ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Σαν σημερα εφυγε απο την ζωη ο Μανος Λοιζος...

    JULIOS
    17.09.2014, 18:32

    Σαν σημερα,πριν απο 32 χρονια,εφυγε απο την ζωη ενας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.

    Δεν ειχα σκοπο να το αναφερω,μιας κ οπως εχω γραψει πολλες φορες,εχω σταματησει να παρακολουθω αυτο που ονομαζουμε "ελληνική μουσικη".

    Οχι πως δεν υπαρχουν ελληνικες μουσικες ή καλλιτεχνες που  με εκφραζουν.Αλλα οπως κ να το κανουμε, τα τελευταια 15-20 χρονια,η ελληνικη μουσικη εχει κατα την γνωμη μου φτασει στο χαμηλοτερο επιπεδο που θα μπορουσε.Περιμενα,σε ενα φορουμ σαν το musicheaven,καποιος να κανει μια αναφορα στην ημερα θανατου του Λοιζου,ειδικα απο την στιγμη που τα περισσοτερα μελη του φορουμ παρακολουθουν απο κοντα αυτο που λεμε εντεχνη,λαική κτλ μουσικη.Κ ομως οχι...Το πρωτο πραγμα που ειδα ομως,ανοιγοντας την σελιδα,ειναι η κριτικη για την εμφανιση της κ.Χαρικλειας Ρουπάκας μαζι με την κ.Τ.Τσανακλίδου.Ειδικα η πρωτη,οπως κ πολλοι αλλοι,χρωσταει στο Λοίζο παρα πολλα.(Κ πανω απο ολα ενα συγνωμη που "προδωσε" τις ιδεες που της εμπιστεύτηκε εκεινος κ με τις οποιες εκανε καριερα,κατα την γνωμη μου)

    Σαν σημερα εφυγε ενας μεγαλος ελληνας δημιουργος.Ανεξαρτητα απο το αν μας αρεσουν ή οχι οι δημιουργιες του,ανεξαρτητα απο το αν μας αρεσει ή οχι η ιδεολογια του,καλο θα ειναι να θυμομαστε ολοι,ποιος εχει προσφερει τι σε αυτον τον τοπο μουσικα κ ποιον θα επρεπε να "αποθεωνουμε"'η οχι.

    Υ.γ.Τελικα ειχε δικιο ο κ.Παγκαλος:μαζι τα φαγανε κ χερι χερι οδηγησαν τον τοπο ως εδω.(οποιος εχει μυαλο καταλαβαινει τι εννοω.)

    [ τροποποιήθηκε από τον/την JULIOS, 17-09-2014 18:35 ]

    [ τροποποιήθηκε από τον/την JULIOS, 17-09-2014 18:40 ]


    Chrysanna
    17.09.2014, 20:42

    Η γενιά μου (30+) και όλες οι παλαιότερες, έχουν ν' αποδεχτούν μια πολύ πικρή πραγματικότητα.
    Το ότι δημιουργοί αυτού του μεγέθους δεν πρόκειται να υπάρξουν ξανά (απ' ότι φαίνεται), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποια αξιόλογα ονόματα μεταξύ των νεοτέρων.
    Δεν είναι τυχαίο πως όσο περνούν τα χρόνια, ο "χρόνος ζωής" των τραγουδιών μικραίνει.
    Συμπτωματικά, σήμερα το πρωί, έκανα αυτή την σκέψη ακούγοντας το "Κι αν τα μάτια σου". Πόσα σύγχρονα τραγούδια θα ζήσουν για τις επόμενες δεκαετίες; Πόσα σύγχρονα τραγούδια θα εξακολουθήσουν να συγκινούν για τις επόμενες δεκαετίες;

    Ίσως δεν είναι τυχαίο. Μπορεί να μην αξίζουμε τέτοιους δημιουργούς...πια!


    costaspanag
    18.09.2014, 01:49

    Ο Μάνος Λοίζος έφυγε πρόωρα, στην ακμή της καριέρας του, αφήνοντάς μας σπουδαία τραγούδια, που δεν θα πάψουν να συγκινούν και να τραγουδιούνται -κι από τις επόμενες γενιές.

    [ τροποποιήθηκε από τον/την costaspanag, 18-09-2014 02:14 ]


    CHE
    18.09.2014, 07:51

    ΑΥΤΟ Τ’ ΑΓΟΡΙ – Αλέκα Μαβίλη

    Μουσική: Μάνος Λοΐζος. Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ηχογράφηση: 1965.

    Είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε δίσκο 45 στροφών στις αρχές του 1966. Παράλληλα με τη δισκογραφική του έκδοση , το τραγούδι πέρασε και στον κινηματογράφο της εποχής… Την αμέσως επόμενη κινηματογραφική περίοδο (1966-1967 ή 1968) ακούστηκε –πάλι από την Αλέκα Μαβίλη- στην κινηματογραφική φαρσοκωμωδία του Θανάση Βέγγου «Βοήθεια Ο Βέγγος! Φανερός Πράκτωρ 000», μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία της εποχής.

    Λευτέρης Παπαδόπουλος: Η Αλέκα Μαβίλη ήταν μια πολύ όμορφη νεαρή τραγουδίστρια, με εξαιρετική φωνή. Εμφανιζόταν μαζί με τον Ζαμπέτα, τη Μοσχολιού και τον Κόκοτα στην ίδια ταμπέλα, με τα ίδια γράμματα. Τη γνώριζα γιατί είχε τραγουδήσει, μετά την Καρέζη, το τραγούδι μου (μουσική Ξαρχάκου) «Σου ‘φερα νερό στις χούφτες». Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε με τον Λοΐζο, που δεν είχε γράψει ακόμη λαϊκά τραγούδια, για να δω «τι πουλιά πιάνει» του έδωσα τους στίχους του τραγουδιού «Αυτό τ’ αγόρι». Τους πήρε ο Λοΐζος, του άρεσαν και σε μια ώρα μού τηλεφώνησε στην εφημερίδα και μου έπαιξε το τραγούδι στο πιάνο. Στα μισά, τον διέκοψα. «Μπράβο» του είπα. Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι της συνεργασίας μας και το πρώτο σουξέ του Μάνου.


    Konstantinosoa
    19.09.2014, 14:43

    1) Είναι δύσκολο όταν έχουν φύγει απο την ζωή τόσο σημαντικοί καλλιτέχνες, τρεις την ώρα στην μνήμη τους ένα site να βγάζει αφιέρωμα. Πρακτικά δεν είναι τόσο εύκολο γιατί είναι πολλοί και οπωσδήποτε δεν αποτελεί επικαιρότητα αλλά μνήμη. Βέβαια κακώς απαντώ εγώ εδώ, είναι αρμοδιότητα του ιστοτόπου.

    2) Είναι τουλάχιστον άπρεπο να χαρακτηρίζουμε ειρωνικά "Χαρίκλεια Ρουπάκα" την Χάρούλα Αλεξίου. Αν θέλουμε να ασκήσουμε κριτική, μας δίνεται η ευκαιρία να αντιπαραθέσουμε επιχειρήματα, με πιο εύσχημο τρόπο.

    Η Αλεξίου είναι η μόνη ελληνίδα τραγουδίστρια που μπορεί να σταθεί ως δισκογραφία δίπλα στο ίνδαλμά της την μοναδική Βίκυ Μοσχολιού. Δεν είναι στο απυρόβλητο, της αξίζει όμως μια καλύτερη κριτική και όχι ειρωνία.

    Όταν έκανε τα αξεπέραστα "Τραγούδια της Χαρούλας" ήταν ήδη πολύ μεγάλο όνομα. Συνεπώς δεν την έκανε ο Λοΐζος μεγάλο όνομα.

    Τώρα για τα περι αρχών και ιδεολογίας:

    Ο Λοΐζος αναμφίβολα υπήρξε χαρισματική προσωπικότητα και είναι ίσως ο μόνος Έλληνας συνθέτης που κάθε του δίσκος αποτελούσε εξέλιξη σε σχέση με τον προηγούμενο και συχνά σε άλλο ύφος. Αυτό δεν το πέτυχε ούτε ο Χατζιδάκις, ούτε ο Θεοδωράκης, ούτε ο Ξαρχάκος, βασικές του επιρροές. Βέβαια πρέπει να υπολογίσουμε το γεγονός πως τα πρώτα 15 χρόνια της δισκογραφίας τους και οι παραπάνω έδιναν το ένα έργο μετά το άλλο. Γιατί ο Λοΐζος πρακτικά συνέθεσε απο το 65΄ περίπου έως το 80΄. Δηλαδή κάπου 15 χρόνια. Όπως και να έχει όμως πειραματίζονταν συνέχεια.

    Εντούτοις ποτέ δεν υπήρξε μέντορας, ποτέ δεν δίδαξε ιδέες, δεν ήταν ο τύπος που έκανε τον θεωρητικό στους άλλους και ποτέ δεν ήταν συνειδητά μαρξιστής ή οπαδός του ΚΚΕ. Σε αντίθεση με συνεργάτες του όπως ο Φώντας Λάδης(συνειδητός μαρξιστής) ή ο Ρασούλης (συνειδητός Τρωτσκιστής) π.χ.

    Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση δακτυλοδεικτούμενος οπαδός του ΚΚΕ, αν και δήλωνε γενικά αριστερός(πρβλ. το περιστατικό με τον Ρασούλη ενώπιον του Μάτσα και της συζύγου του με αφορμή το τραγούδι "Τίποτα δεν πάει χαμένο").

    Μέσα απο διάφορες συγκυρίες βρέθηκε στην Μόσχα με παρέμβαση του ΚΚΕ και μεσολάβηση του Φώντα Λάδη, για νοσηλεία σε νοσοκομείο για υψηλά στελέχη του ΚΚΣΕ.

    Σχολίαζε με καυστικό τρόπο το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού οι πολίτες δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν ελεύθερα, ούτε μπορούσαν να νοσηλευτούν όπως αυτός σε πριβέ νοσοκομείο, που ακόμα και ο Λάδης ήθελε ένα σκασμό διατυπώσεις να τον επισκεφτεί.

    Όταν πέθανε έγινε μεγάλη φασαρία για το τί σημαία θα έμπαινε στο φέρετρο και γενικά το ΚΚΕ τότε προσπάθησε να εκμεταλευθεί επικοινωνιακά το γεγονός. Έτσι τελικά, νομίζω και με παρέμβαση της Μελίνας Μερκούρη, τοποθετήθηκε η Ελληνική σημαία στο φέρετρο.

    Κατά συνέπεια ποιά ακριβώς αρχή πρόδοσε η Αλεξίου που υποτίθεται ότι την άφησε ως παρακαταθήκη ο έξοχος Μάνος Λοΐζος;

     

     


    JULIOS
    19.09.2014, 16:47

    1)Δεν γραφω πουθενα για αφιερωμα στην σελιδα του M.H,γραφω οτι κανεις στο φορουμ δεν ανεφερε το γεγονος (σε ενα φορουμ που εχει πολλους που ασχολουνται με την ελληνικη λαική,εντεχνη κτλ μουσικη κατα τα αλλα).Κατα συνεπεια η παρατηρηση μου δεν αφορα την σελιδα,αλλα τα μελη του φορουμ κ κατ επεκταση το M.H δεν χρειαζεται να απαντησει σε τπτ.

    2)Δεν ειναι "ειρωνικος" χαρακτηρισμος να αναφερεις καποιον με το ονομα του.

    3)Πουθενα δεν γραφω οτι η Χ.Αλεξιου χρωστα την καριερα της στον Λοιζο.Γραφω οτι του χρωσταει πολλα.Οπως κ να το κανουμε εκανε καριερα Κ ΜΕ  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που εγραψε ο Λοιζος.

    4)Οι ιδεες του Λοιζου ειναι γνωστες.Κ απλα γραφω οτι αυτες οι ιδεες του,που περιγραφονται μεσα απο τα τραγουδια του "προδωθηκαν" απο πολλους που τα τραγουδησαν κ εχτισαν κ σε αυτα πανω την καριερα τους.(μιλαω παντα για πολιτικο τραγουδι).Οταν τραγουδας πολιτικο τραγουδι ειναι διαφορετικο πραγμα απο το να τραγουδας για ερωτες ή κατι αλλο.Μεσα σε αυτους ειναι Κ η Αλεξιου.

    Κριτική δεν ασκω λοιπον με τον τροπο που νομιζεις εσυ φιλε μου κ ουτε θελω να μπω στην διαδικασια να κανω,γιατι σε τετοια περιπτωση πραγματικα εχω να γραψω σελιδες.Δεν αμφισβητησα την καριερα κανενος,ουτε πιστευω οτι αυτη του/της χαριστηκε.Ισα ισα το αντιθετο.Αυτο ομως δεν αναιρει κατι απο αυτα που γραφω.

    Αν ησουν περισσοτερο προσεκτικος κ διαβαζες καλυτερα,δεν θα εγραφες αυτα που εγραψες.

    Υ.γ.Πολιτικη αναλυση κ εμμεση κριτικη κανεις εσυ με αυτα που γραφεις.Τα αλλα μελη του φορουμ οπως ειδες,σχολιασαν μονο το γεγονος της ημερας του θανατου του Λοιζου.

    Υ.γ 2:Αυτα περι μη ελευθεριας μετακινησης στην τοτε Σ.Ε πρωτη φορα τα ακουω.(Απλα ρωτα κ τους τους ανθρωπους που εχουν ζησει εκει την εποχη που περιγραφεις)

    Υ.γ 3:Αν εσυ γνωριζεις αν ο Λοιζος ηταν ή οχι "συνειδητα" αριστερος ή δεξιος,καλο ειναι να αναφερεις κ τις πηγες σου.Το γεγονος ομως παραμενει πως ηταν μελος του Κ.Κ.Ε (κατα την γνωμη σου/γνωση σου,μη συνειδητα.)

    Υ.γ 4:Στην Μοσχα εμεινε κοντα 45 μερες μετα το εγκεφαλικο κ την νοσηλεια του στο Γενικο Κρατικο.Αν μεσα σε αυτες τις μερες καταφερε να γυρισει την Σ.Ε κ να ασκησει κ κριτικη γι ολα αυτα που λες μαζι σου,δεν το γνωριζω.


    -----------------

    “you have to play a long time to be able to play like yourself.” 

     Miles Davis

    [ τροποποιήθηκε από τον/την JULIOS, 19-09-2014 17:04 ]


    Konstantinosoa
    19.09.2014, 21:20
    Φαντάζομαι πως θα έχεις καταλάβει πως κάποια σχέση την έχω με τον χώρο και ειδικά με την Ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας. Αρκούμαι σε αυτά που έγραψα, υπάρχουν κάποια αφιερώματα και λίγα βιβλία που αναφέρονται στον Λοΐζο. Σε παραπέμπω εκεί(π.χ. η βιογραφία του Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Για μια μέρα ζωής" του Ισαάκ Σούση και λίγα ακόμα). Συνειδητά αριστερός είναι ο πολίτης που έχει συνείδηση της Μαρξιστικής Ιδεολογίας και την ασπάζεται και όχι το πλήθος των πολλών που τουλάχιστον τότε δήλωναν αριστεροί, συνήθως απο αποστροφή στην τότε αυταρχική δεξιά(κατα δήλωση του Λεοντή αυτό) ή δηλώνουν καλή ώρα τέτοιοι επειδή ήταν το σπίτι τους στην Αριστερά ή δηλώνουν "προοδευτικοί άρα αριστεροί" όπως λόγου χάριν η Μποφίλιου. Γι΄αυτό και ανέφερα συνειδητούς ως προς την μαρξιστική ιδεολογία όπως ο Λάδης και ο Ρασούλης. Με το ΚΚΕ συνδέθηκε ο Μάνος Λ. με συμμετοχές στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ(έτερον εκάτερον όμως) και ειδικά την ιστορία του Νοσοκομείου της Μόσχας και εν τέλει την κηδεία και την διαμάχη της σημαίας που θα μπει στο φέρετρο. Αριστερός δεν σήμαινε απαραίτητα ΚΚΕ, άσε που τον πρώτο καιρό, η Αριστερά κατέβηκε αδιάσπαστη ως Ενωμένη Αριστερά. Είναι προφανές τέλος πως τρέφω μεγάλο σεβασμό για την καλλιτεχνική του προσωπικότητα, ενώ διαθέτω όλη του την δισκογραφία πλην της αδημοσίευτης δισκογραφίας του στον Χικμέτ, που πάραυτα έχει στιγμές που με ενθουσιάζει...
    JULIOS
    19.09.2014, 21:38

    Συμφωνω με την αναλυση που κανεις περι αριστερου κ "αριστερου" ή "αριστερου" επειδη κανει καλο στην καριερα μας κτλ.

    Παρολα αυτα ο Λοιζος ηταν μελος κομματος.Κατα συνεπεια δεν ειναι στην κατηγορια του "γενικα κ αοριστα" δηλωνω αριστερος.

    Πουθενα δεν γραφω οτι αριστερος = ΚΚΕ με το ζορι.Οπως επισης η Ενωμενη Αριστερα οπως λες δεν ηταν το μονο κομμα στις εκλογες (του 1974,φανταζομαι σε αυτες αναφερεσαι) που ηταν ή δηλωνε "αριστερο".

    Αυτα τα λιγα απο μενα.

    Υ.γ.Ποτε κ πουθενα δεν αμφισβητω την σχεση σου ή την γνωση σου οσο αφορα την ελληνικη δισκογραφια,που ειμαι κ σιγουρος ειναι κ καλυτερη κ πλουσιοτερη.


    DanaeAthanasiadou
    19.09.2014, 21:51

    Παράθεση:

    Το μέλος Konstantinosoa στις 19.09.2014, 21:20 έγραψε...

    Φαντάζομαι πως θα έχεις καταλάβει πως κάποια σχέση την έχω με τον χώρο και ειδικά με την Ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας. Αρκούμαι σε αυτά που έγραψα, υπάρχουν κάποια αφιερώματα και λίγα βιβλία που αναφέρονται στον Λοΐζο. Σε παραπέμπω εκεί(π.χ. η βιογραφία του Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Για μια μέρα ζωής" του Ισαάκ Σούση και λίγα ακόμα). Συνειδητά αριστερός είναι ο πολίτης που έχει συνείδηση της Μαρξιστικής Ιδεολογίας και την ασπάζεται και όχι το πλήθος των πολλών που τουλάχιστον τότε δήλωναν αριστεροί, συνήθως απο αποστροφή στην τότε αυταρχική δεξιά(κατα δήλωση του Λεοντή αυτό) ή δηλώνουν καλή ώρα τέτοιοι επειδή ήταν το σπίτι τους στην Αριστερά ή δηλώνουν "προοδευτικοί άρα αριστεροί" όπως λόγου χάριν η Μποφίλιου. Γι΄αυτό και ανέφερα συνειδητούς ως προς την μαρξιστική ιδεολογία όπως ο Λάδης και ο Ρασούλης. Με το ΚΚΕ συνδέθηκε ο Μάνος Λ. με συμμετοχές στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ(έτερον εκάτερον όμως) και ειδικά την ιστορία του Νοσοκομείου της Μόσχας και εν τέλει την κηδεία και την διαμάχη της σημαίας που θα μπει στο φέρετρο. Αριστερός δεν σήμαινε απαραίτητα ΚΚΕ, άσε που τον πρώτο καιρό, η Αριστερά κατέβηκε αδιάσπαστη ως Ενωμένη Αριστερά. Είναι προφανές τέλος πως τρέφω μεγάλο σεβασμό για την καλλιτεχνική του προσωπικότητα, ενώ διαθέτω όλη του την δισκογραφία πλην της αδημοσίευτης δισκογραφίας του στον Χικμέτ, που πάραυτα έχει στιγμές που με ενθουσιάζει...




    Από αυτά που γράφεις το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι ενδεχομένως να έχεις σχέση με τον χώρο, αλλά όσο αφορά στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας έχεις πολλά κενά. 


    Υ.Γ. Τη δισκογραφία του στον Χικμετ ( όπως λες ) την έχω εγώ πάντως. Μαζί με τα άπαντα. ( και του Λοϊζου και του Χικμέτ) και δεν είμαι αριστερή. (το δηλωνω επιτήδες για να μην υπάρχει καν σχόλιο για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις).


    Konstantinosoa
    20.09.2014, 10:21
    Κενά έχουν όλοι, "γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι" όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας, αλλά Δανάη θα μπορούσες να γίνεις πιο συγκεκριμένη; Ποτέ δεν πρέπει να είσαι απόλυτος/η, αλλά δεν έχω καταλάβει σε τί αναφέρεσαι. Ως προς τον Λοΐζο, θα έλεγα ότι γνωρίζω καλά(το δυνατόν) και τα της βιογραφίας του(άρα και θέματα περί της ακριβούς ιδεολογίας του και αν άνηκε όντως σε κάποιο κόμμα) και τα της δικογραφίας του. Η μελοποίηση του, αν προτιμάς, στον Χικμέτ, ήταν ένα demo που η εταιρία το εξέδωσε και γι΄αυτό κατηγορήθηκε. Δεν βγήκε και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ απο τον ίδιο. Είναι επίσης γνωστό πως ο Λοΐζος συνέθετε πολλές μελωδίες για να καταλήξει σε μια. Άρα δεν γνωρίζουμε αν η τελική σύνθεση θα ήταν αυτή. Όμως έστω και αυτά τα ακατέργαστα που βγήκαν, αξίζουν πολλά ακόμα και στην μορφή που βγήκαν. Υ.Γ. Στο βιβλίο του Σούση σε διάφορες μαρτυρίες καταγράφεται το εάν ανήκε ή όχι στο ΚΚΕ ο Λοΐζος άσχετα με το τί πιστεύεται γενικά και ανεξάρτητα με το γεγονός πως το Κόμμα φρόντισε για τα νοσήλεια στο πριβέ νοσοκομείο όπου και δυστυχώς κατέληξε.... Και στο ίδιο βιβλίο μαρτυρείται η θεωρητική του ή μη κατάρτιση πάνω στον Μαρξισμό και πότε ήρθε σε κάποια σχετική επαφή.