Gimme 10: Οι μουσικές ένοχες απολαύσεις του Φοίβου Δεληβοριά
Η στήλη αυτή, αλλά και το Mix Grill γενικότερα νομίζω, αγαπά ιδιαίτερα την τραγουδοποιία του Φοίβου Δεληβοριά και με πολλή χαρά τον υποδέχεται για δεύτερη φορά. Με τη συναυλία του, από κοινού με την Μάρθα Φριντζήλα, στις 11 Ιουλίου στην Τεχνόπολη, να πλησιάζει, ο Δεληβοριάς γράφει για τις ένοχες μουσικές απολαύσεις του, ενθυμούμενος και ένα πολύ δικό μας, αδικοχαμένο πρόσωπο. Ο λόγος στον ίδιο:
Να πω πριν απ’όλα πως δεν θεωρώ πως υπάρχουν πια ένοχες απολαύσεις. Απολαμβάνεις κάτι ένοχα, όταν νομίζεις πως είσαι μόνος σου. Όταν στα μισά των ‘90s, πήγαινα και νοίκιαζα κρυφά ελληνικές τρας βιντεοκασέτες του ’80, αισθανόμουν μόνος, ηλίθιος και βρώμικος. Κι αυτό έκανε αυτή την πράξη μου ακατανόητα απολαυστική.
Τώρα, με το που κάτι «ανθυγιεινό» πνευματικά μου τραβάει το ενδιαφέρον, ανακαλύπτω ψάχνοντάς το στο YouTube ότι έχει εκατομμύρια views και πληθώρα «δοκιμιακών» σχολίων από κάτω. Άντε μετά να νιώσεις βρώμικος κι απελευθερωμένος.
Εν πάση περιπτώσει, ορίστε 10 πραγματάκια από το χώρο της μουσικής που η απόλαυσή τους μου στοίχισε :
01. Κι Εξακολουθώ Να Σ’ακολουθώ - Λευτέρης Πανταζής
Αυτό το τραγούδι μάλλον με έκανε να σκεφτώ ότι υπάρχει αυτό που λέμε «ένοχη απόλαυση». Στην πενταήμερη το ’91, το χόρευαν σέξι συμμαθήτριές μου – που οι τσάντες τους έγραφαν SMITHS και DEPECHE MODE- σε κάτι ελεεινά σκυλάδικα στην Κέρκυρα. Κι εγώ - σοκαρισμένος από την ανεξήγητη αλληλουχία- το σιγοσφύριζα για όλο το επόμενο καλοκαίρι.
02. Εσύ Τι Λες - Άντζελα Δημητρίου
Την ίδια εποχή και για τους ίδιους λόγους. Μια οπερατική μελωδία από το έτερο mutant του λαϊκού μας 90s τραγουδιού.
03. Crucified - Army Of Lovers
Διάβαζα Πανελλήνιες και έβλεπα όλη τη νύχτα Ι.Τ.Α. 8 (όσοι ξέρουν τι σημαίνει, είναι δικοί μου άνθρωποι), Λεβέντη και το νεοφερμένο τότε MTV. Το βίντεο του Crucified, σε αντίθεση με εκείνα των R.E.M., των U2, των Νirvana και των G ‘n’ R, που έπαιζε όλη μέρα, ερχόταν χαρούμενο και απειλητικό από τον πλανήτη του κακού γούστου - και ανατίναζε λυτρωτικά τις εφηβικές μου προκαταλήψεις. Ακόμα μ’ αρέσει.
04. Η μουσική στον κόσμο του Στάθη Ψάλτη και του Σταμάτη Γαρδέλη
Όταν σταματούσαν να βωμολοχούν αθώα σαν παιδάκια, όταν έπαυαν λιγάκι να παραπονιούνται που η μηχανή τους δεν ήταν χιλιάρα, όταν κατάφερναν για λίγο να ξεπεράσουν το μεγάλο τους υπαρξιακό πρόβλημα (πώς μπορείς δηλαδή να κυκλοφορείς σε παραλίες γυμνιστών χωρίς να φαίνεται η στύση σου) οι δύο ξερακιανοί πρωταγωνιστές το έριχναν στο τραγούδι. Μικρές προγκ-ροκ εποποιίες της πρώϊμης Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ, που όσο κι
αν μπαναλοποιηθούν δεν θα πάψουν ποτέ να με σοκάρουν και να με στοιχειώνουν.
05. Hello - Lionel Richie
Συνήθως όταν κάθομαι σ’ένα πιάνο ξεκινάω να παίζω αυτό το τραγούδι. Αν είναι κάποιος παρών γελάω αμήχανα και προσποιούμαι πως το κάνω γι’ αστείο. Μέσα μου κάποιος που δεν μπορώ να ελέγξω, κλαίει ασταμάτητα
χωρίς να ξέρει γιατί.
06. Η χειρότερη στιγμή ενός μεγάλου
Όταν κάποιος πραγματικά μεγάλος πέφτει, είναι πολύ πιο αποκαλυπτικός από έναν μέτριο που μεγαλουργεί. Το Knocked Out Loaded του Ντύλαν, τοSome Time In New York City του Λέννον, το Metal Machine Music του
Lou Reed, οι τελευταίοι δίσκοι του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι είναι πραγματικά αντάξιοι της κακής τους φήμης. Εγώ όμως τους έχω ακούσει εκατοντάδες φορές περισσότερες από το Joshua Tree π.χ. Υπάρχει κάτι το
ανατριχιαστικό και το βαθιά εμπνευστικό σε μιαν ανήμπορη ιδιοφυία.
07. Mmbop - Hanson
Το πήρα δώρο στην μικρή μου αδερφή όταν ήταν 13. Για κάποιο λόγο που ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω, το άκουσα πάνω από 3 φορές.
08. Tο βιντεοκλίπ του Boys Boys Boys - Sabrina
Ένας Παράδεισος.
09. Οι τρέχουσες Νο 1 επιτυχίες
Νιώθω τρομερά ένοχος όταν θέλω ν’ακούσω ένα τραγούδι που αρέσει σε όλους και παίζεται παντού. Δεν είμαι χίπστερ, ούτε μισάνθρωπος, απλά φοβάμαι μη με ρουφήξει το παρόν των εφημερίδων, των ραδιοφώνων, των εκλογών και των βαφτίσεων.
10. Τα τραγούδια μου στο ραδιόφωνο
Τα πετυχαίνω στ’αμάξι, κλείνω το παράθυρο μη με ακούσει κανείς και τα απολαμβάνω κρυφά σα να είναι ό,τι χειρότερο υπήρξε ποτέ στον κόσμο.
ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ
Υ.Γ. Το παραπάνω κειμενάκι με πολλή αγάπη θυμάται τον Stepas.
