Όπως είπα και πιο πριν, ήμουν παρούσα στη 2η συναυλία, στις 30 του μηνός!
Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής, "Αλεξάνδρα Τριάντη". Τη βραδιά προλόγισε ο Γιώργος Τσαρμπόπουλος, επικεφαλής του Γραφείου στην Ελλάδα, της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Η βραδιά ξεκίνησε με την ανακοίνωση του χαμού του Νίκου Κούρκουλου και ενός λεπτού σιγή. Στη συνέχεια προβλήθηκε ένα βίντεο σχετικό με το έργο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, και κατόπιν άρχισαν να βγαίνουν στη σκηνή οι μουσικοί, ο Κωστής Κωνσταντάρας (Διεύθυνση Χορωδίας), ο
Γιώργος Νταλάρας, η Martha Moreleon, και η Χορωδία της ΔΕΗ.
Στο πρώτο μέρος ακούστηκαν τα δυο μεγάλα έργα του
Ariel Ramirez, "Misa Criolla" και "Navidad Nuestra".
Γιώργος Νταλάρας-Martha Moreleon-Χορωδία της ΔΕΗ
Misa Criolla
Kyrie
Gloria
Credo
Sanctus
Agnus Dei
Navidad Nuestra (Ποίηση: Felix Luna)
La Peregrinacion
Los Partores
Los Reyes Magos
Όλα τα τραγούδια, με τις ωραίες ενορχηστρώσεις του Κώστα Γανωσέλλη, ερμηνεύτηκαν άψογα! Η Χορωδία της ΔΕΗ, η οποία ήταν πολύ καλή, όπως ήταν άλλωστε και στο Άξιον Εστί που ακούστηκε στην ίδια αίθουσα στις 10 & 11 Νοεμβρίου του 2005! (εγώ ήμουν μόνο τη 2η μέρα) Η Martha Moreleon που τραγουδούσε τις Β' φωνές ήταν επίσης εκπληκτική! Άφησα για το τέλος τον Γιώργο Νταλάρα ο οποίος ερμήνευσε καταπληκτικά τα δύο έργα! Κάθε φορά καταφέρνει να μας ξαφνιάζει προσθέτοντας κάτι καινούριο στην ερμηνεία του! Επίσης, δεν ξέρω αν συμβαίνει στ' αλήθεια ή είναι η εντύπωσή μου, αλλά πιστεύω πως κάθε φορά τα ερμηνεύει και καλύτερα! Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω ως προς την ενορχήστρωση αυτή τη φορά, είναι ότι στο "La peregrination" θα προτιμούσα μια πιο δυναμική ενορχήστρωση, όπως αυτή του Ιανουαρίου του 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δε μου άρεσε η ενορχήστρωση ή ότι δεν ήταν καλή. Επίσης, θα ήθελα να είχε πει όλα τα τραγούδια της Navida Nuestra... (έλλειπαν τα τραγούδια: "La Anunciation"
"El Nacimiento" και "La Huida")
Σ' αυτό το πρώτο μέρος παιξαν οι μουσικοί:
Γιώργος Παπαχριστούδης:
Πιάνο, Τσέμπαλο (στο Agnus Dei)
Θανάσης Σοφράς: Μπάσο
Στέλιος Καρύδας: Κιθάρα Κλασσική, Ακουστική
Χρήστος Ζέρβας: Κιθάρα Ακουστική
Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος: Πνευστά
Alejandro Diaz: Kena, Charango, Siku
Pedro Fabian: Kena, Charango, Siku
Luis Carrera Zapata: Kena, Charango, Siku
Ανδρέας Παπάς:
Latin Percussion
Βλαδίμηρος Πετσάς:
Latin Percussion
Νίκος Καρατζάς:
Latin Percussion
Στο δεύτερο μέρος παρέμειναν οι πέντε πρώτοι μουσικοί και προστέθηκαν στην ορχήστρα οι:
Γιώργος Μάτσικας: Μπουζούκι
Ανδρέας Καραντίνης: Μπουζούκι
Ντάσο Κούρτη: Ακορντεόν
Γρηγόρης Συντρίδης: Τύμπανα
Το πρώτο τραγούδι που ακούστηκε ήταν το "Αστέρι του Βοριά" (Μάνου Χατζιδάκι-Νίκου Γκάτσου), με τη Χορωδία της ΔΕΗ, μια πολύ ωραία Χορωδιακή εκτέλεση!
Μετά, ο
Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε το τραγούδι "Με το λύχνο του άστρου", από το "Άξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη. …πού να βρώ την ψυχή μου…
Ακολούθησε μια μικρή διακοπή της ροής του προγράμματος, στην οποία ο Νταλάρας μάς είπε:
"Σας ευχαριστούμε που με την παρουσία σας εδώ γίνεστε κι εσείς χορηγοί των στόχων και των έργων του γραφείου της Αθήνας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες"
Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια! Γιατί πέρα από τη συναυλία, η οποία είναι μια εκδήλωση που μας ευχαριστεί, με την παρουσία μας σε αυτή συμβάλλουμε στο έργο του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες!
Μετά ακολούθησε το "Σαν τον μετανάστη" (Zulfi Livaneli-Λευτέρη Παπαδόπουλου),
και μετά ο άλλος "Μετανάστης", των Blanca Juan Valderama και Serrapi Manuel Sanchez.
"El Emigrante"… Το απογείωσε με την ερμηνεία του! Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού ένιωθα στα πόδια μου το δάπεδο της αίθουσας να τρέμει! Προφανώς δε γινόταν σεισμός, αλλά όλοι μαζί κρατούσαν το ρυθμό με το πόδι! Απ' ότι φαίνεται τα συναισθήματα όλων των ακροατών κατά τη διάρκεια του τραγουδιού ήταν ίδια! Ιδίως μετά την τρομερή κορώνα με την οποία τελείωσε το τραγούδι!!!
Ακολούθησαν δύο τραγούδια από τα "Έρημα χωριά¨" σε μουσική του Ντάσο Κούρτη.
Το ένα ήταν το ομότιτλο, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη. Τα έρημα χωριά τα έχω ακούσει από τον Γιώργο Νταλάρα 4 φορές (1 στον δίσκο και 3 σε συναυλίες). Δεν περίμενα κάτι καινούριο… κι όμως!! Έκανε ένα γύρισμα που δεν έχει ξανακάνει!
Το δεύτερο τραγούδι ήταν το "Βγαίνω μέσα απ' τη φωτιά" (Στίχοι: Αγαθή Δημητρούκα), στο οποίο τραγουδούσε και ο συνθέτης! Πρώτη φορά τον άκουσα να τραγουδάει, και η ερμηνεία του ήταν πολύ συγκινητική! Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν καθαρά για τη μετανάστευση:
"Ψάχνω για καινούρια πατρίδα
ψάχνω για καινούρια ελπίδα
κι είναι η χώρα ετούτη που ήρθα
ευλογημένη χώρα"
Η ερμηνεία του τραγουδιού από έναν άνθρωπο που υπήρξε ο ίδιος μετανάστης, δε θα μπορούσε παρά να είναι αυθεντικότατη και άκρως συγκινητική!!
Μετά, βγήκε στη σκηνή ο
Μιχάλης Τζουγανάκης, φέρνοντας μαζί του τον αέρα της Κρήτης! Εκτός από πολύ καλός τραγουδιστής με μια πολύ ξεχωριστή χροιά, παίζει το λαούτο με μοναδικό τρόπο! Όλη η παρουσία του στη σκηνή σε συναρπάζει!! Τον Τζουγανάκη τον είχα ακούσει λίγα χρόνια πριν στο
ραδιόφωνο, αλλά η πρώτη φορά που τον είδα, κατά κάποιον τρόπο ζωντανά, ήταν στις 18/2/2006 στην εκπομπή "Στην υγειά μας", όπου και έμεινα κατάπληκτη! Πόσο μάλλον όταν τον είδα πραγματικά ζωντανά, στις 6/6/2006 στο Θέατρο Βράχων (Συναυλία Νταλάρα-Dulce Pontes) και τώρα στο Μέγαρο! Δε θα προσπαθήσω να πω τίποτα άλλο, γιατί ό,τι και να πω θα είναι λίγο!
Το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα ήταν το "Ήτανε μια φορά" (Σταύρου Ξαρχάκου-Κώστα Φέρρη) Ξεκίνησε με μια πολύ δυναμική εισαγωγή, και όταν άρχισε να τραγουδάει ακούστηκε και ένα δυνατό χειροκρότημα!
Μετά ο
Μιχάλης Τζουγανάκης είπε τρία παραδοσιακά τραγούδια από την Κρήτη:
Πάλι-πάλι
Η Γραμβούσα
Η θάλασσα
Το τελευταίο, αν δεν κάνω λάθος, είναι πεντοζάλι. Πραγματικά σου ερχόταν να σηκωθείς να χορέψεις!
Στη συνέχεια ο
Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε κάποια τραγούδια από το ρεπερτόριό του, σχετικά με την ξενητειά, τη φτώχεια, τη μετανάστευση…Ήταν τα εξής:
Στην αλάνα (Γιάννη Σπανού-Λευτέρη Παπαδόπουλου)
Αχ χελιδόνι μου (Μάνου Λοΐζου-Λευτέρη Παπαδόπουλου)
Μη με ρωτάς (Μάνου Λοΐζου-Λευτέρη Παπαδόπουλου)
Οι ελεύθεροι κι ωραίοι (Σταύρου Κουγιουμτζή-Μάνου Ελευθερίου)
Το σπίτι μου το πατρικό (Απόστολου Καλδάρα- Πυθαγόρα)
Η προσφυγιά (Απόστολου Καλδάρα-Πυθαγόρα)
Παραπονεμένα λόγια (Γιάννη Μαρκόπουλου-Μάνου Ελευθερίου)
Σχεδόν όλα αυτά τα τραγούδια τα έχουμε ακούσει πολλές φορές, αλλά αυτή τη φορά έδωσε όλο του τον εαυτό! Το "Μη με ρωτάς" δυστυχώς δεν υπάρχει δισκογραφημένο με τη φωνή του, αλλά το άκουσα στις Συναυλίες που ήταν αφιερωμένες στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, 1 & 2 Ιουνίου 2006, πάλι στην ίδια αίθουσα (υπήρξε και 3η συναυλία στις 3/6, στην οποία όμως δεν ήμουν παρούσα), καθώς επίσης και στο άλλο αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στις 8/11/2006 στον Ιανό. Πιστεύω πως αυτή τη φορά η ερμηνεία του ήταν ακόμα καλύτερη!
Άλλη μια δυνατή στιγμή ήταν το τραγούδι "Οι ελεύθεροι κι ωραίοι"! Η μεγάλη αγάπη όλων για τον Σταύρο Κουγιουμτζή είναι γεγονός! Στα ρεφρέν τραγουδούσε μια άλλη… χορωδία, και μάλιστα πολύ μεγάλη: η χορωδία του κοινού!
Το αποκορύφωμα ήταν το τραγούδι "Το σπίτι μου το πατρικό", το οποίο ο
Γιώργος Νταλάρας χαρακτήρισε ως "κρυφό" και ξεχασμένο τραγούδι. Όντως, έτσι είναι… Προσωπικά δεν τον έχω ξανακούσει να το τραγουδά εκτός από τη δισκογραφημένη εκτέλεση στη "Μικρά Ασία"! Ήταν λοιπόν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη!
Επίσης, ένα πολύ δυνατό χειροκρότημα ακούστηκε στο τέλος του τραγουδιού "Παραπονεμένα λόγια", μετά την εκπληκτική κορώνα του Γιώργου Νταλάρα!
Μετά βγήκε πάλι στη σκηνή ο
Μιχάλης Τζουγανάκης, για να τραγουδίσει μαζί με τον Νταλάρα το τραγούδι του φινάλε, "Μη μου θυμώνεις μάτια μου" (Σταύρου Κουγιουμτζή) Και πάλι στα ρεφρέν τραγουδούσε ο κόσμος! Μέχρι και αναπτήρες άναψαν!
"Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου…"
Το τραγούδι τελείωσε, οι καλλιτέχνες χαιρέτησαν και έφυγαν από τη σκηνή! Όμως το ασταμάτητο χειροκρότημα του κόσμου ήταν αυτό που έκανε τον Γιώργο Νταλάρα να ξαναβγεί στη σκηνή για ένα ακόμα τραγούδι!
Τότε ακούστηκαν και οι πρώτες… παραγγελιές! Κάποιος φίλος φώναξε από πάνω:
Το "Μέτοικο"!!
Και ο Νταλάρας του απήντησε: "Τον είπα χθες το Μέτοικο, και έλειπες! Και τον είπα για σένα!"
Και στη συνέχεια μας είπε: ...θα σας πω ένα τραγούδι απ' αυτά που ταιριάζουν πιο πολύ από άλλα τραγούδια…
Μια βραδιά χωρίς φεγγάρι έξω απ' την πόρτα του σπιτιού μου
συναντώ ένα τσιγγανάκι που έκλαιγε…
"Γιατί κλαις;"
"Γιατί δεν έχω πια τη μάνα μου…"
Αυτή η εισαγωγή φυσικά δεν ήταν άλλη από τη μετάφραση του τραγουδιού "Una moneda le di"!!! (Solano Ochaita Valerio)
Ό,τι και να πω για την ερμηνεία του στο τραγούδι αυτό δε θα είναι απλά λίγο, δε θα είναι τίποτα!!! Έδωσε όλο του τον εαυτό! Τα έδωσε όλα! Πραγματικά τα έδωσε όλα! Δε τον έχω ξανακούσει ποτέ να λέει έτσι αυτό το τραγούδι! Τόσο δυναμικά! Τόσο… τέλεια! Για ακόμα μια φορά το δάπεδο της αίθουσας άρχισε να δονείται!!! Πήρε φωτιά το Μέγαρο!!!!!! Έτσι, το πιο δυνατό χειροκρότημα ακούστηκε στο τέλος! Όλοι όταν βγήκαμε έξω, σχεδόν δε μπορούσαμε να μιλήσουμε! Γιατί είχαμε πάθει πραγματικά σόκ! Ήταν μια τέλεια βραδιά που θα μου μείνει αξέχαστη!
*Στη συναυλία παρευρέθηκαν από το χώρο της τέχνης, οι:
Μάνος Ελευθερίου,
Γιώργος Κιμούλης,
Γιώργος Χρονάς, Ευαγγελία Μαργαρώνη,
Μιχάλης Τερζής,
Μελίνα Ασλανίδου.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Dalarofili στις 01-02-2007 09:30 ]
