Fleetwood Mac - Ένα από τα πιο επιτυχημένα group της δεκαετίας του 70

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Ιστορία

Πόσοι γνωρίζουν σήμερα ότι το Black Magic Woman είναι του Peter Green και ότι η πρώτη εκτέλεση ανήκει στους Fleetwood Mac;

Το πιο εντυπωσιακό πράγμα με τους Fleetwood Mac, είναι η ραγδαία εξέλιξή τους μέσα στα χρόνια. Ξεκίνησαν στα 1967 σαν μπάντα του Blues με φιλοδοξία να εκτοπίσουν τους Cream στη δεύτερη θέση, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια αντιλήφθηκαν ότι αυτός ο δρόμος είναι ένα αδιέξοδο και άλλαξαν κατεύθυνση αστραπιαία. Το νέο μέλος Danny Kirwan, σε αντιδιαστολή με τον "πατριάρχη" Peter Green, τους οδήγησε σε έναν country/folk ήχο διατηρώντας ωστόσο τo Blues ηχόχρωμα, αλλά αντιλήφθηκαν ξανά ότι και αυτός ο δρόμος είναι επίσης ένα αδιέξοδο, ώσπου μετά από πολλές αλλαγές, τα νέα μέλη Lindsey Buckingham & Stevie Nicks τους έδωσαν τελικά την ταυτότητα που τους πέρασε σε περισσότερο κόσμο, μεγάλωσε το ακροατήριό τους και τους έκανε γνωστούς έτσι όπως όλος ο πλανήτης τους γνωρίζει σήμερα.

Χωρίς αμφιβολία, οι Fleetwood Mac είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα σύνολα της δεκαετίας του 70. Είχαν τεράστια δημοτικότητα, ο ήχος τους παρουσίαζε συνεχή ποιοτική βελτίωση και τα lives τους ήταν πάντοτε συναρπαστικά. Ο John McVie και ο Mick Fleetwood, ήταν πάρα πολύ καλοί μουσικοί, αλλά ποτέ δεν θεωρήθηκαν κορυφαίοι στο είδος τους. Η Christine McVie ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες γυναικείες φωνές και το ταλέντο του Lindsey Buckingham σε συνδυασμό με τη φωνητική συνεισφορά της Stevie Nicks, τους χάρισαν ξεχωριστό μουσικό ύφος και γνώρισαν μεγάλες στιγμές δόξας από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και μετά. Ο ήχος τους όμως, ήταν εντελώς διαφορετικός σε σχέση με τον ήχο που είχε η μπάντα στα τέλη της δεκαετίας του 60. 

Το ισχυρό ατού των McVie & Fleetwood που από τα ονόματά τους πήρε η μπάντα το όνομά της, ήταν η επιμονή τους και οι καλές δημόσιες σχέσεις τους. Κατάφεραν να διατηρήσουν και να εξελίξουν τη μπάντα τους, παρά τις μεγάλες μεταβολές που είχαν στη σύνθεση και στις μουσικές τους κατευθύνσεις. Τα πρώτα προβλήματα δημιουργήθηκαν αρχικά με την αποχώρηση του Peter Green και μετά του Jeremy Spencer.

Στην πραγματικότητα, η κεντρική μορφή της μπάντας ήταν ο Green που όμως εντελώς ανορθόδοξα, έδωσε στη μπάντα το όνομα των μουσικών που απάρτιζαν το rhythm section. Αυτό το εξήγησε ο Fleetwood: "Ο Peter δεν ήθελε ποτέ να γίνει επώνυμος δεξιοτέχνης κιθαρίστας, αν και θα μπορούσε να το καταφέρει πολύ εύκολα. Συνειδητά, υπονόμευε τον ίδιο του το ρόλο".

Οι John McVie, Fleetwood & Green προέρχονταν από τους Bluesbreakers του John Mayall. Ο Green έγινε μέλος των Bluesbreakers στα 1965, αντικαθιστώντας τον Eric Clapton που αποχώρησε για να φτιάξει τους Cream. Στα 1967 αποφάσισε να φτιάξει τη δική του μπάντα μαζί με τον κιθαρίστα Jeremy Spencer. (Σημ: Ο Spencer είναι ο πιο κοντός κιθαρίστας σε ολόκληρη τη Rock μουσική σκηνή. Έχει ύψος λιγότερο από ενάμιση μέτρο). Αυτοί οι τέσσερις λοιπόν (John McVie, Fleetwood, Green & Spencer), αποτέλεσαν την πρώτη σύνθεση μέχρι το 1968 που έγιναν πέντε με την προσθήκη του κιθαρίστα Danny Kirwan.

Με δεδομένη την πεποίθηση ότι το 1970 θα είναι χρονιά θριάμβων, συνταράσσονται από την απροσδόκητη αποχώρηση του Green που αποφασίζει να πάει να ζήσει σε ένα θρησκευτικό κοινόβιο, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Αναπληρώνουν το κενό με την Christine McVie (γυναίκα του John), η οποία ήταν παλαιότερα μέλος των Chicken Shack.

Στη διάρκεια μιας περιοδείας (Φεβρουάριος του 1971), ο Spencer είπε ότι πάει έξω να αγοράσει ένα περιοδικό, αλλά δεν ξαναγύρισε ποτέ. Μετά από μερικές μέρες, έμαθαν ότι αποφάσισε να πάει και αυτός να ζήσει σε μία θρησκευτική κοινότητα και μετά από πολλούς μήνες, οι υπόλοιποι αποφασίζουν να πάρουν στη θέση του τον Αμερικανό Bob Welch.

Στα 1972 αντιμετωπίζουν προβλήματα από τη συμπεριφορά του Kirwan και τον αντικαθιστούν με τον Bob Weston που όμως τον απολύουν ένα χρόνο αργότερα επειδή είχε σχέσεις με τη Jenny Fleetwood γυναίκα του Mick Fleetwood.

Στα 1974 και ενώ σχεδόν όλοι τους έχουν εγκατασταθεί στο Los Angeles, ο Fleetwood και το ζεύγος McVie αντιμετωπίζουν πολύ άσχημα τον Welch και τον αναγκάζουν σε παραίτηση για να φέρουν στη μπάντα τον Αμερικανό Lindsey Buckingham και τη φίλη του, την Stevie Nicks. Μέχρι και ο Welch συμφώνησε σ’ αυτό. Είπε: "Δεν νομίζω ότι η μπάντα θα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία αν εξακολουθούσα να είμαι μέλος. Εγώ δεν μπορούσα να γράφω τόσο απλή και προσιτή μουσική όπως η Stevie και ο Lindsey". Ο Welch είχε βέβαια πολύ δίκιο σ’ αυτή του την άποψη και αυτό αποδείχτηκε πολύ γρήγορα με την κυκλοφορία του Fleetwood Mac (1975) και του Rumours (1977) που ηχογραφήθηκε εν μέσω μιας πρωτοφανούς σε ένταση ατμόσφαιρας (όπως θα διαβάσετε στην παρουσίασή του), αλλά τους έδωσε το βραβείο Grammy.

Αυτή λοιπόν η νέα σύνθεση, αποφασίζει να συνεχίσει σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο και πειραματίζεται με το Tusk (1979) που μπορεί να μην έφτασε σε πωλήσεις το Rumours, αλλά έγινε πλατινένιο. Στη δεκαετία του 80, άρχισαν να ενδιαφέρονται περισσότερο για σόλο καριέρες και ενώ τα πράγματα έδειχναν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για καινούργιο album, ήρθε το Tango In The Night (1987) που περιέργως, ενώ ο Lindsey συμμετείχε στις ηχογραφήσεις, απουσίαζε από την περιοδεία για την προώθησή του. Αργότερα είπε: "Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να φύγω".

Στα 1990 παραιτείται και η Stevie Nicks, αλλά το 1993, έπειτα από πρόσκληση του προέδρου Clinton, η τελευταία σύνθεση της μπάντας βρίσκεται ξανά επί σκηνής, συμμετέχοντας σε ένα κονσέρτο προς τιμήν της αμερικανικής προεδρίας. Η ίδια σύνθεση, κάνει μια αιφνιδιαστική επανεμφάνιση το καλοκαίρι του 1997 που συμπίπτει με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την κυκλοφορία του Rumours και γιορτάζεται με τρεις συναυλίες στο στούντιο Third Encore του Λος Άντζελες, μπροστά σε κοινό προσκεκλημένων δημοσιογράφων και στελεχών των μέσων ενημέρωσης και της μουσικής βιομηχανίας. Oι συναυλίες αυτές, μαγνητοσκοπήθηκαν, μεταδόθηκαν από το MTV και από το υλικό που συγκεντρώθηκε κυκλοφόρησε ένα CD και ένα βίντεο με κοινό τίτλο The Dance (1997). Στα 1998 η Christine McVie εγκαταλείπει δια παντός τη μπάντα, στα 2003 κάνουν ένα reunion album το οποίο είναι στην ουσία οι δύο προσωπικοί δίσκοι των Buckingham & Nicks συμπυκνωμένοι σε έναν με τον τίτλο Say You Will και το τελευταίο τρίμηνο του 2009, οι John McVie, Mick Fleetwood, Lindsey Buckingham & Stevie Nicks κάνουν την Unreleased περιοδεία σε Ευρώπη, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Ας περάσουμε τώρα στις συνθέσεις της μπάντας και στην παρουσίαση των δίσκων τους, που χωρίζονται σε τρεις περιόδους.

*** Η Blues Περίοδος:

John Graham McVie (1945, Μπάσο)
Michael John Kells "Mick" Fleetwood (1947, Τύμπανα)
Peter Allen "Green" Greenbaum (1946, Κιθάρα, Φωνή)
Jeremy Spencer (1948, Κιθάρα, Φωνή)
* 1968: + Danny Kirwan (1950, Κιθάρα)

*** Η Folk/Country Περίοδος:

* 1970: - Green, + Christine Perfect/McVie (1943, Πλήκτρα, Φωνή)
* 1971: - Spencer, + Bob Welch (1945, Κιθάρα, Φωνή)
* 1972: - Kirwan, + Bob Weston (Κιθάρα), + Dave Walker (Φωνή)
* 1973: - Weston, - Walker

*** Η Pop Περίοδος:

* 1974: - Welch, + Lindsey Adams Buckingham (1947, Κιθάρα, Φωνή), + Stephanie Lynn “Stevie” Nicks (1948, Κιθάρα, Πλήκτρα, Φωνή)
* 1987: - Buckingham, + Billy Burnette (Κιθάρα, Φωνή), + Rick Vito (Κιθάρα, Φωνή)
* 1990: - Nicks, - Vito, + Bekka Bramlett (Φωνή), + Dave Mason (ex-Traffic, Κιθάρα, Φωνή)
* 1998: - Christine McVie

*** Δισκογραφία (Λίστα):

1968: (Peter Green's) Fleetwood Mac
1968: Mr Wonderful
1969: The Pious Bird Of Good Omen
1969: Then Play On
1970: Kiln House
1971: The Original Fleetwood Mac
1971: Future Games
1972: Bare Trees
1973: Penguin
1973: Mystery To Me
1974: Heroes Are Hard To Find
1975: Fleetwood Mac
1977: Rumours
1979: Tusk
1980: Live
1982: Mirage
1987: Tango In The Night
1990: Behind The Mask
1992: Live At The Marquee (1967)
1992: The Chain
1995: Time
1995: Live At The BBC (1969)
1997: The Dance
1999: Shrine '69
2003: Say You Will