Το έντεχνο ως όρος και το πως καθιερώθηκε

Ξέρω πως κατέντησε βαρετό να το συζητάμε και ξέρω πως οι περισσότεροι έχουν διαβάσει και μελετήσει γι' αυτό.

Απλά ήθελα να παραθέσω ένα κείμενο που έγραψα σχετικά με μια δικιά μου θεωρία για το έντεχνο. Απλά, χρησιμοποίησα όλη τη συσσωρευμένη μου γνώση και την συσχέτησα βγάζοντας συμπεράσματα. Συσχέτησα τη δήλωση του Μίλτου Πασχαλίδη με το ποίημα του Βάρναλη, όπως και την επινόηση του όρου από τον Θεοδωράκη πριν 60 χρόνια.

Το άρθρο δεν είναι άρθρο για δημοσίευση. Είναι απλά ένα κείμενο, από τα πολλά που γράφω για προσωπική χρήση, αναλύοντας κάποιες απόψεις μου. Το παραθέτω εδώ, για να μου πείτε την άποψη σας, σχετικά με το πως τα συσχέτησα και σχετικά με το κατά πόσο μπορούν να θεωρηθούν λογικά και βάσιμα τα όσα λέω.

Γράφω, μεταξύ  άλλων:

Καταρχάς, το περιβόητο έντεχνο, το οποίο δεν υπάρχει. Το έντεχνο, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες που επινοήθηκαν εις βάρος του έλληνα ακροατή και καταναλωτή της μουσικής. Αποτελεί "υποκουλτουριάρικο" είδος μουσικής και όχι άδικα, καθώς δεν είναι καν είδος. Ετυμολογικά βγαίνει από το "εν" και την "τέχνη", δηλαδή το είδος που περιέχει τέχνη.
Δεν είναι μόνο το ότι ακούγεται υποτημιτικό προς τα υπόλοιπα είδη μουσικής, λες και αυτά είναι άτεχνα, αλλά το "έντεχνο" δεν έχει καν.. τέχνη.
Ενορχηστρωσιακά πιάνεται από την πιο απλή ενορχήστρωση, με μια κιθάρα και ένα βιολί ή και drums για να γίνει πιο ζωντανό. Στιχουργικά αξίζουν κάποια τραγούδια, αλλά τα περισσότερα πιάνονται από απλά στιχάκια που προσπαθούν να πείσουν πως βασίζονται πάνω στην τελειότητα της απλότητας και πολλές φορές είναι και ασυνάρτητα, χωρίς νόημα.
Τα συγκροτήματα και οι τραγουδιστές που έχτισαν καριέρα πάνω στην ταυτότητα του "έντεχνου", έχουν αυτό το στοιχείο.
Τι σημαίνει έντεχνο τελικά; Γιατί υπάρχει μόνο στην Ελλάδα;
Κανονικά, το "έντεχνο τραγούδι" πρωτοεμφανίστηκε ως όρος μέσα στη δεκαετία του 1950. Πήγαινε μαζί με το "λαϊκό" και ονομάστηκε "Έντεχνο-λαϊκό τραγούδι". Εμφανίστηκε όταν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις, έγραψαν μουσική η οποία χρησιμοποίησε το ανατολίτικο στοιχείο που είχε η Ελλάδα μέχρι τότε και ήταν αρεστό στο λαό, δηλαδή το λαϊκό του Τσιτσάνη και του Καζαντζίδη, συνδυάζοντας το μαζί με το δυτικό του απαλού τραγουδιού.
Ο Θεοδωράκης όρισε τον ορισμό "Έντεχνο-λαϊκό" ως: «Ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες». Αφετηρία της προσπάθειας αυτής είναι ο «Επιτάφιος» (1958, σε ποίηση Ρίτσου), για τον οποίο ο Θεοδωράκης αναφέρει: «δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πάντρεμα ανάμεσα στη σύγχρονη ελληνική μουσική και στη σύγχρονη ελληνική ποίηση».
Με λίγα λόγια, έντεχνο, ήταν ο συνδυασμός της λαϊκής μας ποίησης, σαν αυτής του Ρίτσου, μαζί με το δυτικό στοιχείο του απαλού τραγουδιού. "Έντεχνο¨" είναι ο συνδυασμός της μουσικής τέχνης με της ποιητικής τέχνης, δηλαδή η μελοποιημένη ποίηση.

Όσο για το θέμα του απαλού τραγουδιού, είναι αυτό που αποκαλούμε "Μπαλάντα".
Κανονικά όμως, "μπαλάντα" είναι το ποιήμα (μπαλαντική ποίηση) που αφηγείται τη ζωή κάποιου, όχι το απαλό τραγούδι όπως νομίζουν πολλοί. "Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου" ήταν το ποιήμα του Βάρναλη που αφηγότανε τη ζωή του γαίδαρου και μετά το μελοποιήσανε με ανατολίτικη μουσική, αλλά ο τίτλος παραμένει ως "Μπαλάντα".
Απλά, τα περισσότερα αφηγηματικά ποιήματα που μελοποιήθηκαν, έγιναν απαλά και μελαγχολικά τραγούδια από τους συνθέτες - λόγω του στίχου - με αποτέλεσμα να καθιερωθεί ότι "μπαλάντα" σημαίνει απαλό και μελαγχολικό τραγούδι ανεξάρτητα στίχου.

Τώρα, κάθε απαλό και μελαγχολικό τραγούδι θεωρείται μπαλάντα και λόγω του ότι τα πρώτα "έντεχνα" τραγούδια ήταν απαλά, σύνδεσαν αυτόματα ότι κάθε μπαλάντα, δηλαδή απαλό και μελαγχολικο τραγούδι, είναι έντεχνο.
Παρ' όλα αυτά, τόσο το ένα όσο και το άλλο έχουν άλλο ορισμό.
Πλέον όποιος λέει απαλά τραγούδια και μπαλάντες με τη σημερινή έννοια, θεωρείται έντεχνος. Αλλά, η μουσική τους δεν έχει σχέση με ποίηση ούτε με αφήγηση στο στίχο τους.

Ο κυρ-Μέντιος είναι και έντεχνο για παράδειγμα, καθώς είναι μελοποιημένη μπαλαντική ποίηση.

Ένας "αγαπημένος" έντεχνος τραγουδοποιός, απέβαλε την ταυτότητα του "έντεχνου" που του έβαλε ο κόσμος.
Συγκεκριμένα, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο οποίος διέψευσε κατηγορηματικά την εν λόγω ταυτότητα και ορισμό.

Ο Πασχαλίδης, ανέφερε σε συνέντευξη που έδωσε στην Φανή Πλατσατούρα, τον Φεβρουάριο του 2014:

- Σε κατατάσσουν μουσικά στην κατηγορία του «έντεχνου τραγουδιστή». Τι σημαίνει τελικά αυτό το «έντεχνο»;
- «Αφήστε με ήσυχο με το έντεχνο, δεν μπορώ άλλο. Δεν έχω ιδέα τι είναι έντεχνο. Είναι μια κενή λέξη, που έχει φτάσει να θεωρείται λοιδορία, ρετσινιά... Για να πούμε τι σημαίνει έντεχνο, πρέπει να πούμε τι σημαίνει άτεχνο. Είναι ένας προσδιορισμός που χρησιμοποιούν οι ημιμαθείς για να περιγράψουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν. Eγώ γράφω μπαλάντες και οι μπαλάντες είναι αφηγηματικά τραγούδια. Τώρα αν η κατασκευή της φόρμας τους είναι ροκ ή λαικότροπη ή δημοτικοφανής, είναι ένα θέμα αλλά το έντεχνο δεν υπάρχει ως όρος, δεν τον αναγνωρίζω».

Το είπε ξεκάθαρα, ότι γράφει μπαλάντες οι οποίες είναι αφηγηματικά τραγούδια. Όχι ότι όλα που έχει γράψει είναι αφηγηματικά, αλλά πέρασε το νόημα του τι σημαίνει μπαλάντα ο άνθρωπος και ότι η ταυτότητα του "έντεχνου" δεν υφίσταται αντικειμενικά και δεν τον αντιπροσωπεύει.

Το ροκ έχει ιστορία, κουλτούρα και ιδεολογία ως είδος μουσικής. Όπως και άλλα, το πανκ και το χιπ χοπ για παράδειγμα. Ροκ σημαίνει πέτρα, τάχα σκληρό, Hard Rock, σκληρή μουσική σαν την πέτρα. Αλλά δεν χτίζω πάνω στο όνομα, αλλά το ότι δεν είναι καν είδος μουσικής! Είναι μια φτιαχτή ταυτότητα για να πουλήσει.

Εδώ θέλω να χτίσω. Το ότι χρησιμοποιείται ένας όρος που είναι περισσότερο κουλουριάρικος και όσοι τον ασπάζονται μπορεί να συμπεριφέρονται μειωτικά και σε όσους ακούνε κάτι άλλο, ειδικά πιο "εμπορικά". Νόμιζαν ότι ανακάλυψαν όλη τη μουσική δηλαδή, επειδή ακούνε την "ποιήση" του Πλιάτσικα. :Ρ

Το αστείο είναι το ότι έντεχνο σημαίνει μπαλάντα-απαλό τραγούδι όπως είπα. Όταν ένα απαλό τραγούδι ερμηνευτεί από "έντεχνους" θα γίνει ύμνος. Αν το ίδιο ερμηνευτεί από "εμπορικούς του λαιφσταυλ" θα είναι εμπορικό χιτάκι (ενώ υπάρχουν απαλά τραγούδια αυτών των εμπορικών, που έχουν καλύτερους στίχους από τα "έντεχνα")

Εξ' άλλου ακόμα και στο "εμπορικό" - "ποιοτικό" παίζουν πολλά. Αφού και οι έντεχνοι προωθούνται με τον ίδιο τρόπο με τους άλλους πια. Δεν έχουν καμία σχέση με κάποια ροκ, πανκ και χιπ χοπ συγκροτήματα που μπορεί να πουλάνε και ανεξάρτητα τις δουλειές τους, χωρίς καθόλου εμπόριο. Το έντεχνο είναι μια ζωή στις εταιρείες και προωθείται μέσω ραδιοφώνου κτλπ. Όποιος βγάλει δουλειά, μας βομβαρδίζουν.

Πολύ απλά, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, σίγουρα ξέρει τα γνωστά τραγουδάκια των Μαχαιρίτσα, Ζουγανέλη και Πυξ Λαξ ενώ υπάρχουν ένα σωρό μπάντες που τις ξέρουν άτομα που ψάχνουν συνέχεια μουσική για να τις βρουν.

Σίγουρα δε μπορώ να συγκρίνω τους δήθεν Μαχαιρίτσα, Πλιάτσικα και τόσους άλλους που πραγματικά αξίζουν όπως ο Αλκίνοος και ο Καζούλης για παράδειγμα.

Αρκετοί μεγάλοι που θεωρούνται "έντεχνοι" απέβαλαν τον όρο και την ταυτότητα από πάνω τους. Αυτοί που την δηλώνουν ακόμα ή που την χρειάζονται για να πουλήσουν λόγω έλλειψης ταλέντου ή που την χρειάζονται για να πουλήσουν γιατί παρά το ότι έχουν ταλέντο, συντηρούν αυτή την κουλτούρα για να κρατήσουν τον κόσμο τους. :Ρ

Έντεχνο και αηδίες. Τι θα πει έντεχνο; Δηλαδή ένα μουσικό είδος που περιέχει -είναι μέσα στην- τέχνη (εν τη τέχνη), λες και τα άλλα μουσικά είδη είναι ά-τεχνα. Δεν είναι γλωσσική σύμβαση. Τι θα πει γλωσσική σύμβαση; Είναι γλωσσικό λάθος.  

Μου θυμίζει και διάφορα άλλα γλωσσικά λάθη που ο Έλληνας έχει δεχτεί και χρησιμοποιεί απερίσκεπτα και μάλιστα κατά κόρον, όπως π.χ.
η οδός Μάρνη (ο Μάρνης, του Μάρνη) που όλοι τη λένε λανθασμένα οδός Μάρνης,
η οδός Τράλλεων (οι Τράλλεις, των Τράλλεων) που όλοι τη λένε λανθασμένα οδός Τραλλέων,
η περιοχή του Γουδή (ο Γουδής, του Γουδή) που όλοι λανθασμένα λένε το Γουδί και ένα σωρό άλλα.

Διαφωνώ σε πολλά βασικά σημεία. Φυσικά και αποτελεί ξεχωριστό είδος, το αν είναι επιτυχής ο όρος είναι άλλο ζήτημα.

Όπως ήδη ειπώθηκε ο όρος εισήχθη απο τον Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου οι περισσότεροι μουσικοί συνάδελφοί του δεν ξέρω αν είναι άξιοι να του δένουν τα κορδόνια. Ασκούν όμως εύκολα κριτική.

"Έντεχνο τραγούδι", σκέτο, δεν υπάρχει. Ο όρος είναι "Έντεχνο Λαϊκό Τραγούδι". Αφορά ουσιαστικά μια νέα μουσική πρόταση στην οποία η ακαδημαϊκή-ωδειακή φιλοσοφία ενορχήστρωσης εμπλουτίζει και διαχειρίζεται την δεδομένη μεγάλη ελληνική παράδοση, συχνά ανατολική, εξελίσσοντάς την. Αυτό αφορά το συνθετικό κομμάτι. Γιατί το παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι, είναι πρώτιστα κοινωνικό έως πολιτικό τραγούδι(γι΄αυτό και περιθωριοποιείται ως ενοχλητικό), σε αντίθεση με το ευνουχισμένο και προορισμένο για τις μεγάλες σάλες ευρωπαϊκό(βλ. παρακάτω). 

Την εποχή που άρχισε να εφαρμόζεται ως είδος, στην Ελλάδα υπήρχε ένα "ζαχαρωμένο" αστικό είδος τραγούδι με άρτιες ενορχηστρώσεις αλλά μέχρι εκεί. Το ονόμαζαν άλλοτε "Ευρωπαϊκό" άλλοτε "Ελαφρο-λαϊκό", στην ουσία ήταν αστικό - ευρωπαϊκό τραγούδι. Με το τραγούδι αυτό, ξένο σχεδόν προς το σύνολο της Ελληνικής Παράδοσης, ασχολήθηκαν αξιόλογοι μουσικοί, μουσικοί των Ωδείων. Δεν άγγιξε όμως ποτέ τον τότε σύγχρονο Έλληνα, τον έλληνα εργάτη, δεν ασχολήθηκε ποτέ με το κοινωνικό φαινόμενο, σε πολύ δύσκολες για την Ελλάδα πολιτικές και οικονομικές περιόδους. 

Το "Μουσικός του Ωδείου", συνιστούσε μια τεράστια διαφορά σε σχέση με τους λεγόμενους λαϊκούς μουσικούς, δηλαδή τους Μουσικούς που όντες παραδοσιακοί θήτευαν δίπλα σε κάποιον δάσκαλο. Φυσικά οι μουσικοί του Ωδείου ούτε που να φτύσουν τους λαϊκούς μουσικούς.

Στον αντίποδα το λαϊκό τραγούδι, προσπαθούσε να βρει μια τελική μορφή ανάμεσα στο παραδοσιακό, ανατολικό και δωρικό της επαρχίας και τις δυτικές επιρροές που κυριαρχούσαν στα επίσημα ραδιόφωνα και θέατρα. Σε αυτό να υπολογίσουμε τον κοινωνικό πόλεμο μεταξύ εγχωρίων και προσφύγων, κοινό και στις δύο πλευρές του Αιγαίου και την κουλτούρα τους, τουλάχιστον ως τη δεκαετία του 50΄.

Την πρώτη προδρομική μορφή αυτού του εντέχνου τραγουδιού, μπορούμε να την εντοπίσουμε σε δημιουργούς με έντονη την δυτική παράδοση, που διασκεύασαν ρεμπέτικες μορφές τραγουδιών όπως οι Χατζιδάκις, Γιαννίδης, Σογιούλ κ.α. Τα αρχοντορεμπέτικα είναι μια πρώτη τέτοια μορφή, προορισμένη βασικά για το θέατρο, όπου το ακαδημαϊκό δυτικό διασκευάζει το ανατολικό.

Η με δυτικές επιρροές - ενορχήστρωση λαϊκών δρόμων, εμφανίζεται και απο μια σειρά δημιουργών που έχουν σχέση με την ωδειακή κυρίως δυτική μουσική ή εντάσσουν δυτικές επιρροές στις λαϊκές φόρμες: Τσιτσάνης, Καλδάρας(αυτός ενέταξε και βυζαντινές λόγιες επιρροές), Πάνου, Ζαμπέτας. Άλλοι γνώριζαν αρκετά, άλλοι βασικά άλλοι χαρισματικοί όπως ο Ζαμπέτας τίποτα(δεν είχε μουσική παιδεία).

Η δεκαετία όμως του 60΄ θα δημιουργήσει ένα άλλο ρεύμα, όπου οι τότε δισκογραφικοί παραγωγοί, θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν μια πιο ευρωπαϊκή φόρμα με παρόντα όμως και τα ελληνικά ηχοχρώματα. Αυτό επετεύχθη με την μετάκληση ή την στράτευση κλασσικών η ωδειακών συνθετών, που δημιούργησαν αυτό το οποίο είναι το μεγάλο έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Έτσι είχαμε την ευτυχή επέμβαση των ωδειακών στις ελληνικές και με αναγωγές στα αρχαία χρόνια μουσικές παραδόσεις.

Τα αρχικά αυτά δοκίμια των ωδειακών συνθετών επάνω στις παραδοσιακές φόρμες και με ένα στίχο κοινωνικό έως πολιτικό, λόγιο και ακαδημαϊκό ενίοτε, συχνά δε ως μελοποίηση μεγάλων ποιητών, ονομάζεται "Έντεχνο Λαϊκό Τραγούδι". Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις λαϊκών μουσικών με έντονες δυτικές επιρροές που δεν πήγαν ωδείο όμως έγραψαν φανταστικά τραγούδια. Είχαν όμως μουσικό αυτί σε Ανατολή και Δύση και χάρισμα. Απο τους νεώτερους ο χαρισματικός σαφώς Αντώνης Βαρδής, ο οποίος μας άφησε πολλά μεγάλα έντεχνα λαϊκά τραγούδια, λίγο πιο πριν ο μεγάλος Λοΐζος, με κουλτούρα απο Κάιρο, Κύπρο και Ωδειακό αλλά και λαϊκό βιολί.

Η διαφορά απο πριν είναι πως η μουσική γράφονταν αυτοσχέδια, χωρίς σημειογραφία, χωρίς παιδεία και έμενε, ακόμα και η χαρισματική, στο περιθώριο και συχνά την απαξίωση.

Την δεκαετία του 90΄ λίγοι συνθέτες πραγματικοί έγραφαν ακόμη ή ελάχιστοι νέοι είχαν εμφανιστεί. Τα ηνία έλαβαν ή αν θέλετε το κενό μοιραία κάλυψαν οι μπαλανταδόροι - τροβαδούροι που τα έκαναν συχνά όλα: τραγούδι-στίχο-σύνθεση. Λόγω κάποιων εξαιρετικών περιπτώσεων στην αρχή, το τραγούδι συνέχισε να δίνει απο αυτούς νέα σημαντικά τραγούδια, με αξιόλογο κυρίως στίχο, πιο περιορισμένη όμως ενορχήστρωση. Ονομάστηκε και αυτό έντεχνο τραγούδι, όμως δεν ήταν ακριβώς. Εκεί αρχίζουν οι παρερμηνείες του όρου, αλλά και η παρακμή του Ελληνικού Τραγουδιού.

Απο ένα σημείο και μετά ο όρος εκφυλίστηκε, υπό την έννοια ότι ουσιαστικά χώριζε και διέκρινε τους καλλιτέχνες σε άτομα που τραγουδούσαν στις μεγάλες πίστες και σε άτομα που τραγουδούσαν σε συναυλίες ή σε μουσικές σκηνές ή είχαν σαφή πολιτική τοποθέτηση.

Σαφώς όμως η Ελληνική Έντεχνη Μουσική Σκηνή δημιούργησε πολύ σημαντικά πράγματα, σαφώς υπήρξε για δεκαετίες απο τις καλύτερες μουσικές παραγωγές στον κόσμο και ας μην είχε την προβολή της αγγλοσαξωνικής υποκουλτούρας και έβγαλε έργα και τραγούδια που ακόμα και σήμερα όχι μόνο συγκινούν, αποστασιοποιημένα απο την παλαιά ψυχική και πολιτική φόρτιση αλλά ελκύουν και αξιόλογο ξένο κόσμο (διαπιστώνεται με μια προσεκτική ματιά σε μεγάλα ελληνικά τραγούδια σε ανεβάσματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως στο Youtube π.χ όπου συναντάς αρκετούς ξένους "ακολούθους").

Το είδος αυτό "εκόμισεν εις την τέχνην" εξαίρετα έργα που θα μείνουν στην μουσική Αθανασία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι θολοκουλτουριαρικό, ούτε χαρακτηρίζουμε την ποίηση ασυναρτητους στίχους, επειδή είναι έξω απο την φιλοσοφία της παιδείας που ενδεχομένως κινούμαστε και κατέχουμε. Ούτως ή άλλως η υψηλή τέχνη προσεγγίζεται το πρώτον βιωματικά, δεν χρειάζεται απαραίτητα να κατέχεις το λεξιλόγιό της ή την αισθητική της αρκεί έστω να εκδηλώνεις μια στοιχειώδη αναζήτηση, να μην είσαι ιδιώτης.  

Ως ορολογία γράφω: "το αν είναι επιτυχής ο όρος είναι άλλο ζήτημα".

Κατά συνέπεια μου είναι δύσκολο να σχολιάσω επ΄αυτής της βάσεως, αφού θεωρώ τον όρο ατυχή.

Επι της ουσίας και με βάσει τους τότε κοινωνικούς διαχωρισμούς που πέρασαν και στη Μουσική μας, το Έντεχνο Λαϊκό Τραγούδι είναι ένα νέο είδος στο οποίο Ωδειακές αρχές και ενορχηστρώσεις, συν μίξεις δυτικών και ανατολικών οργάνων, δημιούργησαν τραγούδια και σπανιότερα ορατόρια έχοντας ως βάση παραδοσιακούς δρόμους.

Το μη έντεχνο, είναι το κλασσικό λαϊκό τραγούδι, γραμμένο κατα κανόνα απο μη ωδειακούς μουσικούς, άλλες φορές σε μορφές πιο παραδοσιακές, επαρχιακές ή ανατολικές, άλλες φορές προσαρμοσμένο σε πιο αστικές και δυτικές φόρμες.

Βέβαια τα παραπάνω αποτελούν γενίκευση που αποδίδει κυρίως την διαμάχη μεταξύ ωδειακών και παραδοσιακών μουσικών, αστών και επαρχιωτών.

Με μουσικούς όρους είναι δύσκολο να κατατάξεις προσωπικότητες που θεωρούνται λαϊκές αλλά τα έργα τους ως άκουσμα είναι μάλλον έντεχνα: Τσιτσάνης(ένα κεφάλαιο μόνος του), Χιώτης(κατεξοχήν έντεχνος στο αποτέλεσμα αφού έγραφε δυτικά ή τζάζ ή έθνικ πάνω σε ελληνικούς στίχους ή φόρμες), Καλδάρας(τα καθαρόαιμα τραγούδια του εμπεριέχουν το βυζαντινό και άρα το λόγιο ελληνικό αλλά και ανατολικό στοιχείο), Ζαμπέτας(κατεξοχήν μη ωδειακός που επηρεάστηκε πολύ απο έντεχνους αλλά και την πιο δυτική ελλαδική παράδοση) και Πάνου(ο οποίος έφτασε τόσο την λαϊκή μουσική όσο και τον στίχο σε μέγιστες αποδόσεις επηρεάστηκε όμως και απο χαρισματικούς έντεχνους-μέγιστος παρά την ιδιορρυθμία του-). 

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 25-05-2016 22:00 ]

ΚΑΛΑ ΕΣΥ πηγενε να ακουσεις ρουβα ..........

εδντεχνο ειναι η μελωποιηση τις ποιησης και το μπερφδεμα μουσικισ αντε να παει ο ρουβασ να βαλει στα μακαρονια κλαρινο

μαθε ορθογραφια εσυ και ασε τον Ρουβα στην ησυχια του 

Συμφωνω σε ολα οσα γραφεις . Να συμπληρωσω οτι σε μια συνεντευξη του ο Μεγαλος αειμνηστος Σταυρος Κουγιουμτζης  εχει το τοποθετηθει  περι εντεχνου και ατεχνου και εχει πει οτι ο Ορος ''εντεχο '' ειναι μεγαλη απατη , Υπαρχει καλο και κακο τραγουδι .  Επειδη ειμαι στιχουργος και εχω κανει σεμιναρια και με δηθεν ''εντεχνους''  πολλοι απο αυτους που κουβαλουν την ταμπελα ''εντεχνος'' διαφωνουν με αυτη  . Ενας απο αυτους ειναι ο Νταλαρας που εχει δηλωσει οτι δεν υπαρχει εντεχνο τραγουδι , υπαρχει ποιοτικο τραγουδι ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ , ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑ'Ι'ΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΠ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΟΚ . 

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 10:04 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 10:05 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 10:06 ]

Ο Κοσμος εχει μπερδευτει πανω στο θεμα αυτο. Τα βαζει ολα σε ενα τσουβαλι . Ο Ορος εντεχνος ειναι εντελως ακυρος ακομα και απο αυτους που αποκαλουνται εντεχνοι . Γραφουν καποιοι οτι το εντεχνο το ξεχωριζεις απο τους στιχους που δεν μιλουν για ερωτες κλπ Να ξεκινησω ανατρεποντας αυτη την χαζη αποψη. Ψαξτε σε παλια ρεμπετικα του παπαιωαννου και του βαμβακαρη , τραγουδια του τσιτσανη που τραγουδιουνται μεχρι σημερα , τα περισσοτερα για ερωτες ειναι γραμμενα . Αν υποθεσουμε οτι η Αλεξιου ειναι εντεχνη ( λα'ι'κη τραγουδιστρια ηταν παντα , το μεγαλυτερο μερος της καρριερας της το θητευσε σε μεγαλες πιστες της παραλιας και μη ) να θυμηθουμε οτι τραγουδησε στιχο '' να μου το πεις , το σ'αγαπω και παλι , να μου το πεις , η αγαπη ειναι ζαλη '' , '' ελα κυμα παρε με και με στην αγκαλια του παλι βγαλε με , του Γ.Θεοφανους '' και πολλα αλλα τετοια . Εσεις αυτους τους στιχους τους βρισκετε βαθυστοχαστους ? Εντεχνους ? Σε χιλιαδες αλλα τραγουδια εχουμε ακουσει παρομοια λογια . Ειναι βαθυστοχαστος και ποιοτικος ο στιχος που λεει για τον σκυλο σου τον τουρκο , του μαχαιριτσα ? Ελεος . Ειναι φοβερα ποιοτικος και εντεχνος ο στιχος που λεει'' και τι ζηταω και τι ζηταω μια ευκαιρια στον παραδεισο να παω '' ? σιγα τα σπουδαια λογια . Ειναι ποιοτικος και εντεχνα βαθυστοχαστος ο στιχος της ζουγανελη που λεει : '' μπασταρδε πονανε οι λεξεις , εγω πεθαινω κι εσυ θελεις να παιξεις ? Χαρηκα πολυ οταν ειδα την Ζουγανελη να τραγουδα ντουετο με την Παολα οπου η Ζουγανελη και πολλοι δηθεν εντεχνοι εχουν χαρακτηρισει φωναρα .'' Επειτα πολλοι ψευτοκουλτουριαρηδες φαν του ψευτοεντεχνου βαζουν ταμπελες στους τραγουδιστες χωρις να γνωριζουν καλα το ρεπερτοριο του καθενα , πεφτουν στην παγιδα του ραδιοφωνου που συνηθως διαφημιζουν τα σουξεδακια ενος cd αλλα δεν παιζουν αλλα πολυ ομορφα και αξιολογα τραγουδια που μπορει να εχει ο καλλιτεχνης στο cd του . Θα μπορουσα σε καθε εναν θιασωτη του εντεχνου να φερνω ενα τραγουδι μη εντεχνο διπλα σε ενα αλλο που θεωρειται εντεχνο και να κανουμε αναλυση , να συγκρινουμε ,να δουμε σε ποια σημεια υπερτερει το ενα του αλλου σε στιχο και μουσικη , να ειστε σιγουροι οτι επειδη πολλοι εχουν αγνοια πολλων αξιολογων τραγουδιων πλυν του εντεχνου θα μπλοκαρουν . Υπαρχουν στιχοι καταπληκτικοι και σε τραγουδια της γαρμπη και του οικονομοπουλου και της βισση , απλως πολλοι δεν τα ξερουν γιατι δεν εχουν διαφημιστει ,οπως υπαρχουν αηδιες και απλουστευμενοι στιχοι σε δηθεν εντεχνους . Ας με προκαλεσει καποιος να του φερω στιχο σε αντιπαραβολη . Επισης επειδη ειμαι στιχουργος να σας πω το εξης οτι οι δημιουργοι ειναι απελευθερωμενοι απο αυτο το διαχωρισμο και γραφουν τα παντα . ο Κωστα τριπολιτης εχει γραψει απο τη ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ της μπεσσυ αργυρακη μεχρι το ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ . Ο Λευτερης Παπαδοπουλος εχει γραψει απο την ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ και το ΑΓΑΛΜΑ μεχρι το ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ . Αν παμε σε φωνες οι δηθεν εντεχνοι πρεπει να βρουν καποιοα φωνη να βαλουν διπλα στην ΤΕΡΑΣΤΙΑ φωναρα της Τζενης Βανου της Μαρινελλας του Παριου και του Μητροπανου . Αν παει να τραγουδησει ο Πασχαλιδης διπλα στον ΠΑΡΙΟ καταρχας θα του ζητησει αυτογραφο και επειτα πηγαινοντας να φτασει τα γυρισματα και τις κλιμακες του παριου η του Μητροπανου , θα πνιγει. Οσον αφορα το στιχο οι εντεχνοι προσπαθουν να γραψουν επιτειδευμενα , ψευτικα πραγματα με πολυπλοκη γλωσσα για να εντυπωσιασουν με αποτελεσμα να μην ειναι αμεσοι στον κοσμο , γι αυτο και δεν πουλανε πολυ γι αυτο και εχουν αυτο το κομπλεξ προς τους μη εντεχνους και τους υποτιμουν , Δεν μπορεις κυριε κοτσιρα να υποτιμησεις τον Διονυσιου ουτε τον καζαντζιδη που εχει απογειωσει τραγουδια του θεοδωρακη και του χατζιδακι , εξ αλλου τραγουδια του μη εντεχνου καζαντζιδη τραγουδανε ολοι οι δηθεν εντεχνοι μετα απο τα δικα τους κοιμησμενα και βαρετα . Ο Απλος , οχι ο απλο'ι'κος , ο απλος στιχος ειναι ο δυσκολος για να γραφτει , για μεταξωτα φεγγαρια και τριανταφυλλα που ανθιζουν στον αφρο της θαλλασσας και αλλα τετοια κουλτουριαρικα αν βαλεις ενα κοριτσακι 6 χρονων θα τα γραψει με τον τροπο του , γραψε στιχο που λεει '' ΠΕΤΑΞΑ ΤΑ ΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΟΡΕΣΑ ΟΤΙ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΜΕΣ'ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΒΡΟΧΗ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑ ΔΕΚΑ ΒΓΗΚΑ , ΤΗΣ ΛΕΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΣ , ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ... '' ...γραψε τετοιο στιχο , ποιος μπορει να τον σκεφτει να τον γραψει με τοση αμεσοτητα ? ελαχιστοι . Ποιο δηθεν εντεχνο τραγουδι με κουλτουριαρικο δυσνοητο στιχο μπορει να σταθει διπλα στη ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ με τα απλα και κατανοητα που αγγιζουν την ψυχη ? αλλα και να αντεξει στο χρονο ?Επισης ο κοσμος μαγευεται και απο τη φωνη του καλλιτεχνη . Τι να κανουμε ο περισσοτερος κοσμος κι εγω μεσα σε αυτους πιστευει οτι ο Ρεμος και ο Πλουταρχος εχουν απειρως καλυτερη φωνη απο τον κλαψα Ιωαννιδη τον Θηβαιο τον Μαχαιριτσα και ολους αυτους που βγαζουν τραγουδι καθε 5 χρονια . Ανεφερα Πλουταρχο και Ρεμο που εχουν συνεργαστει με κορυφαιους δημιουργους οπως Πλεσσας , Σπανος , Χατζης κλπ και εχουν τραγουδησει ( ρεμος )μαζι με νταλαρα μαρινελλα πρωτοψαλτη κλπ Τι να κανουμε Ο ρεμος και ο πλουταρχος οπως και η νατασα θεοδωριδου εχουν φωνες με τεραστιες δυνατοτητες και το εχουν παραδεχτει οι μεγαλυτεροι δημιουργοι ,σε αντιθεση με πολλους δηθεν εντεχνους που ειναι για να κλαψουριζουν με μια κιθαρα ψυθιριστα μονο , δεν μπορουν παρα πανω . Ο Μικης Θεοδωρακης εχει εκφραστει με γαλο θαυμασμο για την σπουδαια φωνη του Πλουταρχου γι αυτο και του επετρεψε να ερμνευσει το ''ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ '' και το συμπεριελαβε στο Αλμπουμ για τους Ολυμπιακους Αγωνες τοτε .Ειναι πολυ μεγαλη κουβεντα λοιπον αυτη . Υπαρχουν πολλες διαβαθμισεις αναμεσα στα τραγουδια και τους τραγουδιστες , δεν Υπαρχει το '' Εντεχνοι '' και ... ολοι οι Αλλοι .... Αλλο πραγμα  το φθηνοποπακι , αλλο πραγματα το αυθεντικο παραδοσιακο λα'ι'κο τραγουδι , αλλο πραγματα το ελαφρολα'ι'κο τραγουδι , αλλο πραγμα το πιο συγχρονο καλο λα'ι'κο τραγουδι αλλο πραγμα το χιπ χοπ , αλλο πραγμα το Swing , αλλο πραγματα το ελληνικο ροκ και αλλο πραγμα το παραδοσιακο ή νησιωτικο τραγουδι . Πολυ ωραια τραγουδια με ωραιους στιχους και ωραια μουσικη θα βρεις σε ολα τα ειδη . ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΖΕ'Ι'ΜΠΕΚΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΕΝΑ ΖΕ'Ι'ΜΠΕΚΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ , ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΕΝΑ ΖΕ'Ι'ΜΠΕΚΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΥ , ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΕΝΑ ΖΕ'Ι'ΜΠΕΚΙΚΟ ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΑΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ , ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΙ ΕΝΑ ΖΕ'ΙΜΠΕΚΙΚΟ  ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ . Μερικοι βγαλτε την τσιχλα απο τον εγκεφαλο και ξεκολληστε τις ταμπελες απο τους καλλιτεχνες γιατι εκτειθεστε , αυτον που εσεις υποτιμητε ενας ''εντεχνος'' καλλιτεχνης μπορει να τον εκτιμαει πολυ , μη γινεστε μερικοι ''εντεχνοι '' βασιλικοτεροι του βασιλεως . π.χ ο Βασιλης παπακωνσταντινου εχει μιλησει με πολυ καλα λογια για τον Βερτη και τον εκτιμα σαν καλλιτεχνη . Ανοιξτε τους μουσικους σας οριζοντες και μη βαζετε συρματοπλεγματα στη μουσικη , η μουσικη ειναι μια . Αυτο ειναι το επισημο Αλμπουμ των Ολυμπιακων Αγωνων της Αθηνας με μεγαλα τραγουδια , δειτε ποιοι καλλιτεχνες συνυπαρχουν : https://www.youtube.com/watchv=viVBCXpMB1w&list=PLTRKMU5k2_RsZ5NIFfuX5YxEF4RMkmFke

το επίσημο CD των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004 που δεν είναι τίποτε άλλο από 18 νέες εκτελέσεις πασίγνωστων τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη ερμηνευμένες από μεγάλα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας (Για την ακρίβεια πρόκειται για 13 νεες ηχογραφήσεις και 5 επανεκδόσεις ηχογραφήσεων από παλιότερα cd). Αναλυτικά τα τραγούδια που υπάρχουν στο cd είναι τα παρακάτω: 

1. Το τρένο φεύγει στις Οκτώ - ΠΥΞ ΛΑΞ (νέα ηχογράφηση) 
2. Αγάπη μου (Φαίδρα) - ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ (νέα ηχογράφηση) 
3. Όμορφη Πόλη - ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ & METROPOLE ORCHESTRA (η γνωστή live εκτέλεση στο Ηρώδειο το 1995) 
4. Ποιος τη ζωή μου - ΧΑΡΗΣ & ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ (ηχογράφηση του 2000) 
5. Κάποτε θα 'ρθουν - ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ (νέα ηχογράφηση) 
6. Δρόμοι Παλιοί - ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ (νέα ηχογράφηση) [Πιάνο: Στέφανος Κορκολής] 
7. Αν θυμηθείς Τ' Όνειρό Μου - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (νέα ηχογράφηση) 
8. Οι Χαρταετοί - Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης" (νέα ηχογράφηση) 
9. Νύχτα Μαγικιά - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ (η live εκτέλεση στο Λυκαβηττό το 2001) 
10. Στρώσε το στρώμα σου για δυο - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (νέα ηχογράφηση) [ενορχήστρωση: Γιάννης Σπάθας] 
11. Το τραγούδι της ξενιτειάς - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ (νέα ηχογράφηση) 
12. Χάθηκα - ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (νέα ηχογράφηση) 
13. Χρυσοπράσινο Φύλλο - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ (νέα ηχογράφηση) 
14. Δραπετσώνα - ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ (νέα ηχογράφηση) 
15. Παράπονο - ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ (νέα ηχογράφηση) 
16. Ήσουνα παράπονο - ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ (ηχογράφηση του 1998) 
17. Στο περιγιάλι το κρυφό (¶ρνηση) - ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ (νέα ηχογράφηση) 
18. Ένα το χελιδόνι - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (Live εκτέλεση στο Ηρώδειο το 2001) 

                                                                    [ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 11:46 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 11:48 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 11:51 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 11:51 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 11:54 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 12:05 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 12:06 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την stixourgosphil, 25-05-2016 12:25 ]

Πολλά από τα τραγούδια ‘’Της Παλιάς Αθήνας’’ τα ‘’Κρασάδικα’’ , των οποίων είμαι λάτρης , δεν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ‘’έντεχνα’’? και καλλιτέχνες όπως πχ Φίλανδρος + Κορώνης έντεχνοι ?

Ο όρος έντεχνο, όπως είχα γράψει παραπάνω αφορά το λαϊκό τραγούδι. Είναι έντεχνο λαϊκό τραγούδι και επί της ουσίας σήμαινε σύνθεση λόγιων συνθετών, ωδειακών, πάνω σε φόρμες λαϊκού και παραδοσιακού. Σαφώς και είναι ξεχωριστό είδος, σαφώς και άτομα σαν τον Πασχαλίδη δεν είναι έντεχνοι συνθέτες.

Υ.Γ. Μην βάζετε τον Μητροπάνο στις μεγάλες φωνές και μην μιλάτε για κλίμακες στον Μητροπάνο. Αντριλίκι αυθεντικό, είχε, ρεπερτόριο είχε, μουσική κρίση και επιλογές είχε, κομματική στήριξη είχε, μεγάλη φωνή και ειδικά εκτάσεις δεν είχε.

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 25-05-2016 22:11 ]