Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Από το Music Corner http://www.musiccorner.gr/?p=31173
Βασίλης Μπαμπανιάρης
(σε …meeting με την Αριάδνη Κυπριάδη)
Με μια κιθάρα και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ” στις αποσκευές του, επιδιώκει ο Βασίλης Μπαμπανιάρης να αφήσει το δικό του στίγμα στην ελληνική pop-rock σκηνή. Μέσα από την πρώτη αυτή προσπάθεια, την οποία παρουσίασε ζωντανά τον προηγούμενο Φεβρουάριο στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, έχει ήδη ξεχωρίσει και οπτικοποιηθεί το ομώνυμο τραγούδι. Το καλοκαίρι ο νεαρός καλλιτέχνης είχε την ευκαιρία να παίξει σε φεστιβάλ μαζί με τους Puressence, Graig Walker και Maraveyas Ilegal.
Στο σημερινό Meeting Point του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τη ζωή του και τη μουσική, την πραγματικότητα και τα όνειρά του, ώστε να μάθουμε περισσότερα για τον άνθρωπο πίσω από τα τραγούδια…
Music Corner: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά; Πώς περιγράφει ο τίτλος “Μονόγραμμα” τα τραγούδια;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Μονόγραμμα» βγήκε στα δισκοπωλεία πριν λίγους μήνες σε μουσική και στίχους δικούς μου (εκτος από δύο τραγούδια που έχει συνυπογράψει τη μουσική ο φίλος και εξαίρετος μουσικός Γιάννης Μπάκουλης) σε παραγωγή και μουσική επιμέλεια των Πήγασος και εκδόθηκε απο τη Δισκογραφική εταιρία No Label.
Με μονογράμματα σκαλίζαμε τα θρανία και τα παγκάκια, με μονογράμματα ζωγραφίζαμε τα σχολικά μας τετράδια, έχοντας την ανάγκη να χαράξουμε ανεξίτηλα όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα που νιώθαμε για κάποιον ή κάποια, που είχαμε ή θέλαμε να αποκτήσουμε… 10 μικρά μονογράμματα λοιπόν, χαραγμένα από εδώ και από εκεί, που στο πέρασμα του χρόνου μετουσιώθηκαν σε 10 τραγούδια γραμμένα σχεδόν όλα σε μια μικρή γκαρσονιέρα μέσα στο ημίφως. Και σα νέος καλλιτέχνης στο χώρο, αφήνω το «Μονόγραμμά» μου στον καλλιτεχνικό «τοίχο» της εποχής μας, εκεί σε μια μικρή γωνίτσα μακριά από αφίσες και συνθήματα που κραυγάζουν, ελπίζοντας να κρατήσει στο χρόνο...
Music Corner: Έχεις κάνει σπουδές κλασικής και μοντέρνας μουσικής, ενώ μικρός είχες συμμετάσχει και στην παιδική φιλαρμονική. Πόσο πιστεύεις ότι επηρεάζει η μουσική σου παιδεία τον τρόπο έκφρασης και ερμηνείας σου;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Είναι διαφορετικό το να είσαι μουσικός από το να είσαι συνθέτης και να γράφεις στίχους. Και βέβαια όλες οι επιρροές είναι καθοριστικές για την ταυτότητά σου σαν καλλιτέχνης. Η μουσική παιδεία – και κυρίως η κλασσική – σε κάνει άρτιο σα μουσικό που μπορεί prima vista να παίξει ένα κομμάτι και να ανεβοκατεβαίνει τις κλίμακες αριστοτεχνικά. Η σύνθεση όμως έχει να κάνει με το βαθύτερο εαυτό σου, με το συναίσθημα,την ψυχή σου και τον αυθορμητισμό σου… και τίποτα απο τα παραπάνω δε μαθαίνεται σε κανένα ωδείο. Αυτά καθορίζονται από τα ακούσματά σου και χιλιάδες ερεθίσματα συνειδητοποιημένα και μη. Αν έχεις λοιπόν την τύχη να έχεις μουσική παιδεία και ταυτόχρονα βαθύ συναίσθημα, τότε είσαι ο Μότσαρτ, ο Μάιλς Ντέιβις ή τέλος πάντων, κάποιος από όλους εκείνους τους ταλαντούχους καλλιτέχνες όλων των μουσικών ειδών και όλων των εποχών ανά τον κόσμο, που είχαν την τύχη να μοιράζονται αυτά τα δύο με τον κόσμο. Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε ωδεία, διδάχτηκα, έμαθα, αλλά τον καλλιτεχνικό εαυτό μου άρχισα να τον βρίσκω όχι διαβάζοντας μουσική αλλά ακούγοντας μουσική…
Music Corner: Πώς ήταν τα γυρίσματα του πρώτου σου video clip; Φαντάζομαι αποτελεί μια ιδιαίτερη εμπειρία για ένα μουσικό να βλέπει τον ήχο του να μετουσιώνεται σε εικόνα…
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Για τον κόσμο τον δικό μου,η ακρόαση ενός τραγουδιού είναι όπως η ανάγνωση ενός βιβλίου, προτιμώ να φτιάχνω τις δικές μου εικόνες που είναι καθαρά προσωπικές και αυτούσιες. Για τον έξω κόσμο όμως, η μουσική ταυτότητα του καλλιτέχνη, είναι συνυφασμένη με τη εικόνα του, με τη σκηνική του παρουσία και με τα ρούχα του. Το μεν είναι αληθινό, το δε είναι κατασκευασμένο. Προφανώς για την ανθρώπινη ματαιοδοξία μου, ήταν πολύ όμορφη εμπειρία η οπτικοποίηση του τραγουδιού και σίγουρα δε θα επέτρεπα ποτέ μια εικόνα που δε μου ανήκει ή δε μου ταιριάζει. Θα προτιμούσα πάντως να ζω σε ένα κόσμο που δε μένει στην εικόνα, αλλά που ψάχνει την ομορφιά βαθύτερα στα πράγματα γύρω του.
Music Corner: Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις; Υπάρχουν κάποια τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που θα ήθελες πολύ να ερμηνεύσεις ζωντανά ή να ηχογραφήσεις; Έχεις μερικά παραδείγματα;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Οι καλλιτέχνες που θαύμαζα απο παιδί και θαυμάζω ακόμα και σήμερα είναι ετερόκλητοι μεταξύ τους : Bruce Springsteen, Jim Morrison, Pink Floyd, Μάνος Λοΐζος, Νίκος Ξυλούρης, Κώστας Χατζής και πολλοί άλλοι… Ζωντανά, τραγουδάω αγαπημένα μου κομμάτια ελληνικά και ξένα (και σας περιμένω σε ένα απο τα επόμενα live μου να τα τραγουδήσουμε μαζί). Και παρόλο που δε νιώθω την ανάγκη να διασκευάσω και να ηχογραφήσω ένα ήδη υπάρχον τραγούδι, θα ήθελα να είχα γράψει πρώτος το «Hurt» του Johnny Cash, το «Σ’ακολουθώ» του Μάνου και το «Venceremos» του Νικόλα Άσιμου!
Music Corner: Έχεις σελίδα στο MySpace και το Facebook. Πιστεύεις ότι το internet βοηθάει τους νέους μουσικούς;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Το internet είναι η ηλεκτρονική αποτύπωση της ζωής μας πλέον. Κάνουμε σχεδόν τα πάντα μέσω του διαδυκτίου και πολλές φορές ξεχνάμε ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει και μια πραγμάτική ζωή. Κι ενώ παλιά μαζευόμασταν σε ένα σπίτι και παίζαμε μουσική και μετρούσαμε την αξία μας με χειροκροτήματα, τώρα τη μετράμε με «likes» και «tweets»… Το καλό με το διαδύκτιο έιναι η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας που θες να μεταδώσεις. Κατά τα άλλα, είναι ένα αχανές μέρος – ειδικά για νέους μουσικούς – με τη σημαντική όμως ευκολία του ότι μπορείς να ανοίξεις την ψηφιακή σου πόρτα σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη, ανεβάζοντας δικά σου κομμάτια χωρίς να χρειάζεσαι δισκογραφικές εταιρίες για μεσάζοντες. Οι πωλήσεις δίσκων πλέον έγιναν «χτυπήματα» στο Youtube… Και σε μια εποχή που όλα έχουν απλουστευθεί τραγικά,τα “views” και τα “likes” είναι μια ηθική δικαίωση του καλλιτέχνη.
Music Corner: Μπορεί στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή η μουσική να αποτελεί βασική ενασχόληση για ένα νέο καλλιτέχνη από βιοποριστικής απόψεως;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Κάτι που θεωρούν αυτονόητο στο εξωτερικό και ισάξιο ίσως και σημαντικότερο από άλλες δουλειές (τη μουσική και την τέχνη γενικά), εδώ στην Ελλάδα μεγαλώνουμε θεωρώντας το απλά χόμπυ! Και θυμάμαι παλιότερα, οταν έλεγα σε κάποιον οτι είμαι μουσικός, η ερώτηση που ακολουθούσε ήταν: «και τι δουλειά κάνεις;»
Μεγαλώνοντας λοιπόν με αυτή τη νοοτροπία, για να ασχοληθείς πραγματικά με την τέχνη που έχεις επιλέξει, παίρνεις ταυτόχρονα το ρίσκο να μη βγάλεις ποτέ χρήματα από αυτήν… Με αυτή την έννοια ή δεν ασχολείσαι καθόλου και γίνεσαι αυτό που πάντα ήθελε ο μπαμπάς σου ή παλεύεις κυνηγώντας το όνειρό σου κάνοντας ταυτόχρονα άλλες δέκα άσχετες δουλειές, μέχρι να τα καταφέρεις. Αν καταφέρεις ποτέ να ζήσεις βγάζοντας λεφτά από την τέχνη σου… Εχει γλύκα όμως αυτός ο ανηφορικός δρόμος προς το άγνωστο.
Music Corner: Γράφεις ο ίδιος μουσική και στίχους. Η κατάσταση της χώρας σε εμπνέει ή σε καταθλίβει; Θα έγραφες τραγούδια που στόχο θα είχαν να ξεσηκώσουν τον λαό, που θα έθιγαν τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Η Ελλάδα είναι ένας τόπος ευλογημένος και καταραμένος ταυτόχρονα. Προφανώς και η κατάσταση με καταθλίβει, αλλά ευτυχώς «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Τα αρνητικά συναισθήματα υπήρξαν ανέκαθεν η βασικότερη πηγή έμπνευσης στην τέχνη. Αρκεί να σκεφτούμε τις εποχές που δημιουργήθηκαν τα δημοτικά τραγούδια και τα ρεμπέτικα, τις μόνες μουσικές που έχουμε σαν χώρα παράδοση και που εξάγουμε στο εξωτερικό…
Όσον αφορά στα πολιτικά τραγούδια, πιστεύω πως είχαν λόγο ύπαρξης σε πιο ρομαντικές εποχές ή στην εποχή της Μεταπολίτευσης, τότε που ήταν αγνές ακόμα οι πολιτικές ιδέες στην Ελλάδα και δεν υπήρχαν συμφέροντα. Τουλάχιστον όχι σαν κυρίαρχο κίνητρο πολιτικής ή άλλης συμπεριφοράς. Τότε που οι λέξεις «Ιδεαλισμός», «Ιδεολογία», «Έθνικό Συμφέρον», «Ηθικό Καθήκον» και «Τιμή», πραγματικά σήμαιναν κάτι… Κάτι τόσο σημαντικό που άξιζε να «λερώσει τοίχους» και να γράψει τραγούδια προκειμένου να ακουστεί… Απλές λέξεις που πλέον είναι δυστυχώς για πολλούς άγνωστες…
Όσο για τις κομματικές παρατάξεις, αυτές χρωματίζουν με τα λάβαρά τους συγκεκριμένα τραγούδια και τα οικιοποιούνται. Αυτό με τρομάζει και με θλίβει. Μας θέλουν χωρισμένους οπαδούς, σε παρατάξεις και ποδοσφαιρικές ομάδες, πάντα αντίπαλους και ποτέ ενωμένους! Και χάρηκα πολύ όταν η Μυρσίνη Λοΐζου απαγόρευσε επιτέλους το «Καλημέρα Ήλιε» να χρησιμοποιείται από το κυβερνόν κόμμα. Θεωρώ επιτηδευμένο λοιπόν, κάθε τραγούδι που μιλάει πχ. για τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, όπως θεωρώ απολύτως επιτηδευμένη κάθε καλλιτεχνική εκδήλωση με αφορμή την πολιτική μας πραγματικότητα. Ακόμα ένας τρόπος να τα οικονομήσουμε, φτιάχνοντας ένα ακόμα σύνθημα «ρεφραίν» που θα πουλήσει,όσο πουλήσει… Αυτή είναι άλλωστε η μουσική μας πραγματικότητα πλέον!
Music Corner: Ποιο είναι το μεγαλύτερο μουσικό σου όνειρο;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω… Νιώθω περισσότερο τη μουσική σαν ανάγκη που βγαίνει από μέσα μου και μετουσιώνεται σε λέξεις και νότες, παρά σαν όνειρο του τύπου να βρέθω στην ίδια σκηνή με τους U2 μπροστά σε 100.000 κόσμο… Το μεγαλύτερα μουσικά μου όνειρα λοιπόν, θα έλεγα πως είναι αυτά που βγαίνουν απ’ την ψυχή μου να βρίσκουν ανταπόκριση, να έχουν κάτι σημαντικό να πουν σε όσους τα ακούν...
Music Corner: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τα μελλοντικά σου σχέδια;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Ζώντας σε μια χώρα που δεν ξέρεις πια τι θα σου ξημερώσει, ο σχεδιασμός της ζωής μας κατάντησε πολυτέλεια. Προσπαθώ ωστόσο, όπως όλοι, να είμαι αισιόδοξος κι έτσι έχω ξεκινήσει ήδη να μαζεύω από τα διάφορα χαρτιά μου, τις σημειώσεις και τα μαγνητοφωνάκια μου, το υλικό για το δεύτερο άλμπουμ, ευελπιστώντας να βγει λίγο πριν το επόμενο Πάσχα.
Ταυτόχρονα, παρέα με τους μουσικούς μου, φτιάχνουμε ακουστική ατμόσφαιρα με κρουστά, μπάσο και κιθάρα, ξεκινώντας από την Κυριάκη 16 Οκτώβρη στο Miles Away στο Θησείο και συνεχίζοντας όλο το Χειμώνα σε μικρά – ζεστά μπαράκια, στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Και είναι αυτό τελικά το σημαντικότερο που σε κρατάει ζωντανό στη μουσική… Αυτή η επαφή με τον κόσμο που δεν γνωρίζεις και σε ενώνουν στιγμιαία νότες και λέξεις που μοιράζεσαι… Ενέργεια που φεύγει και ξανάρχεται…
Music Corner: Τελικά ποιο είναι το δυνατό στοιχείο στη μουσική ταυτότητα του Βασίλη Μπαμπανιάρη; Τι σε χαρακτηρίζει ως καλλιτέχνη;
Βασίλης Μπαμπανιάρης: Αν πιστεύω πως έχω ένα δυνατό στοιχείο, αυτό είναι η αλήθεια. Η αγνή και απλή αλήθεια από αυτά που έχω ζήσει, που ζω και που θέλω να πιστεύω πως θα ζήσω… Και αν πιστεύω ότι με χαρακτηρίζει κάτι, αυτό είναι ο έρωτας. Πιστευώ στον έρωτα. Κινητήρια δύναμη στη ζωή και καταστροφική ταυτόχρονα!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : SteviSameli στις 07-10-2011 17:20 ]
