Ιστορικές Μπάντες: Kinks

Εισαγωγή, Βιογραφία, Δισκογραφία

Παρ’ όλο που το διαδίκτυο μετέτρεψε τον πλανήτη σε ένα μεγάλο σφαιρικό χωριό και τους έβγαλε από την “αφάνεια”, οι άνθρωποι όσον αφορά τους Kinks, χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σ' αυτούς που δεν έχουν ακούσει ποτέ ξανά το όνομά τους και σ’ αυτούς που συμπεριλαμβάνουν τους Kinks ανάμεσα στις 10 σπουδαιότερες μπάντες του εικοστού αιώνα. Εγώ τους έχω στις 5 άσχετα αν με τον leader της μπάντας Ray Davies, με δένουν στενοί δεσμοί...

Οι Kinks ήταν ένα φαινόμενο. Κατάφεραν να κάνουν σωστά πράγματα σε λάθος χρόνο και λάθος πράγματα σε σωστό χρόνο.

---

"I'm a twentieth century man, but I don't want to be here"

---

*** Εισαγωγή:

Εκτός από μια μικρή χούφτα μεγάλων διεθνών επιτυχιών όπως -ας πούμε- το "Lola", οι Kinks πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '60, του '70, του '80 και του '90 σε εικονική λήθη. Η πλέον δημιουργική περίοδος του μουσικού τους πειραματισμού, είναι αναμφισβήτητα η περίοδος 1964-66, τότε που έφερναν καινούργια πράγματα στη μουσική σκηνή. Οι Kinks έπαιζαν Punk όταν ακόμη ο μουσικός αυτός όρος, δεν είχε καν επινοηθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι ριφάρισαν πρώτοι με το “You really Got Me”. Ναι!!! Το πρώτο riff στην ιστορία της Rock μουσικής, ανήκει στους Kinks.

Σε αντίθεση με άλλες σύγχρονες μπάντες, οι Kinks επαινέθηκαν για "άκαμπτο ρεαλισμό" και αυτό είναι ένα γεγονός. Όταν όλοι οι σύγχρονοί τους ασχολούνταν με το καλοκαίρι της αγάπης του 67, με τη χίππικη ιδεολογία, με το μυστικισμό και τη μαριχουάνα, ο σπουδαίος (και πολυαγαπημένος μου) leader της μπάντας Ray Davies, αντί να ακολουθήσει το ρεύμα, προτίμησε μέσα από τα στιχάκια του, να ασχοληθεί με το απογευματινό τσάι των Άγγλων, με το περιβάλλον, με τα δειλινά στο Waterloo, με το Αγγλικό Ε.Σ.Υ. με την υπερβολική φορολογία, με τη σκληρή δηλαδή καθημερινή πραγματικότητα που ταλαιπωρεί τον καθένα και βέβαια το εισέπραξε με τις χαμηλές πωλήσεις των δίσκων της μπάντας, αλλά και με την δυσμενή αντιμετώπιση του τύπου. Εμείς όμως ξέρουμε. Ξέρουμε ότι πολύ δύσκολα θα βρούμε έναν ποιητή/τραγουδοποιό στο μέγεθος του Ray Davies. Και θα μου πείτε τώρα, τα media δεν ξέρουν; Μωρέ ξέρουν και παραξέρουν. Όταν όμως δεν τους κάνεις τα χατίρια, όταν δεν συμβαδίζεις με τη μάζα και χαράζεις ένα δρόμο μόνος σου, ε τότε να περιμένεις και την ανάλογη αντιμετώπιση.

Πέρα τώρα από αυτές τις κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις, αυτό που διακρίνει κανείς στη μουσική των Kinks και που διαφέρει από όλο το υπόλοιπο υλικό της εποχής, είναι ο τρόπος που ο Ray Davies έγραφε τις συνθέσεις του. Και δεν εννοώ το είδος. Ανεξάρτητα αν ήταν Rock 'n' roll, τρυφερές και γλυκές μπαλάντες, Rock opera, Punk, garage, ή οτιδήποτε άλλο, ο Ray είχε κάτι μοναδικό. Οι στοιχειώδης ακολουθίες ακόρντων, οι γλυκές μελωδίες, η απαλή κατευναστική του φωνή και οι απλοί του στίχοι, έδιναν στο τραγούδι μία παιδική ατμόσφαιρα. Αυτή η παιδικότητα όμως, σώζει τη μουσική τους κληρονομιά μέχρι και σήμερα. Αυτή η παιδικότητα εκφράστηκε με σωστό τρόπο, στη σωστή εποχή, από σωστούς ανθρώπους που έφτιαξαν μία σωστή μπάντα και με τον Ray Davies να είναι ο πιο σωστός από όλους τους σωστούς!!!

*** Βιογραφία:

Ένα από τα καλύτερα και πρωτοποριακά γκρουπ του Βρετανικού beat των '60s. Δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο, το 1962 από τα αδέλφια Ray (Raymond Douglas) Davies (21 Iουνίου 1944, φωνή, κιθάρα, πιάνο) & Dave Davies (1947, κιθάρα, φωνητικά), τον Pete Quaife (1943, μπάσο) και τον Mick Avory (1944, τύμπανα). Ο Avory ήρθε στους Kinks από τους Rolling Stones. Αντικαταστάθηκε το 1970 από τον John Dalton, που αντικαταστάθηκε από τον Andy Pyle, που αντικαταστάθηκε από τον Mick Avory, που αντικαταστάθηκε από τον Bob Henrit, που αντικαταστάθηκε από.…….φτάνει!!! (Θα γράψω ένα ξεχωριστό άρθρο για όλους τους ντραμίστες των Kinks και θα ρωτήσω και τον Ray για να μη μου ξεφύγει κανείς). Στη δεκαετία του 70 ο John Gosling προστέθηκε στα πλήκτρα και στη δεκαετία του 80, τον αντικατέστησε ο Ian Gibbons. Βέβαια, τα αδέλφια Ray & Dave Davies κάνουν όλη τη δουλειά. Αυτοί είναι λοιπόν οι μεγαλύτεροι Κόμποι εδώ!!! Για πρώτη φορά γνώρισαν επιτυχία με το τρίτο τους single "You Really Got Me" (1964) που έφτασε στο Nο.1 του Βρετανικού chart. Tο κιθαριστικό του riff έγινε αναπόσπαστο μέρος της μουσικής γλώσσας του Rock και μαζί με το επόμενο single τους, το "All Day And All Of The Night", αποτέλεσαν ορισμούς στην ερμηνεία της Hard Rock κιθάρας με τις απλές αλλά εξαιρετικά δυναμικές κιθαριστικές φράσεις του Dave Davies. Από τότε, ο Ray Davies αναδείχθηκε σε κορυφαίο τραγουδοποιό, με μία τραγουδοποιία που έμεινε αξιοσημείωτη, συνδυάζοντας τις προσωπικές του ενδοσκοπήσεις με χιούμορ, πάθος και πολιτικοκοινωνική στράτευση. Mε albums όπως τα "Face To Face" & "Something Else", ο Ray επαναπροσδιόρισε τον Βρετανικό χαρακτήρα με εξυπνάδα, φαντασία, νεύρο και για μια γόνιμη περίοδο που κράτησε ως το 1968, ήταν μαζί με τους Lennon & McCartney ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς τραγουδοποιούς. Mία "δεύτερη" περίοδος των Kinks, με θεαματική επιστροφή στην κορυφή των επιτυχιών, έγινε τον Iούλιο του 1970 με το τραγούδι "Lola", που σηματοδότησε το ξεκίνημα της επιτυχίας τους ΚΑΙ στην Aμερική, όπου έγιναν αστέρες, ενώ στην πατρίδα τους έπαιζαν σπάνια και μάλιστα σε μικρούς χώρους, μπροστά σε ολιγάριθμα ακροατήρια πιστών φίλων. Ειρωνεία; Aυτό ωστόσο δεν εμπόδισε τα Βρετανικά γκρουπ του new wave να θεωρούν τους Kinks σαν τη μεγάλη τους επιρροή (Jam/"David Watts" & Pretenders/"Stop Your Sobbing"). Tο 1990 οι Kinks έγιναν μέλη του Rock 'n' Roll Hall of Fame. Tην εποχή εκείνη, ήταν μόλις το τέταρτο Βρετανικό γκρουπ με τέτοια διάκριση, μετά τους Beatles, Rolling Stones & Who. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 90, μία νέα δόξα περίμενε τον Ray, αφού αναγνωρίστηκε σαν "νονός της Brit Pop" από σύγχρονους σταρ όπως οι Blur, Pulp & Boo Radleys. Με το προσωπικό του άλμπουμ "Storyteller" ο Ray παντρεύει τα τραγούδια με τη λογοτεχνία, παρουσιάζοντας μια διαδοχή ακουστικά ερμηνευμένων τραγουδιών και απαγγελιών από γραπτά του, που προέρχονται από το βιβλίο του με τίτλο "X-Ray". Εύγε νέε μου. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις όμως….. Έτσι είπαμε;

*** Δισκογραφία:

* 1964: Kinks
* 1965: Kinda Kinks
* 1966: The Kink Kontroversy
* 1966: Face To Face
* 1967: Something Else By The Kinks
* 1968: Live At Kelvin Hall
* 1968: The Village Green Preservation Society
* 1969: Arthur (Or The Decline And Fall Of The British Empire)
* 1970: Lola Versus Powerman & The Moneygoround, Part I
* 1971: Muswell Hillbillies
* 1972: Everybody's In Show-Biz
* 1973: Preservation Act I
* 1974: Preservation Act II
* 1975: Soap Opera
* 1975: Schoolboys In Disgrace
* 1977: Sleepwalker
* 1978: Misfits
* 1979: Low Budget
* 1980: One For The Road
* 1982: Give The People What They Want
* 1983: State Of Confusion
* 1984: Word Of Mouth
* 1986: Think Visual
* 1987: Live: The Road
* 1989: UK Jive
* 1993: Phobia
* 1994: To The Bone
* 2000: The Great Lost Kinks Album
* 2001: BBC Sessions 1964-1977