του πολύ μας στήριζε.."
Αν τον γνώριζα.. πράγμα που δεν έγινε κι ούτε θα γίνει ποτέ..
