Ένα τραγούδι πρέπει να αρέσει στον δημιουργό ή στον ερμηνευτή;

Ναι, αλλα εκ του αποτελεσματος στην ευρυτερη ελληνικη δισκογραφια που ειμαι σε θεση να γνωριζω,, οχι.

Εγώ αναφέρομαι στο τί πρέπει (ή θα έπρεπε) να ισχύη.

Αν είναι να μιλήσουμε γιά το τί ισχύει,να πάρουμε πρώτα τα αντικαταθλιπτικά/ηρεμιστικά χάπια μας,γιατί αλλιώς θα πάμε όλοι στο Δαφνί......

Τοτε επρεπε να γραψεις:

Και παλι ομως, ο δημιουργος μπορει να μην εχει αλλες απαραιτητες γνωσεις για να μπορει να εχει τον τελευταιο λογο.

(Μιλαμε παντα για τραγουδοποιους-δημιουργους, γιατι "συνθετης" ειναι βαρια κουβεντα και δεν νομιζω οτι αυτον τον συνθετη εννοει ο θεματοθετης).

Πως θα κανει πχ ενορχηστρωση, μιξη, παραγωγη γενικοτερα, αν δεν γνωριζει να το κανει?

Καταρχην "τελευταιο λογο" τι εννοουμε?

να πει "μου αρεσει" (και να τελειωσει) "δεν μου αρεσει" (και πρεπει να διορθωθει, ασχετα απο ποιος θα το διορθωσει και τι διορθωση θα κανει),

ή να αναλαβει να στησει το κομματι οπως ακριβως θελει αυτος και να κανει και τις διορθωσεις στην πορεια που πιστευει οτι πρεπει να γινουν?

Γιαυτο χρειαζονται οι σοβαροι παραγωγοι (που συγκρινοντας με το εξωτερικο, δεν γνωριζω να υπαρχουν στην Ελλαδα - ο καθε "ταμειας ή και coffee boy δισκογραφικης",  "συνθετης" κλπ, βαφτιζεται και "παραγωγος")

O παραγωγος πρεπει να τα ξερει ολα (απο μουσικη, ηχοληψεια, ενορχηστρωση, μεχρι PR, ταμειο κλπ ασχετα αν δεν τα κανει ο ιδιος), να εχει υψηλη αισθητικη (για το ειδος που "υπηρετει"), να μπορει λοιπον να διευθυνει το εργο και να εχει συμπερασματικα και τον τελευταιο λογο, αφου αυτο για το οποιο μιλαμε, λεγεται προφανως παραγωγη ενος μουσικου δισκου.

-----------------

....click to visit Spyros Delta youtube channel....

[ τροποποιήθηκε από τον/την delta66, 21-11-2014 13:33 ]

Ακόμη κι'έτσι να είναι,πάλι τον τελευταίο λόγο πρέπει να τον έχη ο δημιουργός,γιατί αυτουνού την ιδέα θα υλοποιήσουν και θ'αναπτύξουν όλοι οι υπόλοιποι.Αυτουνού-του δημιουργού-την αισθητική πρέπει να λάβουν κυρίως υπ'όψιν τους όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές.Ανευ τού δημιουργού,οι υπόλοιποι κάθονται με τα χέρια σταυρωμένα.

Γιατί άν,τελικώς,το τραγούδι δέν αρέση στον δημιουργό του με την μορφή που θα το έχουν κάνει οι υπόλοιποι,απλούστατα θα πή:"στόπ,παιδιά,το τραγούδι δέν μού αρέσει έτσι όπως το φτιάξατε.Η θα το αλλάξετε ή δέν βγαίνει παραέξω".

Και δέν νομίζω πως κάποιος παραγωγός/ενορχηστρωτής/μουσικός θα τολμήση να στείλη στ'αυτιά τού ακροατή ένα τραγούδι παρά την θέληση τού δημιουργού του.

Οχι, δεν ειναι σωστο να το κανει.

Κατ'αρχήν να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκριση στο θέμα!

Η απορία, μου γεννήθηκε όταν άκουσαν κάποιοι φίλοι ένα τραγούδι που ετοιμάσαμε μαζί με έναν συνάδελφο. Εγώ έγραψα μουσική και στίχους και εκείνος ερμήνευσε. Φυσικά η συνεργασία αυτή λειτούργησε άψογα, καθώς και οι δύο είχαμε την ίδια οπτική γωνία για το πώς να το ερμηνεύσει, οπότε δεν υπήρξε εκεί πρόβλημα.

Αυτό που μου έδωσε όμως την αφορμή για να ανοίξω το θέμα ήταν οι γνώμες εκείνων που το άκουσαν. Άλλου του άρεσε γενικά, άλλος είπε ότι του αρέσει η μουσική αλλά οι στίχοι θέλουν δουλειά. Άλλος πάλι ότι οι στίχοι είναι καλοί και η μουσική θέλει δουλειά. Προφανώς ο κάθε ένας έχει την άποψή του και είναι σεβαστή, αλλά τότε μπήκα στην διαδικασία να το γενικεύσω και να σκεφτώ τί γίνεται σε περίπτωση που γίνει αντίστοιχη κουβέντα σε επίπεδο επαγγελματικό/δισκογραφίας κλπ. Σε περίπτωση που ακουστούν πολλές και διαφορετικές απόψεις, τότε ποιές πρέπει να κρατήσει και ποιές να απορρίψει ο δημιουργός;

Τον ερμηνευτή τον ανέφερα καθώς με αυτόν θα γίνει γνωστό ένα τραγούδι, οπότε ίσως δικαιούται να έχει μια γνώμη παραπάνω από τους υπόλοιπους. Τόσο όσον αφορά τα δικά του γούστα και προτιμήσεις, όσο και τις φωνητικές του ικανότητες.

Αν δηλαδή φτιαχτεί ένα τραγούδι με μια μοφή "Α", η οποία αρέσει στον δημιουργό. Οι υπόλοιποι όμως του πουν ότι για να αρέσει στον κόσμο και να έχει επιτυχία θα πρέπει να βγει με την μορφή "Β", και αυτό ο δημιουργός το ξέρει. Τότε τι θα κάνει; Θα το κρατήσει όπως του αρέσει, ή όπως έχει τις καλύτερες πιθανότητες να γίνει επιτυχία;

Ναι, μιλάω για τον τραγουδοποιό και μάλιστα όχι απαραίτητα εκείνον που είναι "όνομα", αλλά κάποιον που γράφει για το κέφι του χωρίς αναγκαστικά να αποσκοπεί σε αναγνώριση, κέρδος κλπ...

[ τροποποιήθηκε από τον/την yiannakis, 21-11-2014 18:21 ]

Δεν καταλαβες μαλλον το νοημα.

Το να φτιαχνει καποιος τραγουδια, δεν τον κανει και συνθετη.

ο ορος "συνθετης" ειναι μεγαλη κουβεντα.

Μαλλον περνας σε αλλο επιπεδο το θεμα, με το να φτιαξιμο τραγουδιων με σκοπο το "σουξε".

-----------------

....click to visit Spyros Delta youtube channel....

[ τροποποιήθηκε από τον/την delta66, 21-11-2014 18:59 ]

Και προφανώς γι'αυτό "φταίει" το γεγονός ότι οι μεγάλοι δημιουργοί έργων συμφωνικής μουσικής μάς είναι γνωστοί ώς "συνθέτες",ενώ δέν συνέθεταν μόνο την (βασική) μελωδία τού έργου τους,αλλά όλη την ορχηστρική δομή του-μ'άλλα λόγια,ήταν και ενορχηστρωτές αλλά πολλές φορές και μαέστροι,αφού παρουσίαζαν οι ίδιοι τα έργα τους ενώπιον τού κοινού (επειδή τότε δέν υπήρχαν δίσκοι και σιντιά και άλλα τέτοια διαολικά κατασκευάσματα γιά ν'αποτυπώνωνται τα μουσικά έργα και ο μόνος τρόπος γιά ν'ακούση κανείς ένα μουσικό έργο ήταν να πάη σε κάποια συναυλία).

Συνθέτης είναι όποιος συν-θέτει (δηλαδή τοποθετεί μαζί) μουσικούς φθόγγους κατά τρόπο ώστε το αποτέλεσμα που προκύπτει,δηλαδή η διαδοχή τών μουσικών αυτών φθόγγων,να ηχή ευχάριστα στ'αυτιά τών ακροατών και να τούς προκαλή διάφορα συναισθήματα.Ακόμη κι'άν έχει φτιάξει μιά απλή μελωδία που την εκτελεί με ένα ξυλόφωνο....

Από εκεί και πέρα,άν θέλη ν'αναπτύξη την σύνθεσή του εμπλουτίζοντάς την με συγχορδίες (δηλαδή εναρμονίζοντάς την) ή/καί με άλλες μελωδικές γραμμές που κινούνται παραλλήλως ή αντιθέτως με την βασική μελωδία του,παύει πλέον να είναι απλώς συνθέτης-οπότε βεβαίως αυξάνουν και οι γνώσεις που πρέπει να έχη ώστε να "διαχειριστή" όλο αυτό το πολύπλοκο δημιούργημα.

Οπότε να υποθέσω ότι π.χ.ο Σαββόπουλος,ο Πασχαλίδης,ο Γερμανός (ο Βαγγέλης,όχι αυτός με τίς μπαταρίες) και οι λοιποί που μάς έχουν χαρίσει ένα σωρό ωραία τραγούδια,διαχρονικά μάλιστα,τα έφτιαξαν όλα αυτά με σκοπό το "σουξέ"........

Δεν νομιζω οτι τα παρακατω δεδομενα του θεματοθετη, να οδηγουν σε τετοιου ειδους δημιουργους.

Οχι απαραιτητα "ευχαριστα".

Ναι, να μπορει να τους προκαλει διαφορα συναισθηματα.

Οπως τρομο, απο τον Bernard Herrmann.

Link