Γυμνά Καλώδια: Συνέντευξη

Με το Χρήστο Καλογράνη και τον Κώστα Ζορμπά, δύο από τα μέλη της μπάντας, συναντηθήκαμε ένα απόγευμα λίγο πριν την πρόβα που είχαν προγραμματίσει. Η κουβέντα μας ήταν απολαυστική, γέλια και πειράγματα μεταξύ τους, κάτι που περίμενα γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε. Aπαντούσαν με ευθύτητα στις ερωτήσεις χωρίς υπεκφυγές κάτι που με έκανε να τους συμπαθήσω ακόμα πιό πολύ! Στο τραπέζι cd τους που υπέγραψαν με αγάπη για μέλη του Music Heaven.


Γυμνά Καλώδια, παράξενο όνομα για μπάντα, πως προέκυψε;

Προέκυψε.... φυσικά... Θα σου πω πρώτα πως προέκυψε το όνομα και μετά πως το μεταφράζουμε εμείς σύμφωνα μ' αυτό που κάνουμε.

Το στούντιο που κάναμε πρόβες το 2000 και λίγο πριν το είχαμε φτιάξει εμείς, όλα τα μηχανήματα, ηχεία, τα πάντα. Καταλαβαίνεις λοιπόν τι γινόταν εκεί, ακαταστασία, σκόνη παντού και σκόρπια καλώδια, τα πατάγαμε...

Όταν λοιπόν θέλαμε να βρούμε όνομα για τη μπάντα γιατί μέχρι τότε είμασταν εγώ και ο Θανάσης που έπαιζε ντραμς είπαμε να έχει σχέση με καλώδια γιατί ανάμεσα στα καλώδια κάναμε πρόβες, είπα εγώ τα καλώδια, είπε ο Θανάσης τα γυμνά καλώδια και την ονομάσαμε έτσι. Αργότερα σχετικά με το τι ήθελαν να πουν τα τραγούδια νοηματικά ήρθε κι έδεσε, δηλαδή έτσι κι αλλιώς μιλούσαμε για προσωπικές αλήθειες και καμιά φορά έχω την αίσθηση ότι το δίναμε μ΄ένα τρόπο ίσως υπερβολικό που είχε την αίσθηση των γυμνών καλωδίων.

Πόσα χρόνια είσαστε στο χώρο;

Είμαστε οκτώ χρόνια, Ουσιαστικά δισκογραφικά από το 2005 αν και είχαμε πολλά demo. 

Πόσο εύκολο ήταν να επιβιώσετε;

Ήταν και είναι δύσκολο να επιβιώνουμε, ένας συνεχής αγώνας, μια διαρκής προσπάθεια που σίγουρα πολλές φορές σε φέρνει στην κόψη του ξυραφιού κι αναρωτιέσαι γιατί πραγματικά το κάνεις, ξεκίνησα να κάνω αυτό που θέλω, τελικά κάνω ακόμα αυτό που θέλω? Κάνεις διάφορες σκέψεις αλλά στην τελική αν το αγαπάς το κάνεις.

Με τον Κώστα πως δέσατε, ήταν μαζί από την αρχή;

Μόλις τέλειωσε το πρώτο cd και ετοιμάζαμε το δεύτερο ψάχναμε για ένα παιδί να παίζει κιθάρα. Ρώτησα τον καθηγητή μου στη μουσική και μου είπε ότι ξέρω ένα πολύ καλό παιδί. Μου δίνει το τηλέφωνο, Κώστας Ζορμπάς! Γνωριζόμαστε από παλιά που παίζαμε μαζί μπάσκετ και στην πορεία κάπου χαθήκαμε. (Ακολουθεί απίστευτη κωμική διαμάχη για το ποιός ήταν τότε αναπληρωματικός) Είχαμε τον ίδιο καθηγητή κιθάρας! Ήταν ευτυχής συγκυρία.

Με το Μάνο Ξυδούς και την Τάνια Κικίδη πως γνωριστήκατε;

Τους έχουμε μέσα στην καρδιά μας! Με το Μάνο μέσω του παραγωγού μας Παναγιώτη Νταβέλου (μέλος Lhiam) που ήταν και είναι φίλοι. Είχαμε πάει στον Πευκώνα που εμφανιζόταν ο Μάνος, του άρεσε πολύ το ύφος του τραγουδιού, του ταίριαζε, μιλήσαμε για τη συνεργασία κι έγινε. Η Τάνια ήταν μέλος στους Dicken's Zoo, επίσης φίλη του Πάνου, είχαν συνεργαστεί, είμασταν και μαζί φίλοι από παλιά και είχαμε παίξει μαζί και σε συναυλίες και έγινε η συνεργασία αυτή.

Και με το Lhiam - Παναγιώτη πως βρεθήκατε;

Βρεθήκαμε όταν ηχογραφούσαμε το δεύτερο cd, ήταν στο στούντιο κι έκανε τη μίξη και το mastering, είχε μεγάλη εμπειρία γιατί είχε συνεργαστεί με διάφορα συγκροτήματα κι έβαλε έτσι κάποια πράγματα σωστά στη θέση τους, είναι ο παραγωγός και ηχολήπτης μας. Συνεχίζουμε αρμονικά, ψάχνουμε πάντα ένα λόγο για να βρισκόμαστε και εκτός πρόβας, άσε που κι όταν έχουμε πρόβα πολλές φορές δε γίνεται γιατί γελάμε και κάνουμε χαβαλέ...

Ειδικά εσύ Χρήστο που δε γελάς καθόλου, η χαρά προσωποποιημένη είσαι!

Ναι ναι ναι, δε γελάω με τίποτα εγώ! Περνάμε τέλεια, είμαστε μια οικογένεια όλοι μαζί, έχω εγώ τον πόνο μου θα τηλ. στο Θανάση, στον Πάνο ή στον Κώστα να πάμε να πιούμε μια μπύρα να τα πούμε... Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, είμαστε μια παρέα, γράφουμε τραγούδια που μας αρέσουν, έχουμε ένα κοινό σκοπό.

Ποιά θα ήταν για σας η ιδανική συνεργασία;

Δεν υπάρχει ιδανική συνεργασία, στη σκέψη μας δεν είναι, εξαρτάται από το τι απαιτεί το κάθε τραγούδι, τι θέλεις εσύ να κάνεις, ή και τελικά ό,τι προκύψει.

Συναυλίες ή εμφανίσεις σε μαγαζιά; Την επαφή με το κοινό την αισθάνεσθε πάνω στη σκηνή ή μετά;

Συναυλίες και μάλιστα όσο πιο μακριά γίνεται, δε μας κουράζουν, μας δίνουν δύναμη, είναι άλλη η επαφή με τον κόσμο. Όλο αυτό που συμβαίνει το νιώθουμε μετά γιατί στη σκηνή δεν έχουμε πολλά περιθώρια, προσπαθείς να πεις τα τραγούδια, να έχεις μια καλή εμφάνιση αλλά βέβαια όταν βλέπεις ότι πορώνεται ο κόσμος και συμμετέχει ανεβαίνεις ψυχολογικά και πορώνεσαι κι εσύ. Μετά τα σκέφτεσαι όλα αυτά και λες περάσαμε καλά, δεν τραγουδάμε μόνο για μας, έρχονται και μας δείχνουν τόση αγάπη, μιλάμε με όλους και κάπου λες γι΄αυτό και μόνο αξίζει να το κάνεις κι ας έχει τόσες δυσκολίες.

Τι ακούσματα πιστεύετε ότι έχει το κοινό σας, πως είναι οι σχέσεις σας;

Δεν πιστεύουμε ότι το κοινό στην Ελλάδα ακούει μόνο ροκ ή κάτι άλλο, υπάρχει βέβαια ο κόσμος που πιό φανατικά ακούει αντεργκράουντ αλλά γενικά το κοινό θέλει ν΄ακούει τη μουσική που του αρέσει. Εμείς αντιμετωπίζουμε όλο τον κόσμο που έρχεται και μας ακούει προσφέροντάς τους κάτι καλό και ποιοτικό μουσικά, τους δίνουμε ίσως τη δυνατότητα μέσα από τους στίχους για κάποιες παραπάνω σκέψεις... 

Δηλαδή μια παρέα που θα έρθει νωρίς σε μια συναυλία σας μπορεί αργότερα το ίδιο βράδυ να πάει σ' ένα κλαμπ και να διασκεδάσει με Ελληνικά διάφορα; Έχει ετικέτα η μουσική;

Φυσικά και δεν έχει ετικέτα, είναι μουσική και το ένα είδος, μουσική και το άλλο, αν μας ακούγεται καλό στο αυτί, ό,τι μας αγγίζει και μας αρέσει. 

Εσείς ποιό είδος μουσικής ακούτε;

Ο κάθε ένας τα δικά του! Ακούμε τα τραγούδια τα δικά μας (γέλια) σχεδόν όλα τα είδη, Hard Rock, gothic, μπλουζ, Metal, Green Day, όλοι ακούμε διαφορετικά πράγματα αλλά στο ίδιο περίπου στυλ, έχουμε έτσι διαφορετικές επιρροές.

Μιλήστε μου για τη Νεράιδα της Απελπισίας, είναι κάτι ξεχωριστό...

Η Νεράιδα της Απελπισίας ήρθε πολύ πολύ γρήγορα, είχαμε τον πρώτο δίσκο, τα τραγούδια είχαν βέβαια γραφτεί αλλά νέοι ακόμα στο χώρο δεν είχαμε κάνει και τις πολλές συναυλίες, είμασταν αγχωμένοι κι έτσι με πολύ άγχος βγήκε. Ενώ είχαμε κατά τη γνώμη μας και πολλών άλλων πολύ καλά τραγούδια κάπου αδικήθηκε δισκογραφικά, ο τρόπος που μεταφράστηκε. 

Όσο αφορά το βίντεο κλιπ με το κορίτσι στο αναπηρικό καροτσάκι;

Ναι, περνάει πολλά μηνύματα, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πράγματα που νομίζει ότι δε μπορεί, παίρνει δύναμη. Το ανάπηρο κορίτσι εντάσσεται και ανήκει σε όλους μας και δεν πρέπει να αδικείται για την κατάσταση που βρίσκεται αλλά να κατορθώνει να κάνει σχεδόν όλα όσα θέλει και να μάθει να ζει με το πρόβλημά της. Ο κάθε ένας μας πρέπει να ζει με το πρόβλημα που έχει και να το αντιμετωπίζει. 

Το "Θέλω" που έγινε επιτυχία χαρακτηρίστηκε από κάποιους ότι είναι τραγούδι με μακάβριους στίχους. Επίσης είναι σκληρό και το videoclip. Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που πέρασε πολύ κοντά από το θάνατο, έχει κάποιο βίωμα ή έτσι απλά τον σκέφτεται;

Όλοι οι άνθρωποι σίγουρα έχουμε τέτοια βιώματα αλλά γράφοντας ένα τραγούδι και βγάζοντάς το προς τα έξω, δεν ανήκει σε κανένα, ούτε πλέον σε μας. Σίγουρα είναι παιδί σου, το αγαπάς αλλά το αφήνεις ελεύθερο, η τύχη είναι δική του. Δε θεωρώ ότι είναι μακάβριο θα σου έλεγα πως είναι ένα αισιόδοξο τραγούδι που θέλει να κεντρίσει τα "θέλω" μας αλλά είναι τόσα πολλά και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υφίστανται. Μένει η αίσθηση της αγάπης που πήρε ο καθένας μας, αυτό που απομένει.

Φοβάστε το θάνατο; Το μετά ίσως; Αυτή η λέξη εμπεριέχεται σε πολλά τραγούδια σας και τι νιώθετε όταν τον αναφέρεται συχνά στη σκηνή;

Χ. Δε θα έλεγα ότι τον φοβάμαι, τον βλέπω σαν κάτι φυσικό, όπως έρχεται η στιγμή που γεννιόμαστε, που πίνουμε τον καφέ μας, που κάνουμε μια συναυλία... Το μετά μου κινεί βέβαια την περιέργεια αλλά γενικά σαν σκέψη δε με χαλάει, δε μου δημιουργεί καμία ταραχή.

Κ. Τον φοβάμαι όπως ο περισσότερος κόσμος, όταν φτάσει αυτή η ώρα...

Στη σκηνή όταν τραγουδάμε μας βγάζει κάτι ο στίχος αλλά το χαιρόμαστε εκείνη τη στιγμή όπως και ο κόσμος από κάτω. Ξέρουμε ότι μιλάμε για κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν υφίσταται, είναι όπως η ζωή, ένας κύκλος. Όπως μιλάμε και τραγουδάμε για τη ζωή το ίδιο και για το θάνατο. Σαν τραγούδι το "Θέλω" έχει μια ένταση βέβαια. 

Η δωρεάν διάθεση των τραγουδιών σας ήταν κοινή απόφαση;

Ναι, φυσικά και ήταν κοινή απόφαση όπως και όλα όσα κάνουμε, συννενοούμαστε μια χαρά μεταξύ μας!

Και για ό,τι αφορά τα τραγούδια σας;

Φυσικά, φέρνει ο Χρήστος στίχους και μουσική απλά με μια κιθάρα, όλοι μαζί τα ακούμε, αλλάζουμε και κάτι, κάνουμε παρέα την ενορχήστρωση, ομαδική δουλειά. Επειδή τα κομμάτια έχουν ένα συγκεκριμένο ύφος δεν γίνεται βέβαια να βάζει ο καθένας μας τη δική του μουσική, δε θα ήταν ωραίο γιατί το αποτέλεσμα δε θα ήταν καλό, δε θα υπήρχε συνοχή. Βέβαια τον πρώτο λόγο τον έχει Θανάσης ο ντράμερ που κανονίζει πως θα πάει το τραγούδι.

Γιατί κινδυνεύετε αν αγανακτήσει να σας έρθει καμιά μπαγκέτα στο κεφάλι....

Α!!!!!! Έχω φάει μπαγκέτα στο κεφάλι όχι από αγανάκτηση αλλά από λάθος ντράμερ, να ξέρετε ότι η δουλειά μας είναι πολύ επικίνδυνη! Επίσης σε συναυλία μου ήρθε με δύναμη στο πρόσωπο η κιθάρα του Κώστα, έκανα εγώ κάτι δικά μου στη σκηνή και μάλλον τον πλησίασα περισσότερο και παααααααφ!!! (Δεν περιγράφεται το τι έγινε κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης...) Να σου πω, έχω φάει και πέτρα στο κεφάλι σε συναυλία από ένα παππού και με πήραν τα αίματα όταν ακούγοντας μη μου χτυπάτε την π....να την καμπάνα νόμιζε ότι έβριζα τα Θεία. Το ίδιο έγινε και σε άλλη συναυλία που μου ΄ρθε μια καρέκλα για τον ίδιο λόγο αλλά και στις δύο περιπτώσεις συνεχίσαμε σα να μη συνέβει τίποτα.

Παρεμπιπτόντως πιστεύετε στο Θεό;

Πιστεύουμε πολύ! Κι όσο για τους παππούδες να ΄ναι καλά, δεν κρατάμε κακία. 

Ο χώρος της μουσικής απογοητεύει εύκολα;

Εξαρτάται από το τι θέλεις να κάνεις, εμείς δεν ξεκινήσαμε με το σκεπτικό ότι κάναμε ένα δίσκο, θα μπούμε στα κόλπα, θα μας δείχνει το mad, θα μας καλέσουν και τα πρωινάδικα, όλα ωραία και καλά! Είμαστε διαφορετικής νοοτροπίας.

Πιστεύετε ότι θα ταίριαζε η εμφάνισή σας σε πρωινάδικα ή σε παρόμοιες εκπομπές όσο αφορά τη διαφήμισή σας;

Όχι, ακόμα κι αν μας καλούσαν δε θα πηγαίναμε, αρκεί να σκεφτείς ότι και στο internet έχουμε κάνει μια δυο συνεντεύξεις μόνο. Αποφεύγουμε πάντως γενικά την τηλεόραση και δεν πιστεύουμε ότι σαν μέσο θα μας φέρει πιό κοντά με τον κόσμο, μάλλον γειώνει κάποια πράγματα. Εμείς είμαστε τα Γυμνά Καλώδια, γράφουμε κάποια τραγούδια που τα ακούμε όλοι μαζί κι έτσι απευθυνόμαστε στον κόσμο, σ' άλλους αρέσουν και σ' άλλους όχι, λογικό είναι.Τι τον νοιάζουν τα προσωπικά τα δικά μας ή του Χατζηγιάννη κλπ. τι γοητεία μπορεί να έχει αυτό? Απλά έχουμε αγανακτήσει βλέποντας όλα αυτά που αναμασάνε συνέχεια, την πλύση εγκεφάλου που γίνεται και που αναγκαστικά πλέον ο κόσμος ακολουθεί κάποια πράγματα χωρίς ίσως να ξέρει αν πραγματικά του αρέσουν. Εμείς δε θέλουμε να μπούμε σ΄αυτό το παιχνίδι, αν αξίζουμε ή όχι θα φανεί και θα ακουστεί από στόμα σε στόμα κι όχι γιατί θα μας διαφημίσει το κάθε mega. Θέλουμε ν΄ακουστούμε γιατί και αν πραγματικά αξίζουμε κι όχι να μας σπρώξουν κάποιοι λόγω κάποιων συμφερόντων.

Το ραδιόφωνο είναι κάτι διαφορετικό και κατά τη γνώμη μου περισσότερο άμεσο, δεν πιστεύετε ότι είναι δύναμη;

Ασφαλώς, το ραδιόφωνο είναι δύναμη, βοήθησε και βοηθάει πολλούς ανθρώπους, δε μας έχει απογοητεύσει, είναι πιό ανθρώπινο σίγουρα, αν δεν ακούμε βέβαια το ίδιο τραγούδι δέκα φορές την ημέρα γιατί κι εκεί συμφέροντα παίζονται.

Που πιστεύετε ότι οφείλεται τελικά η κρίση που περνάει η δισκογραφία, στην πειρατεία;

Κρίση περνάει γενικά και η μουσική, φταίνε και οι καλλιτέχνες, δε βγαίνει πλέον ότι έβγαινε παλιά, οι δισκογραφικές κλείνουν εδώ και χρόνια και στο ραδιόφωνο πολλές φορές δεν ξέρουν τι να παίξουν... Η πειρατεία πάντα υπήρχε, παλιά γράφαμε κασέτες από τους δίσκους, τώρα στο διαδύκτιο τα κατεβάζουν δωρεάν, το καλύτερο κάνουν πολλοί ξένοι καλλιτέχνες που τα χαρίζουν στον κόσμο σε mp3 και ξεμπερδεύουν μ' αυτό το θέμα. Η εταιρεία υπάρχει τυπικά για τα μάτια του κόσμου.

Αλλά τα παίρνουν από τις συναυλίες...

Ναι, εδώ όμως για να κάνεις μια συναυλία μπλέκεται η εταιρία σου, σε βγάζει στην τηλεόραση, πεινάει αυτή, πεινάει ο καλλιτέχνης, τα λένε στην τηλεόραση, στην τελική κάνουμε και καμιά συναυλία κι έτσι πάει... 

Εμείς όταν βάλαμε το πρώτο cd είχαμε μεγάλη δυσκολία, είμασταν σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική που όμως δεν υπήρχε promo από πουθενά, ούτε καν μας έβαλε σε δισκοπωλεία, αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε σε άλλη μόνο για κάνει τη διανομή. Βγήκαμε λοιπόν στη γύρα όπως οι περισσότεροι κι ακούγαμε από παντού το ίδιο πράγμα, πως θα είναι ο δίσκος, σαν τι θα μοιάζει, να είναι και λίγο έτσι και λίγο αλλιώς κι αν είναι πάρτε μας τηλέφωνο, είπαμε τελικά καλύτερα να κάνουμε τη δουλειά μας όπως εμείς ξέρουμε που την πονάμε κιόλας...

Είναι μαγκιά αυτό, δεν το κάνουν εύκολα καλλιτέχνες, προτιμούν πολλές φορές τα εύκολα σουξεδάκια και στην τελική ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Καταλήξαμε να ξέρουμε τι περιμένουμε στον επόμενο δίσκο και χάνεται κάθε προσδοκία για κάτι καινούργιο.

Μαγκιά δεν ξέρω αν είναι αλλά σίγουρα είναι μονόδρομος, στην εποχή μας αν θέλεις να βγάλεις cd βγάλτο μόνος σου. Ναι, αποφασίζουν τα εύκολα και τα σουξεδάκια, πολλοί έφαγαν και πόρτα, δεν έπιασαν, δεν το πετυχαίνουν και όλοι.Δεν υπάρχει μαγεία, ενδιαφέρον, όλα μετά κάπου χάνονται, μαζί πολλές φορές και ο καλλιτέχνης αφού επαναλαμβάνεται.

Θεωρείτε σωστό ο καλλιτέχνης να βγάζει δίσκο κάθε χρόνο;

Όχι βέβαια! Αυτό γίνεται γιατί τον πιέζει η δισκογραφική για να έχει προιόν να πουλάει. Ο κάθε καλλιτέχνης θα βγάλει νέο δίσκο μόνο όταν είναι έτοιμος και με την προυπόθεση να μην υπάρχει άγχος όσο αφορά τα χρονικά περιθώρια αλλιώς πέφτει αναγκαστικά σε λάθη. Η έμπνευση δεν έρχεται κατά παραγγελία, εκτός κι αν κάνουμε αυτά που κοροιδεύουμε. 

Ακούγοντας το "Θέλω" μια μέρα στο MusicHeaven είπε ο παραγωγός ότι του θυμίζεται Διάφανα Κρίνα αλλά στο πιό δυναμικό. Εσείς τι πιστεύετε;

Όταν ακούει ο κόσμος ένα νέο τραγουδιστή ή μια μπάντα όπως εμάς στη συγκεκριμένη περίπτωση προσπαθεί να καταλάβει τι του θυμίζει, λογικό είναι. Μπορεί να μοιάζει με κάποιους, μπορεί και όχι. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι μοιάζουμε, ίσως γιατί δεν θελήσαμε να μιμηθούμε κάποιους. Είμαστε απλά τα Γυμνά Καλώδια και προσπαθούμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αν είναι καλό ή όχι, αυτό είναι στην κρίση του κόσμου.

Τα όνειρά σας;

Να είμαστε καλά, να γράφουμε τραγούδια, να κάνουμε πολλές συναυλίες και να δίνουμε στον κόσμο την αγάπη μας.

Οι σχέση σας με το διαδικτυο πως είναι; Απαντάτε οι ίδιοι στα μηνύματα που σας στέλνουν;

Πάρα πολύ καλή, φυσικά και απαντάμε εμείς όσο μπορούμε πιο σύντομα. Και να σου πω επισκεπτόμαστε συνέχεια το MusicHeaven, θεωρούμε ότι είναι ένα πολύ δυνατό site ακούμε κάποιες φορές και μουσική, ευχαριστούμε όλα τα παιδιά για την υποστήριξή τους!

Μέλη πότε θα γίνετε;

Αύριο το πρωί!! (γέλια)

Ωραία! Περιμένουμε να σας δούμε! Έχω κάποιες ερωτήσεις μελών. Σε κάποιες έχετε ήδη απαντήσει.

Α! Πολύ ωραία, ευχαριστούμε και με χαρά να απαντήσουμε!

Ο Soul Rock: 1) Ποιές είναι οι επιρροές σας (Ελληνικές - ξένες)

2) Θα περιοριστείτε μόνο σε Ελληνόφωνο ροκ ή θα κάνετε και Αγγλόφωνο στο μέλλον;

3) Βλέπετε μέλλον στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο ύφος ή θα ψαχτείτε μουσικά;

Όσο αφορά τις επιρροές μας είναι μεμονωμένες σε κάθε άτομο. Εγώ (Χρήστος) Hard Rock, Epic Metal, Classic Rock, gothic... Κώστας: Hard Rock, Classic Rock, Ο Θανάσης Hard Rock, Metal, Ο Παναγιώτης Punk, iazz.. Και φυσικά ο Νταβέλος που έχει επιρροές από παντού και τον εμπιστευόμαστε τυφλά! Από Ελληνικά όλα τα καλά διαχρονικά συγκροτήματα που αφήνουν το στίγμα τους και δίκαια! 

Όχι, μόνο Ελληνικό αν και είχαμε πειραματιστεί και σε Αγγλόφωνο αποφασίσαμε ότι αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε εξαντλήσει τα Ελληνικά ακόμα και συννενοούμαστε στα Ελληνικά, έτσι και θα συνεχίσουμε.

Βέβαια, υπάρχουν πολύ καλές και παλαιότερες και νεώτερες μπάντες, στην ηλικία μας, μεγαλύτερες, που έχουν δώσει πολλά και δίνουν, υπάρχει κινητοποίηση, υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν τραγούδια, όλοι μαζί κι εμείς προσπαθούμε.

Η emmanuella: 1)Αν και ο καινούργιος σας δίσκος είναι ακόμα φρεσκότατος, τα σχέδιά σας για το μέλλον;

2)Η μουσική αν κι εμείς τη χαρακτηρίζουμε ως κατάθεση ψυχής καμιά φορά είναι κατανάλωση με αποτέλεσμα να ακούμε ωραία σουξεδάκια αλλά με ημερομηνία λήξης όπως τα γιαουρτάκια. Θέλω το αγαπητό συγκρότημα να μας απαντήσει αν ποτέ έχει σκεφτεί να ακολουθήσει την πορεία των τραγουδιών σουξέ που είναι πορεία - πειρασμός για κάθε τραγουδιστή.

Επί του παρόντος ηχογραφούμε δύο δίσκους, πήραμε κάποια κομμάτια από τον πρώτο και το δεύτερο δίσκο και τα έχουμε ξαναπαίξει όπως ακούγονται στις συναυλίες, ετοιμάζουμε και το τέταρτο cd που ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα βγει γιατί όντως είναι πολύ φρέσκο το προηγούμενο. Αν και το τρίτο μας cd είναι πολύ φρέσκο, όπως ήταν και το δεύτερο, πάντως δεν καθόμαστε!

Εμμανουέλα μου δε μας αφορά, δεν είμαστε σε καμία δισκογραφική να μας πιέζει, είμαστε μόνοι μας, έχουμε κάνει μέχρι τώρα τρεις δίσκους με συγκεκριμένη θεματολογία που επεκτείνεται βέβαια και χωρίς καμιά απόκλειση, το κάνουμε απλά εκφράζοντας τον εαυτό μας αλλιώς καλύτερα να κάναμε κάτι άλλο.

Η Miss Roro: 1) Από που εμπνέεστε για τη μουσική σας;

2) Ποιά είναι η γνώμη σας για τη σημερινή δισκογραφική εποχή που διανύουμε και για την κρίση που περνά η μουσική;

3) Είναι δύσκολος καιρός για τα συγκροτήματα δεδομένου πως πολλοί τείνουν προς τη σόλο καριέρα με αποτέλεσμα τη διάλυση γκρουπ;

Ουσιαστικά μας εμπνέει η καθημερινότητα, μπορεί κι ένα βιβλίο, ένα συμβάν, οτιδήποτε..

Σχετικά με το δεύτερο σκέλος αν και απάντησα, έχω να πω ότι είναι μια αλλαγή εποχής, όπως πήγαμε από την κασέτα στο δίσκο, από το δίσκο στο cd, μετά στο mp3, στο ipod... Είναι απλά μια εξέλιξη που συνήθως φέρνει κρίση μέχρι να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει Τη σόλο καριέρα την έχουν πιέσει πολύ οι δισκογραφικές μόνο και μόνο για να μην έχουν να κάνουν με πολλά συμβόλαια, άσε που αν φύγει ένας έχουμε όλοι πρόβλημα. Εμείς πάντως είμαστε καλά, υπάρχει ένας κοινός σκοπός, τα λέμε και αποφασίζουμε παρέα.

Ο SERAS: Είστε εντελώς γυμνά ή έχετε βάλει μονωτική για να αποφύγετε τυχόν ατύχημα;

Α, όχι, μονωτική δεν έχουμε βάλει γιατί μετά δε θα μπορούσαμε να εκφραστούμε, αν και έρχεται και χειμώνας... είμαστε καλά αν και γυμνά και δε φοβόμαστε κανένα ατύχημα! (γέλια πολλά!)

Η sillia: 1) Σε κάποια συνέντευξή σας σχετικά με την πειρατεία και τον εύκολο τρόπο πλέον που μπορεί να αποκτήσει κάποιος τραγούδια της αρεσκείας του χωρίς κόστος και με δεδομένο ότι τα δύο πρώτα άλμπουμ σας τα διαθέσατε δωρεάν στο internet είχατε πει "είναι παιδιά μας, τα αγαπάμε και επιλέγουμε να είναι ελεύθερα." Εξακολουθείτε να το πιστεύετε;

2) Αν δίναμε ένα χρώμα στους στίχους σας αυτό θα ήταν το μαύρο ή το γκρίζο; Για το Χρήστο Καλογράνη που υπογράφει στα περισσότερα στίχο - μουσική, υπάρχει το κόκκινο του έρωτα, το πράσινο της ελπίδας, το απέραντο γαλάζιο του καθαρού ουρανού;

Φυσικά κι εξακολουθούμε να το πιστεύουμε και για να μη παρεξηγηθούμε πολλές φορές η αναζήτηση δισκογραφικής από τις μπάντες δεν είναι για να δώσει έτσι απλά τα παιδιά της, είναι μόνο για το δίσκο να υπάρχει σ΄ένα ράφι, να ξέρει ο άλλος που θα πάει να το βρει. Υπάρχει κόσμος και μέσα σ' αυτούς κι εγώ που δε θέλω να ακούω μόνο mp3 αλλά να κρατήσω το cd στα χέρια μου, η χαρά ότι το έχω πάρει. Αυτό εξυπηρετούν οι δισκογραφικές 

Θα γυρίσω πίσω στην αρχή της κουβέντας σχετικά με τη θεματολογία και ότι μιλάμε για το θάνατο. Θα πω ότι μπορεί να εμπεριέχεται αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι αισιοδοξία για ζωή και σίγουρα υπάρχουν όλα τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στιχουργικά. Τα τραγούδια μας είναι περισσότερο ερωτικά. Είμαστε αισιόδοξοι γενικά και θα έλεγα ότι ναι, ταιράζει πολύ και το κόκκινο του έρωτα.

Του έρωτα που τι ρόλο παίζει στη ζωή σας, ρωτάω εγώ...

Α! Τώρα μόλις θυμηθήκαμε ότι έχουμε μια δουλίτσα πριν την πρόβα και να φεύγουμε σιγά σιγά.... (γέλια!)

Η δουλίτσα να περιμένει, ακούω!

Το ερωτικό στοιχείο το έχουμε όλοι μέσα μας. Ο έρωτας λοιπόν είναι τροφή, πηγή έμπνευσης, γράφεις στίχους, μουσική, γενικά δημιουργείς.Μπορεί να είσαι ερωτευμένος με μια εικόνα, ένα τραγούδι, ακόμα και με τον καφέ που πίνεις...Κώστας: Γιατί δεν το λες ξεκάθαρα ότι είσαι ερωτιάρης? (Πριν προλάβει ν' απαντήσει ξαφνικά φύσηξε ένας περίεργος αέρας που παρέσυρε ό,τι χαρτιά υπήρχαν στο τραπέζι, κινητά χτυπούσαν, ο Χρήστος ξεκαρδίστηκε στα γέλια κι εμείς βέβαια για την...σύμπτωση) Για να γράψεις ένα τραγούδι δεν είναι απαραίτητο να είσαι ερωτευμένος, αλλά το ξεκινάς με μια Α θεματολογία πχ για ένα τρελό και ξαφνικά στην πορεία σου βγαίνει ερωτικό στοιχείο γιατί πηγάζει από μέσα σου. Οι συναισθηματικές εμπειρίες βγαίνουν και πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω.

O Kwstasagas: Δεν έχει να υποβάλλει καμία ερώτηση, σας σέβεται και σας αγαπάει τόσο πολύ γι' αυτό που είστε και γι' αυτό που κάνετε που δεν του βγαίνει να σας ρωτήσει κάτι! Σας μεταφέρει μόνο μια ευχή - προτροπή του "παιδιά συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνετε και να είστε αυτό που είστε για πολλά πολλά χρόνια ακόμη με τον ίδιο ενθουσιασμό και μεράκι!!! Αν μη τι άλλο περιπτώσεις σαν το Χρηστάρα τον Καλογράνη και την παρέα του, τις έχουμε σήμερα ανάγκη αν θέλουμε να ελπίζουμε σ' ένα καλύτερο αύριο στα μουσικά πράγματα και όχι μόνο...."

Θα του στείλουμε την αγάπη μας, αν κι έχουμε να τα πούμε πολύ καιρό από το Κύτταρο, μας έχει λείψει και θα του ευχηθούμε να ΄ναι πάντα καλά και να γράφει ωραία τραγούδια

Ο cat66: Είστε κνίτες;

Απίστευτα γέλια! Εμείς τραγούδια γράφουμε, είμαστε άνθρωποι ελεύθεροι κι όπου μας καλέσουν να τραγουδήσουμε πάμε! Αποφεύγουμε γενικά τις κομματικές συζητήσεις και σ' ευχαριστούμε για την ερώτηση! (Ξανά γέλια)

Θα σας αναφέρω κάποιες μπάντες που ήρθαν τυχαία στο νου μου και θα μου πείτε τη γνώμη σας.

Υπόγεια Ρεύματα: Μας αρέσουν πολύ, έκαναν μια σοβαρή κίνηση και η γενιά μας βρήκε πολλά απ' αυτούς, άσχετα αν οι συγκυρίες τελικά δεν τους βοήθησαν όπως άλλωστε δεν βοήθησαν και κανένα ελληνικό συγκρότημα.

Ενδελέχεια: Πάρα πολύ καλοί, έχουμε γνωριστεί μάλιστα με τα παιδιά, είναι διαχρονικοί κι αυτό λέει πολλά!

Τρύπες: Όπως και οι Ενδελέχεια έπιασαν περισσότερο κοινωνικά θέματα, τα Υπόγεια Ρεύματα ήταν πιό πολύ συναισθηματικοί, κατά τη δική μας γνώμη βέβαια. Λόγω της ηλικίας μας τους ακούγαμε όλους αυτούς από πιτσιρικάδες και πιστεύουμε ότι έχουν αφήσει μεγάλο έργο.

Ξύλινα Σπαθιά: Στην εποχή τους είχαν κάνει το μεγαλύτερο μπαμ απ' όλους  και μας άρεσε ο ηλεκτρονικός ήχος που σύστησαν.

Αctive Member: Τους αγαπάμε πολύ από το σχολείο, μας έχουν μεγαλώσει!

Domenica: Πολυαγαπημένοι! Αν και μάλλον είναι νεώτεροι από τις μπάντες που αναφέραμε και το στυλ τους είναι ροκ βέβαια αλλά συγκριτικά με τις προηγούμενες έχουν πιο μαλακό, πιο ερωτικό στίχο. Τους ακούμε πάρα πολύ και ο Παναγιώτης Nταβέλος (Lhiam) είναι και φίλος τους κι έχουν συνεργαστεί και δισκογραφικά.

De Facto: Πολύ καλοί, διαχρονικοί, ωραία τραγούδια που ακούγονται ακόμα δυνατά! Από τα συγκροτήματα της ίδιας εποχής με τους προηγούμενους. 

Ψόφιοι Κοριοί: Ωραίοι! Μάθαμε ότι επιστρέφουν με κάποια live και χαιρόμαστε πολύ!

Magic de Spell: Όπως και οι Tsopana Rave αν και διαφορετικού στυλ πιστεύουμε ότι έπιασαν το στίχο σε λίγο πιο επικίνδυνα σημεία, πιο σκληρά.

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ προσωπικά και τα μέλη του Μουσικού μας Παραδείσου.

Κι εμείς ευχαριστούμε, ήταν μεγάλη χαρά, ευχόμαστε σε όλους να ακούτε τη μουσική που σας αρέσει και να συνεχίσετε δυναμικά να προσφέρετε ό,τι μπορεί ο κάθε ένας όσο αφορά την κοινή μας αγάπη, τη μουσική!