Μεσ' απ' τις κραυγές του Προμηθέα
άκουσες και γνώρισες το χθες.
Κύτταρά σου πάγωσαν στη θέα,
κύκλος στη ματιά σου οι φωτιές.
Χάνετ' η μορφή σου στο σκοτάδι,
σβήετ' απ' το έρεβος το φως.
Έγινες της νύχτας σου το υφάδι,
έγινες του ρέκβιεμ σου ο αχός.
Ποιά μοίρα... πανσέληνος σαν του Σεπτέμβρη,
άψυχη, χλωμή κι αλλαργινή...
ποιά μοίρα, που σέρνει αιώνες και φεύγει,
σού 'ταξε ζωή απατηλή;
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο