Απαγόρευση μετάδοσης έργων από εκατοντάδες έλληνες δημιουργούς

Σαν  ιδέα  καταλυτική,  στην  πράξη… πως  θα καταστεί  εφικτή?  Σε ολόκληρη τη  χώρα υπάρχουν  φτωχομάγαζα,  με  πλειάδες  περιφερειακών  καλλιτεχνών  έστω  και για, ένα Σαββατοκύριακο!
Πως  ελέγχεται  τέτοιο εγχείρημα  και από  ποιους?
Νομίζω  και μόνο η λέξη  απαγόρευση θυμίζει  άλλες  εποχές  ίσως,  χρειάζεται  κάτι  ποιο  ριζοσπαστικό,   ας  πούμε,  ένα  μικρό  συμβολικό  μηνιαίο  τέλος  στους  χρήστες  του  διαδικτύου   π.χ.   δύο  ευρώ  το οποίο,  θα εισπράττουν  οι  εταιρείες  τηλεφωνίας  και  Ίντερνετ  και  σε  τακτά  χρονικά  διαστήματα  θα επιδίδεται  στις  κατά  το νόμο  εισπρακτικές  εταιρείες ,  πνευματικής  ιδιοκτησίας  μέσα  από  τις  οποίες,  θα αναδιανέμεται  στους  δημιουργούς.  Θεωρώ  ότι   όλοι  οι     χρήστες  μπορούν  να κατανοήσουν   ότι  χρειάζεται  και η δική  τους  μικρή  συμμετοχή  ώστε  και  οι  ίδιοι  να απολαμβάνουν  την  πνευματική  δημιουργία  από όπου κι’ αν προέρχεται.    Απαραίτητη  προϋπόθεση  για όλα  αυτά  πρέπει  να είναι  και  η νόμιμη   συνδρομή  της  πολιτείας.
Οι  καιροί  αφάνταστα  δύσκολοι  για  όλους,  το …πείσμα  δεν αποτελεί  λύση!

Excusez-moi,αλλά αυτό το "κατάργηση τής ποινικής προστασίας τών πνευματικών δικαιωμάτων" σημαίνει τί;ότι θα μπορή ο "πάσα ένας" να αντιγράφη διάφορα CD και να τα διαθέτη πρός πώλησιν πειρατικώς χωρίς να τιμωρήται;

Σημαίνει ότι όποιος θέλει θα μπορή να "κλέβη" μουσικές,στίχους,λογοτεχνικά ή επιστημονικά κείμενα και να τα παρουσιάζη ώς δικά του χωρίς να τον πιάνη η φάκα;

Λίγο περίεργο δέν είναι όλο αυτό;

Ας επανέλθω στη συζήτηση για σχολιασμό:

Συνήθως, μία συζήτηση μένει άνευ νοήματος όταν οι συζητητές πιστεύουν ότι μπορούν να συγκεντρώσουν το νόημά της μέσα στο ίδιο το θέμα συζήτησης. Δηλαδή, είναι σαν να προσπαθείς να βρεις τον καρκίνο του πνεύμονα, βλέποντας αποκλειστικά τον πνεύμονα κι όχι τον άνθρωπο (με τις επιπτώσεις που έχει ο καρκίνος στον άνθρωπο, αλλά και τις γενικότερες αιτίες που τον δημιουργούν εξαρχής)...

Το πρώτο βασικό ζήτημα που έχω θίξει παλαιότερα είναι ότι η οικονομία είναι ΜΙΑ και ΕΝΝΙΑΙΑ. Απλά, οργανώνεται με βάση διαφορετικά αξιακά και μετρητικά συστήματα στις κατά τόπους κοινωνίες. Επομένως, όταν μελετάμε οικονομικά θέματα, οφείλουμε να μελετάμε το ΣΥΝΟΛΟ της οικονομίας και τους αλληλοσυσχετισμούς μεταξύ των ανθρώπων. Η πρόταση 'ας μελετήσουμε το οικονομικό θέμα των δημιουργών κατ' αποκλειστικότητα' είναι από αφελές ως και ανόητο.

Το ίδιο ισχύει και για τους νόμους: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΠΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, αλλά ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Τα εκάστοτε θεωρούμενα τοπικά δίκαια διαλύονται υπό την επήρρεια των εξωτερικών αδικιών. Απλοικό παράδειγμα: η χώρα μας έχει νομοθεσία περί πενυματικών δικαιωμάτων. Έστω ότι το Αζερμπαιτζάν δεν έχει τέτοια νομοθεσία. Κάθε CD είναι δυνατό να αναπαραχθεί ή να μεταπωληθεί στο Αζερμπαιτζάν και να επιστρέψει από εκεί. Δηλαδή, μπορεί κάποιος να πάει στο Αζερμπαιτζάν ή να στείλει ένα CD εκεί και να του επιστρέψουν δεκάδες CDs. Το ίδιο συμβαίνει με τα πνευματικά δικαιώματα των τηλεοπτικών μεταδόσεων. Κάπου στο ...Σουρινάμ, στήνει κάποιος έναν server και μεταδίδει αγώνες δίχως δικαιώματα. Κι όμως, ο περιορισμός του είναι αδύνατος διότι δεν υφίσταται εκεί τέτοια νομοθεσία.

Η παραπάνω τοποθέτηση γεννά ένα παράδοξο: για να εφαρμόσουμε τοπικό δίκαιο θα πρέπει να αναζητήσουμε το γενικό δίκαιο. Δηλαδή, για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα τοπικό δικαίωμα, θα πρέπει να θεσμίσουμε γενικά δικαιώματα, όπως πχ. τα ανθρώπινα δικαιώματα απανταχού του κόσμου.

Οι συζητήσεις, όπως αυτή που αναπτύσσεται εδώ, είναι συντεχνιακού τύπου. Εκείνοι που έχουν συμφέρον είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, μαζεύονται και προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν ως προς τους άλλους κι αντίστροφα. (Συμφέρον για έναν χρήστη είναι να δουλεύουν άλλοι για εκείνον τσάμπα, και συμφέρον για έναν παραγωγό είναι να παράγει υπεραξία). Γι' αυτό και δεν έχουν νόημα, και φυσικά το αποτέλεσμά τους θα μηδενιστεί μέσα σε ελάχιστα τέρμινα...

Έτσι, η 'ελεύθερη αγορά' ή αλλιώς η ανταγωνιστική αγορά, προβλέπει να μαζευόμαστε 20 νοματαίοι από τη μία και 20 νοματαίοι από την άλλη και να βγάζουμε τα μάτια μας θεωρώντας ότι είμαστε οι Βόρειοι και οι Νότιοι του εμφυλίου της οικονομίας. Δηλαδή, προάγει το αίσθημα της ομαδομαχίας μέσα σε μία κατά τα άλλα ...κοινωνία.

Έτσι, θα διαφωνήσω με τον Γιώργο που θέλει το θέμα μας να αναλώνεται σε εκατέρωθεν ανακοινώσεις και κόντρα ανακοινώσεις, δελτία τύπου και εξώδικα. Διότι, παρακολουθώντας αυτή τη διένεξη, πέφτουμε σε λούμπα να πρέπει να αναλύσουμε τοπικά ένα σύνθετο φαινόμενο όπως είναι η οικονομία. Επειδή δε, ελάχιστη συνήθως σχέση έχουμε με τη διασύνδεση όλων των φαινομένων, και αφορίζουμε το λόγο αυτό ονομάζοντάν τον 'αμπελοφιλοσοφία' ή και απλά 'φιλοσοφίες', επισημαίνω ένα τεράστιο ζήτημα:

Τα πνευματικά δικαιώματα δεν αφορούν κατ' αποκλειστικότητα την τέχνη. Απεναντίας, η τέχνη είναι εκείνο που επηρεάζεται λιγότερο σε σχέση με την νομοθεσία περί εκείνων. Τα πνευματικά δικαιώματα αφορούν ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ και την ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ. Οι γενικές νομοθεσίες φωτογραφίζουν κυρίως αυτούς τους τομείς, τους οποίους και προσπαθούν να βάλουν σε τάξη, καθότι ως γνωστόν, οι φαρμακοβιομηχανίες αποτελούν τη μάστιγα της σύγχρονης οικονομίας. Εκείνο που δεν γνωρίζει κανείς διότι συνήθως ασχολείται με υποδεέστερα ζητήματα είναι το ζήτημα της πατέντας στις φαρμακοβιομηχανίες. Σύμφωνα με εκείνο, ο έχων την πατέντα σε ένα φάρμακο (βασικά στέλεχος ή δομή φαρμάκου) μπορεί να απαγορέψει την διακίνησή του ή να τιμολογήσει ελεύθερα το φάρμακό του με βάση το καταστατικό των πνευματικών δικαιωμάτων. Αν υπάρχει κάποιος λόγος που τα φάρμακα 'γδύνουν' τον άνθρωπο σήμερα, εκείνος αφορά τα πνευματικά δικαιώματα των φαρμακοβιομηχανιών.

Έτσι, η μουσική βιομηχανία, παρά το γεγονός ότι έχει τεράστια κέρδη, μαύρα κι άσπρα, δεν απασχολεί τόσο την νομοθεσία, όσο την απασχολούν τα γενικότερα ζητήματα μονοπωλίου των προϊόντων. Η μουσική βιομηχανία αποτελεί μία προέκταση του βασικού ζητήματος, κι όχι τον πυρήνα του. Η νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων προσβλέπει σε άλλα ζητήματα κι αναγκαστικά θίγει και άλλα, εξαιτίας της ομοιότητας στον όρο χρήσης: πνευματικά δικαιώματα.

Μία γενική γεύση του ζητήματος μπορείτε να πάρετε εδώ <----

Σταύρο, πάλι ύπουλα διαστρεβλώνεις όσα λέει ο συνομιλητής σου. Επαναλαμβάνω, πως εδώ συζητάμε για τις εξελίξεις. Σχολιάζουμε τις προτάσεις του Υπουργείου, των δημιουργών και καταθέτουμε τις δικές μας, με βάσει όσα θίγονται στις επιστολές και το σχέδιο νόμου. Πουθενά δεν έγραψα πως όσα λες. Και επειδή όσα γράφεις παραπάνω στηρίζονται στη διαστρέβλωση που ανέφερα και επειδή είσαι και εκτός θέματος (ναι, οι moderators έχουμε την "εξουσία" να επιλέγουμε τι είναι εντός και τι εκτός), το post σου παίρνει αρνητική αξιολόγηση. Αν θέλεις να συνεχίσεις στο ίδιο μοτίβο, άνοιξε άλλο θέμα, εδώ θα διαγραφεί άμεσα.

Και για αν έρθουμε στο θέμα, η διαβούλευση έχει πάρει ΠΑΡΑΤΑΣΗ για ακόμα 4 ημέρες, ενώ έχουν γίνει πολλά σχόλια που μπορούμε να σχολιάσουμε εδώ.

Το link της διαβούλευσης για τα πνευματικά δικαιώματα

-----------------
Κι όλα αυτά που είναι, γίνονται ξανά... μέσα απ' τη δικιά σου τη ματιά....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 05-01-2012 13:43 ]

ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΕΠΙ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 13-01-2012 23:20 ]

Οχι ... αλλά υποθέτω ότι δεν έχεις δει τέτοιο συμβόλαιο ποτέ όποτε η συζήτηση περισέυει.

Όχι ότι και καλά είμαι και πολύ αντίθετος με την ιδέα. Λογική μου φαίνεται, ώραια ιδέα, γιατί όχι...

Μιά πολύ ωράια ιδέα έιχε ειπώθει εδώ στα φόρουμ πριν 2-3 χρόνια: Καφενεία που παίζουν μόνο Τηλεόραση και Ραδιόφωνο  δεν χρειάζεται να πληρώσουν γιατί η τηλεόραση και το ράδιο έχουν ήδη πληρώσει ΑΕΠΙ

Αν υπαρχει νομικη κατοχυρωση σε αυτην την ανακοινωση τοτε δικαιωμα τους οι δημιουργοι να την κανουν.

Σαν απλος ακροατης σεβομαι την ανακοινωση τους.Ομως ταπεινη μου γνωμη ειναι οτι θα τους βγει σε μπουμπεραγκ

και μαλλον στην αφανεια θα οδηγηθουν παρα σε κερδος θα τους βγει.

Ειναι και λιγο κριμα να βλεπεις ανθρωπους που καποτε ηταν ροκ (Τουρνας) κλπ να πρωτοστατουν -αν καταλαβα καλα αν οχι συγνχωρεστε με- σε κατι τετοιο.Αναρωτιεμαι τη δεκαετια του 70 η στα τελη του 60 που ηταν προφανως φτωχαδακια

πως ακουγαν τα ροκ τραγουδια που τους επηρεασαν?Πηγαιναν και αγοραζαν σαν τρελλοι ολους τους δισκους της ροκ?

δε νομιζω..σε καποιο μπαρ..στο ραδιο..σε καποια ηχογραφημενη κασσετα που τοτε ετσι ηταν η "πειρατεια" της εποχης.

Απο σκυλαδες και μπουζουκοβιους δε με νοιαζει και δε με εκπλησσει αλλα απο (πρωην) ροκαδες θλιβομαι να διαπιστωνω οτι πλεον αντιμετωπιζουν τη μουσικη "καλουπομενη",σαν ψηφιακο στοιχειο και data προς πωληση..

ειναι κι αυτος μερος του θανατου της μουσικης δεν ειναι μονο η πειρατεια..εγω αμα ακουγα κατι καλο εστω και πειρατικο κοιταζω να βρω το το cd μετα να το αγορασω..τωρα απλως δεν θα φτασει ποτε στα αυτια μου και δε θα το αναζητησω ποτε..καλο στην τσεπη μου θα κανουν..κι απο την αλλη μορφη διαφημισης τους γινεται.Δεν ειναι μονο εκμεταλλευση.Ποσοι απο εμας δεν ετρεξαν να αγορασουν το cd,το δισκο ενος συγκροτηματος μετα απο καποιο ακουσμα στο ραδιο,στην τηλεοραση,στο μπαρ ?

Δεν πειραζει..μπορουμε να ζησουμε και χωρις τους καλλιτεχνες που βλεπουν τη μουσικη ετσι.Ας βαλουν και ντετεκτιβ σε ολα τα μαγαζια της χωρας και σε ολους τους σταθμους να εξασφαλισουν οτι πενταροδεκαρα μπορουν.

Εποχες που ειναι ομως ΜΟΝΟ σε κακο μπορει να τους βγει αυτο..θα το παρατηρησουν κι οταν κανουν καποια συναυλια/εμφανιση σε μαγαζι.

Εγω προσωπικα (ο ενας..ο κανενας δηλ..) δε θα ξαναπαω να δω ουτε θα αγορασω οτιδηποτε εχει σχεση με τετοιον καλλιτεχνη.Οχι τιποτα αλλο γιατι η μουσικη ειναι και λιγο συναισθημα και αισθησεις κι οταν βλεπω εναν κιθαριστα να κλεινει τα ματια οταν ριχνει ενα σολο,νομιζω πως κατι νιωθει.Δε θα μου αρεσε να φανταζομαι οτι κλεινει τα ματια και σκεφτεται τα διφραγκα που θα εισπραξει μετα..

Οπως σεβομαι κι εγω την αποφαση τους ζητω να σεβαστουν κι αυτοι το πως βλεπω κι εγω το θεμα σαν μεσος "ακροατης".

Μπορει να κανω λαθος.Μακαρι να τους βγει σε καλο.Δε λογοκρινω την αποφαση τους.Απλως τη γνωμη μου εκφραζω κ το πως εκτιμω οτι θα λειτουργησει αυτο.