Περί φαντασίας ουν ο λόγος (9/12/2008)

Γράφει ο Arxigos
5 άρθρα στο MusicHeaven

Ώρα 23:00. Ενώ με δέος παρακολουθώ σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό της Αθήνας τα τελευταία επίκαιρα, με το απαραίτητο μίγμα ενθουσιασμού- αποτροπιασμού για τα τεκταινόμενα στις μεγάλες ελληνικές πόλεις, σαν γνήσιο παιδί της αριστεράς, αντάρτης της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά, κατά το ρηθέν του  προφήτου Πορτοκάλογλου (πάντα από το σπίτι, ούτε κατά διάνοια στο δρόμο), σαν σφήνα περνάει από το μυαλό μου η εξής ιδέα , την οποία πρώτα θα δικαιολογήσω και μετά θα παραθέσω.

Έχω το μόνιμο κόλλημα ότι με επεξεργάζεται εντέχνως κάθε κυβέρνηση και φορέας  και πάντα ψάχνω λύσεις πίσω από τη «βιτρίνα» που μου πλασάρουν οι όπου γης προβοκάτορες με αποτέλεσμα κάτι σχιζοφρενικά συμπεράσματα που απορρέουν από την συνομωσιολαγνεία που με διακατέχει. Πριν όμως προσάψετε τον τίτλο «σκατούλες κυανές» στο εν λόγω άρθρο ρίξτε μια ματιά λίγο παρακάτω: αν δεν το πιστέψετε τουλάχιστον θα σας διασκεδάσει.

Εύστοχα δουλεμένο από το κράτος της Νέας Δημοκρατίας το έκτατο σχέδιο, παιδιά. Σε δεινή θέση ο πορδυπουργός (σημειώσατε τυπογραφικό λάθος). Παπαδαριό που κάνει μπίζνα με υπουργούς, ήτοι  πρωτοκλασάτα στελέχη ( χίλια συγνώμη για το αποψινό, έχω φάει φασολάδα το μεσημέρι…).  Σκάνδαλα τύπου ινδών, πακιστανών (ολέ!), ομολόγων κλπ κλπ έχουν στριμώξει για τα καλά το κυβερνητικό πλοίο ( μάλλον περί μαούνας πρόκειται). Αν συμψηφίσουμε σε όλα τα παραπάνω και την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία το σχέδιο καθίσταται κάτι παραπάνω από εμφανές…

Τα αστέρια των ασφαλιτών και της Golden Aurora (χρυσής αυγής επί το ελληνικότερον, απλά πλέον είμαι international, tromara mou!) αποτελούν τους 5 ή 10.000 επιπλέον κουκουλοφόρους (!!!), που έχουν ξεκοιλιάσει τα κέντρα των πόλεων. Έτσι, ερμηνεύεται εύκολα η απάθεια των (α)σωμάτων ασφαλείας και η ιδιοφυία του κ.κ. Καρανανλή, που έχει κατανοήσει πλήρως τη ψυχοσύνθεση και τους φόβους της μικροαστικής τάξης (ταξικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα) και που γνωρίζει ότι πάντα συσπειρώνεται γύρω από τους εκάστοτε κυβερνώντες εξαιτίας του αισθήματος ανασφάλειας που χαρακτηρίζει τους οικονομικά «μετρίους» (και περί εμού ο λόγος, για να μην παρεξηγηθώ). Διπλόν το όφελος δια τους «ενοικούντας» τη Ιερουσαλήμ  λοιπόν: συσπείρωση οπαδών, και ποικίλλων άλλων ομοεθνών και μη, υπό τη σκέπη της Νέας Δημοκρατίας, εν μέσω μάλιστα δημοσκοπικής θυέλλης (κατά την προσφιλή δημοσιογραφική έκφρασή των καιρών μας- μη χέσω) και αποσύρει τα βλέμματα των πολλών (…) από το βατοπαίδι (κωλοπαίδι σύμφωνα με την νέα παγκόσμιο εγκυκλοπαίδεια της πρωκτολογίας) και την αισχρή κατάσταση της οικονομίας (περί αισχύνης πρόκειται, πράγματι) για να τα ρίξει  στα τεχνηέντως προωθούμενα, κατά τη φαντασία μου αν θέλετε, γεγονότα, (που ήδη ανήθχησαν σε ολοκαύτωμα της σύγχρονης Ελλάδας από λογής δημοσιογραφίσκους που, κακό χρόνο να ‘χουνε, μας μαυρίζουν την καθάρια ψυχούλα μας κάθε απόβραδο) .

Ένα μένει λοιπόν: να επαληθευτούν ή να διαψευστούν στις επόμενες δημοσκοπήσεις τα λεγόμενά μου. Μέχρι τότε «δεν φταίω εγώ (παίδες), η φαντασία μου τα φταίει».