Πρώτον:άν ο Richards έπαιξε το ίδιο ακριβώς "λάθος" μιά εβδομάδα μετά,τότε είτε ήθελε ο ίδιος να το παίξη έτσι,είτε ο βοηθός του τού έδωσε και την δεύτερη φορά την ίδια "open E" κιθάρα.
Δεύτερον:όταν είμαστε απολύτως εξοικειωμένοι με μιά διαδικασία επειδή την επαναλαμβάνουμε συνέχεια επί χρόνια-και το παίξιμο ενός τραγουδιού είναι κι'αυτό μιά διαδικασία-συμβαίνει κάποια φορά να χαλαρώνουμε την προσοχή μας.Ακόμα κι'άν,λοιπόν,θεωρήσουμε ότι ο Richards έπαιξε λάθος,δέν είναι περίεργο-έχει παίξει αυτό το τραγούδι εκατοντάδες φορές.
Συνεπώς,χαλαρώστε.Ο άνθρωπος απλώς έπεσε θύμα τού λεγόμενου complacency,δέν χάθηκε δά και ο κόσμος.....
