gate
14.01.2004, 01:30
Ας πούμε ότι έχετε την ευκαιρία να δειπνήσετε ένα βραδύ με κάποιον ...ούτε φιλό, ούτε γνωστό...αλλά άγνωστό σας μεν προσωπικά, με όνομα όμως γνωστό...'Εναν ...διάσημο, πολίτικό, καλλιτέχνη, επιστήμονα κ.ο.κ.
Ποιον ή ποιαν θα επιλέγατε και ΓΙΑΤΙ;
"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 14-01-2004 01:36 ]
Παίζουν κι αυτοί που έχουν φύγει Νεκταρία;
gate
14.01.2004, 10:13
Όλοι παίζουν Γιάννη...
(Κατ' εμέ...αυτοί κυρίως...
)
ego tha dialega tin gate gia deipno....
(kai pliroi tis proypotheseis giati syntoma tha einai kai diasimi....)
gate
14.01.2004, 15:35
Τι επώνυμους και καλιτέχνες μου λέτε…
Με τον πατέρα Παϊσιο ήθελα να βρεθώ, που όχι μόνο δεν πρόλαβα να τον δω, αλλά ούτε στα μέρη του ακόμα δεν αξιώθηκα να πάω, με δυο εφτάζυμα παξιμάδια, μια χούφτα ελιές για προσφάι και δυο γουλιές απ’ τ’ άγιο του κρασί. Όχι, μη με περάσετε για στείρο θρησκόληπτο, απλά, εκεί στην Αθώνεια Σκήτη του, πέρα απ’ τ΄ άλλα, ήθελα να τον κοιτάξω κατάματα και να διαπιστώσω «ιδίοις όμασι», πόση γήινη γαλήνη χωράει σε μια ματιά.
gate
14.01.2004, 23:51
Quote:
|
14-01-2004 στις 19:52, Ανώνυμος :
Τι επώνυμους και καλιτέχνες μου λέτε…
Με τον πατέρα Παϊσιο ήθελα να βρεθώ, που όχι μόνο δεν πρόλαβα να τον δω, αλλά ούτε στα μέρη του ακόμα δεν αξιώθηκα να πάω, με δυο εφτάζυμα παξιμάδια, μια χούφτα ελιές για προσφάι και δυο γουλιές απ’ τ’ άγιο του κρασί. Όχι, μη με περάσετε για στείρο θρησκόληπτο, απλά, εκεί στην Αθώνεια Σκήτη του, πέρα απ’ τ΄ άλλα, ήθελα να τον κοιτάξω κατάματα και να διαπιστώσω «ιδίοις όμασι», πόση γήινη γαλήνη χωράει σε μια ματιά.
|
|
Αυτήν την ιδέα θα τη ζήλευαν και άλλοι....
Νεκταρία πάρα πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου!
Νομίζω πως παίρνει τελείως διαφορετική μορφή αν συμπεριλάβουμε αυτούς που δεν ζούνε...
Για αυτό θα απαντήσω ξεχωριστά για την κάθε περίπτωση.
Καταρχήν είναι εκατοντάδες αυτοί που θα ήθελα να έχω γνωρίσει.
Από αυτούς που είναι ιστορικά πρόσωπα θα ήθελα πιο πολύ όμως να κουβεντιάσω από κοντά (με δείπνο ή χωρίς) με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Φρειδερίκο Νίτσε. Έχω τόσα ερωτήματα που θα ήθελα να τους κάνω που σκέφτομαι καμιά φορά πόσο ωραία θα ήταν να είχε ανακαλυφθεί μια χρονομηχανή :) .
Από ανθρώπους που ζούνε σήμερα θα ήθελα να έχω ένα δείπνο με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιώργο Νταλάρα γιατί πιστεύω ότι είναι άνθρωποι αληθινοί και πιστοί στις αξίες τους και θα θελα πραγματικά να κάνω μια κουβέντα μαζί τους.
gate
15.01.2004, 00:26
Quote:
|
15-01-2004 στις 00:08, Ανώνυμος :
Έχω τόσα ερωτήματα που θα ήθελα να τους κάνω που σκέφτομαι καμιά φορά πόσο ωραία θα ήταν να είχε ανακαλυφθεί μια χρονομηχανή :) .
|
|
Αυτό θα ήταν ιδανικό Παύλο πράγματικα...!
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την επιλογή σας στο πρόσωπο του μακαριστού Γέροντα Παϊσίου, με τον οποίο είχα την τύχη όχι βέβαια να δειπνήσω, αλλά να τον γνωρίσω από κοντά και να συνομιλήσω μαζί του. Τι να πει κανείς, δεν περιγράφεται με λόγια η εμπειρία ενός ανθρώπου που ξεπερνά τις δικές μας αντοχές, σωματικές και ψυχικές και αγγίζει όρια δυσθεώρητα για σαρκικούς οφθαλμούς.
Για να μην εκτρέψω όμως τη συζήτηση αλλού κι επειδή όπως είπε ο Παύλος «εκατοντάδες είναι αυτοί που θα ήθελα να είχα γνωρίσει», θα μείνω στο σχετικό χώρο της μουσικής.
Θα ήθελα να βρεθώ ταυτοχρόνως με το Χιώτη και το Gershwin. Θαυμάζω και τους δύο, διότι όχι μόνο συνέβαλαν πρωτοποριακά στην εξέλιξη της λαϊκής μουσικής της πατρίδας τους, αλλά πέτυχαν να την κάνουν και ευρύτερα αποδεκτή, βγάζοντάς την από το περιθώριο και κάνοντάς την δημοφιλή ακόμη και στα «σαλόνια». Παρόλα αυτά, ήταν επίσης και πολύ ταπεινοί άνθρωποι, όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες άλλωστε. Για του λόγου το αληθές, θα σας διηγηθώ εν συντομία ένα περιστατικό. Κάποτε ο Gershwin ζήτησε από το Ravel να μαθητεύσει κοντά του και να διδαχθεί απ’ αυτόν. Ο Ravel έκπληκτος, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και σεμνότητα του απήντησε: «Είσαι ένας Gershwin πρώτης τάξης, γιατί θέλεις να γίνεις ένας Ravel δεύτερης τάξης;»
Εκτός αυτού, ο Χιώτης ήταν εξαιρετικός πλακατζής κι ο Gerswin αγαπούσε τα καλά πούρα, οπότε η παρέα μας θα ήταν αρκετά εύθυμη και …αρωματική. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν πάνω στο κέφι τους τζαμάραν κιόλας…
Υ.Γ. Επειδή το δείπνο παραπέμπει σε μια κατάσταση κάπως επίσημη κι εμένα προσωπικά δεν με εκφράζουν ιδιαίτερα κάτι τέτοια, αντ' αυτού θα προτιμούσα να τσιμπολογήσουμε σ’ ένα παραδοσιακό τσιπουράδικο, έτσι για να είμαστε πιο αυθόρμητοι και χαλαροί.
Θα ήθελα δείπνο με τον Αδόλφο Χίτλερ [όχι, δεν τον θαυμάζω, απλά να ακούσω την (παράλογη) λογική του], τον Rudolf Schenker, το Νίκο Γκάλη, το Γιώργο Νταλάρα, τους Κατσιμίχα, τον Jon Bon Jovi, τον πραγματικό Mr Bean, τον Σάββα Ξηρό... Πολύ φαγητό ε;
Κάποιες γυναίκες θα τις ήθελα για κανένα ποτάκι...
gate
15.01.2004, 11:31
Quote:
|
15-01-2004 στις 10:05, Ανώνυμος :
Θα ήθελα δείπνο με ............. το Γιώργο Νταλάρα, ............. |
|
Καλά, για τον Γιώργο Νταλάρα καλύτερα να κλείσουμε τραπέζι, γιατί αν μαζευτείτε όλοι οι νταλαρικοί για δείπνο για δύο...έναν έναν αποκλείεται να προλάβει να σας εξυπηρετήσει....
"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 15-01-2004 11:32 ]
Quote:
|
Υ.Γ. Γιατί στα quotes μπαίνει το "ανώνυμος" στην αρχή;
|
|
Θεωρείς τον εαυτό σου επώνυμο δηλαδή; Αν είναι να βγω μαζί σου για φαγητό
Το θέμα είναι πάρα πολλοί αυτοί που θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά!!!
Αλήθεια πόσα δείπνα μπορούμε να κανονίσουμε?
Άμα είναι να έχω μόνο μια ευκαιρία... Θα διάλεγα τον Ν. Ξυλούρη, δυστυχώς μακριά μας πια... Γιατί είναι ο πρώτος άνθρωπος που διέδωσε την κρητική μουσική όχι μόνο στην Χώρα μας, αλλά και στο εξωτερικό.
Στην περίπτωση όμως πολλών δείπνων.... Μου βάζεις δύσκολα και η ζωή μου ολόκληρη δεν φτάνει γιατί πολλοί είναι οι άνθρωποι που θα ήθελα να γνωρίσω.
1) Πλάτωνας
2) Σοφοκλής
3) Χατζηδάκις
4)
Διόνυσος ο Αρεοπαγίτη (ο πρώτος επίσκοπος και πολιούχος Αθηνών)
5) Ιωάννης ο Δαμασκηνός
και πάρα πολλούς άλλους... Ενδεικτικά είπα πέντε ονόματα...
